ՍՈՆ
243
ՍՈՍ
րով
գնչուները
անուանում
են իրենց,
ծագում է հնդկական
Տ ա ճւ
ցեղանու֊
նից,
*
ՍՈՆԻՃ
«
արջնդեղ, լա.
Ո1§611Զ ՏՅւհք֊է Լ,
ֆր՛
§6ք26ՁԱ
կամ
Ո16116,
տճկ.
չեօրէկ օթի »
Գաղիան. Գէ. ես. Բժշ. Վստկ. 223. որ և
շոնիգ
(
գրուած
ս ո նի ՞ Ր ՝
Վստկ. 219)։
֊
Պհլ.
*
Տ0Ո1(ք
ձևից, որ թէև չէ աւան­
դուած, բայց հմմտ. պրս,
յ . ^ յ Տ 0 Ո 1 2
կամ
ՏԱՈէշ
«
արջնդեղ», սանս.
^ՁՈւյՁ
«
սև
պղպեղ», և պրս.
ձևից փ ո/սա ռութ ետ մ բ՝
ՔՐԴ՛
ՏԱՈ12,
արաբ.
յ ^ ^ ձ ւ ՏԱՈ1շ
«
արջնղեղ».
վերջին
ձևից է հյ.
շոնիգ։–
Հիւբշ.
273։
նախ նՀԲ յիշում է պրս.
սիւնիդ։
Լ Ձ § ՚ .
ձՈՂՆ
Տէսճ. § 1707
աւե լացն ում էնաև
արաբ, ձևը։
ԳԻՌ.-Մշ.
սոնիշ,
Երև.
սէվասօնին,
Կր.
սէվսօնիհ,
Վն.
սեվսունիՏ,
Ադլ.
սէւխւՈ՚նին,
ս է վ շ ա ՚ նին ։
ՓՈԽ. — Վրաց.
եա6«յչօ սոնջի, եոշյտօՏյյօ սո–
լինշի ( ՚ < * ս ո նի ջ ի > * ս ո նինշի ) ,
եօւօ6յյօ սո~
ինջի
«
ՈՇըպճձ,
Ո1§Շ11Ձ»
եթէ միջին
պահլա֊
ւերէնից չէ փոխառեալ, այն ղէպքում
հայե­
րէնից է։
*
ՍՈՆՈՊՐԻ
(
գրուած նաև
ս ն ո ւ ի գ ա ւ ՝ , սի–
նոպւփ,
ս ո ն ո ւ դ ա ւ ՝ , ս ն օ պ ա ր ,
ս օ ն ա պ ա ր ե ն ի )
«
փիճի ծառը, բա\1Տ» Օրրել, հբտբ.
էմինի,
էջ 304 (սնոպար
մայրափայտ), Վստկ, 42,
58, 107,
Լծ, փիլ,—բառս սխալ
գրչութեամբ
եղել է
ն ո պ ա ր հ ն ի
(
ՀԲուս. § 2215), որ 20
տարի առաջ ուղղել էի
ս ն ո պ ա Ր ե ն ի ,
նոյնը
յետոյ նորայր ՀԱ 1923, 160,
֊֊–
Արաբ.
յ Հ ձ ^ ~
Տ՚ՏՈՏԱեՅք
«
փիճի», ար­
դի պրս.
տաՕԱե֊Մ
«
եղևին»։—Հիւ՛բշ.
էշ 277։
ՆՀԲ ռմկ.
սէնէվպէր, սէնէվիւ՝։
Պատկ.
Ւ1շ1՝Օբ.
ՒԽաՕռ՛ էջ 43
արաբերէնից։
նոյնը նաև
Լ Ձ § .
չկա.
Տէսճ. §
2020
ՍՈՆՔ
«
ստուար,
յոյր, գէր, թաւ»
նչ. քեր.
«
երեք երկար վանկերից բաղկացած
բառ»
Թր, քեր, որից
ս ո ն ք ա ն ա լ
«
գիրս/նալ, թաւա­
նալ, ստուարանալ»
Ոսկ. ա. թես, թ. Ա. Կոր.
ժգ. Եւագր. Փարպ.
սոնքաձև.
«
տնկուած,
հաստ» (թութակի
կտուցի համար է առուած)
Կղնկտ. հրտ. Շահն. Ա. 322.
—
գրուած է
սունք <«Ո010ՏՏԱՏ, բ 6 Տ ՇՁՈՈյ). (01. ՕՅ1Ձ Ո Օ ,
Օւ՜ՁւՈ. 6է 10§. ւՈՏէ. Բ01Ո36 1645,
էշ 24 բ),
Տէրվ.
Ճ.1է3ա1.
4
և Նախալ. 73
ք
մասնիկով
ս ո ն
արմատից, հմմտ, սանս.
Շ/ԱՈՁ
«
ուռած, փքած»,
Շ/Մ
«
ուռիլ»,
Շ/Ա~
Ոյ՚Զ
«
պարապ»,
յն.
*
տ*տօ;
«
պարապ»,
հյ.
ս ի ն
ևն, իբր հնխ.
ՇԱ,
դ\&Ո արմա­
տից։ Հիւնք,
ս ո ւ ն կ
կամ
ս պ ո ւ ն գ
բառից։
*
ՍՈՆՔՈՆ
«
մի տեսակ
բոյս. լտ.
Շ1Շ61՜–
եւէՁ, ՏՕՈՇհԱՏ,
տճկ. պագլէթի
ճէհուտիէ».
ունի միայն ՓԲ։ (նՀԲ
ս ո ւ ն կ
բառի տակ
յի­
շում է
ս ո կ ա ս «ՏՕՈՇհԱՏ.»
Գաղիան.)։
= Լտ.
ՏՕՈՕհսՏ
կամ յն.
3 0
^ X 0 ;
հոմանի­
շից՛
II Ո"1ա.
«
ցնծալ»,
ունի միայն ՓԲ։
ՍՈՊԱՈԱՆ
«
վիպաբան, պատմ՛ագիր», ու­
նի միայն Բառ. երեմ, էջ 288։
քՍՈՊԵԼ
«
համ արձակիլ,
յանղգնիլ». ան­
ստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի Ոսկ. ես. էջ
264. «
Որք գառագղի և կարկնի և սկտեղ և
լկան և այլ ինչ այսպիսեաց
սոպեն
նմանե֊
ցուցանել
ղերկիր»։
Կարելի էր կարդալ նաև
ա յ ս պ ի ս ե ա ց ս ադեն,
որով
բառը
կլինի
ո–
պ ե լ ։ —
Այս ընթերցուածը
ունի նՀԲ, բայց
տպագրում
այժմ
գտնում ենք «...այլ ինչ
այսպիսեաց
սովոր են նման
եցոլցանել»
(
տե՛ս
լ ի կ ն
բառի
տակ)։
Ըստ
այսմ ԱԲ
ջնջած է այս բառը։^
ՍՈՊՌ
«
բիրտ, կոպիտ» Մեծոփ. յիշ. 85.
Ես. պտմ.44. Զքր՛ սարկ. Գ. 40. Առաք,
պտմ, 348, Յայսմ, նոյ, 29, փետ, 19, 27,
որից
սոպոաթիւն
Ես, պտմ. 19 (երկուսն էլ
նորագիւտ
բառ)։
ԳԻՌ. — Ակն.
ս օ յ յ ո ,
Երև.
ս օ պ ո
«
բիրտ, կո­
պիտ», Ղրբ՛
ս ո ՚ ւ պ ո ւ ո
«
աներես,
անամօթ»։
ՍՈՌՈԹԱՅ
«
խուճապ».
ունի
միայն Բռ.
երեմ, էջ 288։
*
ՍՈՍ, ի
հլ. «60 աարուայ մի շրջան՝ ըստ
քաղդէական
հաշուի» Եւս. քր. ա. 11. Արծր.
հրար. Պատկ, էջ 21. IIամ. անեց, 12, ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
=–3ն,
ՕւօՕՕՕՀ,
լտ,
ՏՕՏՏԱՏ,
նոյն նշանակու­
թեամբ, սա էլ փոխառեալ է քաղդէարէնից,
հմմտ, ՛ասուր,
ՏւԱՏ՚ՏԱ, ՏԱՏքԱ,
որ նշանակում
է «վաթսուն» և է բաբելական | գաղափա­
րանշանը
(
ՕշԱ՚էշտշհ, ճտտ^Ր. ՒԽՃ^օւՎ.
694)։
Բոլորի աղբիւրն է սումեր,
ՏԱՏ
«
վաթ­
սուն», որ կազմուած է
ԱՏ
«
երեսուն»
բառի
Fonds A.R.A.M