54
ՊԱՏՐՈՅՍ
«
պատկին, պատուաստ» Ոսկիփ.
Վստկ.35, 128. որից
պատրուսել
«
պատ֊
ուա ստել»
Յայս մ. մրտ. 19. Վստկ. 34. 44.
պատրուսիլ
Տաթև. ձմ. կդ.
տերեւպատրոյս
Վսւտկ. 139, 140.
ճղապատրոյս
Վստկ. 140.
պատրուսենի
«
պատուաստած
բոյս»
Քուչ.
75,
ԳԻՌ.-Կր. Մկ. Վն.
պատրուս,
Ալշ.
պադ–
րուս,
Երև.
պադրիս,
Խրբ.
րադրոա, բայրօս,
Մշ.
պադրուստ,
Հմշ.
յադրուստ,
Սվեդ.
րէՈդրէստ,
բոլորն
Էլ «ծառի պատուաստ»,
փոխաբերաբար՝
Ջղ.
պաարոատ,
Զթ.
քադ–
ււըս,
Տիգ.
բւոդրոա
և բայական
ձևով
Էլդ.
բ ա Ր ո ւ ց ե լ
«
երկու
թել ոլորելով իրար
կպցնել»
(
նոյնը
ունին նաև Ախց. Մն. — այս նշանա­
կութեամբ
Է թրքախօս
հայերից Այն. նշձ–
ՈՏ161Ո61<)
է
ՓՈԽ.–Թրք. գւռ. Խրբ.
եՅ^ՐՕՏ,
Մն.
Ե6էւ–6Տ
Գ-ԲՈՂՅւզ «թել
թելի կպցնել,
թելերը պատ­
րուսել»։
*
ՊԱՏՐՈՆ
«
միջնադարեան
իշխանական
մի աստիճան»,
մհյ. բառ.յիշուատծ Է 1193
թուի մի արձանագրութեան
մէջ (Վիմ. տար.
էջ 39) ևն։
–֊
Ֆրանս.
բՅէւ՜ՕՈ
«
պատրիկ, պաշտպան,
պետ»
(
ծագում է լտ.
բՅէւ՜ՕՈՍՏ
հոմանի–
ւից)>
նորագիւտ
բառս գտաւ ու մեկնեց
նորայր, Բառ. ֆրանս. էջ 914 բ։
ՊԱՏՐՈՒԱԿ, ի-ա
հլ. «երեսի
ծածկոյթ,
քօղ, դիմակ. 2. որևէ ծածկոց, վարագոյր.
3.
կեղծիք, պատճառանք, առիթ» ՍԳր.Ռսկ.
ես. արից
պատրուակ թղթ ո յ
«
նամակի
ծրար»
Կզնկտ. հրտր. Շահն. բ. 72 (հրտր.
էմինի՝
պարոաւկ).
Ոսկիփ.
պաւորուակհլ
«
ծա՛ծկել,
քօղարկել»
Եզեկ. լբ. 7. Ոսկ. մ. գ. 30. Եփր.
աղ. և ծն.
պատրուակիչ
«
աչքը լուսն կապել,
մթագնիլ»
Մանդ,
անպատրուակ
Սկևռ. լմբ։
ՆՀԲ
հյ.
պատել
և պրս.
ՐՕ^
«
երես,
դէմք»
բառերից։
Տէրվ. Մասիս 1881
ապրիլ 28 անշուշտ պրս. փոխառութիւն
է։ Հիւնք. պրս.
Բ Յ Ր Ճ Ձ
«
վարագոյր» բա­
ռից, ա\Խ
տ ա
8 (1894), 275
զնդ.
*
բՁա–1՜Ձ06Ձ>
*
ՊԱՏՐՈԻՃ
(
որև
բադրոն, ոադրուս,
պատրին)
«
ռեհան ազգի մի բոյս,
բօսԱօէ,
դաղձ,
1
Ո6ՈէհՅ բսԽ^ւԱա Լ »
Վստկ.
169.
Ամիրտ. ունի միայն ՀԲուս.
§
2523։
—
Վստկ.
յիշում է անանուխի հետ՝ իբր արաբ. «Վասն
անանխոյ և մարուֆի... այդ խոտիդ արապ–
կերէն
ասեն
պատրուն
և մեք չկարացաք
ճշմարտ՛ել իթարգմանէն». — սրանից
երևում
է որ թարգմանութիւնը
կատարել են ՛մի ա֊
րաբագէտի կամմի արաբի օգնոլթեամբ, որ
այս բառի հայերէնր չի իմացել։
= Արաբ. էկյշկ
Ե ՚ Յ ՜ ճ ա յ
կամ
Հ լ յ յ ձ կ ն ձ –
Տտ՜ւ-ս՚յ
«
ռեհան,
օշւասա
ե Յ տ Ա ւ շ ա ո »
(
Տէշա–
Տ 0հՈ 6 ւ ճ 6 ք
՝\\
ք21ա 11, 313),
որ Կամուս,
թրք. թրգմ. Ա. էջ 374 պրս. *&ճիԱ
Ե3<հւ&
բառից արաբացեալ է դնում։—Հիւբշ.
274։
Ուղիղ մեկնեց նախ Նորայր,
Հայկ,
բառաք. 97։
*
ՊԱՏՐՈԻՃԱԿ
(
գրուած նաև
պաաուրնակ,
պասւրհակ), ի-ա
հլ. «ուտելի
կենդանի»
Ոսկ. մ. գ. 16. Եղիշ. Մագ. Երզն. քեր. «ոչ­
խար» ՍԳր. «ռոճիկ, ոլտելեղէն»
Եւս. քր.
բ.
272։
= Պհլ.
"
բցէւ
-
ՕՕՅե
ձևից, որէ իբր հպրս.
*
թՅէՄՅԱՇՅ–.
կազմուած է
թՅէ1–
նախդիրով
քՅԱՕՅ–
«
օր» բառից, որի միւս ժառանգորդ­
ներն են պհլ.*™<էւճ>հյ.
աւնիկ =
պրս.
յ յ ^
Ր021յ
Բառիս
միջին պրս. ձևը պիտի
լինէր
*
բՅէւ
՜023,
որից փոխառեալ է թալմուդ.
Տ քՈ 1ԶՏ
բՅէ ա 2 3
«
նիհար գառ»։
Սրանց
հետ
նո՞յն է նաև պրս. Օ յ յ յ ձ կ
Ե1է(1ա23
կամ
յ յ ^ և եէւճւ՚02
«
օրական կարգեալ ռո­
ճիկ.
2.
հանդերձ
հին որյիւրաքանչիւր
աւուր
ագանի. 3. սովորական կերակուր, որ յիւրա­
քանչիւր աւուր կերեալ
լինի»։—Հիւբշ.
514։
ՆՀԲ
յիշում է վրաց,
պ ա տ րո ւնա ՚ կնի։
Լ Յ
§ . Տէւ-ց.
նճԿ. Նշճ.
63
է՜ԱՇ
արմատի
տակ,
Լ Յ § .
Խա.
Տէսմ. § 1850
մերժե֊
լով
այս՝ դնում է
ա յ
արմատից, իբր
պրս.
*
բՅՄ023,
որից արաբ.
քՅՄԱ23|2ք,
բՅՄ02
«
յաղթական»։
Հիւնք. պրս.
պատրոսլ, պատրոլզէ։
Ուղիղ
մեկնեց
նախ
ա ո շ ր
աա
8 , 2 8 6 ։
ՓՈԽ Վրաց. ձ-ֆձզխՀօ
պատրունագի
«
զոհի ոչխար» Դան. ժդ.31,32, ուր հայե­
րէն օրինակն էլ ունի
պատրունակ։
ՊԱՐ, ու
հլ. բուն նախնական
նշանակու­
թիւնն է «շուրջ, շրջան», որից ձևացա՛ծ են
Fonds A.R.A.M