խէ. 22. Ա.մկ. գ. 28. «մրցանակ» Ա. եզր.
գ. 5. որից
պարգևել
ՍԳր. Եզն. Եփր. աւետ.
պարգևաբաշխ
Ագաթ,
պարգևական
Ագաթ.
պարգևապեա
Երեմ. ծա. 59.
պարգևատու 9՝.
մկ. ե. 6. Երր. ծա.
6.
պարգևիչ
Ոսկ. Կողոս.
աստուածապարգև
Կորիւն. Ագաթ,
նորա–
պարգև
Ագաթ,
բարեպարգև
Ոսկ. յհ. ա. 41.
երախտապարգև
Բուզ.
մեծ ապարգև
ԱԳր.
Բուզ. Սեբեր.
վերնապարգև
Կորիւն,
պարգե–
լսւմտիկ
«
հարուստ, մեծատուն» Ոսկ. ճառք,
էջ 109 ևն։
նՀԲ
լծ. յն. ՈԱՕդսձ «հայթայթել,
շնոր­
հել»։ Հիւնք. թրք.
վէրկիւ
«
տուրք»
բառի
հետ։ Ի\Ա\Խ
տ ա
11, 2 0 6
ի ր ան եան
պար
մասնիկով
գև
«
տալ»
ենթադրեալ
բառից, որի հետ հմմտ. գոթ. §1նձ
(
քհշնհ)
֊
գերմ.
ցշե6Ո
«
տուրք, տալ»։
ԳԻՌ.—Ջղ.
պարգ՚հվ,
Կր. Ախց.
պարքէվ,
Տփ.
պա ՛րքիվ
(
փխբ. Ակն.
«
ընտիր»)։
•
ՊԱՐԵԳՕՏ, ի
հլ. «կապայ»
ՍԳր. Եւս.
պտմ. Ոսկ. մ. ա. 16. որից
պարեգօտիկ
Ոսկ. մ. գ.29.
պարեգօտահանդերձ
Թղթ.
դաշ.
պարեգօտաւոր
ԱԲ.
պարեգօտիլ
«
կա­
պան հագնիլ» ԱԲ.
միապարեգօտ
Ոսկ. մ. բ.
8։
֊
Հպհլ.
*
թ Յ ք Յ ^ Յ Ա ձ
հոմանիշից, որ թէև
գործածուած
չէ իրանեան
գրականութեան
մւէչ, բայց
նոյնն է աւան դում
Հեսիւքիոս՝
«–
թօւքօդձտ
(
կարդա՛
1«
փ<ւք ա ւ օ ^ )
ձևով,
(
ւարօւ–
"(
<օ–ք0է<; ^^-^>V ՜Յթձ Ծօթ&օււ;
վերարկու ըստ Պար–
թևաց). նոյնը յունական
վերշաւորութեամբ՝
էէ&թԱՀԱսձւ^։ Իրանեանից ենփոխառեալ նաև
լա.
բ շ ք Յ ^ Յ Ա ճ Ձ , բ Յ ք Յ ^ Յ Ա ճ ւ Տ , բՅՐՅ
§ՅսՅւԱՏ
«
զգեստի
վրայ մետաքսէ կամ ոսկի բան­
ուածք. 2. ոսկեհուռն զգեստ», ասոր. մանդ,
և թալմուդ.
"1
Ս"|Ձ
բՅքՅցօԺ5>
«
վերարկու,
վարագոյր», արաբ. յ^Լ
–
յ
Ն՚Աւ՚խձ
«
հաստ
կապերտ, թանձր ասուի», վրաց.
-
^ Օձ ^ Յ * – »
4
՜
ձ օ պարեգավլատի օ-թԱՅՅ,
հանդերձ,
երկար
զգեստ»։—Հիւբշ.
227։
ՀՀԲ և նՀԲ
պարել
«
պատել» և
գօտի
բառերից։
Լ Յ
^ . Սքցշտշհ. 8 4 3
և
06
ՏՅՈ1.
յճհհձ.
2 0 9
համեմատում է լտ. և եբր.
ձևերի հետ,
Բւշէշէ
2,296
դնում է
հՈՅՐ
արմատից։
ԼՅ<*. ՃՈՈ
.
Տէսճ. § 1 8 6 3
մեկ՛նում է
գօտի
բառով, իբր «շուրջը
գոտիով», իսկ էջ 182լտ. և թալմ. բա­
ռերի հետ, Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ.
80
և նախսդ.
92, 107
պար
«
շուրջ» մասնիկով
գօտի
բառից։
նոյնը, նաև Հիւնք. իբր թրգմ.
յն.
1
էՏթւ^<օս––
բառի։
Հիւբշ՛ տալիս է վե­
րի մեկնութիւնը,
բայց առանց հակա­
ռակելու
յիշում է նաև
պար + գօաի
մեկնութիւնը,
ինչ որ չի կարող
ուղիղ
լինել, որովհետև նախ առանց բացատ­
րութեան է մնում
գօտի
բառի վերջա­
ձայնի անկումը և երկրորդ՝ որ
պար
մասնիկի
այսպիսի
գործածութիւնը յե­
տին է։
Բւշէ6է
բ. տպ. Բ.382 պրս. Ն&-
Հճ՝ճ,
եշՈ տ ւ
յն. գ5.ըՕՀ,իռլ.
Ե62ւՎ
«
զդեստ»
բառերի հետ՝
ԵՒւՅք
«
կրել»
արմատից։
ՊԱՐԵԼ
«
անգահել»,
այսպէս
ունի Բառ.
երեմ, էջ 269. ինչ լինելը
յայտնի չէ։
ՊԱՐԵԽ
«
ժայռ, լեռան ցցուած մասը, քա­
րոտ տեղեր»
Վրք. հց.
ա.
571.
Քուչ. 92.
«
գահաւանդ» Ագապ. 167. «Յիսուսի
գերեզ­
մանի վրայ դրուած մեծ քարը»
Եղիշ. թղմ.
300։
Հիւնք. «թուի
յն.~Յր^
ա
\
1
Ա
«
բարձրա­
դիր
պողոտայ»։
ՓՈԽ Վրաց.
Յտծո&օ պարեխի
«
քարայր.
2.
անդունդ», որից
Յծծոհատ պարեխթա
«
սեպ
ժայռի մէջ քարայր»,
Յծծոեց-ոօ պարեխելի
«
քարայրաբնակ»
(
վերջին երկու բառերը՝ որ
չունի Չուբինով,
յիշում է Մառ,
761
<Շ7ե1 8
ԲՅՅ. V I I ,
էջ 113 և էջ ՆՏԾՈ)*
•
ՊԱՐԵ Կ
«
պահապան, շրջադէտ»
Հին բռ.
որից
պարեկապան
«
պահնորդ, դէտ» Ա. մկ.
ժբ. 27. գրուած նաև
պարսկապան
Յաւդթ.
ժդ. 2 (իմա՛
պարա կ ապան)։
–
նոյն է
պահակ, պարհակ, պահակապան
բառերի հետ, որ տե՛ս։
ՀՀԲ
պար
«
շուրջ»
+ եկօ–<—
նՀԲ
շփոթ֊
ուած է համարում
պարէտ
և
պայե կ
բա­
ռերի հետ։
•
ՊԱՐԵՀ՜ՆԱԿ
«
շապիկ».
նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Ոսկ.
կողոս. էջ 529. «Կաղօք և կուրօք և կարկա­
մելովը և բոկովք և որ մի միայն պարեհնա–
կան
(
յն. «պատմուճան»)
ունիցին և
զայն
ծակոտկէն»։
Այս բառը մեկնւում է հետևեալ
ձևով,
պարեհնակ
«
կարճ՝ խեղճ պարեգօտ»
Fonds A.R.A.M