90
Տ Ձ
«
քմծիծաղ
տալ»
ևն։ Այս բոլորը
համա–
րուելով
բնաձայն՝
ենթարկուել
են
կամայա­
կան
ձայնափոխութեանս,
այսպէս
նաև
հա֊
յերէնր,
որի
աւելի
հաւատարիմ
պատկերը
տե՛ս տակը
գւռ.
(801
ՏՁՇգ 798, ԲՕ
^ՕՐՈ^
2,
8 5 ) ։ ֊ «
ճ .
Բառ.
երեմ, էջ 182 սխալմամբ
դրում
է
հ ի ն ի ն ե լ
«
շտապել
կամ ոքառել»,
որին
հետևելով
ՀՀԲ՝
«
խուճապել,
շտապել,
փութալ»,
իսկ
ՓԲ
առանց
մտադրու­
թեան՝
առանձին
բառ
կարծելով՝
եր­
կուսն
էլ ջոկ
ջոկ նշանակում
է.—Տէրվ,
նախալ. 61 հնխ,
Յ Ո
«
շնչել,
փչել»
ար­
մատից,
հմմտ. սանս.
ՅՈ,
Գ
ո
թ.
Ձ Ո Ձ Ո ։
Հիւնք.
հ ն ո ց
բառից։
Փառնակ,
Անահիտ
1903,
130
գոթ.
ք0Ո
«
կրակ»
բառի
հետ։
ԳՒՌ.—Խրբ.
հ ն ն ն ա լ
«
հեկեկալ»,
Եւդ. Պլ.
Մն.
հ ն հ ն ա լ
«
մորմոքիլ,
սիրտր
ցաւիլ,
հոգս
անել»,
որից նաև
հ ն հ ն ո ւ ք
(
Պլ.
ճ ո ւ նհ ո ւ ն ո ւ ք ,
Ննխ.
հ ո ւ նհ ո ւ ն ա գ , հոսքհումունգ.
կայ
նաև
Ատն.
Խրբ.)
«
մտատանջութիւն,
մորմոք,
վախ,
սրտի ցաւ», արմատական
ձևով
ու­
նինք
ն ն ի կ հ ն ի կ ը լ լ ա լ
«
հեծեծել,
հևալ»։
Հ ի ն չ
տե՛ս
Հունչ։
"
ՀԻՊ Ա ՏԻԿ Ե Ա Ն
«
մի տեսակ
հալուէ»
(
նո­
րագիւտ
բառ),
մէկ անգամ
ունի
Պտմ.
ա֊
լեքս. էջ 185։
––
Յն.
7
յԱ0Լէէ.7.6;
«
լերդական»,
որից
ֆր–
րանս.
հ շ թ Յ է ւ գ Ս Ց
«
լերդական.
2.
մի տեսակ
հալուէ»
(
այս
երկրորդ
իմաստը
յունարէնի
համար
չեն նշանակում
ո՛չ
8
Յ Ա
1 ) ՛ 9 0 5 " ՛
և ոչ
Տ օ թ հ օ Շ ւ 6 Տ 5 6 6 " ).
Գտաւ
ու մեկնեց
նորայր,
հառ.
ֆր֊
րանս. 637 բ։
Հ ի պ ղ ո ն
տե՛ս
Ոպղոն։
*
ՀԻՊ11՚ԼԻ1Ո,ԻՍԿՈս
«
բժշկական
գրուածք–
ների
մէջ րնդունուած
մի նշան,
որ Ս. Գրքի
յոյն թարգմանութեան
մէջ էլ գործածում
էին
իբրև
պայմանական
նշան՝
րնդգծելոլ
հա­
մար
այն բառերր,
որոնք
տարբերւում
էին
բնագրից»,
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ
անգամ
գործածում
է Անան. ժմնկ. 47. «Բան
որ կրր–
կին
էր յօրինակին
և եւթանասունքն
թողին,
զայն Ովրիգենէս
աստեղբ նշանակեաց... իսկ
ուր զանազանեցին
զբանն՝
ղ ի մ ն ի ս կ ո ս
և
ն ի –
պ ո ղ ի մ ն ի ս կ ո ս
եղին,
մին ատտիկեցի
նշան
է, և միւսն
բժշկաց»։
նոյն բառր
Վրդն. սղ.
յռջ. գրում
է
նիւսիլիսկոս.
«
Եւ
հիպիլիսկոսն
նշան
ի վերայ
ղանաղանութեան
բանի՝
զոր
այլևայլ
ազգ
թարգմանեցին»։
= Յն.
՚ ) 1
ւ օ
) , 7 )
ւ ւ ՝ Ո 3 7 0 ( ;
«
ենթաժապալէն».
կազմուած
է
՚
յ՚յէՕ–
«
տակը»
1
լ
՝1.՚
ղս.՝,1<յ՝/ՏյՀ
«
երիզ, ժապաւէն»
բառերից։
Այս բառր
չկայ
ո՛չ
՝&3
ւ\\կ֊ի
մօտ
և ոչ
ՏօՕՈՕՇւՇՏ–/՛
մօտ,
բայց
թէ ստուգաբանութեան
և թէ
հայերէն
տառադարձութեան
միջոցով
կարելի
է դիւ­
րաւ
վերականգնել։
նոյն
յոյն
բառից
ունինք
ասորի
տ ա ռա դա րձութեա
մբ
նաև
,
յ29 <^0–Հ>Ձ^Օ>Օյ–֊^
0 ֊ 9
ՇՕՀ
ՈԱբս1ա1Ո1Տ •
զ ս տ < –
Աճ.
Գտաւ ու մեկնեց Աճառ. Հայ֊
նոր
բա­
ռեր հին մատ.
էջ 125։
ՀԻ Ռ
«
շրջան, պտոյտ», անկախ
գործածա­
կան
չէ. այլ միայն ոճով, այսպէս՝
հ ի ո
գալ
«
պտտիլ, դառնալ,
շուռ գալ»
Փիլ. Խոսր. 204.
նիւս. կաղմ.
ն ի ո շ ր ջ ա ն ա կ ե լ
«
պտտացնել»
Լմբ. սղ. որից
ունինք
ա ր ա գ ա հի ռ
«
շրջանա­
կի
վրայ
շուտով
դարձող»
ԱԲ.
հ ո ի կ
գալ
«
դա ռնալ»
Փիլ. լիւս. 135 (տպ.
հոիկղ^. հ ռ ի ­
գ ա յ օ ղ
«
դարձող,
պտտւող
(
երկինք)»
Մագ.
թղ. 20 (նոր տպ.
հ ո ի գ օ ղ ) , հի ո ա լ
«
դառնալ»,
հ ի ո ա կ ա ն
«
դարձող»
(
այս երկու
ձևհրր գիտէ
միայն
ՀՀԲ),
նՀԲ
լծ. յն.
ք ձի օ ; ,
լտ. ՕՀԳԱՏ, ի ֊
տալ.
§ Մ 0 ,
թրք.
հրաւ, ֆ ը ռ , ֆորլաագ.
իսկ
հ ռ ի գ ա յ օ ղ
մեկնում
է
«
շրջագայօղ,
իբր
հռիկ
կամ
հիռ եգօղ
և կամ
որպէս
յն.
թ^քՏՕէ»
Ղափանցեան,
Տեղեկ.
ինս֊
տիտ.
2, 86
շ ո ւ ռ
բառից։
ՀԻՐ.
անստոյգ
նշանակութեամբ
ռառ. գոր­
ծածուած
է երեք անգամ
հետևեալ
ձևով,
Զգեցեալ
հիրս և կարմիրս,
Եզեկ. իգ, 6
(
յոյ֊
նր երկու
բառի
տեղ
միայն
ե 0.7.1 ՝/&1՝,Ա
«
յակնթագո
յն»).
Հիր և կարմիր
և կապու­
տակ
և երփն
երփն նարօտուց. Եղևկ. իէ. 24
(
յն. այս բոլորի
դէմ
միայն
ե&%\.՝է&յ՝է
«
յա­
կինթ»,
բայց
այլ
ձձ. աւե լացնում
են
7.0.1
աբ^բՕբտ»
«
և պորփիւր»).
Ագուցի
զքեզ
հիր
և կարմիր.
Եփր. աւետ. 305
(
առնուած
է Եզեկ. ժզ. 10 համարից,
որ մեր
թարգմա­
նութեան
մէջ այսպէս
է. Ագուցի
քեզ
զերկ–
Fonds A.R.A.M