109
*1
Ա
մից ա\\& աճ)Ա
66, 278
ընդունում է
թէ գնչ.
\՚"
օԺ 1
յառաջանում
է հյ.
ո գ ի
բառից։
Մի ընդարձակ
քննութիւն
1
^01՜ճէտՏՈՈ–/»
և
Բօէէ–/»
կողմից՝
տե՛ս
2 0
յ \ \ 0 1870, 6 8 1 –
703,
ուր գնչ.
0
^1
փոխառեալ
է ռրւում հյ.
հ ո գ ի
բառից։ — Պատահական
նմանութիւն
ունին
ֆինն.
Ո6ո1ս,
էստ.
հււ*1§,
լապ.
հ 0 6 §
և
ճապոն.
;
է– 1<1
«
հոգի,
ոգի»,
անդի
X 6 ե ՚ 3 ,
հ շ և ՚ Ձ ,
կար.
X6^^՚03
«
մարդ,
անձ»։ — Տե՛ւ֊
նաև
վար
բառի
տակ։
֊
+-Հ11Լ
«
մերկ,
բաց», արմատ
առանձին
անգործածական,
որից կազմուած
են
հ ո լ ա ­
նի
«
կիսամերկ,
մերկ, բաց,
անծածկոյթ»
Ա. կոր. Ժա. 13. Դան. ժգ.32.
հ ո լ ա ն ե ա լ 9՝,
մակ. դ. 6.
հ ո լ ա ն ի լ
Բ. թագ. զ, 20, 22.
«
գլոլ–
խր բանալ ի յարգանս»
Սասն. 52.
ո ո լ ո ն ի լ
Շնորհ,
ո ո լ ո ն ե ա լ
«
բաց, կիսամերկ»,
փխբ.
«
անպատկառ,
յանղգնած»
Ոսկ. մ. բ. 23.
Կող. ժբ. և փիլիպ. էջ 406. Արծր. Մեսր. եր.
հ ո լ ա թ և ե լ
«
թևերր
բանալ՝
տարածել»
Սհկ.
կթ. արմաւ. Տաղ.
հ ո լ ա թ Ա ե ա ն
«
թևերր բա֊
ցած» Շար.
հ ո լ ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
Պիոն. 386.
հ ո լ ա –
ն ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
Պիտ. և
հ ո լ ա ն ե լ
«
մերկացնել»
Լմբ. տաղ ի ս. Դէորգ (որ ՆՀԲ
սխալմամբ
«
թալալեցնել,
գլորել» է հասկանում).
հ ա –
լ ա ն ե լ
(
ուղղելի
հ ո լ ա ն ե լ )
«
մեկնել,
բացատ­
րել,
յայտնել»
Գիրք թղ. էջ 22 (տես իմ Հյ.
նոր բառեր
հին մատ. Բ.248— 9).
հ ո լ ա ր ա ն
«
ըմբշամարտողների
կրկէսր»
Կղնկտ.
(
տօ ս
իմ Հյ. նոր բառեր Ա, էջ 21).թերևս նաև
հ ո լ ա մ ո ւ կ
«
ջղջիկ»
Վեցօր. 163 (եթէ պէտք
չէ կարդալ
խ ո լ ա մ ո ւ կ ,
հմմտ.
խ ո լ ո մ ո ւ կ ն
«
ջղջիկ»)։
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
բօ1–
արմատից,
ցեղակիցներն
են ռուս.
Ո0,/1եա
«
բաց, ազատ,
չծածկուած,
դատարկ», լտ.
բ 3 1 3 Մ 1
«
բաց,
ակնյայտնի,
հրապարակաւ»,
հսլ.
բօ1^Շ,
սերբ.
բ61յ՚6,
լեհ.
բօ1շ,
ռուս.
Ո0յ\Շ
«
բաց
դաշտ,
բացավայր»,
շվեդ.
ք313
«
ծառա­
զուրկ բացաստան»,
ալբան.
՚
§ բ & 1 , բ61՝բ՝31
«
բացայայտ»,
կամիս,
բ Ձ1 հւ Տ
«
լայն»
(
ւՀ.1՝–
Ո0Աէ–յ^6ւ116է
688).–
նոյն
արմատի
-
Ո0-
մասնիկով
աճած
ձևն են ներկայացնում՝
հսլ.
*
բօ1–ՈՕ–,
որից
սորբ.
բԽո^
«
հարթ,
տա­
փակ, անբեր,
վայրի դաշտ»,
թէ՝0Ո՛
«
հարթա­
վայր»,
լեհ.
բ է օՈ Ո^
«
անպտղաբեր»,
ուկր.
բ օ 1 օ Ո ^ Ո Յ
«
բարձրավանդակ»,
չեխ.
բ 1 3 Ո ^
«
անբեր,
վայրի»,
թ1տո
«
հարթավայր»,
սլով.
բ13Ո,
բ 1 Ձ Ո Ձ
«
ծառազուրկ»,
բ 1 3 Ո յ Յ
«
բաց
դաշտ»,
սերբ.
բ 1 3 Ո 1 Ո Յ
«
լեռնանտառ»,
հսլ.
բ 1 3 Ո 1 Ո Յ
«
լեռ»։
Դարձեալ
նոյն արմատի
–
էօ
մասնիկով
աճած
ձևն են
ներկայացնում՝
հբգ. աճ, հիսլ.
քօ1(1,
անգսք.
քօ1ժ6,
գերմ.
Րշ1(1,
անգլ.
ք161ճ
«
դաշտավայր»
ևն։ Պարզ
արմատր
հնխ.
թ61–, թօ1–
«
բանալ,
տարածել,
պարզել,
փռել»
տալիս է հյ՛
հ ո լ
և
հ ո ղ ,
ա–
ճած
հնխ.
բ13է–
տալիս է հյ.
լ ա յ ն
( -
Ո 0 -
մառնիկով),
աւելի
րնդարձակ
տե՛ս
Բօ1<Օք
2, 61
և
99,
7
քՅԱ է աՅՈ Ո
204,
Գ1&1ձշ
554։
Հիւնք.
հ ո վ ա ն ի
բառից։
Ուղիղ
մեկնեց
Ի\ՏՆ
8, 154։
Ր^ տ է ,
Յուշարձան
421
թթր. յ2ւ\
(
^31՝, 31՜,)
«
մերկ, դա­
տարկ»,
ույգուր.
^ Յ
1
Յ Ո & ,
չաղաթ.
^ 3 –
1
Յ Ո § ,
օսման,
Բ Յ Խ Ո
«
մերկ,
միայն»։
Հ ո լ
«
խումբ»
տե՛ս
Հոյլ։
Հ11Լ11ՍԵԼ
«
ոռոգանել».
ունի
միայն Բառ,
երեմ, էջ 184. նոյնր
հ ո ո ո ս ե լ
կամ
հ ո լ ո ս ե լ
«
ոռոգանել»
ՓԲ։
–
|֊Հ(1Ա1*Լ, ի
հլ. «թալալում,
իր վրայ պր֊
տ ըտուելը,
գլորում,
շրջան»
Դիոն. ածայ.
Մագ. Նար. «գոյականների
քերականական
փոփոխութիւնները»
Թր. և Երգն. քեր. որից
հ ո լ ո վ գ ալ
«
գլորիլ»
Եղիշ. դտ. 181.
հ ո լ ո վ ի լ
«
գլորուելով
երթալ
(
անիւ,
սայլ,
քար)»
Ամովս. բ. 13. Դատ. է. 13 Իմ. ժէ. 18.
հ ո լ ո վ ե լ
«
դարձնել,
փոփոխել»
նար.
«
հեգել»
Փարպ. Խոր.
հ ո լ ո վ ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
Ամովս. բ. 13,
Ոսկ. յհ, ա. 4.
հ ո լ ո վ ո ւ մ ն
Խոր. Պիտ. Փարպ.
կ ի ս ա հ ո լ ո վ
Փիլ. լին.
ե ր կ ր ա հ ո լ ո վ
ճառրնտ.
ե ռ ա հ ո լ ո վ
Քեր. քերթ,
բ ա զ մ ա հ ո լ ո վ
Թէոդ. ի
կոյսն. Նար.
ա ն հ ո լ ո վ
Պիտ.
վ ե ր ջ ա հո լ ո վ , հ ո ­
լ ո վ ա կ ե ր տ
(
նոր բառեր)
ևն։
֊–
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
գ"օ1–
«
շարժիլ,
դառնալ,
պտուտ
գալ»
արմատից,
ցեղա֊
կիցներն ենյն.
ստճօյյւօս
«
շարժիլ»,
ԽճշՀՕ,
«
դարձաւ»,
ՈՏթ17Հ^.6յյեՏ^ՕՀ
«
դարձած»,
ոձճւ՚յ
«
դարձեալ,
յետս»,
1
է6ձօ;
«
առանցք,
լ ի ֊
սեռն»,
"
ՀԱ՜Հ^օտ;
«
շրջան,
անիւ»,
սօճտԱէՕ
«
շար­
ժիլ»,
7
էՕ)/\տՕ|10Ա
«
յաճախել»,
1
տ).Տ&<0
«
եմ,
լինել»,
սանս.
Օ Յ ք Յ է ւ
«
շարժիլ»,
Լ&Խճ–
«
անիւ»,
զնդ.
0 3
ք Յ ւ է ւ
«
դառնալ»,
03%
քՅ
«
ճա–
Fonds A.R.A.M