111
= 3ն.
Օ^սփթւօշ^
որ փոխառեալ
է լտ.
ՕՇէօէ)6Ր
հոմանիշից.
բուն
նշանակում
է
«
ութերորդ
ամիս»
և կազմուած
է լտ.
օշէօ
«
ութր»
բառից, տարածուած
է բոլոր
եւրո­
պական
և այլ լեզուների
մէշ. ինչ. գերմ.
01
<–
էօեշւ
-
,
ֆրանս.
ՕՇէօեք6,
իտալ.
Օէէօեք6,
ռուս.
ՕՃՍւճբե
ևն. հայ բառը
այսպէ՛ս
է
ձևափո֊
խուած,
ազղեցութեամբ
ս ե պ տ ե մ բ ե ր ,
ն ո յ ե մ ­
բ ե ր
և
դ ե կ տ ե մ բ ե ր
բառերի,
հմմտ. վրաց.
ո յ Փ ո Յ & ց ծ օ
ո կ տ ո մ բ ե ր ի ՝
որ
նոյն
ամսա­
նունների
ազղեցութեամ
բ ստացել
է
աւելորդ
մ
ձայնը։—Հիւբշ,
367։
Ուղիղ մեկնեց
նախ
ՆՀԲ։
ԳԻՌ. — Գրականից
փոխառութեամբ
կայ
նաև գաւառականն
երում, ինչ. ննխ.
հ օ գ դ է մ –
փէր,
Պլ.
հ օ ք դ է մ փ է ր ,
Ղրբ–
հ օ կ տ է մ բ է ր
ևն։
+
ո
հլ. «հող, գետին»,
լայնաբար
նաև
«
գերեզման,
կալուած,
արտ»
ՍԳր.
Բուզ, Եզն, որից
հ ո ղ ա բ ե ր
Ադաթ,
հ ո ղ ա բ լ ո ւ ր
Ես. իե. 2,
հ ո ղ ա գ ո ր ծ
ԱԳր.
ճ ո ղ ա թ ա ւ ա լ
Ա–
գաթ.
հ ո ղ ա թ ա փ
ՍԳր.
հ ո ղ ա խ ա ո ն
Բ. մկ. ղ,
41.
հ ո ղ ա ծ ի ն
Իմ. է. 1. Երեմ. խթ. 33.
հ ո ­
ղ ա կ ա լ
Կոչ.
հ ո ղ ա մ ա ղ
«
թռչունը»
ՍԳր. «փո­
շու շամանդաղ»
Եզն.
հ ո ղ ե ղ է ն
ՍԳր. Եզն.
թ ա ն ձ ր ա հ ո ղ ՚
Պիտ.
փիլ՛
Շիր.
ա ն օ ս ր ա հ ո ղ
նոնն. 15.
թ ե թ և ա հ ո ղ
Փիլ. այլար.
ևն։ նոր
բառեր
են
հող ա տ է ր , հ ո ղ ա տ ի ր ո ւ թ ի ւ ն , հ ո ղ ա ­
տ իր ա կ ան, հ ո ղ ա զ ո ւ ր կ , ս ա կ ա ւ անալ, կ աւա–
հ ո ղ , ս և ա հ ո ղ , ա ւ ա զ ա հ ո ղ , հ ո ղ ա բ ա ժ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
ևն,
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
բօ1–
ձևից,
սրա
մերձաւոր
ցեղակիցն
է հսլ,
թօ1յ6
«
դաշտ,
արտ»,
բուն
նշանակում
է «բացավայր»
և
նոյն
է հյ.
հոլ.
«
բաց,
մերկ»
բառի
հետ.
աւելի ընդարձակ
տե՛ս
անդ։
Տ շհ ա օ
՚
շ ւ – ,
1
՝
հ6ՏՁ1Մ.
45
եբր.
xօ՜1
«
աւազ»
բառից
է գնում
հյ.
խօլ ,
որով
անշուշտ
ուզում
է հասկանալ
հ ո ղ ։
(
Այս
բառի
հետ
Մ առ.
Օշ».
1՝
Ձճ,/աԼ\ե1,
էշ 5
միացնում
է ասոր.
X Ձ 1 3
«
աւազ»,
մանդ.
,
Հ՝էհի~
հւ11ւՅ
«
փոշի»
և
վրաց.
Տ Ա Յ
«
աւազ»,
որոնց
արմատր
դնում
է
սեմ. զ\\<ա\֊
յաբեթ.
տ11.
բայց
հյ.
հ ո ղ
բառր
չէ
յիշում)։
\
Գտւ\>–
ՐՕէհ, ՃՏ. բօ1>՚§1.
100
պրս.
XՁ^^
«
հող»
բառի
հետ։
նՀԲ լծ. յն.
հ ի ւ լ է
և
՝՝
Ր
ԳՀ
՚
ւ
^Ս)Ա.0է
«
հող», սանս,
կօ,
արաբ,
(
իմա՛
պրս՛)
x1^^
«
հող»։
ԲշէշՈՈ.
26, 38
լտ.
Տ01Ա1Ո։ Ցօէէւօհ. ճ ո Շ Ձ
79,
312
սանս.
բս1Ձ,
ռուս.
բօ15,
գերմ.
ք՝շ1ճ։
Լ Ձ § . ՍՐ–
§6Տ0հ. 801
հսլ.
բ օ Խ ,
անգսք.
քօ1ճ€,
քւ1Ժ։
Տէրվ. Մասիս
1881
մ ա յ"
5
լտ.
բսԽւ Տ
«
փոշի»
և սանս.
բԱՈճՁ։
1
<ՁՐՕ–
Ա(16Տ,
I X
ՕՕք/ք).
102
կպդվկ.
/
ՕսՀէ
«
դաշտ»,
յն.
յ^օզւտւ,
յօւը-ճձզ,
լտ.
հս–
աԱՏ։–1Ո6ւ116է
8, 154
համեմա­
տում է հսլ.
թօ1յ՚6
և ռուս, Ոօււ՞ո «տախ­
տակամած, յատակ»
բառերի
հետ։
1՝
ՒւՕ–
ա&տշհշն.,
0 1 6
ՅԱ ՇՈ
1՝
հքՁ1<.
I I ,
18
լիթ.
բ ւ 1 ւ Տ
«
բերդ»,
թւ1էՅՏ
«
լցեալ»,
յն.
՚
ոեճւ– «քաղաք»,
թրակ,
^օճ՚ԼՕ՝)
«
փայ­
տնա
յ տուն»
բառերի
հետ։
Հիւնք,
հ ի ւ ղ է
բառից։
Բ6(ԽքՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 61 չի
ընդունում
հսլ.
բօ1յ՚6
և ռուս.
ՈՕ
.
Ո6,
ինչ­
պէս
նաև
լտ.
բս1
՝\
^1Տ
և ամէնից
աւելի
յարմար
է գտնում
լտ.
Տ 01ս ա
«
յատակ,
հիմք,
երկիր, ոտքի տակը»։
(
Սրա
հետ
միացւում
են հիռլ.
քօ1,
գոթ.
ՏԱ1յ
՚3,
հբգ–
Տ
01
Ձ,
անգսք.
Տ01ս
«
ոտքի
տակը».
հմմտ.
նաև
ֆրանս.
Տ 0 1 ,
իտալ.
ՏԱօ1օ,
սպան.
ՏԱշ1օ
«
հող, գետին»,
նախաձևն
է հնխ.
տսօ1–, տս1–
ըստ
\
^ Ձ
1
Ճ Շ
723,
որոնք
սակայն
չեն կարող
տալ
հյ.
հ ո ղ
ձևը)։
1
<Ձքտէ,
Յուշարձան
423
թթր.
Ոօ1
«
հող»։
Մառ.
14
Ճ14՜
1917,
330
ավար.
Xս^
«
դաշտ»։
ԳԻՌ
Ալշ. Կր. Մշ.
հ ո ղ ,
Երև. Խրբ. Շմ.
հ օ ղ ,
Սչ.
հ օ ղ , ֆ ը ղ ,
Ագլ. Տփ.
հ ա ղ ,
Ասլ,
հ է օ ՚ ղ ,
Զթ– Դպ,
Կր– Հճ–
ֆ ո ղ ,
Ախց.
Երև.
ննխ.
ֆ օ ղ ,
Ակն.
ֆ է օ ղ , ֆ է ղ ,
Սեբ.
ֆ է ղ ,
Գոր.
վէղ,
Ղրբ–
վ ը է ղ ,
Ջղ– Սլմ. Վն.
խ ո դ
(
սեռ. Վն.
խ ո պ ա ) ,
Պլ. Ռ.
խ օ ղ ,
Մկ. Ոզմ. Տիգ.
Տփ.
խ ո ւղ ,
Մրղ.
խ ո ւ է ղ ,
Սվեդ.
խ ի ւ ղ ,
Հմշ.
խ է օ ղ ։
նոր բառեր
են
ա նհ ո ղ , հ ո ղ ա բ ա ն , հ ո ղ ա գ ո ւ ղձ ,
հող ա ծ ա ծ կ , հ ո ղ ա հ ա մ ,
հ ո ղ ա հ ա ն ե լ ,
հ ո ղ ա ­
հա ր կ , հ ո ղ ա հ ո տ , հողա փ ա ր տ ա կ ,
հ ո ղ դ ա ր ,
հ ո ղ դ ր ա մ , հողել, հ ո ղ լ ա թ , հ ող կ ա լ ,
հ ո ղ շ ո ր ,
հ ո ղ կ ի կ , հ ո ղ մ ա ղ , հ ո ղ շ ա ղ , հ ո ղ գ լ ո ւ խ , հ ո ղ ո տ ,
հ ո ղ ո տ իլ , հ ո ղ ո ց , հ ո ղ ս ո ր ի կ , հ ո ղ ս ր ի լ , հ ո դ –
վար,
հ ո ղ վ ա ր ք , հ ո ղ վ ր դ ի
(
Հճ.
հ օ ղ վ է դ ի ) ,
Fonds A.R.A.M