57
ուանս
Պերինոս
կամ
ՐԷրինոս,
«
Բայց
քո անունդ
Պերինոս
յայտ է, զի զպա­
րանոց քո պարանով
քարշեսցեն ի կո­
րուստն
յաւիտենական».
Յայսմ.—
Հիւնք.
պարան
բառից։
՚
ԲշձՇՀՏՀՈ, Հայ.
դր. լեզ. 87 ածանցուած
պար
«
շուրջ»
բառից։
ՊԱՐԱՇԱՆԻԼ
«
խորհիլ ». ունի միայն
Բառ.
երեմ, էջ 268։
ՊԱՐԱՊ,
Ո
հլ. «անգործութիւն,
դատարկ
մնալը»
Ծն. լգ. 14, Ոսկ. ես. Եւս. պտմ.
«
յարմար
ժամանակ»
ՍԳր. «անգործ, դա­
տարկ, ունայն» Վրք, հց. Ոսկիփ. Ոլռհ, որից
պարապել
«
յետ կենալ, դատարկանա՛ ի
գործոց» Ա.կոր, ժզ, 12, «զբաղիլ, պարապ
ժամ անակր նրանով անց կացնել» Գծ, ժէ.
21.
Ա. կոր. է. 5. «նեղել, ձանձրացնել»
Ոսկ.
հռովմ. 41. «պարպել,
մէջր լցնել»
Շիր, 2,
պարապեցուցանել
Ագաթ. Կորիւն. Կոչ. Սիր.
իթ. 34.
պարապորդ
Ել. ե. 17. Մտթ. ժբ. 44.
Եփր. յես.
անպարապ
Խոր. Փարպ. ևն։ —
«
Զբաղիլ»
նշանակութեան
զարգացման հա­
մար հմմտ. յն, Օ՚ԼՕԼօԼա «պարապ
ժամանակ
անց
կացնել. 2. պարապ
ժամ անակր մի
զբաղմունքի
նուիրել,
զբաղիլ,
ուսումնասի­
րել»,
ինչպէս նաև վրաց.
3
~ւ
(*4–
ոց մոցալե
«
պարապ»,
ՅքւԼՅ^Օ՞Ձ^ մոցալեբա
«
զբաղիլ»։
ՇՁՈ1Ո1, Տէ.
եկՈՂ. 143 սանս.
ՕՁՐ
«
զբաղեցնել»։
Հիւնք.
յն.
՜
ՏՕէԱՅււօ;
«
ճեմք»
բառից։ Պատահական
նմանու­
թիւն ունի սվան,
բ311
«
պարապ» (տե ս
Տւ՜Շեշւ-է, 0 1 6 Տ բ Ո
ձ.
1
<ՅԱԱ. ՏէՁ1ՈէՈ6Տ
441),
ԳԻՌ
Ագլ. Ախց. Երև. Կր. Մկ. Մրղ. Շմ.
Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
պարապ,
Ալշ. Մշ.
պա­
րար,
Խրբ, Հմշ. Ննխ. Սեբ. Սչ.
բարաբ,
Գոր.
Ղրբ.
հպա՚րապ,
Տիգ.
բ ա Ո Ո բ ,
Զթ–
- ֊ •
Ր
ա
՜
յ օ բ ,
Սվեդ.
բքՈՐուբ.
(
վերջինս
նշանակում է
«
ոչ֊տօն
օր, բայց նուիրուած
մի սրբի, երր
ոմանք աշխատում են, ոմանք ոչ»). "րից
Ագլ.
պր ա ՚ պիլ
«
զբաղիլ»,
Սչ.
բարրել,
Պլ. Ռ.
Սեբ.
բարբէլ,
Խրբ.
բարբիլ,
Տիգ.
բ ա
Ր
բ> ի լ,
Զթ.
բայբիլ, բարբիլ,
Հճ.
բայբիլ,
Ասլ.
բաւ––
բ է լ,
Հմշ.
բարբութ
«
դատարկել, մի ուրիշ
ամանի մէջ լցնել»,
Կր.
պարսյիլ
«
սպառիլ,
վերջանալ»,
Զթ.
Ր
ա
յ ք Ի ւ
«
մեռնիլ»,
բ այքՐ ց Ր "
նիլ
«
սպառել, հատցնել, պարպել»
(
որից և
կրճատ՝
բաբցընիլ). բ ա յբընօ լ
«
գործր վեր­
ջացնելով
ազատուիլ». նոր բառեր են
ան–
պարպուն
Մրշ. «անսպառ,
անվերջանալի»,
կրկնաբար՝
պարապ-սարապ։
ՊԱՐԱՊԱՆ
«
քուրձ, կարաս,
ՏՃՀՃՈՃ».
այսպէս
ունի Ներսէսովիչ, Բառ. լտ.֊հյ. էջ
479
բ,
*
ՊԱՐԱՍ
«
սպիտակ պիսակ (ախտ)», գի­
տէ միայն Քաջունի, հտ. Գ. 203։
= Արաբ. ^յՕյյ
եՁւ՚ՁՏ
«
բորոտութիւն» (Կա֊
մուս, թրք. թրգմ. Բ. էջ 364)։–ԱՃ.
ՊԱՐԱՊԱՏԻԼ
«
ճապկտիլ,
յօրանջելու ժա­
մանակ
ձգձգուիլ»
Վեցօր. 86. «Սկսանի
ա յսուհետև
մերթ
յօրանջել
յողն
երթալ,
մերթ ձկտել
պարապատել»։
ՊԱՐԱՏԻԼ
«
մաքրուիլ,
սրբուիլ». մէկ ան­
դամ
ունի Տիմոթ. կուզ, էջ 25. «Իբր
զՔրիս–
աոսի աշակերտ
մաքրեցիր,
պարատեցիր.
ի բաց զերծո՛ զի ծննդենէն
ծածկոյթ»։
Նո­
րագիւտ
բառ։
Գտաւ ու այսպէս
մեկնեց Աճառ. Նոր
բառեր Տիմոթ. կուզի մէջ, էջ 96. բայց
կարելի չէ՞ նաև համարել
«
թլփատ֊
ուիլ», իբրև թրգմ. յն.
1
էՏք)1էՏյյ.՝<(յ)
բայի,
որից և ունինք
պերիտոմել
«
թլփատել»,
այն ժամանակ
բառը
կազմլած
կլինի
պար-հատ-իլ
«
կտրուիլ
շուրջանակի»։
*
ՊԱՐԱՐ
«
գիրանալը,
մեծանալը»
Ես. լ.
23.
Ոսկ. ես. որից
պարարակ
«
գէր,
չաղլիկ»
ՍԳր.
պարարել
«
գիրացնել,
մեծացնել, պա­
րարտացնել»
ՍԳր. Եփր.աղ. և ել. Կոչ, Ա–
գաթ. Ոսկ. ես. Եւագր.
պարարուն
Պիտ.
մարմնապարար
Ագաթ.
որովայնապարար
Ոսկ. ա. կոր.
երկրապարար
Ադաթ,
որդնա–
պարար
Վրք. հց.
պարարեցութիւն
«
գիրու­
թիւն»
Մանդ. սիր. 22.
գիրապարար
Նար.
հոգեպարար
Թէոդ. կուս.
շտեմարանապա­
րար
ճառընտ.
ակնապարար
Նար. յիշ. ևն։
Սրա հետ նոյն է նաև
պարարտ,
որ տե՛ս
տակր։
ՊԱՐԱՐԿՈՂ
«՚
իորագրող».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 268։
•
ՊԱՐԱՐՏ, ի-ա
հլ. (յգ. նաև
–
ունք)
«
ղի֊
բացած, ճարպոտ. 2. բերրի,
արգաւանդ»
ՍԳր. «պարարտութիւն,
ճարպ» Ծն, դ. 4.
Fonds A.R.A.M