1 0 2
Պատահական
նմանութիւն
ունի չին.
հ տ Ա 6
3
«
ձիւն»։
ԳԻՌ.-Խտչ.
հ ո ւ ս ի ,
Բլ. Մշ.
հ ո ւ ս ի ն ,
Վն.
ուսի,
Ոզմ.
օւսէ՛,
Մկ.
ուսը՛»
ՀԻԻՍԻՍ , ո
հլ. (գրծ.
֊
ի ւ
Աղ. հէ. 26) կամ
հ ի ւ ս ի ս ի , – ս ւ ո յ
(
գրուած
նաև
հի ւ ս ի ւ ս ,
հ ի ւ –
սիւսի, հ ի ս ի ս , հ ի ս ի ս ի , հ ւ ս ւ ս ^
«
հիւսիսային
կողմր»
ՍԳր. Եզն, «հիւսիսային
քամի» Երգ.
գ.16. Երեմ. իե. Նար. որից
հ ի ւ ս ի ս ա կ ա ն
Ա֊
գաթ.
հ ի ւ ս ի ս ա կ ո ղ մ
Եզեկ. իւր. 10.
հ ի ւ ս ի ­
ս ա յ ի ն
Երեմ ..իւղ. 24. ես. խա. 25. Տովել. բ.
20.
հ ի ւ ս ի ս ա ն ա լ
«
ցրտիլ»
Վանակ, յոթ.
հ ի ւ ­
ս ի ս ա բ ն ա կ
ճառրնտ.
դ ե ր հի ւ ս ի ս ա կ ա ն
«
հակ–
արջային»
Արիստ. աշխ, նոր բառեր են՝
հ ի ւ –
ս ի ս ա փ ա յլ ,
հ ի ւ ս ի ս - ա ր ս ե լ ք ,
հ ի ւ ս ի ս - ա ր ս ե –
լ ե ա ն , հ ի ւ ս ի ս - ա ր ս մ ո ւ տ ք , հ ի ւ ս ի ս - ա ր ս մ տ հ ա ն
ևն։
Հիւնք. յն,
ս օւ ;
«
անձրևելն,
անձրե֊
լանք»,
Խօ> (ապառնի),
0 0 )
(
ներկ.)
«
անձրևել»,
6
ս՚/յւ;
«
Անձրևի Գիք (մակ­
դիր
Դիայի,
ի\շւ\\շէ
մձտ. 1904, 5 0 0
սեռ.
հ ի ւ ս ի ս ո յ
ձևի մէջ
ի
ձայնը
չսղուե֊
լուց
ուզում է հետևցնել
որ բառիս նա­
խաձևն էր
հիւսիւս՛՛
ԳԻՌ.-Ախց. Կր.
հի ւ ս ի ս ,
Սլմ.
հ ի ւ ս ի ս ,
Սեբ.
հի ւ ս ի ւ ս ,
Մշ.
հ ա ս ո ւ ս ,
Երև. Տփ.
հ ո ւ ս ի ս ,
Խրբ.
հ ի ս ի ս ,
վերջինը
պահուած է միայն
հ ի –
ս ի ս է ն - հ ա ր ս ւ ֆ է ն
«
ասկէ անկէ, կիսատ պը–
ռատ»
դարձուածի
մէջ։
ՀԻԻՍՆ, ն
հլ.
( –
սան,
–
սունք,
֊
սանց)
«
փայտի
վրայ
աշխատող
գործաւոր,
հիւս,
խառատ,
ղուրգեար»
ՍԳր. Վեցօր. 197. որից
հ ի ւ ս ն ե լ
«
փայտով
բան շինել» Կոչ. Ոսկ.
երր.
հ ի ւ ս ն ո ւ թ ի ւ ն
Ել. լա. 5. Եզն.
հիւսանաձև.
ճառրնտ.
հ ի ւ ս ն ա կ ա ն
Ոսկ. ես.
հ ի ւ ս ն ո ց
Բրս.
մրկ. գրուած է նաև
հ ե ւ ս ն
Խոր, Ա. 32։
= Թուի թէ նոյն է
հի ւ ս ե լ
արմատի հետ.
նշանակութեան
զարգացման
համար
հմմտ.
լտ.
է 6ՃՕ
«
հիւսել. 2. հիւսնել»,
յն. "ւե.1<»՝>
«
հիւսն»։
Ուրիշ նման
օրինակների
վրայ
տե՛ս
^ 3 1 ճ 6 ,
էչ 778,
Հներից Առաք. լծ. սահմ. էչ 566— 7
հանում է
հիւսել, հ ա ս ո ւ ց ա ն ե լ հոսել,
ս ն ո ւ ց ա ն ե լ
բառերից։
ՆՀԲ, Տէրվիշ. Նա–
խալ. 105 և Հիւնք,
հի ւ ս ե լ
բայից են դը–
նում։
Մորթման
փռիւգ.
Յ բ 1 Տ Յ Ժ ւ բ Ա Ո 1
ձե–
ւի հետ, բայց տե՛ս և
հ ի ւ ս ե լ ։ յ\1ս11շք,
8 6
Ո ք 6 ) ՚ Տ Օ Ո 6 Ո է Ա.
ՕՇՇ,
2, 5 7 6
սանս.
Տ1\,
Տ ս ե - 3 ։ ԲՅէւ–ԱեՅՈ>՛ Տ ճ 1, 1 9 3
հնխ.
Բ6V.^՚0Տ
ձևից. հմմտ. լտ.
թ Յ V ^ 0
«
կռել,
զարնել»։
Նոյն ՀԱ 1908, 314
հ ի ւ ս ե լ
Բ
ա
ւից>
ԳԻՌ.-Ալմ. Վն.
խ ո ւ ս
(
սեռ. Վն.
խ ա ս ն ) ,
Ոզմ.
խ օ ւ ս ։ —
Գւռ.
խ ո ւ ս
ձևը վկա յուած է
1591
թուից,
Դիւան
Ժ. էչ 33։
ՀԻԻ Ր , ո
հլ. (յետնաբար
նաև սեռ.
ի
կամ
ո ւ
հլ. էլ. արիստ, 144) «ասպնչական,
դրր֊
սից եկած
իչևանած
կամ հրաւիրուած»
ԱԳր.
դրուած է նաև
հ ե ւ Ր ,
որ հնագոյն
ձևն է.
որից
հ ի ւ ր ա ց ե ա լ
Սիր. իթ. 34,
հ ի ւ ր ա մ ե ծ ա ր
Կորիւն. Վեցօր.
հի ւ ր ա ս է ր
ՍԳր.
հ ի ւ ր ա ս ի ր ո ւ ­
թ ի ւ ն
Հռ. ժբ. 13.
հ ի ւ ր ո ւ թ ի ւ ն
Առակ. ի. 16.
հ ի ւ ր ը ն կ ա լ
Պղատ. օրին,
հ ի ւ ր ա ն ո ց
Մեսր. եր.
Յհ. կթ.նոր բառեր են
հի ւ ր ա ս ե ն ե ա կ ,
հ ի ւ –
ր ա ս ր ահ, ա ն հ ի լ ր ր ն կ ա լ
ևն՛
ՆՀԲ
թուի
հանել
հ ե ո ի
կամ
հր ա ւ է ր
բառից,
որովհետև
մեկնում է
«
հեռաւոր
ոք
հրաւիրեալ»։
Հիւնք.
հ ե ո ի
բառից։
Հալաճեան,
Արևելք 1893 նոյ" 10
հ
մասնիկով
ի ւ ր
բառից։
^ ՚ Յ թ Յ Յ , 0 6 է 0 7 –
»
Օա.
Յ ճ ճ Յ Յ Օ Ճ . 33.
էչ 39 վրաց.
ս ա ու–
մ ա ր ի ,
մինգր.
ս ա մ ա ր ի
և ափխազ.
Յ Տ 2 Տ
հոմանիշների
հետ։
ԳԻՌ.-Երև. Տփ.
հուր,
Վն.
խ ա ր
(
սեռ.
խ ր ո լ ) ,
Բլ.
հ ս ւ ր ս ն խ ա ր ,
Սլմ.
խ ա ր ս ի խ ո ւ ր
(
վերչին
երկուսր
միայն այս
բարդութեան
մէչ),
*
ՀԻԻ Փ Ս Ս Տ Ա ԶԻԶ
կամ
ԻՓ Օ Ս Տ Ա ԶԻԶ , ի- ա
հյ.
«
անհատ,
գոյութիւն»,
գիտէ
միայն
ՀՀԲ. մէկ
անգամ
ունի Տաթև. հարց. 571
ի փ օ ս տ ա զ ի ս
ձևով, առնելով
Դամասկացուց։
Յաճախ
գոր­
ծածուած է Գիրք առաք, այսպէս
հի ւ ի օ ս ս ւ ա –
ղ ի դ ՝
էչ 78 (3 անգամ) և 106,
հ ի փ օ ս ա ա ղ ի ս ՝
էչ 79,
ի փ օ ս տ ա դ իղ ՝
էջ 26, 123 (16 ան­
գամ).—իսկ
էչ 81ա մեկնում է «ըստ զա­
նազան
անձանց և իփօստազիզաց
(
որ թարգ­
մանի ի ներքոյ
եղեալ)»։
= 3ն.
ս1է0^X^^է^
(
լտ.
Տ Ա ե տ է Յ Ո է ւ Յ )
«
գո­
յութիւն,
գոյացութիւն,
իսկութիւն»
(
իբրև
փի­
լիսոփայական
բառ)։
Ուղիղ մեկնեց
ՀՀԲ,
Fonds A.R.A.M