Պ Ա Տ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ 4 5
պրս. և ասոր, ձևերի հետ։
\\
^1Ոէ11ՏՇհ.
42
սանս. բՈձ\Խէ\։
Եւրոպա 1849, 200
հպրս. և պրս, բառերի
հետ։
Ուղիղ են
նաև
Ցօէէւօհ. Բսժւա. 52, 212, 2 Լ ա Օ
1850, 360,
Ճ Ո Շ Ձ
80, 345,
Լ Յ ^ . ՕՇՏ.
ճնհճ. 79, Սւ
–
շ6տշհ.
202,
Տբւ6Տ61,
ք
՚
ս շ ա .
Օաա.
187,
աՈթէ
38,
572
ևն։ — Հիւնք. պրս. զնդ, և հպրս,
համարելի
ձևերի հետ նաև յն. էէձ՚ԱԱ–
*01
«
նաւորդաց պահապան
դիք»։
ԳԻՌ
Ջղ.
պատկերք,
Սլմ.
պատկերք՛,
Վն.
պատկերք՛, պատկեռք,
Ախց. Երև. Կր.
պատկէրք,
Ագլ. Շմ.
պատկէր,
Մրղ.
պատ–
կ է ր ք ,
Հւր.
պաթկէրք,
Տվւ.
պտ ՛ տ կիր, պա՚տ–
կիրք,
Մկ.
պատկիրք,
Սչ.
րադգեր,
Ննխ.
բադգէր
«
մարդու պատկեր»,
բա դ գ էրք
«
եկե­
ղեցական պատկեր», Հճ. Հմշ,
բադգէր,
Սեբ.
բադգէր, բադգէրք,
Տիգ.
բադգէր,
Զթ.
ք ՚ ֊ դ –
գիյ, բադգիր,
Պլ,
բաթգէրք, բարգէնք,
Ակն.
Ռ.
բարգէնք,
Ալշ. Մշ,
պադվերք,
Ասլ,
բար–
յէ՝թ, բարյէ՝*.
թրքախօս հայերից էնկ.
ՕՅք–
ա «պատկեր»
(
Բիւր. 1898, 865),
ՊԱՏԿԷՆ
«
պատուաստ,
ծառի
պատրոյս»,
առանձին չէ գործածուած, սրանից են
պատ–
կինել
«
պատուաստել»
Կոչ. էջ 4.
պատկինիլ
«
պատուաստուիլ»
Կոչ. էջ 7. Վեցօր. էջ 90.
պատկինեալ
Կոչ ՆՀԲ, ՋԲև ԱԲ արմատր
դնում են
պատկին,
հանելով
ի սաւանին
կեալ
ոճից, որ սխալ րնթերցուած է վ՚խ.
պատկինեալ։
ՆՀԲ հանում է
պատկանիլ
բայից։
Պա տ կենալ
տե՛ս Պականել։
Պ ա տ կ ողանոց
տե՛ս Պատ և Կող։
ՊԱՏՃԱՌ, ի –ա, ո
հլ. «պատճառ, 2, ա֊
ռիթ, 3, պատրուակ, 4, յանցանք» ՍԳր, Եզն,
Ոսկ, ես, և մ, ա, 13, Եւս. պտմ, եփր, թգ.
Ագաթ. յաճախ
անեզական է գործածւում,
ինչ. Զի նա առաջին պատճառք և ճշմար­
տութեան պա աճա ոք. Ոսկ. ես. էջ 382. որից
պատնաոել
ՍԳր. Եզն.
պատճառաւոր
Եղն.
պատճառանք
ՍԳր. Եւս. քր. Բուղ. եփր.
ղևտ.
պատճառախնդիր
Եզն,
տօնապատնառ
Յիշատ. Ոսկիւի. կամ
պա տնաոնամակ տօ­
նից
«
տօնապատճառ»
(
նորագիւտ բառ) Յի­
շատ. 1267 թ. (Շողակաթ, էջ 31),
անպատ–
ճառելի
«
անմեղ»
Տիմոթ. կուզ, էջ 287.
խօ–
ՊԱՏ
թապատճառ
«
սուտ հիւանդ ձևացած»
Բուղ.
յո գնապա տնառեան
Նար.
կե նա պատն աո
Պիտ.
բարեպա տճառ
Օրրել,
գերապատճառ
Մաքս,
պատճառաբանել, գրդապատճառ
(
նոր բառեր) ևն։
ա\\շՀ ա ա
38, 588
թ » ա ;
նախ.
դիրով պրս. Լ՚ձՀՏւ «միջոց, ճարակ» բա­
ռից։
Հիւնք. պրս.Ն–\.Ճ)&Խ «չարագործ»
բառից։
ԲՅէւ՜սեՅՈ^
ՀԱ 1908, 154
պատ
մասնիկով՝
ճառ
«
խօսք»
բառից։
ԳՒՌ.-Ագլ. Ախց. Մրղ. Շմ. Ջղ. Տփ,
պատճառ,
Կր,
պաճճառ,
Սեբ. Տիգ.
բադջաո,
Ննխ.
բադջառ, բաջջառ,
Երև. Մկ.
պաճառ,
Մշ,
պա շաո,
Սչ.
բաջառ։
Որից
պատճառա­
ւոր
Երև. Ղրբ. Ննխ. Տփ, «յղի»։
Թրքախօս
Հայոց
մէջ՝ էնկ.
եՅճյՁէ
կամ
ԵՅճյ՚Յէ՛՛
«
իբր
փաստ խօսուած
մանրավէպ
մ ր»
(
Բիւր.
1898,
էջ 865),
*
ՊԱՏՃԷՆ, ի
հչ.
(–
ճենիւ, ֊ հ ե ն ի ց )
«
պաշ–
տօնական
մի թղթի
րնդօրինակութիւնը»
ՍԳր. Եւս. պտմ. Եփր. մն. 494. Եղիշ. Զե–
նոբ. գրուած է նաև
պասւնեան
Պտմ. աղէքս.
Մամիկ,
պաճեան
Յայսմ,
պաճէն
Յհ. կթ.
պատճիկ, պանիկ
Եւս. քր. ա. 76, բ. 284.
որից
պատճենաբեր
Նար. խչ.
պրակապատ­
ճէն
Նար. խչ. նոր գրականում
ընղունուած
է միայն
պատնէն
ձևր,
= Պհլ.
*
թՅ է ^ 6 Ո
ձևից, որ ծագում է հպրս.
՚
բ Ձ է ւ է Ձ ^ Ձ Ո Ձ –
ձևից, բուն նշանակութիւնն է
«
հակըեթերցումն»
(
հմմտ. յն.
(
Ո՚էդթՕէ՚ք(/V
«
ընղօր ինա կութիւն, արտագրութիւն»
)։
Թէև
պհլ.
*
բՁ է օ 6 Ո
աւանդուած չէ, Բ
ա
Հց Կ
ա
I
նպհլ. \\> (^–\
բՁՕՇՈ
«
ամբողջական
ընդօ­
րինակութիւն»,
որից
ՒւՅէՈբՅէ;6Ո
«
կատարե­
լապես ընդօրինակէ ալ»։ Հին պհլ՛ ձևից են
փոխառեալ
հյ.
պատճէն,
արամ.
ԲՅՐՏ676Ո,
երր.
ք յ Փ Ո Տ
բՅՕ Տ Շ^շՈ »
ասոր.
ւ
^յ^յտ.
–֊
Տ>
բ Ձ ք Տ Յ ^ Ո ՚ Յ
«
րնդօրինակութիւն,
օրինակ, պատճէն», իսկ նոր պհլ. ձևից են
հյ.
պանէն,
վրաց.
"
Յ^ՅՁ^օեօ պաճենիսի
«
րնդօրինակութիւն,
պատճէն»։
Հյ.
պաւո–
ճեան, պաճեան
ծագած են սխալ ենթադրու­
թեամբ
պաանենի
են ձևերից, իսկ
պանիկ,
պատճիկ
անծանօթ
են։—Հիւբշ.
224։
ՆՀԲ լծ. լտ.
բ Յ § 1 Ո Յ
«
էջ, թերթ, գրու­
թիւն»։ Եբրայեցերէն
բառի հետ են հա–
Fonds A.R.A.M