ՊԱՆ
2 3
նորագիւտ սոգդ,
թ Տ
՚ ՚
Ց ք
«
պաշար))
(
չիշա֊
տակոլած է
8
Տ Լ
23, 107)։
Աչս բառը
(
յՁԱէհւՕէ, ՕՐՁՈւ.
ՏՕ^ձ.
էջ 162 կարդում է
\
ռ
ճճ$)2ւՀ «ուտելեղէն,
՝
ւ\՝1՝ք&Տ» և կցում է զնդ,
քտՅ
\
ք–՛
«
սնուցանել,
պարարտացնել)) բա­
ռին։ ֊Աճ.
ՆՀԲ
մեկնում է «պաճարանք ուտե–
լեաց»։
Լ Ձ
§ . Սւ՝§ԸՏշՒւ.
480
սլասաՐ
բա­
ռի հետ։
Հիւնք. նոյն ընդ
վանառ։
Վերի
մեկնութիւնը տուաւ Աճառ.
(3.8
է.
Յա. 3, 8 ։
ԳԻՌ
Ալշ. Ախց. Գ
Ո
ր. Երև. Կր. Ղրբ. Մկ.
Մշ. Ջղ. Սլմ. Տփ.
պաշար,
Խրբ. Հմշ, Ննխ.
Սեր.
բաշար,
Հճ.
բ ա շօյ, բ է շ օ յ ,
Զթ.
բ է շ օ յ ,
բէշոր,
Սվեդ,
բիշոլր.
բոլորն էլ նշանակում
են յատկապէս
«
ճամ բո րղոլթե ան ժամանակ
հետը վերցրած
ուտ\ելիք».—իսկ
թրքախօս
հայերից Ատն.
բէշէր
«
կնունքի
ժամանակ
բաժանոլած
մ ըղեղէն»։
ՊԱՇԱՐԵԼ
«
չորս կողմը պատել» ՍԳր. Եզն.
Եղիշ. որից
պաշարիչ
Եւս. քր.
պաշարումն
ՍԳր. Եւս. քր. գրուած է նաև
պարշարել
նփր.
ա. թես. 179.
պարշարական
Սոկր. 609։ Նոր
բառեր են
պաշարողական, նալապաշարում,
պաշարակիր, նախապաշարել, նախապա­
շարմունք, նախապաշարեալ
ևն։
ՆՀԲ
պար շարել
(
իմա՛
«
չորս
կողմը
շարել»)։
Հիւնք.
ասպար
բառից։
ՊԱՇԴԽՈՏ
«
մի տեսակ հարկ», նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
1042
թ, ՛մի արձանագրութեան
մէջ. «Թողեալ
եմ զՏեկորոյ զպաշդխոտս
շահանշահի
արև֊
շատութեան և իմ ծնռղացս
հոգւոյն» (Վիմ.
տար. էջ 22). հմմտ. այլուր՝
«
Թողեալ եմ
զՏեկորոյ
շարյատն» (անդ՝ էջ 13)։
ԼՊԱնՊԱՃ. անստոյգ
բառ. մէկ անդամ
ունի Վրդն. օրին. «Ոտք քո ոչ ւիապարեցան,
թերևս փոկ շրջէին, և ոչ կեղեքեալ
վիրաւո­
րէին պաշպաճ
անկանելով»։
֊
= Պէտք է ուղղել
պաղպան,
որ է
պաղպաշ
«
պալար, ուռեցք»։
Սխալր յառաջացած է
շ
ս
ո
տառ երի
նմանութիւնից.
հմմտ.
ս ա ր ա –
ղուս>սսւրսւշուն, պաղա տիտ >պա շատիտ։—
Աճ.
Այս մեկնութիւնս հրատարակուած է
նախ Արրտ. 1910, 268,Հ
ՊԱՏ
ՊԱՇՏԱՏԱԿԱՆ, ի-ա
հլ. «հարսի
բերած
օժիտը փեսային»
Յես. ժզ. 10. Գ.թագ. թ.
16.
Խոր. սխալ գրուած
պաշտական, պալա­
տական
ևն։ նոյնից է նաև
պաշտանակտրել
«
պարգևել,
ճօ\.0» Ներսէսովիչ, Բռ. լտ,– հյ.
167
բ։
Հիւնք. պրս.
թ 6Տ
Ժ
՛
Տ Ր
«
կանխագոյն
տուեալ, կանխիկ հատուցեալ»
բառից՝
հյ.
–
ական
մասնիկով։
Կոստանեան,
Ազգ. հանդ. ԺԳ. 133 յն.
ԱՕէ-էՕէ;
«
առա­
գաստ»
բառի
հետ։
Ադոնց,
^բ1Տ1.
ւՕշ
՚
աՏ.
էջ 190 պրս.
թՏՏ-ճ
՚
Տ
՚
էՅ
«
առաջ֊
վանփց տրուածէ»
Թիրեաքեան, Արիա­
հայ բռ. 311 պրս.
ձ
\
ձ
Լ ^ յ
թ ւ Տ ֊ ճ Ց ՜ ճ
«
նախընծա
յ»։
*
ՊԱՇՏԵԼ
«
ծա ռայել, սպասաւորել, մա­
տուցանել
(
կերակուր),
մատռուակել
(
դի­
նի), հոգ տանիլ, պաշտօն
ունենալ և վարել,
Աստուած պաշտել, երկրպագել»
ՍԳր. Ոսկ.
ես. Կոչ. եփր. ծն. և ա. կոր. որից
պաշւոիլ
«
մի բանի ծառայել, մի բանի համար գոր­
ծածուիլ, ս/էտք գալ» Եզն. եւս. պտմ. Եփր.
թգ. և ա. կոր.
պաշտումն
Եղիշ. Խոր.
պաշ­
տակ
«
ծառայ, սպասաւոր»
Կղնկտ.հրտր.
էմ, էջ 46.
պաշտօն
(
հոլովւում է
պաշտա­
ման,
֊
մ ո ւ ն ք , ֊ մ ա ն ց , ֊ մ ա մ բ ք )
«
ծառայու­
թիւն, սպասաւորութիւն,
մարդահաճութիւն,
գործ, կրօնական արարողութիւն»
ՍԳր. Ոսե.
Եզն.
պաշտօնուկք
«
շողոքորթութիւն»
Ոսկ.
պօղ.
պաշտօնեայ
ՍԳր. ևն։ Բառիս
բուն
նախնական
արմատն է
պարիշտ,
որից
ունինք
ամբարիշտ
(
իմա՛
ան-պարիշտ)
ՍԳր,
բարեպարիշտ
Պիտ. նար.
բերւսնապարիշտ
«
մատռուակ»
նորա գիւտ Բ. մնաց. թ. 4.
կասպարիշտ
Ա. կոր. ե.10, 11. զ. 9, Եփես,
ե. 5. Եզն.
զրապարիշտ
Կղնկտ.
մարդապա–
րիշտ
Տիմոթ
կուզ, էջ 233, 238.
վատապա–
րիշտ
Տիմոթ. կուզ, էջ 89, Կնիք
հալ. 175,
վատապարշտոլթիւն
Տիմոթ. կուզ, էջ 113,
114, 161,
ըստ այսմ
պ աշտ ելՀ* պ արիշտ ել,
որի անշեշտ
ի
ձայնը սղուելով՝
"
պարշտել
(
ինչպէս որ գանում ենք դեռ
պարշտելի
Տի­
մոթ. կուղ էջ 32,
պարշտութիւն
«
պաշտօն,
ծառայութիւն» անդ, էջ 219,
պւսրշտակիյյ՝
էջ 255) և
Ր
ձայնը ղ֊ի մօտ ջնջոլելով՝
պաշ–
Fonds A.R.A.M