դառնալ»,
պատ ընկնիլ
«
փաթաթուիլ»,
պատ
տալ
«
դառնալ, պատել, շրջապատել»։ Նոր
բառեր են
պատածակ, պատաշար, պատա­
տակ, պատտակ, պատ գլուխ, պատընկնուկ,
պատծական, սյատկար, պատկից, պատքար,
պատուաոիք անել, պատիպատ անել
«
շուր­
ջը դառնալ»։ — Առանձին տես
փաթել
«
պա­
տել»,
փաթաթել, փ ա թ ո յթ ։
ՊԱՏ
«
օգնութիւն, նպաստ».
առանձին
գործածական
չէ. գտնւում է միայն
պատ
ւաւնուլ
«
օգնութիւն՝ նպաստ
ընդունիչ» ոճի
մէջ. Պատ առեցեալ
յելողէն. Մագ. գա֊
մագտ. 5. նոյն բառն է որ ունի Բառ. երեմ.
265
պա տ աոայել
«
օգնել»։
Պա տ ա գ ալտս
տե՛ս Պատգոս։
*
ՊԱՏԱԳՐՈՍ, ի-ա
հլ, «ոտնառու,
ոտքի
ցաւ ունեցող» Լաբոլբ. 9, Ագաթ. Խոր. Ղևոնղ
լա, էջ 133։ Կայ գրուած
պաաագարոս
Մագ.
թղ. էջ 234 (տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
հին
մատ. Բ, 202). աւելի հարազատ, բայց քիչ
գործածական
ձև է
պոտագրոս
Եւս. պտմ.
65, 498,
-
Յն.
7
էօՏօ1"քթ<)<;
«
ոտքի կաթուած
ունեցող»,
կազմուած է
է օ ս ;
(
սեռ.
1
ւՇօ6;)
«
ոտք» + ՕԼ՜ՀթԽ
«
որսալ, բռնել»
բառերից։
Յոյնից են փոխ­
առեալ նաև ասոր.
\՚*\
է–ձՀՏ>
բ է Ձ ՚ \ ՚
ք 3
կամ
)
յ ^ յ –
3
բ օ ժ Ձ § ւ %
լտ.
բօճՁցշւ՝, բօ–
ԺՁ^ՈԸԱՏ,
գերմ.
Բ օ ճ Ձշ ւ
՚
Ձ ,
ռուս.
ՈՕ^ՁՐթՁ
ևն հոմանիշները։
Մեր բառի մէջ առաջին
ձայնաւորր երկրորդի ազդեցութեամբ
է. իսկ
տ
(
փխ.
դ )
թերևս ասորականի
ազդեցու֊
թեամբ։ — Հիւբշ. 371։
Առաջին անգամ
ուղիղ
համեմատեցին
Վիստոնեանք,
թրգմ. Խոր. էջ 136։ՀՀԲ
բառ
յն.։ ՆՀԲ ուղիղ է։
ՊԱՏԱՀ, ի
հլ. «դէպք, դիպուածք, պա­
տահմունք, բախտ» Պիտ, փիլ. Յհ. իմ. ատ.
որից
պատահել
ՍԳր. Ոսկ. մ. բ. 7. Եփր.
մն.
պատահումն
Ա. թագ. իա. 1. Յոր. լե.
12.
պատահացուցանել
Փարպ. կամ
պատա–
հեցուցանել
Ոսկ. յհ. բ. 36.
դիւրապատահ.
Վրդն. ծն.
չարապատահ
Պիտ.
դժուարապա­
տահ
Պիտ.
պատահաբար, պատահական,
պատահականութիւն, պատահմունք, պա­
տ ահմամբ
(
նոր բառեր)։ Բառիս միւս
ձևերն
ե՛կ՝
ՊԱՏԵՀ, ի
հլ. «յարմար, պատշաճ, ի
դէպ» Կորիւն. Բուդ. որից
պատեհ լինել
«
յարմար գալ, նպաստել»
Եւս. պտմ.
պա­
տ եհա գ ոյն
Ագաթ. Կորիւն.
պատեհութիւն
Կոչ.
անպատեհ
ՍԳր. Եզն.
դժպատեհ
Գծ.
իէ. 12.
բարեպատեհ
Նար.
ՊԱՏԱՀԱՐ
(
կազ­
մուած
–
ա ր
մասնիկով),
ի-ա
հլ, «դիպուած,
արկած, փորձանք» ՍԳր.որից
բիւրապատա­
հար
Լծ, ւածաբ,։
ա \ Խ
Տ ա ձ ^ 66, 275
զնդ.
•
թ Յ ւ է ք *
ՏՁ
ձևից,
Լտց. ճաւ. Տէսճ. § 1822
մեր­
ժում է, Տէրվիշ. Նախալ. 92 հնխ.
թՅէ
«
ընկնել, պատահիլ,
թոչիլ»
արմատից,
հմմտ. սանս,
թՅէ
«
թռչիլ», լտ.
թ6է6Ր6,
յն.
1111
էւս>
«
ընկնել»է
Հիւնք. պրս.
պա–
աաֆէրաշ
«
պատիժ»
բառից։
Թիրեաք­
եան, Կարնամակ
Էջ 19
պա տ ահար–
պհլ. գ&է\2ւէՏճ, որ կարդում
Է
բՅէՅՈ31՜1<,
ծան. 29
պատահիլ, պատեհ =
պհլ.
բՅէ–
քրՁՏ
«
պատուհաս»։
Բ6(ԽքՏ6Ո,
Հայ. ղր.
լեզ. 54 փոխառեալ
Է պարսկերէնից.
հմմտ. սանս.
0313
^2111
«
թև»,
թճէՁէւ
«
թռչի, անկանի»։ Մառ \\Իձ\ 1917, 478
հյ.
պատահար
դնում է պհլ.
թՁէ^Ձք՚Ձե՛
ԳԻՌ,-Կր. Շմ. Տփ.
պատահիլ,
Երև.
պա–
տահէլ,
Ղրբ.
պտա՚հէլ,
Մկ.
պատահիլ, պՈ1–
տախիլ,
Ալշ.
պատայել,
Մշ.
պադայել, պա–
դահրել1
ՊԱՏ ԱՂԻԷ
«
զբաղիլ, պարապիլ»
Բ. մկ. ժբ.
1.
Բ. տիմ. բ. 3. Եփր. երր. 228. «խափա֊
նիլ, արգելուիլ»
Եւս. պտմ. էջ651. որից
պատաղիչ
«
արգելք» Եւս.պտմ. 538, Վեցօր.
էջ 44, 95. Բուղ,
պաաաղաւոր
«
դժուարին»
Վկ. գողթ. 26.
պատաղումն
Սարդ. Նար.
Արծր.
ամենապա տ աղ
Նար. 145. նաև
պա­
տաղիճ
«
բաղեղ» Ագաթ, նեղոս. 656, «որթի
խիղբ» Վեցօր, 94 (նշանակութեան
զարգաց­
ման համար հմմտ.
բաղեղն
և
գրաղիլ).
իսկ
Բառ. երեմ, էջ 265
պատաղ
«
վայրաքարշ»։
—
Առանձին տե՛ս
ՊատեղւՈՐ։
ՆՀԲ
պատել
արմատից։
Լ Յ § . ՍՐ–
§6ՏՇՈ.
490 — 491
գբաղիլ
և
բաղեղն
ձե–
ւերի հետ է կցում։
Հիւնք.
աղեղն
բա֊
ռից։
—
ՊԱՏԱՆ
«
փաթաթելու
շոր»։
= Կազմուած է
պատ
արմատից
–
ան
մաս­
նիկով, տե՛ս
Պատ։
Fonds A.R.A.M