«
զոհ»։
Խաչկտնց , Բիւզանդիոն
թ. 755
ընդունո՛ւմ Է Աճա ռեանի
մեկնութիւնը։
լՎփ&Հ,
ա1քտե,
2, 191
դնում Է իրան.
*
բՅէւ–1՜"3՜73
ձևից, որի մասին տես վերր
երաժիշտ։
նշանակութիւնը
բոլորովին
անյարմար
Է։
ԳԻՌ.-,Ախց. Եր՛և. Կր. Մրղ. Ջղ. Սլմ. Տփ.
պատարաք,
Վն.
պատարաք,
Ալշ. Մշ.
սյա–
ոարագ՛,
Շմ.
պադարաք,
Ղրբ–
պադարա՚ք՛,
Մկ.
պատարաք
1
,
Ագլ.
պտա՚րագ՛,
Գոր.
պտա՚րաք,
Խրբ. Լմշ. ննխ. Պլ. Ռ.Աեբ. Սչ.
բադարաք,
Ասլ.
բադարաք, բադարա",
Տիգ.
բադարաք,
Ջթ.
բ
ա
դ
ա
յ ° ք > բ
ա
դ
ա
յ
ո
ք ,
Սվեղ.
բադարիւք,
թրքախօս
հայերից
Էնկ.
նտւձտւ–
(
Բիւր. 1898, 789), բոլորն էլ «եկեղեցու
պատարագ»։
ՓՈԽ. — Ուտ.
պա տար ակ, պատարաք
«
պա­
տարագ»։
ՊԱՏԳԱՀԻԿ
«
հանդարտիկ,
մեղմ»
(
չունի
ՆՀԲ). մի անգամ գտնում եմ գործածուած
ձայնի
համար Եփր. համար. 145.
«
Ձայնն
օտարին ա՞նց պատգահիկ ևոչ լուաւ նմա»,
երկրորդ
վկայութիւնն
ունի Իրեն. հերձ, էջ
231. «
Ի ձեռն
որոյ արքայութեան
արժանի
եղեալքն պատգահիկ
պատգահիկ
ը՚նդելա–
նին տանիլ յԱստուած»
(
լտ.
բՅԱէտէւայ»
Բառս գիտէ նախ Բառ. երեմ, էջ 266
«
հանդարտիկ կամ փոքրիկ»
նշանակու­
թեամբ,
յետոյ
յիշում է ԱԲ։ Երկրորդ
վկայութիւնը գտաւ (առաջինին անծա­
նօթ է) Վարդանեան ՀԱ 1910, 304, որ
և աւզում է կցել
պատգարոել
և
պատ­
գարակ
(
իբրհանգստարան)
բա ռե րին։
*
ՊԱՏԳԱՄ, ի-ա
Հլ. «հրաման, պատուէր,
վճիռ (դից> Աստուծոյ
կս.մթագաւորի),
լուր,
համբաւ»
ՍԳր. Բուղ. Ագաթ. «լրատար»
Եղիշ. որից
պա տ գ ամա գնաց
Եւս. քր.
պատ­
գ ամախօս
Ագաթ,
պատգամաւոր
Ես. կգ. 9.
Ղկ. է. 10. Սերեր,
պա տ գ ամաարիլ Ր.
կոր.
ե. 20. Եփես. զ. 20. Եւս. քր.
պատգամւսնի
Մագ. մեծ են. էջ 18, 24.
տասնպատ գ ամեան
Մանդ. Պիտ.
պատ գամա
ԼՈՐ
ական
(
նոր բառ)
ևն,
= Պհլ,
բ շ է ^ Յ ա
«
պատգամ, լուր» բառից,
որ աւանդուած է սխալագիր
փ«
(
շ)
բՁ§է3177,
յ>Ձ1է1ա, բօէ՚Տ՚ա
ձևերով, հմմտ, մանիք,
պհլ.
Ը& Ո Օ
բ Ձ ճ § Յ ա
(
ՏՁԽաՅՈՈ
ՅՃՒ1՜ 8
( 1 9 0 8 ) , 1 0 9 ) ,
սոգդ.
րՁէ7՚3՚Ո1
«
պատգամ»,
պաղ.
թ67Յ՜ա,
պրս.
֊
Լտ-֊յ
բ317՚3՜ա
կամ
^ . Լ յ
բ Յ
) ՚
Յ ա ,
բելուճ.
թ3173
՚
ա
«
պատգամ,
լուր,
զրոյց» (\ՀօՈՂ § 348)։ Իրանեանից են փոխ­
առեալ նաև երր.
ԸՅՈ Օ բ 1 # § 2 ա ,
արամ.
բ1
՚6՝
§31աւ
«
հրաման, վճիռ, պատուէր», ա֊
սոր.
) ֊
> 0
\
^ յ
\ – 9
բտէ^՚Յ
՜
աՅ
«
խօսք,
վճիռ»,
մանղայերէն
8 0
^ Ս 1 Զ
թԱ շճՅաՅ
«
լուր,
պատգամաւորութիւն»։
Այստեղ ենպատկա­
նում նաև
պա տ գ ամաբեր
֊
պհլ.
թՅէ§ՅՈ1եՅւ՜,
պրս.
Բ3173՜աե3ք, բ3173աեՅՐ, բ 3 > ՚ 3 1 1 1 ե
Յէ՛,
բ Յ
^ Յ ա ե Յ Ր ,
աֆղան.
թՅւ7
՝31
ՈԵ31՜,
բելուճ.
բ3173աեՅՐ,
քրդ.
բշ^Յաեօւ
-
,
օսս.
բ ՚ Յ ճ ս ա –
բ'31՝, բ6xօաբ^^,
որից թրք.
բշյգցւՈ\նշՀ
«
Մ ուհամմէտ մարգարէն», (այս բառն էնաև
Ղրբ,
խ
ա
մբ ար
«
եգիպտացորեն»,
որ է թրք.
Բ6^73 ա ե 6ք եԱ7
(13
Տ9
«
եգիպտացորեն»
(
բուն
«
մարգարէի
ցորեն»)։
Բոլորի նախաձևն է
զնդ.
*
բ Յ ւ է ւ – § 3 ՚ ա Յ – ։ ֊
Հ ի ւ բ շ – 222>
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴ, իբրև պրս.
փ է յղ ա մ ։
նՀԲ «արմատն է
պա, պատ,
նոյն ընդ
բա, բ ա յ , բաո, րարբաո, բան,
լծ. յն.
ֆ ա ՚ դ իս , ֆ ա ՚ սիս ,
լտ.
ք՚ՅՈ, քՅ–
էսա, քՅւՈՅ.
կայ ևի բառսդ
պատաս­
խանի, պատուէր, պա տմել
ևն»։
Բտէշւ՚Մւ.
21
երր.
թւՕ^Յ՚ա,
յն.
՚
քՑտք"
01
«
ձայն,
հը՚ն–
չիւն, խօսք», պրս.
Բ31731Ո։
Լ Յ
Շւ
՝026,
Ջեռ. աշխ. տ՛՛ե՛ս Բազմ. 1897, էջ 8 եբր.
և մարական
ձևերի հետ։–ձ.
(
յԱ(161Ո61Տ–
161–, 2
էՄ Տէ7ա010§16 31էթ6ՐՏ. \\ք61՜է6ք
ւա Տ6աւէ. 2 ա
1842, 2 1 4
պրս. և երր.
ձևերի հետ, իբր
բ1՜Յէւ–§ՅՄ1*
Ուղիղ են
համեմատում
86
էէ1Շհ.
^ԱճհՈ.
52, 2 1 1 ,
2 0
ա Օ
1850, 360,
ճ ո Շ Յ
77, 277,
ԼՅԼ^.
Սւ–§6Տօհ.
463, 06
ՏՅա. ճ ե հ ճ . 79,
եՅևէւ–. Լ6ճ.
50,
ա 1 1 շ ր Տ ա ճ ^
38, 5 7 4
֊ 6 ; 39, 394, 408,
Հիւբշ. Հ2. 23, 13 ևն,
ԳԻՌ
Պատ գամ
բա որ պահուած է Ախք.
Շիր. «խնամախօս»
նշանակութեամբ։
ՊԱՏԳԱՐԱԿ, ի-ա
հլ. «հիւանդի
մահճա­
կալ, տճկ.
թէնկէրէ»
Գծ. ե. 15. «տանջանքի
կասկարայ» ճառրնտ. Յայսմ. ղեկ. 13. որից
հանելով իբր «կլկլակ, նարկիլէ,
ղալեան»
նշանակո՛ւթեամբ
գործածում է Զքր– սարկ.
Բ. 80. «Պատառեաց
զթուղթն և էարկ ի հուր՝
Fonds A.R.A.M