21
ՊԱՆ
պանդխտութիւնը
իբր
բանտարգելութիւն
րմ՛բռնելով։
Հիւնք.
պանդոկ
բառից։
Մարքվարթ,
Լ)ա 1ձՈէտէ61ւԱՈ§
ճօՐ ՅՈՈ.
0
ւտէԱ1716ք
Բ0Մ13 933,
էջ 7, ծան. 1 դնում
է յն.
1
է0ք8օ/օ;
ձևից, որ մերժում է
ըստ որում
նոյն
յն. բառի հա–
մասլատասխանն
է
պանդոկ
(
հաղորդեց
Հ. Պ էրպէրեան,
նամակ 1933 յունվ.
16),
ԳԻՌ—Խրր.
բանւլաիւդ։
ՊԱՆԴՐ
«
անօրէն»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 264,
ՊԱՆԴՐԵԼ
«
տաշտաթաղ
անել, տակռեցնել,
ճիւղը
հողի տակ
թաղել
որ ծլի»,
որից
պանւլրիլ
Վստկ. 59, 60,
պանդրած
«
տաշ֊
տաթաղ եղած» Վստկ. 35, 58, 60։
ՆՀԲ արմատը դնում է
պանդրի
«
տաշ­
տաթաղ» և վկայութեան է կոչում Վաս֊
տակոց գիրքը, առանց տեղը նշանակե­
լու։ Բայց Վաստակոց
գրքում ա յդւդիսի
գործածութիւն
չկայ և
պանւյւփ
ձևը (էջ
59, 60)
պանւլւփլ
բայից է։
•
ՊԱՆնՄՈՍ
«
մակեդոնական
մի ամիս է.
յուլիս»
Ելթաղ. 100 (IIր օր հինգ էր պանե֊
մոս
ամսոյ),
մի անդամ էլ յիշոլած է անդ,
էջ 89 ձեռագրական
մի րնթևր ցոլա ծ ում
(
սւե՛ս
Նւ ա մո ն) ։
= 3ն.
սօ^տյւօւ;։
Ուղիղ մեկնեց Վարդանեան, Եւթաղ, էջ
89
ծան.։
•
ՊԱՆԵՐ
«
դատարանի
կոչնագիրը
տանող
պաշտօնեան»
Անսիզք, էջ 43։
= Հֆրանս.
03
Ո16ք
«
իշխանութեան
կողմից
եղած պահանջները
ներկայացնող
պաշտօն֊
եան»։ —Հիւբշ. 391։
Անսիզքի հրատարակիչր՝ էջ 42 դնում
է
1)
ՁՈ61՜1յ
«
ազնուական
զինւորական»:
•
ՊԱՆԹԵՌ, ո
հլ. «յովազ», մէկ անգամ
ունի Եպիփ. բարոյ
.
= պանթեր
Բար. 157։
= Յն.
7
է(Ո՚&7)ր
«
յովազ»,
որից նաև լա.
թՅՈէհ.61՛, բՅՈէեՕքՅ,
իտալ. բՁՈւՇքՏւ, ֆրանս.
133
Ոէհ61՜0,
գերմ.
ՐՅՈ է հԸք
ևն։ Յոյն
բառը
հնդկական
ծագում
ունի. հմմտ. սանս.
Ա Հ
I «3 ^ |*փ՛
Բ Ա Օ Հ ՛
3 1
՛ ՛ ՛ ՝
3
՜
«
վագր»
(
բուն նշ.
յ՛
«
դեղնաւուն»)
(
ե
>01ՏՅՇզ 745).
բայց
յետոյ
ենթարկուելով
ժողովրդական
ստուգաբանու­
թեան՝ իմացուել է իբր
« 3 *
«
բոլոր» և
«
գա զան» բառերից բարդւած, իբր «ա մ են ա -
դազան»։֊Հիւբշ.
370։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
•
ՊԱՆԹԻՕՏԱՅ
«
նուիրապետ»,
ունի
միայն
Բռ. երեմ, էջ 264,
= 3ն.
11
օ7ւ>0է§7|^,
որդի Պանթոոսի՝ որ էր
քահանա
յ Ապոլոնի ի Դելվ/իս և ի Տրովադա։
Յատուկ
անուն Է, որի նշանն Է
–
ա յ
վերջա­
ւորութիւն ր։—
Աճ.
•
ՊԱՆԹՈԻՄԱ
«
մի տեսակ
բոյս. լտ.
1
օ–
ՐՅՈէՈԱՏ»
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 2495,
= Արաբ. ձ*լ.Լկ
ՕՅՈէաՈՅ
(
տե՛ս
Տ161Ո-
ՏՇհՈ61
(
Խւ–֊^
հալաքածոն,
\
^2\ԼԻ\
11, 320.
չունի Կամուս)։ — Աճ.
•
ՊԱՆԻՐ
(
յետնաբար
սեռ.
–
ո յ
կամ –\>)
«
ո/անիր»
Յոր. ժ. 10. Նոնն, Պտմ. աղէքս.
Ի սիւք, որից
պանրանալ
«
մակարդիբ
ճառ֊
ընտ, Սանահն.
պանրուտի
(
դրուած նաև
պանաւտէ,
պանորուտու,
պ անդրու տ ոյ)
«
կթևղէնով պաս, նաւակատիք,
յն.
էՍք>05թՅէք
Գիրք թղ. 334. Տռնակ. Ասող. Ոսկիփ.
պսւնդ–
րաջար
(
որ է
պանրացուր)
Մխ. բժշ. 46, 133
(
ղ յաւելուածի
համար հմմտ.
ծանւլր, ման–
դըր,
ծունւլլւր.
նոյն յաւելուածն
ունին նաև
սեռ.
պանարի
Մ աշտ. ջահկ. և Ագլ՛
պ ա ՚ ն –
դիր). պանրավասաո, պանրային
(
նոր բա­
ռեր )։
= Պհլ.
*
բ Յ Ո Մ
ձևից, որ աւանդուած
լէ.
բայց կայ պհլ.
ք)ՅՈ~61–,
պրս. .^կ
բՁ Ո Մ
«
պանիր», որից ւիոխառեալ
են նաև աֆղան.
թՁՈՄ,
բելոլճ.
բ ՚ Յ Ո Տ Ո
քրդ.
թՅՈՄ, թՅՈՄ,
բՕ^ՈՄ,
զազա
բ 6 ՈՄ ;
արևևլ. թրք.
բահ՛,
թրք.
Բ61ՈՐ, բՕյ/Ուք,
գնչ.
բաճՄ
«
պանիր»։
—
Բառիս ծագումը իբր զնդ.
բ36Ո13Ո–
«
կաթ»
բառից, տե՛ս
ՒԽւ՜Ո,
էջ 289, § 163,—Հիւբշ.
221,
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ նախ ԳԴ։
—
ՆՀԲ
յիշում է թրք.
սէնիր,
և հայ բա­
ռը մեկնում է իբրև «պան իր», հացի
հետ
ուտելու
բան։ Այսպէս նաև Թա֊
ղիադեան, Առաջնորդ մ՛անկանց, էջ 29։
Ուղիղ են մեկնում
ՔծէԱօհ. ձոՕՅ 78,
Fonds A.R.A.M