242
8
ս§Տ6, Տէր. Ա.
ԽէՈ.
79
և 1Լ2 32, 38
ետրոլպկ.
Տ Ա ՚ 6 ւ , Տ ՚ Ա Տ ւ
«
շիրիմ» բառի հետ՝
յն.
7.
ՏսՑա
«
ծածկել, պահել»։
Յոյն ձե–
ւի հետ համ եմ ատ ութիւն ը տե՛ս և
Բտ–
ճ6քՏ6Ո 1Հ2 38, 381,
որի վրայ
Լ 1(1611,
ԽէՈ.
Տէ.
122—3
և ի\ձ\\ճէ
Ք Տ Լ # 79,
Էջ 5, ուր բոլորովին
անճիշտ Է համար֊
ւում այս համեմատութիւնը։
Պ ատահա֊
կան
նմանութիւն
ունի թրք.
ՏԱ2–1՜Ո61<
«
քամ ո լիլ»։
ՓՈԽ.֊-Փառնակ, Անահիտ
1906, 233
մե֊
ղանից Է գնում ալբան.
2
ԱՏ
«
սուզանիլ»։
ՍՈՅԷ
«
պսակ»,
ունի միայն Բառ. երեմ.
Էջ 288։
ՍՈՅԼ
«
սուլել, շվվացնելը»,
արմատ, որ
հների մօտ գործածուած
չէ, բայց ընղուն ու֊
ած է նոր գրականում, որից
ս ա լ ե լ
(
գրուած
նաև
սուղել,
սուղւլհլ,
ս ղ
ա
լ )
«
շվվացնել»
Փիլ. Յհ. իմ. Աարգ. Գէ. Ես.
ս լ ե լ
Մագ.
ս ո ւ լ ի չ
էմբ. ատ.
ս ո ւ լ ո ւ մ ն
կամ
ս ա ղ ո ւ մ ն
Պիտ.
փիլ. Մագ. Վրդն. ծն.— սրա կրկնակն է
սողալ,
որ տե՛ս
ս ղ ա լ ։
8
օէէ1Ըհ.
ձճՇՃ
84, 408
և
Լ Յ § . Սւ–֊
§6ՏՇհ.
1007
պրս, ^ձճձ^
Տւք1ւճտՈ
«
սու­
լել»։
Հիւբշ, 239 դժուար է գտնում այս
մեկնութիւնը։
Հիւնք. հյ.
ս ր ի ն ղ
բառից,
ինչպէս որյն.
ԾՍթէ՚ՀՕ
«
սուլել»
ծագում
է
30(31
^
«
սրինգ» բառից,
1
<31՜տէ,
Յու­
շարձան 424թթր.
Տ11
«
քամի,
շունչ,
շտապել» բառի հետ։ Պ ատահական
նը֊
մանութիւն
ունին լտ.
Տ1եւ131՜6,
գւռ. լտ.
Տ1քԱՁ1՜6,
որից ֆրանս. Տ\ԱԽ
«
սուլել»,
վրաց,
ևօՅՕՀոօ
ս ի վ ի է ի
«""
Աւ
շաչիւն
(
օձի, նետի)»,
Բ
6
է6ՐՏՏ0Ո,
1
Լ2
47, 255
սանս,
Շ ս է - եՅՐՁ
«
սոյր,
(
^ ֊ Յ Տ ւ Ա
«
շնչել,
փնչել»,
լիթ.
ՏV՜ -11 ք>է1
«
շրթունքներով
սուլել», շվ.
1
աՏՏ13,
անգսք.
՝
^հւտէ1ւՅՈ
«
սուլել» բառերի
հետ։
Կրկնում է
Բօ–
1
էՕՈ1^
1, 475,
պարզ արմատը
դնելով
հնխ. ՀդՀ,
ե ՚ 6 Ա –
«
սուլել»։
ԳԻՌ.— Կրկնաբար
ունինք
ս լ վ լ ա ն ք
«
սոյլ,
սուլումն,
Տ1եԱՅէ10»
(
Ներսէսովիչ, Բառ. լտ–
հյ. 494 ա),
ս լ վ լ ա մ ն
«
սոյլ»
(
Վարղան
Յունանեան, Ջեռբածութիւն
1671,
էջ 332,
յիշուած
իբր ռմկ, բառ),
ս լ վ լ ե լ
Ավեդ. Զթ.
«
սուլել»,
Հմշ. «ուրուրի կամ այլ
թռչունի
սուլելը»,
ս լ վ լ ո ւ կ
Սվեդ.«սրինգ» և յատկա­
պէս՝ Վն.
ս ո ւ լ ս ո ւ լ ե լ
«
սուլէլ»։
+ ՍՈՅՆ
(
հոլովւոլմ է
ս ա փն, ս մ ի ն , ս ո վ ի ն
կամ
ս ո վ ի մ բ , ս ո ք ի ն , ս ո ց ի ն , ս ո ց ո ւ ն
կամ
ս ո ց ո ւ ն ց , ս ո ք ի մ օ ք , ս ո ք ո ւ մ ո ք
կամ
ս ո վ ի մ բ ք )
«
նոյն այս, էլի այս» Եւս, քր. Խոր. Եղիշ.
որից
ս ո յ ն պ է ս
ՍԳր.
ս ո յ ն օ ր ի ն
«
այսօր
իսկ»
Հռութ. գ. 18.
ս ո յ ն օ ր ի ն ա կ
Գ. մկ. զ. 24.
Եւս. քր. և պտմ. Ագաթ. Բուզ.
զ ս ո յ ն հ հ տ ա յ ն
նիւս, բն, Գիոն. ածայ.։
=Բնիկ
հայ բառ. կազմ ուած է
-
ի ն
մաս­
նիկով՝
ս ա
դերանունից, որ այստեղ
երևան
է գալիս իր նախնական
ԱՈ—ՀԼհնխ,
1(՚0–
ձե֊
ւով. կազմութեան և գործածութեան
մասին
տե՛ս ինչ որ ասուած է
ա ւ յ ն
բառի տակ։
Բառիս ընդարձակ
քննութիւնը
տե՛ս
հ \ ճ ա
1
^ՏԼ 10,
241 — 271,
յատկապէս
էջ 257 — 8,
Բ6(16ՐՏ6Ո,
Հայ. ցուց,
ղեր.։
ՍՈՅՐ
«
արագ վազելը», արմատ
առանձին
անգործածական,
որից
ս ո ւ ր ա լ
կամ
ս ո ւ րհ ա լ
«
վազել,
սլանալ»
Եզն. Խոր. ա. 10. Փիլ.
լիւս. 152
(
ս ո ւ րհ ա լ
ձևը թուի թէ ունի նորա­
գիւտ բ. մնաց, իգ, 12, իսկ
ս ա ր ո ա ն ա լ
Ոսկ.
փիլ. էջ 482).
ա ր շ ա ւ ա ս ո յ ր
Ագաթ. Յհ. կթ.
գ ա ղ տ ա ս ո յ ր
«
ծածուկ
՛
ներս սպրդող»
՚
Հևոնդ։
նՀԲ լծ. թրք.
սիւՐսալ, ս է յ ի ր թ մ է ք ,
լա.
ՕԱՈ՜Օ,
յն.
էբտ^ա;
Տէրվիշ. տե՛ս
ս ո ղ ա լ ։
Հիւնք.
սուր
բառից։ Թիրեաքեան, Ա–
րիահայ բռ. 334 զնդ.
Տ1՜1
«
յառաջանալ,
թափանցել»։
Պատահական
նմանութիւն
ունին արաբ, է ^ յ յ *
Տ31՜՛,
Հ^գ^,
ՏնՄ՚Յէ
«
արագ ընթանալ», վյրաց,
ևծօօքշոօ սրիա–
լ ի
«
նետի, գնդակի,
մարդու
շաչելով
թո֊չելը,
յարձակիլը»։
ԳԻՌ,-Ոզմ,
(
ծծկ.)
սուր՛ալ
«
փախչիլ»։
ՍՈՅՔ
«
լոյսք».
ունի
միայն Բառ. երեմ,
էջ 288։
ՍՈՆԹ
«
կրօնապէս
բաժանեալ,
հերձեալ»,
իբր Սսոյ գւռ, բառ յիշում է Մխ, ապար,
մեկնելու համար Սոնթ ցեղանանը.
«
Ոմանք
կոչին Սոնթ՝ ըստ Սսա ցլոց կոչելոյն և բար­
բառոյն, որ ասի բաժանեալք կամ թավւե–
ալք»։
Ըստ Աղոնց ՀԱ 1912, 160 և 270 Սոն–
թը գնչուների մի ցեղ էր՝ հաստատուած
Հայաստանում։
Սա
Տւոէ6
բառն է, ո֊
Fonds A.R.A.M