ՊԱՊ
27
ՊԱՌ
պտկու մէր, գագակ, պուտպուտ)
Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս. § 2500,
= Արաբ,
^ յ կ կ ե1ե1ՁՏ,
որ փոխառեալ է
յն.
՚
ոԽճօՀ «ափարբի,
0
Աթ1ւՕ1Վ
)0
բո յոր,
ռմկ.
1
՜6
^6ա6–Ո13է1ա.>
բառից, տե՛ս
Տէ61ՈՏԸհոՇ1–
ձՇէ-ֆ հաւաքածոյի
մէջ ա1ԼԻ\
11, 313։
Չունի Կամ ուս։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲ ուս։
՛
ՊԱՊԿԱՅ, ի
հլ. «թութակ»
Փիլ. լիլս.
128.
Պտմ. աղէքս. 150. Կղնկտ. հրար. էմ. էջ 157.
Վրդն. ծն. յետնաբար
պղպղայ
Վրդ՛ առ.
297,
֊
=Ասոր.
փոխառութիւն
է. հմմտ. |"\^–
ԲՁԲ§3, բ Ձ բ Ձ ^ Յ ՜
(
գրուած է ՆձՀՏ>
թՅթՅ,)
Պտմ.
աղէք։/, կամ
|
^
ե տ ե ^Յ
«
թութակ»
(
Գալիլ. և Դիմնա), այս բառի հետ նոյն են
նաև արաբ. (ձ^յ նՏւն^՜ճ (Կամուս,
թրք.
թրգմ. Բ. 801), պրս.
Ա
^ յ եՅբ-^Յ,
թրք.
ՕՀշԼձյ
բՅբ373Ո,
յն. ՈՕԼ՚ոպօճճօՀ, իտալ.
թՅ բ թՅ § 3 1 1 0 , բ ՅթՅ § 3 1 1 0 ,
սպան.
բ Յ բ Յ ^ Յ ^ Օ ,
հֆրանս.
բ Յ բ 6 § 3 1 ,
ռոմանականից
փոխա–
ռութեամր՝ գերմ.
Բ3թ3ց61,
հոլլ.
բ Յթ Շ ց 3 3 1 ,
անգլ.
թ Օ բ ւ ո յ Յ ^ (
ՐԱՍ^Շ
360),
գերմանակա­
նից էլ ռուս.
ՈՅՈյ՚ՐՁՑ
ևն։ Այս բ՛ոլորի առա­
ջին աղբիլրը յայտնի չէ, բայց անշուշտ արե­
ւելեան է։ Հայերէնը ծագած է ասորերէնից,
ինչպէս
ցույց է տալիս
–
ա յ
վերջաւորութիւ­
նը,
կ
ձայնը (ասոր,
ք ֊ ի դէմ) անշուշտ յա­
ռաջացած է նախորդ
պ–</»
ազդեցութեամ բ։—
Հիւբշ. 315։
՛
Նախ
՛
նՀԲ համեմատեց
արաբ. և
իտալ. ձևերի հետ. բայց
յիշում է նաև
հյ.
պապաչել։
*
ՊԱՊՈԻՆԱՃ
կամ
ՊԱՊՈԻՆԻՃ,
որև
բա–
բանան, բ ա բ անին
«
երիցուկ
բոյսը,
թրք՛
փափաթիա,
ռուս, ռամաշկա»
Անյ. պորփ.
(
լս.). Բժշ. Մխ.հեր. գրուած
պապունէն
Վստկ. 79։
*
= Արաբ.
^ յ ՚ յ յ կ
ՕՁե
՚
Օ
՚
ՈՁյ
կամ
ետես/այ՛
որ արաբացեալ է պրս.
ձյ՚^.յկ եՅեսՈՁ «ատէ՛
Ո Ը Յ Ո Յ ՇհՁա0աւ113 Լ »
հոմանիշից,
(
յոյն
ձևն է
՝/
Ա\)՚(~գփօ՝յ,
որ և թարգմանուած է
արաբ.
յ ^ ^ ^ Հ ձ ձ
\\
ճ\\՜ճ\–ս\–^ձ,
Հյ.
գետնախնձոր))—
Հիւբշ. 263,
Ուղիղ մեկնեց նաև ՆՀԲ։ Վերջին ան­
դամ տե՛ս Տշւձշ\, Մխ. հեր. § 47,
*
ՊԱՏ
«
հարկ, տուրք»
Յհնսկ. 186. որ և
բաջ
Առաք. պտմ. 391։
= Պրս.
Հ֊Լյ
հ Յ յ
նոյն նշ. հմմտ.
բաժ
(
տե՛ս այս բառը)։
—
Աճ.
*
ՊԱՌԱԿ, ի-ա
հլ. «կող», մէկ անգամ
ունի
Եղն. 281, «է ձուկն՝ որոյ իբրև խազի պա­
ռակաց, թամբ ի վերայ
կոզիցն
կայ.և
արիւն
այն չավւ ելանէ, ՛որչափ յոչխարէ ոչ
ելանէ», փոխաբերաբար
դարձել է «լեռան
կող», ինչպէս գտնում եմ մի անգամ գոր­
ծածուած
Օրրել, էջ 169. «Հարսնավազին
ձո­
րակովն ղառ ի կողմն յեկեղեցին որ ի պա–
ռակոջ ճանասլարհրն»
(
տե՛ս և տակը
գւռ.)։
Սրանից է ձևացած
պաոակիլ
«
կողի
վրայ
ընկնել, պառկիլ»
(
հմմտ.
հյ.
կ ող—կ ողմն,
ընկողմանիլ
և թրք.
յ ՚ Յ Ո
«
կող», ռմկ.
եան
ղալ
«
ընկողմանիլ,
պառկիլ»),
մանաւանդ
«
որսի համար դարան մտնել»
Բուղ. դ. 12,
էջ 118 (Նորայր, Կոր. վր՛դ. էջ 228 մեկնում
է «որսական
շներով հե՛տազօտել կամ որոնել
զանասունս»^ իբր
պառական
բառից), որ և
յետնաբար
պաոիկիլ
«
պառկիլ» Վստկ, Վրղ.
առ.63 (այլ ձ.
պսւրկիլ),
Վրք. հց,
պաոիկել
Վստկ.
պաոկիլ
Յայսմ. Վստկ. 80.
պա աս­
կե ցուցանել
«
պառկեցնել» Վստկ. էջ 173.
պաոիկելիք
«
անկողին»
Ամբ, դատ. 60,
սլա–
ոիկելեց
«
անկողնի
վերաբերեալ
իրեր» Ան­
սիզք 45. ոճով էլ ասւում է
պաոակ դնել
«(
բոյսը)
մի կողի վրայ պառկեցնել» Վստկ,
54, 73։
Պառկելու գաղավւարից
ձևացել է
պաոակ
«
ոչխարների պառկած
տեղր, մա­
կաղատեղ, բակ» Ա, թագ,իդ, 4,և լայնա­
բար՝
պաոակ
«
ոչխարի հօտ, անասունների
խումբ կամ երամ» Սիւն, քեր. 210=–Երղն.
քեր. Տօնակ.
պաոակ պաոակ
«
խումբ
խումբ»
Ոսկ. մ. ա. 15։ Սրանցից յառաջացած բա­
ռեր են
պառա կ ամայր
«
հորթ ունեցող կով»
Եզեկ. խղ. 6.
աստուածապարագ
( \ )
«
աս֊
տ ո ւա ծա խումբ»
Փիլ. լիւս. (իսկ Բո՛ երեմ, 33
«
աստուածապարագք
ասին որքզգիրս
սուր֊
բրս կամակորեն»),
պաոակտել
«
խմբից բա­
ժանել,
հօտի մէջ հակառակութիւն
գցել»
Եղիշ, Ոսկ, հռ.
պառակտումն
«
բաժանում,
խմբից
անջատուիլը» Ոսկ. ես.
պաոակտե–
Fonds A.R.A.M