ՀՆ Ա
բառից, որ իբր թէ գտնլում է
գաւառա֊
կաններում։
Դ. Խաչկոնց, անդ, ծանօթ.
1
այս V^^-ը դնում է պրս.
1՜
Ձհ
«
ճամ­
բայ»
բառից։
ԳԻՌ,–Ախց.
Երև. Կր. Շմ. Ալ.
հն ա ր ,
Սլմ.
ոնէու՝,
Ալշ. Գոր.
Ղրբ՛
Մշ. Ննխ.
հն ա ր ք ,
Սվեդ.
հ ն ա ր ք ,
Մկ.
իւնարք.
ուրիշ տեղ գոր­
ծածական եննոր փոխառութեամբ
հ ո ւ ն ա ր ,
հ ի ւ ն է ր
ձևերր. կայ նաև իմաստի
տարբե֊
բացմամբ՝
հն ա ր
«
ճար,
միջոց»,
հ ո ւ ն ա ր
«
հմտութիւն,
վարպետութիւն»։
Բայական
ձևով են՝ Ննխ. Սեբ.
հն ա ր է լ ,
Շմ.
հն ա ր ի լ ,
Տիգ.
հնքՈՐրլ
և իմաստի
փո փոխութեա
մ բ՝
Սլ.
հ ն ա ր ե լ
«
միջնորդել»,
ինչպէս և
հն ա ր
«
միջնորդութիւն»։
Հետաքրքրական
ձևեր են
Տփ.
ա ն հ ր ա ն է լ ի
«
անհնարելի,
անհնարին» և
հ ն ա ր ա ւ ո ր ո փ լ
Ախց.
«
յարմարուիլ,
իրար հետ
եօլայ
գնալ» (Ամատ, էջ 398),
որի հետ նոյն
է
հ ն ա ւ ո ր ո փ լ
Վն. «մէկի հետ վարուիլն
ի ֊
մ ան ալ, ամէնքին
հաճելի
լինելու
բնաւորու­
թիւնն
ունենալ» և անցողականով՝
՚
հ ն ա ւ ո ր –
ց ը ն ե լ
Մշկ. «գոհացնել, գոհ
կացուցանել»։
ՀՆԱՐԱՆԵԼ.
անստոյգ բառ, որ մէկ ան­
գամ
գործածում է Ոսկ. պօղ. Ա. 364. Ապա
գո՞յ
ինչ ևս դժնդակ քան զսատանայ
քարո­
զութեանն
խափանումն
և բարւոք վաստա­
կոցն
հնարանել
առնել
պատիժս
(
յն. տար­
բեր
ձևերով)։
Հ ն դ ա կ
տե՛ս
Հնդկոկ։
*
ՀՆԴԻԿ ՈՆ
(
գրուած նաև
հ ը ն դ ի կ ո ն )
«
լե–
ղակի
բոյսք,
լեղակենի»
Գաղիան. Բժշ.(տես
ՆՀԲ
լ ե ղ ա կ
բառի
տակ)։
֊
=3ն.
ԼV0Լ^0V
«
լեղակ»,
որից փոխառ­
եալ են նաև լտ.
1
ՈճւՇԱՌ1,
ֆրանս.
1
Ո ճ ւ § 0
«
լեղակ»,
բուն
նշանակում
է
«
հնդկական»
և րստ այսմ
էլ ձևափոխուած
է հայերէն բա­
ռը։—
Աճ.
•
Հ ն Դ Ի Պ Է
կամ
ՀՆԴ11ԻՊԱ
«
եղերդ
բոյսր,
եղրդուկ,
օ հ ւ Շ 0 1 ՜ 6 6 »
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1704. սրա հետ նոյն է
հ ի ն դ ք
«
եղերդ,
ՇՈ1-
Շ Օ Ր 6 6 » ,
որ գիտէ
միայն
Քաջունի, Ա. 458 և
Գ. 142, աղբիւրը
անյայտ։
= Արաբ.
կյլյլյ)
հաւԱե
՜
Ձ
«
եղերդ» (Կա–
մուս, թրք. թրգմ. Ա. 288),
որից
փոխառեալ
է նաև թրք.
հաԺւեՅ.
նոյն բառը
գտնում
ենք
նաև
պհլ.
չ լ յ ^
հ տ ս ՜ ս ե Յ ,
յն.
| ^ # օ . յ » ,
Ո>էօ(3օտ,
ւ ՚ V X Ս ք ) 0 V ,
^ է օ ք Յ ւ < ^ ,
լտ.
1
ոէ^ԵսՏ,
1
Ո –
է ս հ Ա Ց , ա է ւ ե Յ ,
ֆրանս.
6
Ո ճ Ո / ՚ 6
ձևերով, որ
է գիտական
անունով
Շ1ՇՈՕՈԱ1Ո 6 Ո ճ ա Յ Լ.
բոլորի
սկիզբր
եգիպտական
է
համարւում։
֊
Հ ի ւ բ շ .
279,
*
ՀՆ՚ՒԿ11Կ
(
գրուած նաև
հ ն կ ո կ )
«
անծանօթ
և անստոյգ
մի բոյս»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1705. սրա հետ նոյն է նաև
հն դ ա կ
«
մի
տեսակ
բոյս, որի սերմը
զօրացնող է բնու­
թեան»
Բժշ. (ՀԲուս. § 1701),
––
Արաբ.
ձ յ ձ յ ֊ ֊ ֊ ֊
^՚աձզՈզ
«
առւոյտ,
էոքօՈաո»
(
Տ է 6 ւ ո տ շ հ ո 6 ւ ճ 6 ք
ա ա
12, 13)։
-
Աճ.
ԳԻՌ.-Մկ.
հ ը ն դ ը կ օ կ
«
կորնգանի
և առ–
ւոյտի
մի
տեսակր»։
ՀՆԴՐն
«
կեղծ,
թիւր;
սուտ» Պիտ. 518.
Հնդրի
խրախուսանօք։
ՆՀԲ և ՋԲ նոյն են դնում
հ դ ն ի
բառի
հետ, որ տե՛ս։
ՀՆԿԵՑԻԿ
«
հինգ
ղահեկանանոց
դրամ»,
անստոյգ բառ, որմէկ անգամ
ունի
Օրրել.
«
Ետու
միոյ
միոյ
քահանայի
50
դրամ ի
տարւոջն, որ լինի
հնկեցիկս»։
Որովհետև
ըստ Թ. Աւդալբէգեանի
(
Տեղեկ.
ինստիտ.
1927,
ՀՀ 2,– էջ 50) Օրբելեանի 1
դահեկանը
արժէ 10 դրամ, ուստ ի և 50 դրամը
= հ ը ն –
կ ե ցի կ ; ՛
արժէ
«
հինգ դահեկան»։
Խանգարում
է միայն
ս
վերջաձայնր։
ՆՀԲ
համարում
է «հնգիցս
տասն,
տուրք ողորմութեան»,
ԱԲ
«
ողորմութիւն
կամ
ժամուց
մր»։
ՀՆԱԱն,
ի -ա
հլ. «խաղող
ճմլելու
աւա­
զան»
ՍԳր. Եփր.
յես. որից
հ ն ձ ա ն ա հ ա ր
Ես.
կգ. 1. Երեմ, խր. 33.
հ ն ձ ա ն ա յ ա ր կ
Ագաթ.
հ ն ձ ա ն ա շ է ն
Թէոդ. կուս.
հ ն ձ ա ն ա կ
Վստկ.
գրուած է նաև
հ ն ծ ա ն ։
ՆՀԲ
հ ո ւ նձ
բառից է հանում,
բայց
«
ճմլելու» և «հնձելու»
գաղափարներր
ի՚նչպէս
կարող են կապուել
իրար
հետ.
գուցէ
հ ն ձ ա ն
նախապէս
ուրիշ
նշանա­
կութիւն
ունէր։
ԳԻՌ.-Երև.
Բլ. Մշ.
հ ն ձ ա ն ,
Զթ՛
օ ն ձ օ ն ,
օ ն ձ ո ն ,
Ագլ՛
ը ն ձ ո ւ ն
«
խաղողի
հնձան», իսկ
Խրբ.
հ ն ձ ա ն , ը ն ձ ա ն
նշանակում
է «պար–
տէզների
մէջ շինուած
հիւղակ կամ խրճիթ».
1 0 5
Fonds A.R.A.M