244
կրկնութեամբ
(
իբր
Ա Տ ՚ - Ա Տ
30
+ 30). իսկ
ԱՏ
«
երեսուն»
բառն էլ յառաջանոլմ է
3
«
տա­
սը»
ճշձ «երեք» բառերից
(861՜
էա,
Լ Յ Ո § .
Օք էհ6 ՇԱՈ. տՏ61\
էջ 7)։֊Հիլբշ.
380։
Ուղիղ մեկնեց
ՆՀԲ։
ՍՈՍԵՄ
«
անծանօթ
մի բոյս, որ աղալով
հաց են պատրաստում»
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 2794։
ՍՈՍԻՆՁ., Ո
հլ. «կպցնելու մի նիւթ է. տճկ.
թութխալ»
Ես. խղ. 13. Փիլ.
Յայսմ, որից
սոսնձեալ
Մեկն, ղկ,
սոսնձմունք
Պիտ.,
սս–
սոնձային, սոսնձանման
(
նոր բառեր)։
ԲՁէւ–ԱեՅՈ>՛
ՀԱ 1908, 343 հնխ.
§ & ՚ Է »
«
ուտել»
> ս ինձ
բառից
կրկնութեամբ։
Տե՛ս և
սինձ։
ԳՒՌՋղ.
սոսինջ
ձայնափոխու­
թեան համար
կարելի է համեմատել
Երև.
ս պիտ ա կ ուջՀ սպիտակուց,
դ ՚ ե ղ ն ա ջ Հ ղ ե ղ –
նուց,
Պլ.
ա նթամա լ ո ւշ< ա ն դ ամա լ ոյծ ) :
ՍՈՍԿ
(
յետնաբար
ո
հլ՛) «մինակ, պարզ,
լոկ» Յոբ. լգ. 21. Ոսկ. անոմ. Բրս. հց.
«
զուրկ» Ոսկ.
յհ. ա. 17. Պիտ. Վրք. հց.
«
հասարակ
անձ, ռամիկ» Պրպմ. Վևոնդ.
Սարգ.«հետևակ, հետիոտն»
Արիստ. աշխ.
«
զուր, պարապ տեղ» Բրս. հց. Սարգ. իգն.
որից
սոսկաբար
Ոսկ. յհ. ա. 14, 19. 30.
սոսկագոյն
Ագաթ.
սոսկութիւն
Եւս. պտմ.
սոսկանալ
«
մերկանալ,
թափուր
մնալ» Ե–
ղիշ. միանձ, Ոսկիփ.։
Հիւնք.
ո ս կ ր
բառից։
8
ս § § 6
\\
Լ
32,
29
սանս.
$ԱՏյ1<3,
զնդ.
հստեՅ,
հսլ.
ՏԱՇհս
«
չոր» ևն բառերի հետ։
Կրկնում
է նոյնը
Քաջացաւ, Օւ՚ճւ
-2
.
I
741։
ՍՈՍԿԱԼ
«
վախենալ,
զարհուրիլ»
ՍԳր.
«
գանիլ,
զզուիլ»
Մ ծբ. 238. որից
սոսկալի
Իմ. ը. 15.
սոսկումն
ՍԳր. Եզն.
սոսկացու–
ցանել
ճառընտ. ևն։
Գարագաշեան
(
անձնական)
դնում էր
սոսկ
«
մենակ»
բառից, ըստ
որում
մ ենակութիւնը վախ է պատճառում
։
ԳԻՌ.-Ախց. Կր.
սօսկալ,
Պլ. Սեր.
սօս–
գալ,
Հմշ.
սօսգուշ,
Զ.թ՛
սիսգօլ, սիսգոլ։
ՍՈՍՈՐԴ, ո
հլ. «կոկորդ»
Սերեր. 136.
նորագիւտ
երգ. բ. 3 (որ յետոյ փոխուած է
կոկորդ),
Վեցօր. 89 (ըստ ընտիր
օրինակ­
ների, որ տպագրում եղած է
կոկորդ).
նիւս.
կազմ. Վրդն. ծն. որից
սոսորդել
«
խաղխա–
ջել, բերանը կամ կոկորդը
ողողել»
նեղոս
առ էեհ.
պերճասոսորդ
«
վիզը փառաւոր կամ
փառաւոր խրխնջացող (ձի)» ԱԲ. գրուած է
նաև
ԱՈԱՈՐ, ԱՈԱՐ
Գաղիան,։
Մ. Այվատեան, Մասիս 1853 մարտ
25
ՍՈՐ
և
ՍՈՐՍՈՐ
բառերից,
որոնք
բուն
նշանակում
են «սորել,
ծծել»։ Տէրվ.
Երկրադոլնտ
1883, 170
թերևս
֊
Ո Ր դ
մասնիկով
սոս
արմատից։
Ն1Ճ&1Ղ, Խ–
ա6Ո. Տէսճ. 134
կրկնուած
ՍՈՐ
«
ծակ»
բառից, Բճեսհձպ ՀԱ 1908, 277
֊
ո ր դ
մասնիկով՝
հնխ.
շ ք ա
արմատից՝
կըր֊
ճատ
կրկնութեամբ։ Պատահական
նմա­
նութիւն ունին վրաց,
էտտևծ ս ա ս ա
«
քիմք.
2.
կոկորդ», արաբ.
Լ^.^ ՏՅք^
«
կալ
տալ» (Կամուս, թրք. թրգմ. Բ. 478).
ԳՒՌ. — նոյն է
ս ո ր ս ո ր ի կ
Բլ. «որկոր չոր­
քոտանեաց»
(
Ազգ. հանդ. ե. 144),
«
սրտի
հաստ խողովակը»
(
էմ. ազգ. ժող. Ա. 333)։
֊
Ս Ո Ս Ո ՓԻԼ
տե՛ս Սօսաւիւն,
ՍՈվ, ո
հլ. (կայ նաև սեռ.
ս ո վ ո լ
Ծն. խա.
31,
Երեմ. լր. 9) «պարէնի
նուազութիւն, հա­
ցի պակասութիւն,
թանկութիւն, քա ղց ած ու­
թիւն» ՍԳր. որից
սովիլ
«
սաստիկ
քաղցա­
ծան՛ալ» Ծն, խա. 55. Սղ. ծը. 7, 15, Ոսկ,
ա.կոր.
սովեցուցանել
Եւագր.
սով աբեկ
Օր.
ը. 3. Ոսկ. փիլիպ.
սովամահ.
Բ. թագ. զ.
29.
Առակ. ժ. 3. Ղկ՛ <^ե. 17. Կոչ. Ոսկ. մ.
ա. 13 և մտթ. Սերեր,
սովամահիլ.
Ա, մկ.
ժգ. 49,
սովալլուկ
Սարգ.
ս ո վ ա ս ա տ ա կ
«
քաղ­
ցից սատկած»
(
նորագիւտ բառ) Վրդն* այ֊
գեկ.86.
սովահար, սովահարութիւն, սովա­
մահութիւն
(
նոր բառեր)
ևն։
–––
Թերևս փոխառեալ է պՀի )>
Տ 0 1
«
քաղց»,
մանիք, պհլ.
յ՝>՚1Ը
Տ 0 1 § ՛
«
քաղ­
ցած,
անօթի»
(
Տ Յ 1 Շ Ո 1 3 Ո Ո ՅՃՒ1
8 (1908),
էջ 103) բառից։
ՆՀԲ լծ.
սուաղ
և
սուղ։
8
օէէւշհ–
2 0
^ 0 1850, 361
վեգ.
1
<ՏՅթ
«
սովել»։
ե Յ ց. 8էւ–ջ.
ՃԽ
.
Հ.
Լ6Ճ.73
պհլ.
տ՛ա։
մԱՏէւ,
26
Ոճտբ.
310
զնդ.
ՏԱՃՅ
«
քաղց»,
սանս.
ետԱճհ,
պհլ.
Տ01, ՏԼՈ,
բելոլճ.
ՏւԱՕ
ևն;
Հիւնք.
նգով
բառից;
ԲՅէւ՜սեՅՈ>՛
Տ ճ 1, 195
յն. ՀօօՀ,
*6
ք
է)՚<Հ, %օւն(Հ
«
սին»
բառերի
հետ։
1
ՀՅքտէ,
Յուշարձան 407
Fonds A.R.A.M