1 0 1
= 3ն.
ՕէաէաՕՀ
«
հիւպատոսական,
հիւ­
պատոսական
անձնաւորութիւն»։
Ուղիղ
մեկնեց
Մ.
Տէր-Մովսէսեան,
հրտր, Ս ո կրատի,
էջ
588։
՚
ՀԻԻ Պ Ա Ր Ք Ո Ս
(
գրծ..ի,
աւ), գրուած
նաև
հի պ ա ր ք ո ս , հ ե պ ա ր ք ո ս
«
գլխաւոր
իշխան,
կուսակալ»
Եւս.
պտմ.
87,
711.
ճառրնտ.
Պտմ.
մծբ. 40,
42, 51,
53,
54.
որից
հ ի –
պ ա ր ք ո ս ո ւ թ ի ւ ն
ճառրնտ.
Պտմ,
մծբ.
38.
հ ե պ ա ր ք ո ս ո ւ թ ի ւ ն
Եւս. պտմ.
672։
=
Յն.
07
է30^0<;
«
տեղակալ,
կառավա­
րիչ»,
կազմուած
է
0710
«
տակր,
ենթ֊»
1
ւ
1
X0^(0
«
կառավարել»
բառերից։
—
Աճ.
ՆՀԲ և ՋԲ շփոթում
են
ե պ ա ր ք ո ս
բա­
ռի
հետ։
Հիւբշ,
մոռացել
է
նշանակել։
*
ՀԻԻ Պ Ե 1 ՚ Է Տ
(
գրուած
նաև
հի պ ե ր է ա , հ ե –
պ երէ ա , հ ւ պ ե ր է տ )
«
փոքրաւոր,
կրօնաւորի
ծառայ,
սպասաւոր,
պաշտօնեայ»
Խոր.
գ.
14.
Նանայ.։
= 3ն. Հ>71՜ղ0ՇՀ7)Հ,
«
ծառայ,
սպասաւոր,
որ
և է պաշտօնեայի
ստորագրեալ
օգնա­
կան»,
բուն
և նախնական
նշանակութիւնն
է
«
նաւի
փոքրաւոր»
և
րստ
այսմ
ծագում
է
07
է6
«
տակր»
և
եօ-ՕՕԱ)
«
թիավարել»
բառերից,
յետոյ
ստացել
է րնդհանուր
ի ֊
մաստ։—Հիւբշ,
361։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՀՀԲ և
ՆՀԲ։
ՀԻԻՍ, ի
հլ, (յետնաբար
նաև
հ ի ւ ս ո յ )
«
գրլ–
խի
մազի
հիւսուածք,
հիւսկէն
զարդ»
ՍԳր.
Եփր.
ծն. Խոր. որից
հի ւ ս ե լ
Ոսկ.
ես. և յհ.
ա. 40. Մծբ.
հ ի ա ո ւ լ
Յուդթ. ժ. 3. Եզեկ. իդ.
17.
հի ւ ս ե ա լ
Ել. լթ. 19.
հ ի ւ ս ա ն ի լ
Թէող.
մայր,
հ ի ւ ս ա ծ ո յ
Ոսկ.
ա. տիմ,
ը.
հի ւ ս ա կ
Ոսկ.
մ. բ. 24.
հի ւ ս ե ա կ
«
մազի
հիւսք»
Անկ.
գիրք
հին կտկ.
Ա. էջ 166.
հ ի ւ ս կ է ն
Ել. իր.
և լթ. Կիւրղ, թգ,
հ ի ւ ս ո ւ մ ն
Խոր,
հ ի ւ ս ո ւ ա ծ ո յ
Նխ. ել.
բ ա զ մ ա հ ի ւ ս
Պրպմ.
բ ա ն ա հ ի ւ ս
Նար.
ծ ա ղ կ ա հի ւ ս
Թէոփ. խ. մկ.
զ ո ւ գ ա հի ւ ս ե ա լ
Մաքս. եկեղ.
ե դ ե մ ա հ ի ւ ս
Թէոփ. խ. մկ.
եո ա–
հ ի ա
Եղիշ. դտ.
ևն։
—
Հիւս
ձևի տեղ
ուն՜ինք
հ ե ւ ս
Եփր.
ա. տիմ.
239.
բայր
աւանդուած
է նաև
հ ե ս ո ւ լ
Վրք. հց. բ. 478.
հուսկուլ, հ ե ­
սել, հ ա ս ե լ , հո ւ ս ա լ , հ ի ս ա լ
(
Պիսիգ.
վեցօր.
տող
187),
յ ո ւ ս ա ն ե լ
Եփր,
դտ.
343,
յ օ ս ե լ
Վրք. հց. բ. 464,
յ օ ս ո ւ լ , յ օ ս ն ո ւ լ , յ ո ա ե լ
Վրք.
հց. բ. 98, ՀԱ 1912,
549
ձևերով։
8
ա տ Տ 6է յ՜ճտ. 1834,
369
ևն վրաց.
ք ս ո վ ա
ձևի հետ,
ՆՀԲ լծ.
հ ի ւ ս է յ ի ն ի շ լ է –
մէքէ
Մորթման
2 1
ա Օ
31, 432
և
573
մեր
բառին
է կցում
հյ.
հ ի ւ ս ն ,
գերմ.
Ւ1ՁԱՏ
«
տուն»,
բևեռ. \ագ\
«
տուն»,
հ ս –
91
Ո1
«
հիւսն,
հիւսել»։
3\1
Տ\\,
26
Ո(1տթ.
190
ա
զնդ.
ր1Տ
«
զարդարել»,
սանս.
թւց,
բւոցճէւ,
պրս.
ՁեւտէՁՈ,
փռիւգ.
7
էՏէյօւ^օս<;<
Տէրվ. Նախալ,
105
հիւսել,
հի ւ ս կ է ն , հ ե ս կ
դնում
է հնխ,
V^ց =
V^տե
արմ ատից,
որի պարզական
V I
ձևից
գալիս
են սանս.
V Ձ ,
հոլ՛
V^է^, /ա.
Vք6^6,
հյ.
հ ե ն ո ւ լ
ևն։ ա\\&
^ 2 ա
8,
2 8 2
թ1Տ
արմատի
քթւտ
«
գրել»,
թ1Տ
«
զարդա­
րել» )
*
թ 1 թ 1 Տ
կրկնականից։
Հիւնք.
հի ւ ս
«
ձեան
հիւս» բառից։
Տ շհ6 ք է 6 1 օ ^ 1 է 2
8 8
28, 282
սանս, բ՜ձդտւ «չուան,
կապանք»
և գերմ.
ք Յ Ո § 6 Ո
«
բռնել»
բառերի
հետ
հնխ.
բշԿ.՛ արմատից
(
նոյնր
նաև
8
օ1–
Տ Ձ Շ գ 7 7 8 ) ։ ԲՇՃՇՐՏՇՈ,
Հայ. դր, լեզ. 147
յն. ե<զԱ՚Լ՝)0> «հիւսել»
բառին
ցեղակից;
ԳԻՌ.-Աս
լ.
հի ւ ս է ՝լ,
Ս չ.
հո ւ ս ե լ ,
Ախց.. Կր.
Պլ. Ռ. Սեր.
հ ա ս է լ ,
Տփ.
հ ո ՚ ւ ս ի լ ,
Հմշ.
հ ո լ –
սուշ,
Հճ.
հի ս ս ե լ ,
Սվեդ.
հի ս ս ի լ ,
Զթ– Խրբ.
հի ս ի լ ,
Երև.
ուսէլ,
Ալշ. Մշ.
հուսկել,
Սլմ.
ո ա կ ել,
Դվ.
ուսկէլ,
Տիգ.
ուսքէլ,
Ննխ.
ֆսէլ.
իսկ
Ղրբ.
լ ի ւ
Ա
Ի լ
«
շեպր
կամ
աւելուկր
մազի
նման
հիւսել»,
որից էլ գյ.
լ ^ ւ ս
«
շեպի
հիւսք,
հիւսուած
շեպ
կամ
աւելուկ»։
Նոր բառեր
են
հիւ ս ա ա կ ,
հ ի ւ ս տ կ ե լ ։ —
Վերջին
լ ի ւ ս ե լ
ձևր
երևի յառաջացած
է հյ.
հ ի ւ ս ե լ
և մի կորած
*
լ ե ս ե լ
հոմանիշ
ձևերի խաչաձևումից,
հմմտ.
յն.
ՀՀՃԽ(0
«
հիւսել»,
էէճ6՝/.0Հ
«
մազի
հիւսք»,
սանս.
թ ւ ՜ Ձ ^ Ո Յ –
«
հիւսած
բան,
կո­
ղով», լտ.
բ1ւՇՕ
«
ծալել»,
հսլ.
թ1©է«, թ1&Տէ1
«
հիւսել»
և
է
աճականով՝
լտ.
թ160է0,
հբգ.
քԽհէՁՈ,
հհիւս.
ք1տէէՁ
«
հիւսել»
( 8
օ 1 Տ Ձ Շզ
793, ՝
^
Ձ
1
Ճ
6 5 9 1 ) ,
որոնց
արմատն
է հնխ.
բ Խ ե ՛ –
որ և պիտի
տար
հյ.
*
լ ե ս ե լ ։
ՀԻԻՍ, ո
հլ. «լեռներից
ցած
գլորուող
ձ ի ւ ֊
նադէզ»
Խոր. գրուած
է նաև
հ ո ս ի
Շնորհ,
վիպ. Տաթև. ամ. 285.
հ ո ս
Շնորհ,
վիպ.
հ ո ­
սին
Առաք. պտմ.
200.
ուսի, ո ւ ս ի ն
Յիշատ.
1445
թ. (Դիւան
ժ, էջ 6),
ՆՀԲ
հ ի ւ ս ե լ
և
հ ո ս ե լ
ձևերից
և
կամ
հ ի ւ ս ի ս
բառից։
Հիւնք.
հ ի ւ ս ի ս
բառից,
Fonds A.R.A.M