աշխ. գրակ.207 պրս.
^ ք ^ Լ թ Յ ՚ ճ Յ Տ
կամ
Հ^ձ,\ձ1յ
բՅճՅՏէ
«
բարի հատու­
ցումն»։
Հիւնք. պրս.
պ ա տ ա ֆ է ր ա շ ։—
ա\ւ&
տ ա
8 , 2 8 3 ,
թ
ՐԳ
մ. ՀԱ Ո94,
294
դնում է պհլ.
բ
՚
Յ
՜
էքւ՜ՅՏ
ձևից փոխառ֊
եալ։
Հիւբշ, վարանում է
ձայնական
տարբերութեան պատճառով, որ հար֊
թում
Է
Տտգատտ6
13,
ւ^տւ
17,
243
և
18, 316 »
ԳԻՌ.— Ախց. Կր. Տփ.
պ ա տ ուհա ս ,
Մշ, Շմ,
պ ա դ ո ւհա ս ,
Մրղ. Սլմ. Վն.
պ ա տ ուխա ս ,
Մկ.
պէՈտուխաս,
ննխ.
բ ա դ ո ւհ ա ս ,
Զթ.
բ ա դ ո ւ –
հօս, բ ա դ ո ւհ ո ս ,
Ավեդ.
բ է Ո ոիհո ա ,
Գոը. Ղրբ.
պտրհաս.—
իսկ Ատն. բառը
բ ա դ ո ւ հ ա ս
կամ
բ ա դ ա հ ա ս
ձևով գործածւում է «տգեղ, ՛տձև
մարդ»
նշանակութեամբ։
ՓՈԽ
Սղերդի արաբախօս
քրիստոնեա֊
ներն
ունին
թ Յ ^ Յ Տ
«
պատուհաս»
(
Բիւր.
1899, 116)։
ՊԱՏՈՒՄ
«
եղած
դէպքերը
նկարագրել»,
արմատ
առանձին
անգործածական,
որից
պ ա տ մ ե լ ք < * պ ա տ ո ւ մ ե Լ )
ՍԳր.
պ ա տ մ ա գ ի ր
Եւս, քր. Ագաթ,
պ ա տ մ ի շ
ՍԳր, Եւս. քր.
պ ա տ մ ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր. Ոսկ. Եւս. պտմ,
հ շ մ ա ր –
տ ա պ ա տ ո ւմ
Կորիւն, Ագաթ,
շ ն ո ր հ ա պ ա տ ո ւ մ
Կորիւն,
ա ն պ ա տ ո ւ մ
Բ, կոր. թ. 15. Ագաթ.
Եւս. պտմ.
ա ս տ ո ւ ա ծ ա պ ա տ ո ւմ
Կոչ. Ագաթ.
դ ժ ո ւ ա ր ա պ ա տ ո ւ մ
Իմ. ժէ. 1. Եբր. ե. 11.
դ ի ւ ր ա պ ա տ ո ւ մ
Կորիւն,
ը ղձ ա պ ա տ ո ւ մ
Զաք.
ժ. 2. Երեմ, կթ, 8,
ի ն ք ն ա պ ա տ ո ւ մ
Ագաթ.
խ ա ռ ն ա պ ա տ ո ւ մ
Ագաթ,
կ ա րն ա պ ա տ ա մ
Ա–
դաթ.
բ ա զ մ ա պ ա տ ո ւ մ
Եփր. հռ. ևն։
ՆՀԲ տե՛ս
պ ա տ գ ա մ ։
\\/
տԺւՏՇհ. 42,
Քձէէւօհ.
Խ՚ւշԱ
87, 4 2 3
սանս.
բքՅէւէՈՅ,
պրս.
բ Յ ւ ա ս Ժ Յ Ո
«
չափել» բառերի
հետ։
Լ Յ § .
Սէ՜§6ՏԸհ.
138
սանս.
ա Յ
«
չափել»
արմատից,
^1ս11
6
Ր Տ\՚/ճ\>/
42, 250
և
46, 463
պրս.
բ Յ ւ ա ս ճ Յ Ո
և զնդ.
թ31էւ–
ա Յ (
Վերջինիս հետ նաև Հիւբշ. –\2
23,
19։
ՇՅա ա , Տէ.
շկտ.
1 9 5
պրս.
ՕՅՃ,
հինդ.
Էաէ
«
բառ»։
Հիւնք.
պ ա տ գ ա մ
բա­
ռից։
Հիւբշ. 224 մերժում է պրս.
թ31–
1
Ղ\պ&ա<պհլ.
բՅ է 1 ՈՅ
> ՚Յ ա
«
չափեմ»,
որովհետև
հայերէնի
արմատն է
պա­
տ ո ւ մ
և ո՛չ թէ
պաամ.
(«
չափել» ի ֊
մաստն էլ անյարմար է), Աչիշան,Հա–
ա
յապատում Ա.
պ ա տ ե լ
բայից,
\
ԼձէտԼ
Յուշարձան 406 սումեր.
թՅ , թ Յ Յ , թ Յ ճ
«
ասել,
յայտարարել»։
ԳԻՌ.–Ախց. Երև. Կր.
ս լ ա ա մ է լ ,
Ագլ. Մկ.
Տփ.
պ ա տ միլ ,
Մրղ.
պ ա տ մը է լ ,
Ալշ.
պադ–
մել,
Շմ.
պ ա դ միլ ,
Սչ.
բ ա դ մ ե լ ,
Ննխ. Ռ. Սեր.
բ ա դ մ է լ ,
Զթ.
բ ա դ մ ի լ ,
Հմշ.
բ ա դ մ ո ւ շ ,
Տիգ.
բ է ո դ մ է լ ,
Ասլ.
բ ա * մ է ՝ լ ։
Պատսբայել
տե՛ս
Պատզբել,
*
ՊԱՏՍՊԱՐ.
արմատ
առանձին անգործա­
ծական,
որից
պ ա տ ս պ ա ր ե լ
«
պահպանել,
պաշտպանել. 2.հանգստացնել.
3.
իրեն ուժ
տալ, անձը զօրացնել»
ՍԳր. Ոսկ. մ. ա. 18
և յհ. բ. 14. «շրջապատել»
Նար. ճշ.
պա–
տ ո ս պ ա րիլ
«
ապաստանիլ,
ապաւինիլ, հանգ­
չիլ, ուժ առնել, կազդուրուիլ,
նորից
կռուի
պատրաստուիլ»
ՍԳր. Ոսկ. Եզն.
պ ա տ սպ ա–
ր ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
Ովս. ժա. 11. Երեմ. իգ. 8. կ.
19.
պ ա տ ս պ ա ր ո ւ թի ւ ն
Եւս, քր.
պ ա տ ս պ ա ր ա ն
«
պաշտպան, նեցուկ, թիկունք» Ա.Թես. բ.
14.
Ոսկ. ես. յհ. բ. 39. և մ. ա. 18. Վեցօր.
«
ապաստարան»
Պիտ.
ա ն պ ա տ ս պ ա ր ա ն
Իմ.
ժզ. 11. Ոսկ. մ. ա. 3. Եփր. Բ. Թես. 191.
Բուղ,
պ ա տ ս պ ա ր ա նհլ
Փիլ.
լին.
ա ն պ ա տ ը ս –
պ ա ր
Նար. ևն,
֊
Պհլ.
*
բՁէտբՅք
ձևից, որ կազմւած է
բճէ — զնդ.
թ31է1–
նախդիրով՝
Տբ^=\պազ.
ՏթՅք
=պրս.
ՏւթՅՐ
«
ասպար, վա՛հան» բա֊
ռ
ից, իբր «վահանի տակ առնել»,
կազմու­
թեան
կողմից հմմտ. յն.
ՍԱՏթ–<*01էԱՕ>
«
վա­
հանով ծածկել, պաշտպանել»
(
^^–^«վրայ» և
ԱՅ՚ռւգ «վահան»
բառերից), որ և յետնաբար
թարգմանուած է
գերասպարել։—
Հիւբշ.
226։
ՀՀԲ «իբր շուրջ ղի֊իք պա\տսպարելՅ>։
ՆՀԲ ևՀիւնք. «պատել
իյբը ասպարաւ»։
Հիլբշ. Ըշւտ.
Տէսճ.
էջ 192 հ
պրս
.
*
բ
3
Ա–
Տբ31՜–,
իսկ ԽոՂ.
ՕքՅա.
երկու տարբեր
ծագում է տալիս բառիս,
«
պահպանել»
նշանակութեամբ
դնում է վերի ձևով, իսկ
«
հանգստացնել»
նշանակութեամբ հա­
նում է պրս.
ՏԱբ1Մ(13Ո, Տւբա–31Ո
«
տալ,
յանձնել»
(
>հյ.
ա պ - ս պ ա ր ե լ )
բառից՝
բՅէ–
նախդիրով։ (Ըստ իս «հանգստաց­
նել» յառաջացած է առաջին
նշանակու–
թիւնից, ուստի բառը բաժանելու
պէտք
լկայ, մանաւանդ որ «չանձնել»
նշա–
ե1
Fonds A.R.A.M