նակութիւնը
համաձայն չէ «հանգստաց­
նել» նշանակութեան
)։
Պատվարդ
տե՛ս Բա՛տավարդ։
ՊԱՏՐԱՆ
«
յանցաւորի
պատիժր իր վրայ
առնելու պատրաստ
անձը», նորագիւտ բառ,
որ մէկ անդամ
գտնում ենք գործածուած
Ամբ. դատ. էջ 148.
(1
<ՁՐտէ
թարգմանում է
Տսհոօբքշք ) ։
*
ՊԱՏՐԱՍՏ
(
յետնաբար
ի
հլ.)
«
յօժար,
կազմ» ՍԳր. «առձեռն, ներկայ»
Փիլ. «զգոյշ»
Վրք. հց. Ոսկիփ. Մխ. բժշ. «ինչք, կարա­
սիք» ԱԲ. որից
պատրաստել
ԱԳր.
պատ­
րաստիչ
Վեցօր.
պատրաստաբան
Բուզ.
պա տրաստ ա գոյն
Բ. կոր. թ. 3. Ոսկ. ես.
պատրաստական
ԱԳր.
անպատրաստ
Ծն. ա.
2.
Բ. կոր. թ. 4. Ագաթ. Ոսկ.
աոձեոնպաա–
րաստ
Պիտ. Խոր. Յհ. կթ.
դիւրապատրաստ
նար.
ինք՛նապատրաստ
Բրս. պհ. Մաշկ.
յ ա ­
ռաջապատրաստ
Ուռհ. Կանոն,
նախապատ­
րաստել
Ոսկ. յհ. ա.33.
պատրաստակամ,
պատրաստակամութիւն
(
նոր բառեր) ևն։
= Պհլ.
*
ըՏւէէձՏէ<Հհպրս.
"
բՁ է ՄՁ Տ է Ձ–
«
պատրաստ»
բառից, որ կազմուած
Է
թ Յ է - Հ
թՅէւ–
նախդիրով
հպրս. էէ1տէճ֊= սանս.
ՐՅ
՚
Ճ–
ՃՒւՅ–
«
կազմ, պատրաստ»
բառից,
հմմտ.
պհլ. բայական
ձևով
\\
ք°–° >*֊
թտէ–
|–ՁՏէՅՈ ( ՅՃ Ւ 1 ,
8,
Էջ 111)֊ պրս.
Հք–֊»1\քպ
բՅ
^քՅտէՁՈ
(
արդի հնչումով
թՄՅ Տ է Յ Ո )
«
յար֊
դարել, զարդարել. 2. մուշտակ
մորթ
կազ֊
մել. 3. յօտել զծառ և զայգի. 4. վասն սեր­
մանելու
զարտորայս
կազմ
առնել և ևս
զփոսն
լնուլ»
(
Ւ101
՜
Ո
§ 3 5 2 ) ։
նոյն արմա­
տից ՜Ա մասնիկով
կազմուած ձև Է պրս.
Հյ-Լ^Հ^
ՅՐՅՏէՅՈ
«
զարդարել»։—Հիւբշ.
227։
ա ւ ւ շ ր
տաճս՛՛
42,
շտօ և 44, 23ւ
պրս.
բ Յ Մ Յ Տ է Յ ։
մստէւ, 26ՈճՏթ.
256
զնդ.
1՝3
~Ժ
արմատի տակ՝ պրս.
թՅՄՅ Տ է Յ Ո ,
ՅՐՅՏէՅՈ
ևն ձևերի
հետ։ Պատկ. 1\Յ֊
0/16,2,.,
Թիրեաքեան, Պատկ, աշխ. գրակ.
207
և Հիւնք. պրս.
թՅՄՅտէՅՈ<
Հիւբշ.
227
ենթադրութեամբ
երևան
Էր հանում
պհլ.
*
բՅէ ՐՅ Տ է
ձևր,
Տ Յ1 6 1 ՈՅՈ Ո ,
1
^3Ո10ե.
Ցէսճ.
Յ Ճ Ւ 1
8 (1908), 111
գտաւ պհլ.
բՅէւ՜ՅտէՅՈ
բայը և կցեց
հայերէնին։
ԳԻՌ. — Ագլ. Ախց. Երև. Տփ.
պատրաստ,
Մշ. Շմ.
պադրաստ,
Կր.
պաոոաստ։
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ - ^ 5 1 *
*
ՊԱՏՐԻ
«
եւրոպացի
կաթոլիկ
կրօնաւոր»,
նոր ժամանակի բառ, որ մի քանի անգամ
ունի Առաք, պտմ. 141. նոյնը նաև հայոց
կաթուղիկոսի
համար է գործածում
Զքր–
սարկ. Բ. 74. 92. «Պատրի ոմն եկեալ է յԱ–
ճամստանայ.
ՅԱՃամստանայ
պատրի մի
եկեալ»։
Հոլովուած
ձևով կայ
պաարեաց
Ա֊
ռաք. պտմ. 138, թէև այս հեղինակը
այլուր
գործածում է
պատրիկ
(
տե՛ս այս բառը)։
= Լտ,
բՅէ6Ր
«
հայր» բառից, բառիս կազ­
մութեան և գործածութեան
վրայ
անշուշտ
ազդած են
պատրիկ
և
պատրիարք
բառերը։
•
ՊԱՏՐԻԱՐՔ, ի-ա
գ
(
յգ. նաև
֊
ք՛ունք)
«
հայրապետ,
եպիսկոպոսապետ»
Յհ. կթ.
Մխ, դտ. Շար. Աանահն. որից
պատրիար­
քութիւն
Յհ. կթ. Վրդն. պտմ.
պատրիարքա­
րան
Ասող. Յայսմ. ապր. 26. ճառրնտ.
պատրիարքանոց
Վրք. հց.
պատրիարքական
(
նոր բառ),
զպատրիարք
Միխ. աս. 565. բո­
լոր այս բառերր սովորաբար
գ
տառով են
գրւոլմ (նաև արդի արևմտեան
գրականում),
որ թերևս
արդ, յար գ
բառի
նմանութիւնից
յառաջացած
մի սխալ է։
= 3ն.
7
Հ0("ք>էՕէք))(71Տ
«
նահապետ,
հայրա­
պետ», որ կազմուած է "•՜ՕՀ-^ՀԴ. «ցեղ, ընտա­
նիք» (այս էլ
^^X^
I
թ
«
հայր»
բառից)–\–կ՚Լ
տ
«
իշխել»
բառերից և ըստ այսմ
թարգման­
ուած է
հայրա պե տ ։
Յունարէնից են վախառ­
եալ նաևլտ.
բ Յ է Ո Յ ւ ՜ շ հ Յ ,
ֆրանս.
բՅէՈ31՜0Ււ6,
արաբ. , ձ 1 յ ֊ Հ
էՅՅէոզ,
թրք.
լ ձ ձ յ ֊ ֊ ՝
Բ ֊ է Ո գ
«
պատրիարք»
ևն։—Հիւբշ. 371։
Ուղիղ մեկնութեան
ծանօթ են հնե֊
րից Լմբ. մատ. էջ82 «Գաս պատրիար–
գաց, որ թարգմանին
առաջին հարք,
այսինքն հայրապետք... և կոչին
յունա­
րէն պատրիարգք». — Յհ. արճիշ. էջ 20
«
Պատրիարգն՝ որ թարգմանի
հարանց
հայր». — Տաթև. հարց. 607 «պատրի֊
արբունքն, որ թարգմանին՝
հայրապետ»։
նորերից
ուղիղ մեկնեց նախ ՏշԽօձճէ,
1
Ւ16ՏՅԱ1-.
47, 382.
նոյնը նաև ՀՀԲ,
նՀԲ,–Գ.
Թիռաքեան,
Մասիս 1881
մայ. 30 նոյն է դնում արաբ,
«
առաջնորդ»։
Տէրվ. անդ՝ յունիս 2 նոյ­
նութիւնը
ընդունում է, բայց
արաբը
դնում է վախառեալ
յոյնից կամ լատի–
Fonds A.R.A.M