սրանից իբր հոլովական
ձևեր
պարխըր–
ցոյ, պարխրցի,
որոնք համեմատում է
պրս.
ե31
՜1
<Ո21
կամ
ե Յ ք Խ ւ 2 3 Ո
«
աշնա­
ն՛ային տերևաթափ
քամի»
բառի հետ
(
կազմուած
եՁքէէ
«
տերև» և
Ո 2 -
«
թա­
փել» բառերից)։
Սակայն
պարխուրց
ձև
գործածուած չէ բնաւ։
Բառն է հենց
պ արխրցի։
ԳԻՌ.-Բբ. Խտջ.
բարխար,
%
թ,
րախըյցա,
բախըրցա ք Հպ ա խրցի ; »
«
հիւսիսային
ցուրտ
քամ
ի»։
ՊԱՐԾ
«
պարծենկոտ, հպարտ, սէգ» Առակ,
լ. 29. որից
պարծիլ
«
պանծալ, հպարտա­
նալ» ՍԳր. Եփր. մակար,
պարծանալ
Խոս֊
րովիկ.
պարծանք
ՍԳր. Ռսկ. մտթ.
պարծուկ
«
հպարտ, սնապարծ»
Մծբ. Եփր. դտ. էջ
330, 332 (
սխալ է գրուած
պարտուկ
Մծբ.
210,
որ նՀԲ իբրև առանձին բառ նշանակում
է. տե՛ս ՀԱ 1911, 101).
սնապարծ
Վեցօր.
Ոսկ. մ. դ. 3.
ունայնապարծ
Ոսկ. յհ. ա. 2.
ընդունայնապարծ
Ոսկ, յհ. ա. 1 և մ. ա. 19.
զրապարծ
Ոսկ. մ. ա.
մեծապարծ
Ագաթ.
Բուղ,
մեծապարծուն
Պիտ.
գեղեցկապարծիկ
Պարապմ.
ձիապարծիկ
«
հպարտօրէն
ձի հե­
ծած» (նորագիւտ բառ) Տաթև. ձմ. ճզ. ևն։
–֊–
Պարզ արմատն է
՛
պարտ,
որի վրայ
տե՛ս
ոպարսս—
Աճ.
ՆՀԲ
լծ.
պերՏ
և
բարձր։
Մորթման
201՝/
ա
26, 537
բևեռ, նճոա\ և
588
եՅՐ231Ո1
«
պարծանք»։
Տշհ6քւ6ւՕ\\ք1
+
2
6 8 28, 309
զնդ.
հՅՈՅյՅՇաւ
«
գովել,
պանծացնել»։
Հիւնք.
բարձր
բառից։
Թիրեաքեան,
Կարնամակ
ծան. 35
բուրդ, բերդ, բառնալ, բարձ, բարձր
ձևերի
հետ։ Փաձնակ, Անահիտ 1903,
130
զնդ.
եՇք62
«
բարձր»
բառից։
ԳԻՌ
Ջղ.
պարծենալ,
Սլմ.
պարծենալ,
Ախց. Երև. Տփ.
պարծէնալ,
Կր.
պարծրննալ,
Շմ.
պարձանիլ,
ննխ. Պ լ. Ռ. Սչ. Սեր.
բար–
ձէնալ,
Տիգ.
բարձէնալ,
Ասլ.
բարձըննալ,
Զթ.
բայձինօլ,
բարձինոլ,
Հճ.
բայձինօլ,
բայձաննօլ,
Մկ.
պարծմանալ,
Ալշ. Մշ.
պարզէնալ,
Խրբ.
բարզէնալ, բարզանք,
Ակն.
բարձօնք
«
պարծանք»։
նոր բառ է
պարծեն­
կոտ։
ՊԱՐԿ (ի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց կայ միայն
սեռ.
–
ի
) «
տոպրակ»
ՍԳր. Ագաթ.Կոչ. որից
պարկոա
«
թրթուրի պատեան» Վստկ. 79.
«
տղընղերք» Վստկ. 76. «ընդեղէնների
ղրսի
կեղևը» Վստ\կ. 20. (վերջին իմաստի
համար
հմմտ. յն. $6Ճ–Հ*0Հ «պարկ, տիկ, ընդեղէննե­
րի կճեպը», գւռ.
պարկուն
«
տոպրակ»,
պար–
կունիկ
«
իւղի
տիկ»)։
Աւգերեան,
Բցտր, չփ. և կշռ. 152
պրս.
պէրխ
(
իմա է^յ–
ե Յ ^
«
սակաւ
ինչ»)։
նՀԲ լծ. յն.
լտ.
թ6քՅ
«
պարկ»։
1
ՀՅՐՕԱՃ6Տ, I X
3՝
յ՚ր.ր. 95 կա­
պա դովկ,
7
ւ5(քւ51
«
սափ՛որ»։
Հիւնք. պրս.
ե31՜^յ
«
պատրաստութիւն
պիտոյից ճա­
նապարհի, պաշար»։
Թիրեաքեան, Ա–
րիահայ բռ. 319պրս.
ճ
)
^ յ Ե3ք31<
«
ուղ­
տի բրդից գործուած կտար, որից դար­
վիշները գլխանոց կամ կապայ են շի­
նում. 2. մի տեսակ կարճ
հագուստ»։
ԳԻՌ
Գոր. Երև. Ղրբ. Մրղ. Շմ. Սլմ.
Վն.
Տփ.
պարկ,
Մկ.
պարկ,
Մշ.
պարզ,
Ս՛եր.
բարդ,
Ագլ,
պօրկ,
Զթ–
Ր°յգ> քորզ,
Ջղ.
պաոկ.—
(
Մրղ.
պարկ
նշանակում է «տիկ»,
ուրիշ է Տփ.
բարգ
«
բեռ»)։
նոր բառեր են
մուխպարկ, պարկակապ, պարկակապիշ,
պարկամուկ, պարկապզուկ, պարկապոզ,
պարկափոխան, պարկուկ, պարկոաիկ։
ՓՈԽ.
—
Վրաց. ձձէ*ձ°
պարկի
«
պարկ. 2.
րնդեղէնների
դրսի պատեանը», քրդ.
Ե61՜ւ1<3,
եՅո1<,
է>Զք
Ճ1<
«
գրպան»
(
վերջին քրդ. ձևերը,
որոնք կասկածելի են, համեմատում է
յ
ՍՏէւ,
ՕւՇէ. ւ ( ս ո Խ
էջ 48 հյ. և վրաց, ձևերի,
ինչ֊
պէս նաև
ՕՄ
«
կողմնակի
գրպան»
բառի
հետ
)։
ՊԱՐԿԵՇՏ, ի
հլ. (յետնաբար նաև
ի-ա
հլ.)
«
ժուժկալ, համեստ, ողջախոհ»
ՍԳր. Եփր.
թուոց, «մաքուր, անարատ» Ղևտ. ժ. 10. Ա.
պետ. գ, 2. «չափաւոր կամ դիւրամարս (սը–
նունդ)» Մխ. բժշ. (տե՛ս
Տ61ճ61,
Մխ. հեր.
§ 38). որից
պարկեշտութիւն
ՍԳր. Եփր. պհ.
պարկեշտաբան
Եւագր.
պարկեշտագեղ
Ա–
գաթ.
պարկեշտական
Ագաթ. Ոսկ. ես.
ան­
պարկեշտ
՚
էևտ. ժ. 10 ևն։
ԳԴ պրս.
թ31
՜(13
§1
«
պարկեշտ»։
նՀԲ
լծ.
փարգաստ
֊֊֊՛
պրս.
փէրքէսդ,
իսկ
պւսրկեշտանալ=
պրս.
եՅք
–1
<ՅՏէՅՈ
«
հը֊
րաժարիլ»։
Գարագաշ՚եան
(
անձնա՛կան)
Fonds A.R.A.M