245
ՍՈՐ
սումեր.
Տ Ա Կ Ս
«
քաղց, սով»։ — Ըստ
այսմ
վերի մեկնութեան
առաջին
հեղինակն է
ԼՁ§31՜(16,
որ անկախաբա՛ր մտածելով՝
ա–
ռաջարկեցի
Ի\շ՚ւ\\շէ֊ին.
պատասխանեց
թէ «\ՏԼ տշս\շ
թօտտւեւ1ւէ6
ձշ
ւ՜Ձբբւ՜օշհ–
61՜
Ո6Ոէ 6Տէ 6Ո 6քքտէ 1 ՚ 6 ա բ ա ո է ,
համե­
մատ
ութիւն ր կարելի է բացատրել
միայն
փոխառոլթեամ
բ»
(
նամակ 1931թ.
դեկտ. 18-ից)։
ԳԻՌ
Ագլ. Ախց. Գոր. Երև. Խրբ. Կր. Ղրբ.
Մկ. Մրղ. Շմ. Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
ս օ վ ,
Սչ.
ս օ ւ ,
Ալշ. Մշ.
ս օ ֆ ք ։
Նոր բառեր
են
սոված,
սովածանալ, սովածացնել, սովացնել։
*
ՍՈՎՈԼՈՆ.
անստոյգ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Ուռհ, 27. «Գրեցաք
առ զօրավարդ
մեր, որ ոչ բերդն առնու և ոչ
ղցորեա նն, զոր սերմանեցեր,
զի այժմ
չեղև
առ մեղ պէտք. բայց զքառասուն
հազար
սո֊
վոլոնն
(
ձձ.
սովօլօն, սովաւլօն, սովաւլսււն),
զոր յուղարկեցտք,
տուր տանել առ զօրա­
վարն մեր, որ առաքէ առ
թագաւորութիւնս
մեր»։
––֊–
Անշուշտ
յունարէն բառ
է. սակայն
11
ձ\\կ–ի և
Տօթհօշ16Տ–/ւ
ճոխ բառարաննե­
րում չկայ
նման մի բառ։ Կարծում եմ որ
պէտք է կարդալ
ովոլոնՀ
յն.
63
օ)–օ՚<;
(
հյց.
ե^օճհ՚յ) «15 սանտիմ
արժողութեամ բ մի
դրամ» (40, 000
ոբողոնր
անում է 6000
ֆրանկ)։–ԱՃ.
Տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ.
Ա. էջ 196։
ՍՈՎՈՐ, ի
հլ. «ընտել, վարմ, ծանօթա­
ցած»
Փիլ. Բրս. արբեց. Պրպմ. «սովորա­
կան, հասարակ»
Ոսկ. գղ. Փիլ. «սովորու­
թիւն» Ոսկ. եփես, սրանից
ս ո վ ո ր
լինել ՍԳր.
սովորական
Ագաթ. Եղիշ.
սովորիլ
Սֆր. իգ.
20.
սովորութիւն
ՍԳր. Եփր. ծն. Ոսկ. մ. ա.
6
և Ես.
խաւարասովոր
Ագաթ,
ընդդիմասո­
վ ո ր
Ագաթ, ևն։
Տէրվ.
յԱէՁՈՈ.
64
և Նախալ. 72 հլտ.
Տ Օ \
ք
Օ֊ Տ > Տ Ա Ա Տ
«
իւր»
դերանուան
հետ.
հմմտ. լտ.
ՏԱ6ՏՇ6ք6
«
սովորիլ»,
ՇՕՈ–
–
ՏԱ6էսճօ
«
սովորութիւն»։
Հիւնք. եբր.
ս օ ֆ է ր
«
դպիր» կամ պրս.
վէրդիյտէն։
1-
Ձէւ-սեՁքՈ/ Տ ճ 1, 195
յն.
/
օնօ;,;
հիռլ.
ՇՁԱք, ՇԱք
«
կտրիճ, քաջ», սանս.
քէՄՅ
«
զօրեղ,
դիւցազն»։
՚
ԲշձշէՏՇՈ, Հայ. դր.
լեզ. 191
ո ւ ս ա ն ի լ
բայից՝
–
ւՈՐ
մասնի­
կով,
իբր
* (
ո ւ ) – ս ա տ ր ։
՚
Հափանցեան,
Տեղեկ. ինստ. 2, 102 վրաց.
ս ծ ա վ լ ա ։
ԳՒՌ,-Մշ.
ս օ վ ո ր ,
Ախց.
ս օ վ օ ր ,
Երև.
ս օ վ օ ր է լ ,
Տփ.
ս օ վ օ ՚ ր ի լ , ս օ ՚ ր վ ի լ , ս օ վ ր ի լ ,
Ալշ.
Մշ.
ս օ վ ր ե լ ,
ս օ ր վ ի լ ,
Ջղ.
ս ա վ ո ր , ս ա վ ո ր ե լ ,
Ագլ.
ս վ ա ՚ ր ի լ , ս ա ՚ վ ո ւ ր ,
ս ո վ ը ր օ ՚ թ ի ն ,
Գոր.
Ղրբ.
ս ր վ ր է ՚ ր է լ ,
Վն.
ս օ վ ր ե լ ,
Սչ.
ս օ ր վ ե լ ,
Ախց.
Ակն. Խրբ. Կր. Մկ. Շմ. Պ. Ռ. Սեբ.
Տիգ.
ս օ ր վ ի լ ,
ննխ.
ս օ ր վ ի լ , ս օ ր վ է ն ա լ ,
Մրղ.
ս օ ր վ ը է լ ,
Ասլ.
ս է օ ր վ ի լ ,
Սվեդ.
ս ո ւ ր վ ի լ ,
Հմշ.
ս օ վ ո ո ւ շ .
թրքախօս
հայերից՝
Ատն.
ս օ վ օ ր ո ւ –
թ ի ն ։
նոր բառեր
են
ս ո վ ո ր ո վ ի , ս ո վ ո ր ց ո ւ կ ,
ս ո վ ր ո ւ կ ։
*
ՍՈՏԵՐԱԿԱՆՔ
«
ընծայք
տուեալ
վասն
ընկալեալ առողջութեան»,
ունի
միայն Քա֊
ջունի, հւո, Գ, 221։ Հի՞ն է թէ նոր։
֊֊––
Յն.
օփՀ՜կթ.ՕՀ, յգ. ՚ձ. օտ՚ւկոռ
հոմանիշ
ձևից՝
հյ.
֊
ա կ ա ն
մասնիկով.
ծագում Է
000
X7)0
«
փրկիչ»
բառից։
Ուղիդ մեկնեց Կարապետ
Մելիք֊Օ֊
հանշանեան
(
անձնական)։
ՍՈՐ
«
նեղութիւն
կամ
հօ սան».
ունի
միայն ք՛առ. երեմ. Էջ 288։
+ ՍՈՐ, ո
հլ. «ծակ, խոռոչ, ծերպ,
թռչունի
բոյն՝ ծակի մէջ շինուած, գազանի
որջը, սո­
ղունի ծակ» Ես. բ. 19. Երեմ. խը. 28. Բուղ,
որից
ս ո ր ա մ ո ւ տ
Ագաթ. Կորիւն. Փրպ.
ս ո ր –
ԱՈՐ
«
ծերպ, խոռոչ»
Կլիմաք. Յայսմ.
սորել
«
ծակը մտնել» Երեմ. դ. 29. «ծորիլ, վազել,
իբր նեղ ծակից հոսիլ» Եղիշ, Վրք՛ հց՛
«
աչ֊
քր տկարանալ,
ծիւրիլ»
ԱԳր.
ս ո ր ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
«
աչքերը տկարացնել»
Ղևտ. իզ. 16, «հո­
սեցնել, վազեցնել»
Վրդն, սղ. և ել. Երգն,
մտթ.
ս ո ր ս ո ր ե լ
«
վխտ՛ալ, ցրոլիլ, դուրս վա­
զել» Բ. մկ. թ. 9. Բուղ. 163.
ս ա հ ա ն ա ս ո ր
Ան ան. եկեղ. ։
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
ճ՚0\՚՜1՜ՕՏ.
ձևից,
սրա
ցեղակիցներն ենյն.
*0
Ո0
«
խոռոչ, ա֊
կանշի ծակր»,
՜/.
աօ՜
«
որշ,
քարայր»,
* 0 0 1
«
ծակ»,
xօէXօ;
(
<Հ**0ււճ՚–Հ)
«
մէշը փոս»,
՜/01
^ս>Ա7.
«
գոգաւոր տեղ», ՀՕՕԼՕՕՀ «գաւաթ»,
լտ. Հ2լ՝Տ2ւ «փոս», Շձ\0 «փորել»,
ՇՅ՝\աՏ
«
խոր, պարապ, ծակ»,
Օ ^ Շ ւ ՞ Ո Ձ
«
խոռոչ,
Fonds A.R.A.M