ՊԱՍ
ՏՕ
ՊԱՍ
տարբեր են ձևով, և վերջապէս՝
ինքը
հեղինակը
«
կէսն պառպուռ, կէսն
տա­
նու»
հակադրութեամբ
ոոյց է տալիս որ
առաջինը երկրորդի
վայրին է։ Վաստա­
կոց գրոց հրատարակիչն
էլ էջ 256 դը.
նում է
պառպուռ
կամ
պ ա ռ պ է ո=
արաբ,
և լտ.
ե61՜ե6ՈՏ
«
ծոր», որ նոյնպէս
ուղիղ
չէ։ Մեր տուած
մեկնութիւնը հաստա­
տում է՝
ԳՒՌ.
—
Պաոպուոինէ
Զթ– «վայրի
մի տե­
սակ որթ, որ ղտնւում է Չ,էյթունի լևռները և
մանաւանդ
գետեզերքներր.
սիսեռի չափ և
խաղողի
նման մի պտուղ է տալիս»։
*
ՊԱՍԱՆԻԿ
«
երկրորդական
մի պաշտօն­
եայ, զինւոր, սպասաւոր», նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Ջուանշիրի Վրաց պատմութեան
մէջ, Վենե­
տիկ 1884, էջ 52. «Գնաց ընդ նմա և Ղուն–
կիանոս
Կարոնացի և երթեալ
դիպեցան
աւուրն խաչելութեան։ Եւ իբրև
պասանիկն
պնղեաց զբևեռսն,
զմայր
Իլիոսի
րնդոստայց
մասն մարգարէութեան՝ որի նմա»։
–֊
Պհլ.
•
բՅտ է ա ե
ձևից, որ պահ ուած է
մանիք, պհլ.
Յ ՚ ՚ Յ ^ Ը Զ
րՅՏՅՈ1§
ձևով, որ
Տ Յ Խ Ո Յ Ո Ո
ՅՃՒ 1 8, 113
թարգմանում է
«
^ 6 –
քօ1§ՏքՈՅՈ,
թիկնապահ
զինւոր». ծագում է
պհլ.
Հյգձ
Փ&Տ — զնգ.
բՁՏ03 = «//"՛.
լյ~.–>
թՅ Տ
«
յետև»
բառից։
Իրանեանից է ւիոիւառ֊
եալ նաև վրաց.
Յւ1տ^6ոյօ պասանիկի,
3
^ե»6օյօ պասանիգի,
Յ^ նշ Տ օյօ պասենա–
գի, Յօեո6օ>^օ պասենաքի,
Յ ծ ե շ ^ օ օ պա–
սեքանի
«
պահապան, օգնական
— 3(1
յԱ(13Ոէ,
ծառայ, սպասաւոր, թագաւորի առաջ կանգ­
նած գաւազանաւոր»
(
Մառ
3 8 0
17, 027)։ —
Աճ.
ՆՀԲ և ԱԲ չգիտեն այս բառը։
Ջուան­
շիրի Պատմութեան հրատարակիչր հաս­
կանում է «դահիճ կամ բևեռող» և հա­
նում է յն.
1
է^օ^^x^^^օ
(
Ո
ր և
1
է(1303է)՚.տս(ւ))
«
ցցի զարնել»
բայից։
Վերի
մեկնութիւ­
նը տուաւ Աճառ, Հայ. նոր բառեր հին
մատ. բ. 14 —15. բայց պհլ. բառր սխալ
է հանել
բ Ձ Տ
«
պահ» բառից և կցել սլրս.
0 1
~ ֊ Ս բՁ Տ ե ^ Ո
«
պահապան»
բառին։
ՊԱՍԵՐ, ի-ա
հլ, «բռնութիւն,
ստիպումն»,
որից
պասերսւյսսր
«
բռնութեամբ»,
ունի մի­
այն Բառ. երեմ. 265, որից և ՓԲ,
Պ ասեք
տե՛ս
Պասքա։
*
ՊԱՍԽԱՂ
«
ընդհանուր
հրամանատար»,
նորա գիւտ բառ՝ որ երկու անգամ գործա­
ծում է Օրրել, էջ 302 և 344. Որ էր վազիր և
պասխազ կարգեալ ի մեծ զանէն ի վերայ
ամենայն
աշխարհիս;
այսինքն՝
հրամանա­
տար
ամենեցուն և իշխեցող
արքունի հար­
կացն և մեծ դիւանին. Այս Նաւռուզ էր որ­
դի Արղունին, որ եկաց պետ և պասխաղ ի
վերայ
ամենայն
աշխարհիս
(
հրտր. Շահն,
առաջին
օրինակում՝
Բ. էջ 159 ունի
պաս–
ղագ,
երկրորդ օրինակում՝ Բ. էջ 219
սյաս–
խ ա գ ) ։
= Թթր. և թրք. էյ.^ձ,կ
եՅտ ե 07
«
գլխաւոր
հրամանատար
զօրաց» բառն է, աղաւաղեալ
գրչութեամբ։ — Աճ.
Տէ յ^Յւ՜էա
կարդացել է
պասխա գ
և
մեկնել է
«
ԱօսԽՈՅՈէ,
տեղակալ»։
Շահն, անդ՝ էջ 350 մեկնում է «տե­
սուչ», իբր պրս.
րազուիւաստ
«
քննիչ,
վերակացու»։
Բայց րստ իս այսպիսի
մեկնութեանց
սլէտք չկայ,
որովհետև
Օրրելեան արդէն տալիս է բառիս բա­
ցա տ ր ութի ւնը ։
ՊԱՍԿՈՒՃ
«
մի տեսակ
թռչուն, կորճ, լտ.
§1՜)ՓհսՏ»
Ղևտ. մա. 13. Խոր. աշխ. 615. Պի–
սիդ. Վեցօր. տող 933. Բար. 171։
Ինճիճեան, Հնախ. Գ. 22
ու
բնաձայ­
նից, Մառ 1ճձՈ 1918, էջ 2095
մարգա­
րէ
բառի հետ։ Ադոնց,
Բ Տ Ճ 7 ( 1 9 2 7 ) ,
188
վեր շամ՛ասը
(՚-
կոլն)
միացնում է
կորն
թռչնանուան, վրաց.
ք՛ունջի
«
ծո­
վային արծիւ» և
քորի
«
անգղ»
բառերի
հետ։
ՓՈԽ. — Վրաց.
Յտնյ՚ցՏյյօ պասկունջի
կամ
(
շտեյ՚շյնցյօ վւասկունջի
«
կորճ, ֆր.
§ոքքօՈ,
ռուս.
Րթաի՚ե»
(
նմանութիւնը
յիշում է նախ
ՆՀԲ)։ Այս բառը երկու անգամ
միայն գոր­
ծածուած է վրաց մատենագրութեան
մէջ
(
տե՛ս Մառ \ \ Ի ձ \ 1918, էջ 2083) և անշուշտ
հայ բնադրից է տառադարձուած։
ՊԱՍՆԹԱԼ.
անծանօթ մի բոյս է. Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս.՛ § 2507,
ՊԱՍՈՒՔ, ո
հլ. «պապակ, սաստիկ ծա–
Fonds A.R.A.M