ՊԱՏ
44
Փիլ.
Խոր.
անպատկան
Լմբ. ատ. Երզն.
մտթ. 426.
անպատկանաւոր
Պիտ.
վանքա­
պատկան, պատկանելութիւն
(
նոր բառեր
)։
ա116Ր Տ ^ ճ \ ^
66, 276
սանս.
բ շ է հ ^ Ձ –
ձևից՝
Յ1<3
և
Յ Ո Յ
մասնիկնե­
րով։
Թիրեաքե ան, Ատրպատ. էջ 26
պրս.
֊
Հյկ
եշքյ՚Ձճ
«
պէտք է» ևհյ.
պէտք
բառերի
Հետ։
ԳՒՌ. —նբ.
Շմ,
պատկանիլ,
ննխ.
բադգա–
նէլ
«
վայլել,
սազ գար։
*
ՊԱՏԿԱՆ
«
նետ, նետի
սլաք)), արմատ
առանձին անգործածական,
գտնւում է մի֊
աչն նորագիւտ
սլա ական ել
«
Վրան
՛
նետեր
արձակել, նետաձիգ
լինել, նետալից
առնել»
բառի մէջ, ՛որ մէկ անգամ
ունի Եփր. մեկն,
յոբայ. «Պատկանեցէք
ի նա զհամբաւս
իբրև
զնետս ևձգեցէք ի Յոբ՝ որպէս ի ն՛պատակ))
(
ՀԱ 1912, 625 և 673),
=
Պհլ.
*
թՅէ1ՀՅՈ
«
նետ)) բառից, որ է պրս.
Օ Լ ^ յ
բ Ձ ^ ՚ ^ Յ Ո
«
նետ», հմմտ. ՛նաև
պատ­
կանդարան։
Նորագիւտ
բառս գտաւ ու մեկնեց
Վարդանեան
ՀԱ 1912, էջ 625 — 6։
Պատկան
«
պատեան, կճեպ» տե՛ս Պատ։
ՊԱՏԿԱՆԴԱՐԱՆ, ի-ա
հլ. «նետի աման,
կապարճ» Եւագր. 82 (գրուած
պատկնդա–
րան).
Եղիշ. էջ 7. Արծր. ճառրնտ. = Վրք. և
վկ. ա. 614. Սկևռ. աղ. 13. ճջ. 418 ա,
–֊
Պհլ.
*
թՅէ1
\
Սոճ
՜31՜
ՁՈ
«
կապարճ»
որ կազ­
մուած է պհլ. *ը2ւէԿ.ԶՈ = պրս.
բ31ե՜ՅՈ>Հ
ւ
ք.
պատկան
«
նետ» և պհլ.
*
ՃՅ
1
՜3՚
Ո
«
կրող, ունե­
ցող, պահարան» (տե՛ս
դարան)
բառերից։
—
Հիւբշ, 223։
Հներից
յետինն՚..րը
իմանում են
պատկան դարան՝
իբրև
երկու բառ
«
պատշաճ կամյարմար դարան» նշա­
նակութեամբ։
ԱյսպւԷս Եղիշէի
«
ելից
զնա
իբրև
զպատկանդարան՝
դեղեալ
նետիւք» խօսքր Արծր. դ. 5, էջ 158 երկ­
րորդում է «իբրև զպատշաճ դարան՝ դե­
ղեալ նետիւք»
ձևով։ Սկևռ. աղ. 65 ան­
ջատ
ձևով գրում է «Ընդ պատւկան
մ ր ֊
ւռեալ դարանաւ»։ Սրա համեմատ
նաև
ՆՀԲ
մեկնում է «որպէս
թէ
յարմար
դՐա/յաեօ)(
Ուղիղ
մեկնեց նախ
Լ Յ § .
06
Տ.
ձնհձ. 298, յետոյ Տէրվ.
ճ1էՅ«Ու
6,
Նա իւ ա լ* 88։
ՊԱՏԿԱՌ
«
ամօթխածութիւն»
Շնորհ,
այ֊
բուբ. «ամաչկոտ»
Յհ. կթ. որից
պատ­
կառ կալ, լինել, եմ
«
ամաչել, քաշուիլ» Ոսկ.
(
ստէպ),
պատկառել
ՍԳր. Ոսկ.
պատկա­
ռանք
ՍԳր.
պատկաոեցուցանել
Հռութ. բ.
15.
Սեբեր.
պատկառութիւն
Ոսկ. եփես, և
մ. գ. 33.
պատկառուկս արկանել
Բուզ.
ան­
պատկառութիւն
Եվւր. գազ.
բազմապա տ կ առ
Նար.
պատկառելի
Ոսկ.
յհ. բ. 12 ևն։
Լ Յ ^ .
8
էւ՜§.
նճն֊ե.
ԼՇՃ.
42
ձևապէս
սանս.
բ ո Յ է ւ ե շ ր ։
ա\\&Հ
տ ա
8 , 2 7 2
զնդ,
*
թ31էւ
–1
<3ք,
կազմուած
1
<ՅՐ
«
նշա­
նակել, նկատել, յիշել» արմատից, որից
նաև պրս.
Օյ֊ձյՀ֊–
ա
§ Յ Ո ճ Յ Ո
«
նայիլ»
ևն,
*
ՊԱՏԿԵՐ, ի-ա
հլ. «նկար, դէմք, կերպա–
րանք, արձանք կուռք ևն»
ՍԳր. Եփր. թգ.
«
օրինակ, գաղափար, տեսք, երևոյթ, ազգա­
համար, պորտ»
Խոր. Վրք՛ հց. Մխ. դտ.
որից
պատկերագիր
Ոսկ. մ. ա. 9.
պատկե­
րագործ
Ագաթ.
պատկերակերպ
Ագաթ.
պատկերակուռ
Ոսկ. մ. գ. 7.
պատկերա­
պաշտ
Ագաթ,
պատկերասէր
Ագաթ,
մար­
դապատկեր
Եւս. քր.
յայտ ապա տ կեր
Կոչ.
բազմապա տ կեր
Եփր. յես.
անպատկեր
Սե­
բեր.
առնապատկեր
Խոր. Պտմ. աղէքս.
դի­
ւապատկեր
Յայսմ.
պատկերազարդ, պատ­
կերակալ, պատկերահանդէս, պատկերսաը–
րաո
(
նոր բառեր) ևն։
֊
=Պհլ.
| յ
ԷՕ
^1, բՅէ1օՐ,
արձանագրութեանց
պհի
բ 3
^ 3 1
( 1 ) ,
պրս.
ՀԼ
1
<61՝,
հպրս. բ&ԱԿ^Տւ– «պատկեր»,
մանիք,
պհլ.
բէԱՅՐ
«
կերպարանք»
(\\
Րձ\
1907,
546),
սոգդ.
բ3է1
<3ք31<
«
պատկեր»,
կազմը֊
լած է
բՅէւ–
մասնիկով
1
ՀՅՐ
«
անել,
շինել»
արմատից, հմմտ. սանս.
բքՅէւ1
<յէւ—
«
պատ­
կեր»։
Իրան եան ից
են փոխառեալ նաև ա֊
սոր.
ք ^ ^ Տ Յ Բ3է1
<31՜3,
քաղդ.
^> .է\^9
թՅէ–
քԱ^ՅՐ
«
պատկեր, արձան,
կուռք»։
—
Հիւբշ. 224։
Նախ ԳԴ պրս.
փ է յք է ր ։
Նոյ՚նր
նաև
ՆՀԲ և
Բշէտւ-ա. 21։ Տ.8օւ
–6,
մճտ. 1841,
646
քաղդ. պրս. և պհլ. ձևերի
հետ։
0
Ոճ6Ո161Տւ0ք ա
1842, 212
սանս.
Fonds A.R.A.M