50
րում» Բ, թագ, ժե, 10, Ագաթ, որից
պատ­
ո ւ ի ր ա կ ո ւ թ ի ւ ն
Ագաթ.է
= Պհլ.
*
ԲՁԽ Շ Տ Յ 1 <
«
ծանուցիչ,
յայտարա­
րող», որ իրանեան
–2
ւ\տ.
մասնիկով
կազմուած
Է պհլ.
*
թՅ
|
էՀք
՝ 66
>
պ ա տ ո ւ է ր
բառից, ձևի և
նշանակութեան
համար
հմմտ.
նո ւիր ա կ ,
հր ա ւիր ա կ ,
աւելի մանրամասն
տ՛ե՛ս
պատ­
ո ւ է ր ։ – ^ .
նՀԲ
պ ա տ ո ւ է ր
բառից։
Հիւբշ. չէ յի–
շած։
*
ՊԱՏՈԻԻՐԱՆ, ի-ա
հլ. «պ ատուէր, հրա­
ման»
ՍԳր. Եղիշ. որից
պ ա տ ո ւ ի ր ա ն ա դ ի ր
Ագաթ,
պ ա տ ո ւ իր ա ն ա կ ա տ ա ր
Բուզ.
պ ա տ ո լի­
րա նա ւ ա ն դ ո ւ թի ւ ն
Բուզ.
պ ա տ ո ւ ի ր ա ն ա պ ա հ
Ագաթ,
տ ա սն պ ա տ ո ւ իր ա նն ա յ
Մծբ. ևն։
֊
Պհլ.
*
բ Յ ւ ՚ \ ք 6 Տ 2 Ո
«
ազդարարութիւն», որ
կազմուած է իրան.
Յ Ո < Յ Ո Յ
մասնիկով՝
*
բՅ է \ ^ 6
՜ 8
>
պ ա տ ո ւ է ր
բառից, որ տե՛ս վերը։
—
ա.
նՀԲ
պ ա տ ո ւ է ր
բառից։
Հիւբշ. չէ յի–
շա՚ծ։
ԳԻՌ. — Ախց.
պ ա տ վ իր ան,
Ալշ. Մ շ.
պադ–
վ ի ր ա ն ք ,
Երև.
պ ա տ վ է ր ա ն ք ։
ՊԱՏՈԻՀԱՆ, ի
հլ. (կայնաև յգ. գրծ.
–
օ ք
9–
թագ. զ. 9. յետնաբար
ո
հլ.)
«
լուսա­
մուտ» ՍԳր. Վեցօր. «փխբ. մարմնի
զգայա­
րանք» Երեմ. թ. 21. Եւագր. Փիլ. լին. «պա­
տի մէջ պահարան»
Վրք. հց. Օրրել. Յայսմ.
—
հնագոյն ձևն է
*
պ ա տ ո ւրհան,
ինչպէս
ցոյց
են տալիս Կովկասեա՚ն
գաւառականները։
նՀԲ պրս.
պ ա տ իո ւն, պ ա տ իւ է ն
(
իմա՛
Օյ.=օկ
ն՚ՏձճՕՈ
(
ձքճօկ
Ե
՚
ՅՀեէՅՈ),
որ֊
պէս թէ «հողմնացոյց» և յն.
Ցօթէէ;
որ–
՚
պէս
«
դռնակ»։
Թիրեաքեան, Պատկ.
աշխ, գրակ.207և Հիւնք. պրս.
ՍԼօօՍ
եIքճXՅՈ
«
հողմ ամ ուտ
պատուհան»։
—
Այս բոլորը, ինչպէս նա՛և պրս.
Հ*ձ֊ձ\ձ\.Հ
ե՜Յ՜ճՅհՅՐյ
«
լուսանցոյց ծակ», անյար­
մար
են, որովհետև գալիս են պրս. ձԼյ
ե1ւճ
«
քամի»
բառից, որի հին ձևն է
պհլ, ՝ք&է, զնդ. սանս. \՝Տէձ– «քամի»։
—
Փ, Տէր֊ՄովսԷսեան,
Ճ
.
Ո71. 8ՁԱ61՜ոհՅԱՏ,
էջ 126 (թրգմ. ՀԱ 1893, 43) հյ.
պ ա տ
և
հ ա ն ե լ
բառերից,
իբր «պատի մէջ
ծակ»։ Պատահական
նմանութիւն
ունի
եբր.
յ ա Ո Զ
թԱէւՏյՕՈ
«
բացում»։
ԳԻՌ.—Մշ.
պ ա դ ո ւհա ն ,
Մ1լ.
պ է Ո տ ախան,
Վն.
պ ա տ խան,
Տիգ.
բ ր դ ա հ ա ն ,
Սվեդ.
րէՈ–
դ ի հ ո ւ ն
(
փոքրը՝
ր ա դ է ո հ ն է օ դ ) ,
Աթ.
բէՈդիւ–
հ ի ւ ն ,
Խրբ.
բ ա դ ի ֆ օ ն ,
Երև.
պըդ ր&ան,
Գոր.
Ղրբ՛
պ տ ոհան,
Ագլ.
պ տ օ ՚ ր հ ա ն ,
բոլորն էլ
«
պատի մէջ դարան», իսկՀճ.
բ ա հ ա դ է ն
«
լուսամուտ, պատուհան,
ւՇՈՇւքՇ»։
ՓՈԽ. — Վրաց. ձձֆա&օ
պ ա տ ո ա նի
«
պա­
տուհան, լուսամուտ, 0\ա0» Չուբինով
2
1008։
*
ՊԱՏՈԻՀԱՍ, ի
հ
լ
. «
պատիժ, սաստ, յան­
դիմանութիւն,
2.
պատժի
արժանի գործ,
յանցանք»
ՍԳր. Ոսկ, մ. ա.17 և եփես,
որից
պ ա տ ո ւհ ա ս ե լ
ՍԳր. Եփր. ծն. Ոսկ. յհ.
և բ. կոր.
պ ա տ ո ւհ ա ս ա կ ո ծ
ՍԳր. Ոսկ. մտթ.
և յհ. Սեբեր. Ագաթ,
պ ա տ ո ւ հ ա ս ա գ ո յն
Ոսկ.
բ. կոր.
ա ն պ ա տ ո ւհ ա ս
Կոչ.
ժ ա ն տ ա պ ա տ ո ւ ­
հաս
Փիլ. լիւս. ևն։
֊
Պհլ.
Հյ֊^>
օ) 1
1
^1/
ղձ
ԲՅէսքւ՚՚Յ՜Տ
«
չար հա­
տուցումն, պատիժ» բառից, ՛այս ձևը, որ հա­
յերէնի համար յարմարագոյնն է, ունի
Տ Յ –
16
Ո13ՈՈ Յ ճ »
8 (1908), 108.
այլուր դրա­
նում ենք սովորաբար <ԼԲ^
զ)
բՅէքքՅՏ,
որ
ւՏք
^եԸՐց, ա ւք տ ե ԱՇհ ճ.
Բ 6 հ
^ 1
1, 57
կարդում է
բ ՝ 3
՜
է ւ ք ւ
՚ 3 ՚
Տ »
Սրա միւս
իրանեան
ձևերն են մանիք,
պհլ.
բ ՚ ճ ^ ք ւ ՜ ՚ հ ,
հարաւ֊
արևմ. պհլ.
հ՛էքք"
(
= բ՛Յ՜էքՐՅ՚հ),
պաղ. Նձ–
ձ&ե&հ, որ
նձճշւ1ճէճ,
եՅճՅքՅւ
՜
Տհ,
ԵՁ–
ճ՚Յ՜քքՁհ, եՅմ՜Յ՜քՅք՚Յ՚Տ
(
ուղղելի
թ Մ ճ Յ ք ւ ՚ Յ հ )
«
հա­
տուցումն չար գործոց, պատիժ»
(
ՒւՕւ՜Ո
§ 154), զնդ.
)
Տ
>
յ>թ\ձ
>
է
0
>)>
մ
Բ31է1ւ1՜ՁՏՅ–
«
հարցաքննութիւն,
պատիժ», հպրս.
"
բ՜Մէւ–
քլ՚՜Յ՚ՕՅ–»
Այս բոլորը կագմուա\ծ է
թՅէ–, բ31էւ–
նախղիրով
բ^ՇՏ<հնխ.
^շև՚–>հյ.
հ ա ր ց
արմատից, որ այստեղ դատական
հարցա­
քննութեան
նշանակութեամբ է առնուած,
հմմտ. նոյն արմատից
հպրս,
ՅVՅ^Ո ԱքքՅՏ–
է31Ո
Յ բ ք Տ Յ ա
«
պատժեցի, լալ պատժեցի»,
զնդ.
քրՅՏՈՅ–
«
դատարանով
լուծելու հարց»,
սոգդ.
8
ւ՜՚Տ
կամ
8
ւ՜"տ ( = քւ՜ՅՏ)
«
պատիժ»,
քուչ.
բքՇ1<Տ6
«
դատաւոր»
ևն։ Հայերէնի
մէջ
պհլ. Ա դարձած է
ւհր
(
հմմտ.
ա ւ րհն ե լ , հ ր ա ­
պ ա ր ա կ )
և յետոյ
Ր
ընկած
է։—Հիւբշ,
226։
նՀԲ «պատեալ և ի վերայ
հասեալ»։
Ուղիղ մ՛եկնեց նախ Մառ
3 8 0
5 (1892),
320,
որ համեմատում է պհլ.
Բ Յ Ճ Յ –
քքՅՏ
ձևի հետ։ Թիրեաքեան, Պատկ.
Fonds A.R.A.M