61
ՊԱՐ
զեղ, պարզկաչոր, պարզպան, պարզպւսր–
զուիլ, պարզօն
«
պանիր քամելու
տոպրակ»։
ՓՈԽ.֊Քրդ.
ԲՅՐ21Ո1Ո
«
զտել, քամել, թո­
րել»,
բՅքշ Ա Ո
«
կաթը պարզելու պարկ, քա­
մոց (գւռ.
պսւրզօն)», բՁՐ2ԱՈ1
«
շոգիով
քա­
միչի մէջ եփուած փլաւ» (տե՛ս
մստէւ, Օւշէ.
1
<0Մ(Ո6
70
և
\\
աձ.
0
x3171.
212.
առաջինի մէջ
յիշում է հյ.
պարզել
ձևի հետ նաև պրս.
ՀյՀՀ
բ Յ Ո 2 ,
Հ>ձ13յՀ.
Բ
Ձ1
"
^
2
ՁՈ
«
մաղ»,
որոնք
այստեղ գործ
չունին և երկրորդի
մէջ չեն
յի չուած
)։
ՊԱՐԶ
կամ
ՊԱՐԶՈԻ
«
ծարաւ». — անստոյգ
բառ, որ երկու անգամ գտնում ենք գործա­
ծուած Մծբ. ա. և դ. «Զի պարզու
ծարաւոյ
իմոյ զովասցի
յաղբերէ վտակաց քոց. Հան֊
գո՛ զիս ի ցանկութենէ աստի ի պարզոյ
ծա­
րաւսւ»։
*
ՊԱՐԶԱՏ
կամ
ՐԱՐԶԱՏ
«
մի տեսակ
բոյս» Ամիրտ. ունի միայն ՀԲուս. § 2525։
= Արար, ձ յ յ կ
03
ք2 3 ձ
կամձ
,
յ կ ե1ւ2քՅճ
(
Տէ6ւոտշհո6ւճ6
ք
ա ա
11, 314),
Ո Ր
Է
պրս
ձ յ ^ յ
Ե0
՝
ք23
(1
«
անգուժատ,
քաղբան»
(
բոյսը և
խէժր)։
Ուղիղ է մեկնել
Ամիրտ. իբր պրս.
փիրզատ,
որից և ՀԲուս։
ՊԱՐԶՈՒՆԱԿ (ի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց չը–
կայ
վկայութիւն)
«
զսպանակ, նիգ, սողնակ»
ՍԳր. (իսկ Բառ. երեմ, էջ 269 մեկնում է
«
մարդակ»
)։
ՊԱՐԷՆ, ի
հլ. (սեռ.
֊
ե ն ի )
«
ուտելիք, ռո­
ճիկ, ապրուստ»
Պիտ. Յհ. կթ. Պտրգ. Բրս.
մրկ. որից
պարենապահ
Արշ.
պարենաւորիլ
Արծր.
պարենիկ
եղիշ. տիր. 339
(
չունի
ՆՀԲ).
խոզապարէն
Սկևռ. աղ. 29, 67.
պա­
րենատրում
(
նոր բառ)։
ԲւՇէշէ
2, 313
եհ31՛
արմատից, իբր
բուխար.
Ե ՅՈ ,
սիահփուշ
ե1՜6
«
ալիւր»
ևն,
ՕՅոաւ, Տէ.
շկա.
185
քոլ. հտւՀա
«
սնունդ» բառի հետ։ Հիւնք. լտ.
քՅՈՈՅ
«
ալիւր»։ Թիրեաքեան, Բազմ. 1913, 342
թրք.
ե313Ո–աՅզ
«
ապրուստ
ունենալ»։
Ղափանցեան,
Նոր ուղի 1929, յնվ. էջ
338
պարէն, պարսւրել, պարարտ
դնում
է նախահայ
թՅՐ
«
ուտեստ»
արմատից։
ՊԱՐԷՏ, ի-ա
հլ. (սեռ.
–
րետի
կամ
–
րիտի)
«
վերակացու,
իշխան, տեսուչ»
Եւս. քր. բ.
198.
Կիւրղ. թգ. Փիլ. լին. 118. Սարկ.քհ.
19.
Գնձ, «դէտ, պահակ»
Օրբել. ողբ. — գը֊
րուած է նաև
պարետ։
(
Հին բռ. մեկնում է
պարէտ
«
տեսուչ, ազդարար»,
որին հետևե­
լով ՀՀԲ ունի «տեսուչ,
աւետիս»)։
Հիւնք. յն.
7».
օտ0քօ;
«
աթոռակից»
բա­
ռի հետ։ Պատահական
նմանութիւն
ունի
պՐ
Ա
.
֊
Հ֊՚յՀ
–
Ձ 1 ՚ 6 –
«
սուրհանդակ
թղթա­
բեր»։
ՊԱՐԻԽ (ի- ա
հլ
է
ըստ ՆՀԲ, բայց առանց
վկայութեան)
«
փռոց, կապերտ, գորգ, խը–
սիր» Փիլ. տես, էջ 26։
՛
ԶՊԱՐԻԿ, ի-ա
հլ. «առասպելական
մի
ոգի»
Եզն. Փիլ, լին. էծ. փիլ, (վերջին երկու­
սի մէջ նաև
պարեկ, պարակ
ընթերցուածնե–
րով). որից
աոիւծապարիկ
(
նորագիւտ
բառ)
Բար. 171. տե՛ս նաև
յուշկապարիկ։
֊
Պհլ.
5
^1^)
թՅո1<
«
չար ոգի», մանիք.
պՀլ՛
Հ>&–Կ «սատ
ա
ն,այոլհի»
(
Տճ\է–
քՈՅՈՈ Յ ճ »
8 (1908),
էջ 114), սոգդ.
թ Յ ո ե
«
յաւերժահարս»,
պրս.^^
բ Յ Ո
«
թևաւոր յա֊
ւերժահ արս, աննման
գեղեցկութեամբ
բա­
րի ոգին եր», զն դ.
>»»5>յ>
>
)
((
յ
բՅՄւ1(3–
«
կա­
խարդ
կին»
(631–
էհ010Ո136,
յ\1է1Ր. ՜^ՕՐէ.
,
ուրիշներ «իգական
չար ոգի, սատա­
նա՚յոլհի, բոզ կին» (Ա.ՕՈՂ § 310),
Բառիս
ծագումը
անյայտ
է։ Պարսկերէնից
են փո­
խառեալ աֆղան.
բ31՜1,
քրդ. թրք.
թՇՐԼ,
բու­
խար.
06
Ո,
ալբան,
՚
ոտբ^
ևն։—Հիւբշ.
228։
աո֊Հ
տ՚աա
42, 251,
յստտ,
26
Ոճտբ. 180,
Տէրվ.
ՃԱՅՈ Ո. 95
տալիս
են ուղիղ
մեկնութիւնը։
Պ ալասանե աս,
Պատմ. գրակ. 199 իբր «պար
եկող»։
Հիւնք.
յուշկապարիկ
բառի վերջին կէ–
սը կտրելով
կազմուած։
Ալիշան, Հին
հալ. 185 պրս.
փէրի
և հյ.
պարել,
իբր
«
պարող
ոգի»։
ԳԻՌ.
—
Սրանից է կազմուած Սվեդ.
ջ ՚ ի ր ր –
բ ա ղիզ
«
բորենի, մարդագայլ»
բառը, որ է
շորեպարիկ (շորի
և
պարիկ
բառերից), այս
բառին
հոմանիշ է
րր ո ո ոշիրի գ
«
բորենի»,
որ արաբ,լ-չյ
03
ՐՐ1
«
ցամաքային,
վայրի»
բառից է կազմուած։
ՊԱՐԻՂ
«
բարձր»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 269.
—
կարծեմ
թէ պէտք է հասկանալ
պարիխ
«
բարձ»։
863)
Fonds A.R.A.M