90
Տ Ձ
«
քմծիծաղ
տալ»
ևն։ Այս բոլորը
համա–
րուելով
բնաձայն՝
ենթարկուել
են
կամայա
կան
ձայնափոխութեանս,
այսպէս
նաև
հա֊
յերէնր,
որի
աւելի
հաւատարիմ
պատկերը
տե՛ս տակը
գւռ.
(801
ՏՁՇգ 798, ԲՕ
^ՕՐՈ^
2,
8 5 ) ։ ֊ «
ճ .
Բառ.
երեմ, էջ 182 սխալմամբ
դրում
է
հ ի ն ի ն ե լ
«
շտապել
կամ ոքառել»,
որին
հետևելով
ՀՀԲ՝
«
խուճապել,
շտապել,
փութալ»,
իսկ
ՓԲ
առանց
մտադրու
թեան՝
առանձին
բառ
կարծելով՝
եր
կուսն
էլ ջոկ
ջոկ նշանակում
է.—Տէրվ,
նախալ. 61 հնխ,
Յ Ո
«
շնչել,
փչել»
ար
մատից,
հմմտ. սանս.
ՅՈ,
Գ
ո
թ.
Ձ Ո Ձ Ո ։
Հիւնք.
հ ն ո ց
բառից։
Փառնակ,
Անահիտ
1903,
130
գոթ.
ք0Ո
«
կրակ»
բառի
հետ։
ԳՒՌ.—Խրբ.
հ ն ն ն ա լ
«
հեկեկալ»,
Եւդ. Պլ.
Մն.
հ ն հ ն ա լ
«
մորմոքիլ,
սիրտր
ցաւիլ,
հոգս
անել»,
որից նաև
հ ն հ ն ո ւ ք
(
Պլ.
ճ ո ւ նհ ո ւ ն ո ւ ք ,
Ննխ.
հ ո ւ նհ ո ւ ն ա գ , հոսքհումունգ.
կայ
նաև
Ատն.
Խրբ.)
«
մտատանջութիւն,
մորմոք,
վախ,
սրտի ցաւ», արմատական
ձևով
ու
նինք
ն ն ի կ հ ն ի կ ը լ լ ա լ
«
հեծեծել,
հևալ»։
Հ ի ն չ
տե՛ս
Հունչ։
"
ՀԻՊ Ա ՏԻԿ Ե Ա Ն
«
մի տեսակ
հալուէ»
(
նո
րագիւտ
բառ),
մէկ անգամ
ունի
Պտմ.
ա֊
լեքս. էջ 185։
––
Յն.
7
յԱ0Լէէ.7.6;
«
լերդական»,
որից
ֆր–
րանս.
հ շ թ Յ է ւ գ Ս Ց
«
լերդական.
2.
մի տեսակ
հալուէ»
(
այս
երկրորդ
իմաստը
յունարէնի
համար
չեն նշանակում
ո՛չ
8
Յ Ա
1 ) ՛ 9 0 5 " ՛
և ոչ
Տ օ թ հ օ Շ ւ 6 Տ 5 6 6 " ).
Գտաւ
ու մեկնեց
նորայր,
հառ.
ֆր֊
րանս. 637 բ։
Հ ի պ ղ ո ն
տե՛ս
Ոպղոն։
*
ՀԻՊ11՚ԼԻ1Ո,ԻՍԿՈս
«
բժշկական
գրուածք–
ների
մէջ րնդունուած
մի նշան,
որ Ս. Գրքի
յոյն թարգմանութեան
մէջ էլ գործածում
էին
իբրև
պայմանական
նշան՝
րնդգծելոլ
հա
մար
այն բառերր,
որոնք
տարբերւում
էին
բնագրից»,
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ
անգամ
գործածում
է Անան. ժմնկ. 47. «Բան
որ կրր–
կին
էր յօրինակին
և եւթանասունքն
թողին,
զայն Ովրիգենէս
աստեղբ նշանակեաց... իսկ
ուր զանազանեցին
զբանն՝
ղ ի մ ն ի ս կ ո ս
և
ն ի –
պ ո ղ ի մ ն ի ս կ ո ս
եղին,
մին ատտիկեցի
նշան
է, և միւսն
բժշկաց»։
նոյն բառր
Վրդն. սղ.
յռջ. գրում
է
նիւսիլիսկոս.
«
Եւ
հիպիլիսկոսն
նշան
ի վերայ
ղանաղանութեան
բանի՝
զոր
այլևայլ
ազգ
թարգմանեցին»։
= Յն.
՚ ) 1
ւ օ
) , 7 )
ւ ւ ՝ Ո 3 7 0 ( ;
«
ենթաժապալէն».
կազմուած
է
՚
յ՚յէՕ–
«
տակը»
1
լ
՝1.՚
ղս.՝,1<յ՝/ՏյՀ
«
երիզ, ժապաւէն»
բառերից։
Այս բառր
չկայ
ո՛չ
՝&3
ւ\\կ֊ի
մօտ
և ոչ
ՏօՕՈՕՇւՇՏ–/՛
մօտ,
բայց
թէ ստուգաբանութեան
և թէ
հայերէն
տառադարձութեան
միջոցով
կարելի
է դիւ
րաւ
վերականգնել։
նոյն
յոյն
բառից
ունինք
ասորի
տ ա ռա դա րձութեա
մբ
նաև
,
յ29 <^0–Հ>Ձ^Օ>Օյ–֊^
0 ֊ 9
ՇՕՀ
ՈԱբս1ա1Ո1Տ •
զ ս տ < –
Աճ.
Գտաւ ու մեկնեց Աճառ. Հայ֊
նոր
բա
ռեր հին մատ.
էջ 125։
ՀԻ Ռ
«
շրջան, պտոյտ», անկախ
գործածա
կան
չէ. այլ միայն ոճով, այսպէս՝
հ ի ո
գալ
«
պտտիլ, դառնալ,
շուռ գալ»
Փիլ. Խոսր. 204.
նիւս. կաղմ.
ն ի ո շ ր ջ ա ն ա կ ե լ
«
պտտացնել»
Լմբ. սղ. որից
ունինք
ա ր ա գ ա հի ռ
«
շրջանա
կի
վրայ
շուտով
դարձող»
ԱԲ.
հ ո ի կ
գալ
«
դա ռնալ»
Փիլ. լիւս. 135 (տպ.
հոիկղ^. հ ռ ի
գ ա յ օ ղ
«
դարձող,
պտտւող
(
երկինք)»
Մագ.
թղ. 20 (նոր տպ.
հ ո ի գ օ ղ ) , հի ո ա լ
«
դառնալ»,
հ ի ո ա կ ա ն
«
դարձող»
(
այս երկու
ձևհրր գիտէ
միայն
ՀՀԲ),
նՀԲ
լծ. յն.
ք ձի օ ; ,
լտ. ՕՀԳԱՏ, ի ֊
տալ.
§ Մ 0 ,
թրք.
հրաւ, ֆ ը ռ , ֆորլաագ.
իսկ
հ ռ ի գ ա յ օ ղ
մեկնում
է
«
շրջագայօղ,
իբր
հռիկ
կամ
հիռ եգօղ
և կամ
որպէս
յն.
թ^քՏՕէ»
Ղափանցեան,
Տեղեկ.
ինս֊
տիտ.
2, 86
շ ո ւ ռ
բառից։
ՀԻՐ.
անստոյգ
նշանակութեամբ
ռառ. գոր
ծածուած
է երեք անգամ
հետևեալ
ձևով,
Զգեցեալ
հիրս և կարմիրս,
Եզեկ. իգ, 6
(
յոյ֊
նր երկու
բառի
տեղ
միայն
ե 0.7.1 ՝/&1՝,Ա
«
յակնթագո
յն»).
Հիր և կարմիր
և կապու
տակ
և երփն
երփն նարօտուց. Եղևկ. իէ. 24
(
յն. այս բոլորի
դէմ
միայն
ե&%\.՝է&յ՝է
«
յա
կինթ»,
բայց
այլ
ձձ. աւե լացնում
են
7.0.1
աբ^բՕբտ»
«
և պորփիւր»).
Ագուցի
զքեզ
հիր
և կարմիր.
Եփր. աւետ. 305
(
առնուած
է Եզեկ. ժզ. 10 համարից,
որ մեր
թարգմա
նութեան
մէջ այսպէս
է. Ագուցի
քեզ
զերկ–
Fonds A.R.A.M