1
օծ
Պատահական
նմանութիւն
ունին տաբ.
հուլ
«
գիւղ»,
թրք. գւռ. Կես. հպ՚սՀ պսԿ.
«
հիւ­
ղակ»
(
Բիւր. 1898, 713)։
*
Հ Ի Ի Ղ ) ի
հլ.7 «նիւթ, տարր,
նախանիւթ»
Եղն. Ոսկ. ա. տիմ, էշ 96. Վեցօր. էջ 25, 26,
28.
ասւում է նաև
հ ի ւ ղ է
(
սեռ.
–
ի , ե ա յ )
Վեցօր. էջ 25, 26, 28, 47. Եզն. Փիլ, Ագաթ.
հ ի ղ ն ա յ
Վեցօր. էջ 4.
հ ի ւ ղ ա յ
Վեցօր. 25.
հ ի ւ –
լէ.
Նխ. ծն, վերջին
ձևր ընդունուած
է արդի
գրականում,
«
Ձւ 0 1 Ո 6 »
նշանակութեամբ,
ո֊
րից
հի ւ լ է ա կ ա ն , հ ի ւ լ է ա կ ա ն ո ւ թ ի ւ ն ։
= 3ն.
՚
ձճ՚ղ
«
նիւթ»,
որից
փոխառեալ
են նաև լտ.
հ ^ ւ 6
«
նիւթ», արաբ.
V
հա1Ձ
«
հիւլէ»։
Յոյն բառի
առաջին
նշանա­
կութիւնն
է «փայտ,
վառելափայտ,
շինու­
թեան
փայտ»,
և փոխաբերաբար
«
նիւթ»։
(
Այլ
է յն, սճ-ղ «ցեխ»)։—Հիւբշ.
361։
Իբրև օտար բառ
յիշում է արդէն Եզն.
էջ 9. «Աոր
հիւղն կոչեն, որ
թարգմանի
նիւթ», էջ 21 «Որում
հիւղն
անուն էր,
որ է նիւթ», էջ 22 «նիւթ ինչ, զոր
հիւղն
անուանեն»,
մինչև
անգամ
յունարէնի
վրայ
բառախաղ
էլ է անում էջ 110.
«
Քանզի
նիւթոյ
անուն ի նոցա
լեզու ի
մրուր
մերձ է».
(
հմմտ,
յն.
՚
ձճ՚ղ
«
նիւթ» և
՚
ւճօՀ,
«
մրուր»)։
Ուղիղ
մեկ­
նեցին
նորերից
Տ0հ1՜օճ61–,
1՝
Ւ16ՏՁէՄ.
16,
47,
ՀՀԲ, նՀԲ ևն,
"
Հ Ի Ի ՚ Է Է
(
սեռ.
–
ի )
«
արեգակ»
Ածաբ. խչ.ո–
րից
հ ի ւ ղ ա կ ա ն
«
տաք»
Յհ. կթ. (Այլք
յամ առ­
նային
հիւղական
յորդաբորբ
ջերմութենէն
տոչորեալ
կիզեալ)։
= 3ն.
ԳխօՀ, «արեգակ»
բառից
կազ­
մուած՝
սխալ
տառաղարձութեամբ։—Հիւբշ.
361,
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
*
ՀԻԻՂ11Ս
(
սեռ.
֊
ի )
«
կոկորդիլոսին
թշնա­
մի մի փոքր անասուն է» Վրդն. ծն. Պիսիդ.
վեցօր. տող 977. գրուած է նաև
հ ի լ ո ս
Յայսմ. մրտ. 21։
= 3ն.
՚
ձճճօՀ
«
նոյն
նշ,
1
ՇհՈ6ԱՈ10Ո.
կա­
տուի մեծութեամբ
մի անասուն է, որ կոկոր­
դիլոսին
վնասելու պատճառաւ
պաշտւում էր
հին
Եգիպտացիներից»
(
Պիսիդ.
վեցօր. տող
965,
976),–
Հիւբշ.
361,
նՀԲ
ծանօթ
չլինելով
յն. սճճօՀ բա­
ռին, փոխառեալ
է դնում
յն.
6
ւձ(ճ,Հ
«
ստրուկ,
հիլոդ»
բառից,
մեկնելով այս
«
մասնաւոր
ծառայ, արբանեակ»,
նՀԲ-ի
այս բա ցա տ բութիւն
ր սխալ
հասկանա­
լով ՓԲ՝ հյ.
հ ի ւ ղ ո ս
բառին
տալիս է նաև
«
ծառայ,
պաշտօնեայ»
նշանակութիւնը։
*
Հ ԻԻ Պ Ա Տ Ի
«
հի լպատոսութիւն,
հիւպատո­
սական
իշխանութիւն»,
որ և
հի պ ա ա ի
Ոսկ.
պօղ. ա. 501. Եւթաղ.
յուշ. պօզ. էշ 1110.
Շիր. քրոն. (ունի
հիւպատիք՛, հի պ ա տ ի ք , հ ի –
պ ա տ ք
ձևով),
ներգոյականն
է
ի հի ւ պ ա տ –
ւոջն
«
հիւպատոսութեան
ժամանակ»
Պիոն.
393,
որ և
ի հիւ պ ա տ ո ջն ,
ի ճ ի պ ա տ ւ ո ջ ն
Աոկր,
ճառրնտ.։
֊
Յ ն .
01
էՏՀՏ1<1
«
հիւպատոսութիւն»,
որի
վրայ տե՛ս
յաշորդր։—Հիւբշ.
361։
"
ՀԻԻՊԱՏ11Ս, ի
հլ. «փոխարքայ.
կուսա­
կալ» Ա.մկ. ժե. 16. Միսայէլ
խչ. գրուած է
նաև
հի պ ա տ ո ս
Անյ. պորփ. Սարդ,
հի ւ պ ա տ
Եւս. քր. Արծր.
հի պ ա տ
Եւս. քր. ա. 9, Ոսկ.
եբր. 500. գործածուած
է
հի պ ա տ
«
երկիր,
գաւառ»
նշանակութեամբ
Սասն, էշ 39, 66.
սրանցից
են
հի ւ պ ա տ ե ա ն
«
հիւպատոսներ»
Խոր. բ. 47.
հ ի լ պ ա տ ի կ ք
Մխ. դտ. էջ 260.
հի ւ պ ա տ ո ս ա կ ա ն
Աոկր.
հ ի ւ պ ա տ ո ս ո ւ թ ի ւ ն
Խոր.
հ ի ւ պ ա տ ո ւ թ ի ւ ն
Արծր.
հի ւ պ ա տ ա ւ ո ր ո լ –
ւն
«
հիւպատոսական
աստիճան»
Ասող, էջ
144 (
չունի
նՀԲ), գրուած նաև
ի պ ա տ ո ս
Արձ.
ԺԱ դարու (Վիմ. տար. էշ 27). արդի դրա­
կանում
րնդունուած
է միայն
հի ւ պ ա տ ո ս
ձևը,
«
Շ0ՈՏԱ1»
նշանակութեամբ,
որից էլ
հիւ պ ա տ ո ս ա ր ա ն , փ ո խ - հ ի լ պ ա տ ո ա
Առան­
ձին տես
ա նթիհի ւ պ ա տ ո ս , հի ւ պ ա տ ի
և
հ ի ւ –
պ ա տ ի կ ո ս ։
֊
Յ ն .
ւ)7ւ(*է0<;
«
հռովմէական
հիւպատոս»,
եսօւէՏ՚ւՕ. «հիւպատոսութիւն»,
ե՚ՏէԱՀՈէՕգ
«
Հիւ­
պատոսական».
ո
րից
փոխառեալ
է նաև
վրաց.
օ3օ>փրւ1>օ իպ ա տ ո սի ,
ց ո Յձ փ ո ե օ
վ ի պ ա տ ո ս ի
«
հիւպատոս»,
բուն
նշանակու­
թիւնն է «վերին,
գերագոյն»,
հմմտ.
Ա7էՏթ
«
վեր, վերին»
(
ՏօւՏՁՕզ
1002)։–
Հիլբշ.
361։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ ՀՀԲ և
նՀԲ։
*
ՀԻԻՊԱՏԻԿ11Ս
«
հիւպատոս»
Սոկր. 96
(
սեռ.
հւ պ ա տ ի կ ո սի).
գրուած
Ե ւ պ ա տ իկ ո ս
Աոկր. 588։
թի
Fonds A.R.A.M