Նեեմ. ը. 40. որից
պարարտանալ
Աղ. կդ.
13.
Երեմ. ե. 28.
պարարտութիւն
ՍԳր.
պա­
րարտագոյն
Կոչ.
պարարտամարմին
Փարպ.
նարպապարարտ
Մծբ. ևն։ Նոյն է սրա հետ
Պարար,
որ տե՛ս
վերը։
–•
Իրան.
*
բՁ1–Ձ1–,
ա՛նց. դերբ.
՚*
թՅք31՜է
հո­
մանիշ ձևերից, որոնք թէև կորած են, բայց
նոյնն է մատնանշում սոգդ, նորագիւտ
բ Յ –
ւ՚ՁՏէ
«
պարարտ», սրանց մէջ V և
Տ
ձայների
փոխ՛անակութիւնը
ճիշտ այնպէս է, ինչպէս է
հրաժարիլ
և
հրաժեշտ
բառերի մէջ, որոնք
նոյնպէս իրանեան են և որոնց
Ր - շ
ձայների
փոխանակութիւնը
իրանեան
երևոյթ է։
8
ս § § 6
\
Լ2
32, 23
պարար
դնում է
-
Ա1Ր
մասնիկով^ հնխ.
*
տբհՅ
–
ՐՕ
–
Տ
ձևից,
հմմտ. սանս.
Տ բ հ Մ Յ –
«
գէր, լիքը»։
Հսլ.
ՏբՕքԱ
«
բերրի», սանս.
Տ բ հ Ձ - ^ Յ ա ւ
«
օգ֊
տուիլ»,
հս՚լ.
Տթ՚ՇյՅ
«
յաջողիլ, ելս գտա–
նել»։
Նոյն
1
Ր
1, 453—4
կրկնում է այս
մեկնութիւնը և նոյն
պարար
բառից
տ
մատնիկով
աճա՛ծ է դնում
պարարտ.
հմմտ.
աւարտ։
ՇՅՈ
1
Ո
1,
Տէ. 6է>՚ա.
185
պ արարել=
սանս.
ԷՒւՅք
«
սնուցաներ։
Հիւնք. պրս.
բՅքՀ^ՁքճՁՈ
«
սնուցանել»,
բ31՝\ք31՝(13
«
պարարեալ»
(
սրանց հետ
հմմտ. գնչ.
բ31՜\ք31՜3\քՅ
«
պարաբել»,
՝
ֆձ՝ւ\ՃՀձ6 «սնեալ», .աֆղան.
բ31՜^3ք31
«
սնուցանել»,
պհլ.
բՅւ՜աՅւ՜էՅՈ
«
սնու­
ցանել»), ա\\^
տ ա
11, 206
պար–
մասնի՚կով՝
ար=Հա.
Ձ
1
Օ
«
սնուցանել»
արմատից։
8
ս § § 6 ֊ / »
մեկնութիւնը շատ
կասկածական է գտնում
Գ1ձ\ձշ 729,
իսկ
Տւ՜սցւ՜ՈՁՈՈ
1, 171
և
ԲօԽ ա ^
2,
657
հնխ.
ՏբՏ, Տբ1
«
չաղանալ, գիրա­
նալ» արմատի տակ՝
յամե՛նայն
դէպս
հաւանական։
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ
ՒՀՃՈշէ
Բ Տ Ճ
2, 3,
Ղափանցեան, Նոր
Ուղի 1929, յնվ. էջ 338
պարէն, պա­
րար, պարարտ
դնում է նախահայ
բՅք
«
ուտեստ»
արմատից։ Պա՛տահական նը֊
մանո լթիւն
ունի երր.
Ե Յ Ո Յ
«
պարարտ»։
ԳԻՌ.
—
Ղրբ՛
պ ա՚ վ արտ
«
ուռճացած (կա­
նաչեղէն,
բոյս)»,
Չրս.
բալարդ
«
դալար,
թարմ (ծաղիկ)»,
Եւդ.
բալարդ, րալըրդուգ
(
<* պալարտ , *պալարսաւկ^
«
առոյգ,
կայ­
տա ռ»
։
*
ՊԱՐԱԻԱՆԴ, ի-ա
հլ. «ձեռքի կամ ոտքի
կապ, կապանք»
Եւս. քր. բ, էջ 198. Ոսկ. մ.
բ. 2. Եփր. ծն. էջ 94. որից
պարաւանդել
«
կապել, շղթայել» Ոսկ. ա. թես. Եղիշ. դտ.
«
պատել պաշարել»
Յհ. կթ. Նար.
պարաւան–
դանք
Պիտ. ասւում է նաև
պարուանդ
Պի­
տառ.,
=
Պհլ.
*
թ ՚ 3 ՜ Տ Յ ՝ ^ Յ Ո ճ
ձևից, իբր հպրս.
*
թՅ՚–
Ճ Յ Ե Յ Ո Ճ Յ =
սանս.
բ ՚ Յ ՜ ճ Ձ ե Յ Ո ճ հ Յ
«
ոտնա­
կապ», բարդուած
Բ՜Յ՜ՃՅ–
«
ոտք» և
ԵՅՈ(1
Ձ –
«
կապ»
բառերից։
Սրանց նոր ձևն է պրս.
Բ՚Տ^-հճՈձ
//
ա//Ա1յԼ,բՅեՅՈճ
«
ոտնա­
կապ, յատկապէս
ձիու ոտնակապ»,
Իրան­
եան վւոխառութիւն է նաև վրաց. գլռ.
օ յ օ 6 –
Յ^Տքօօփարմանդի
«
ձիու ոտնակապ»
(
հշՀ)\1–
,0.36,
Րթ^Յւաշճ. րյւօօշ. ոօ
ա
«6
բշ&. « բ Յ –
Ո՚ՈՈՇԱ..
Ր ՕնՕ բՁաՅ
ՇՕ.
1912,
էջ 44), թերևս
հայերէնի միջոցով՝
ւ՝֊ի պատճառաւ. ՈՌ ձայ­
նը՝ փոխանակ
V,
յառաջացած է յետոյ՝ յա֊
շորդ Ո֊ի ազղեցութեամբ։
—
Հիւբշ. 227։
ՆՀՈ «որպէս թէ շուրջ պնդիչ՝ կապիչ
(
իմա՛
պար
մասնիկով՝
պինդ
արմա֊
տից) կամ
վանդ/քչ պարանաւ»» ՔօէէւՇհ.
1860, 360, 217
և
ճ ո Շ Յ 87, 429
սանս.
բ Ձ ո ե Ձ ո օ ՚ հ ։
—
Լ Յ
§ . Սւ
՜
§6տշհ.
417
և
8
է1–§.
ԵԿէՐ.
Լ6Ճ.
17
ե Ձ Ո ճ հ
արմա­
տից, Պատկ.
յ^Ձ16բ.
I. 14
պրս.յ.կ
^յ
ե31՜–եՅՈձ
«
ձիու խամութ.։
1\1
ս116ք Տ\\^–
ձԳ1
88 (1877),
էջ
15 *
բ 3 1 Ո – հՅ Ո ճ – ։
Տ՚էրվ. Նախ ալ. 95 համարում է օտար
բառ և վերջին մասը
–
ւանդ = Է)հՅՈ(1հ
արմատից։
Հիւնք. պրս.
բ31"\քՅՈԺք(13Ո
«
կապել
զբեռն
կտաւոյ»,
ե31"\քՅՈճՅ
«
փաթոյթ
բեռանց
կերպասու»։
Ուղիղ
մեկնութիւնը տաւաւ
1՝
հ. 81օշհ
(
նամա­
կով հաղորդած
Հիլբշմանին)։
ՐՅէւ՜Ա–
,
եՅՈ>՛
ՀԱ 1907, էջ304իբր բնիկ
հայ՝
պար–
մասնիկով
ե հ ո ճ ւ ք Յ
արմա՛տից։
ր^ՅՐՏէ
Յուշարձան 403 ս՛ումեր
ե Յ ք
«
կա­
պել» բառի
հետ։
ՊԱՐԳԵԻ, ի-ա
հլ. «մեծից տրուած
նուէր,
ընծ՛այ» ՍԳր. Եւս. քր. Ոսկ.ես. Եզն. 38 (Որ
պարգև
ի տեսանէ
կամ ձիրի բարեկամէ
առնուցու). «ռոճիկ, թոշակ, ուտելեղէն»
Ծն.
Fonds A.R.A.M