ՊԱՌ
28
ՊԱՌ
ցուցանել
Ոսկ. կող.
երկպառակ
«
երկու
խմբի
բա<1 ան ուած, անմիաբան»
Եղիշ. Փիլ.
երկ­
պառակել
«
մէջերը
հակառակութիւն
գոելով
իրարից բաժանել»
Եղիշ. Սարգ.
երկպառա­
կութիւն
Ա. մկ. գ. 29. Դաղ. ե. 20.
երկպա­
ռակտել
Ոսկ. հռ.։
֊
Պհլ,
*
|)Ձ1՜Ձ
1
<
«
կող»
հոմանիշիս, որա֊
ւանգուած
չէ, բայց կայ պրս.
0
թ 3 1 ՜ 3
«
կող»
։ —
Աճ.
նՀԲ պրս.
պէռէ գ (V)
և լծ. հյ.
վաւ–
ւ ՚ ա խ ։ • ՏԱՏ§6, թշ|է1> 34
և
1
<2 32, 3
պառակ
«
մակաղատեղ»
վախառեալ է
գնում մլտ.
բՅւ՜ԸԱՏ
թառից։
նոյն,
1
Բ / ,
455
պառակտիլ, փեռեկել
ևն իբր բնիկ
հայ կցում է գոթ,
1)
ո1
<ՅՈ,
գերմ.
1
)10–
օհօՈ
«
խորտակել»
ևն բառերին։
Հիւնք.
բոլորն էլ
փարախ
բառից։
Ղափանցեան
3 8 0
23, 350
արաբ. ±1
յ3
^ՃՀ\^ևվրաց.
ն՚ձ\\՚ձ\\
«
ազդր», իսկ էջ 351 արար.
լ յ յ ^ Տ
քՅՐ<լ
«
բաժանել»։–Բ\իրեաքեան,
Արիա֊
հայ բռ. 250
պառակ
և
փարախ
դնում
է պհլ.
\՚31՛
«
շուրջ ւիակեալ
րնդարձակ
վայր» և պրս.
^ 1
^ 3
ք–11
՚
Ձ՚ճ
«
րնդարձակ,
արձակ», իսկ էջ 311
պ ա ո ա կ տ ե լ ֊ ֊ ։
պհլ.
րՅքՅՃ,
պրս.
բ1ք
|՚3
«
մաս,
բաժին»։
ԳԻՌ Արմատական
ձևով ունինք
պառակ
Հմշ,
«
ձիու գաւակ», Ղրդ. «արև՚գգէ մ, արև
առնող տեղ», Խաջ.
(
բասաց)
«
լեռան կամ
արտվւ թևք կող», Ալշ. Մ շ.
(
պաոեց)
«
մէջք»,
պաոի1|
Բլ. Բղ. Մշ. Նբ. Չրս. Վն. «կռնակ,
թիկունք. 2. լևռան կալ, բլուրի լանջր,
հակ֊
եալ դիրքով տեղ», որ և յիշում է Բառ. երեմ,
էջ 265
պառակ
ձևով և «ղրռ, անջրդի
տեղ,
պրակ կամչորային»
նշանակութեամբ։
Մրա֊
նից է
պառակա1՚եղ
Գոր. «լեռնԼրի
վրայ
բուսնող մի տեսակ բոյս» (հմմտ.
)
եղա-կա–
ր ո ս , ազատ-քեղ)։—Պսակիլ
բայի դւռ. ձևերն
են՝ Ջղ. Վն.
պառկել,
Ախց. Մկ. Ամ. Կր.
պսակիլ,
Երև.
պարկէլ,
Տփ.
պա՚րկիլ,
Ալշ.
Մշ.
պառցել,
Աչ.
րառգել,
Ակն. Աթ. Պլ. Ռ.
Սեր. Սվեդ. Տիգ.
բաալիլ,
Ննխ.
բասգէլ,
Ասլ.
բա ռս էլ,
Հմշ.
բաոգուշ, Հճ. բարցել։
նոր
բառեր են
պառկամաշ, պառկան, պառկման,
պառկոտիլ, պաո1լւււկ։
ՊԱՌԱԿԱՆ.
անյայտ
նշանակութեամբ,
գտնւում է հետևեալ տեղերում, «ժամ տուեալ
որսոյ ամենայն
զօրացն, ածեալ
կուտեալ
զպառականն, խուճապական
ձւ/եալ». Ագաթ.
— «
Սակաւ սպասաւորօք
հանդերձ և որսոցն
պառականօք». Բոլզ. Գ. 20.
—
որից
պառա­
կական.
«
Բ՚ակարդեօքն և ս/առակական
խրմ֊
բիւք և այլով հնարաւոր գործեօք
զբովան֊
դակն արգելուին վայր» (այլ ձ.
պառական)
Պիտ։ —ՆՀԲ մեկնում է «երագազ,
ուռկան
որսորդաց էրէոց՝ իբրև վւարախ շրջավւակ».
նոյնը նաևՋԲ. իսկ ԱԲ «որսի շներ», որով
բառը
նոյնանում է
բարակ
հոմանիշի
հետ։
Նոր քննիչները
վարանում ենայս
երկուսի
միջև. Ալիշան, Հայապատում
Ա. 173
համա֊
լաւմ է մի տեսակ որսորդական
գորւծիք.—
Հ. Ա. Ի ա դրա սա ւնի, Քեր. զարդ. ե. 48, յ.
101,
նորայր,
Կորիւն վրդ– էջ 227 — 8 և
Բ՚ունեան, Հատընտիր
Բ. 240 «՛որսի
շներ))
(
յոգնակի կամ հաւաքական)։
նորայր
նկա֊
տում է յատկապէս, որ եթէ բառը
նշանա֊
կէր «ցանց», Ագաթ, չպիտի 1/արողանար ա֊
սել
ածեալ կաաեալ,
այլ
բերեալ կուտեալ։
Ս. Մովսիսյան
(
նամակ
1935
մայ.
11)
կցում է քրդ,
բ՚Յւ՜ՅՈւ
«
վոհմակ»
բ ա ռին ։
*
ՊԱՌԱԿԼԻՏՈՍ
«
մխիթարիչ»,
չորս անգամ
ունի Ղևոնդ, էջ 58 — 59, իբրև Հոգւոյն
Սրբոյ
վերադիր օտար բառ։
= 3ն.
–
ռօւբ6։ձճ՜ղ1ԿՀ, «մխիթարիչ»
(
վերադիր
Հոգւոյն
Սրբոյ), որ կազմուած է
ւէՕէթՕ.
մաս­
նիկով՝
*
ւ).&ա «կոչել, օգնութեան
կանչեր։
բայից։
֊
Աճ.
•
ՊԱՌԱՎԱՏՈՍ
(
որ և
պառաւատոս, պա–
ռաբատոս, րառապաւլ)
«
ուխտադրուժ,
ուրա֊
ցող»
Վրք. ածար. ճառրնտ.
Միս. խչ.
(
Բազմ. 1911, 261 ա), բոլորն
էլ իբր Յոլ–
լիանոս կայսեր տրուած
մականուն։
= Յն.
1
է0ւբ%ֆ6.1–ղՀ «ուխտադրուժ։
—
Հիւբշ.
370,
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ,
*
ՊԱՌԱ1>
(
յդ.
֊
ա ւ ն ք , ֊ ւ ա ն ց )
«
ծեր
կին»
ՍԳր. Եզն. Փարպ. «պառաւած,
ծերացած»
(
իբր ած.) Գիրք առաք, որից
պառաւիլ
«
ծե֊
բանալ»
Ծն. ժը. 13. «հնանալ»
(
անշունչ
իրերի համար ասուած. ինչ. ծառի, առաս­
պելի, ցաւի)
Եզն. Խոր. Մագ.
պառաւական
Fonds A.R.A.M