ՍՈԿԱՍ
«
մի տեսակ
բոյս. ֆր. \&՝ւէՇէՕՈ».
ունի միայն Քաջունի, հտ. Գ. Էջ 220։
*
ՍՈԿՔՈվԹ.
անծանօթ
նորագիւտ բառ,
որ երկու անգամ գտնում եմ գործածուած
Սասն. 56, 58. Քանզի որ երևեցաւ
նմա ի
սոկքովթ
թաթ
ձեռին
գրել ի սալ սրտին՝
որպէս ւ՚աղղասարայ,
ո՛չ Հեռացաւ.
Գուցէ
գթեցից ընթանալ ընդ անկոխս սոկքովթ
(
լու­
սանցքում
մ եկնուած են «խորան, տաղա­
ւար»
)։
= Եբր.
Ո՚ՕՕ ՏաԱսէ,
ըստ ոմանց
ՏՕեեօէ.
«
վրան կամ տաղաւար, որ իսրայելացիք ա֊
նապատում
իրենց հետ էին
կրում»։–Աճ.
ՍՈՂ
«
փորի
՚1
ր
ա
յ
քսոլելով
երթալը»
Փարպ. «սողացող»
Պտմ.
աղէքս. 7 որից
սողալ
Ոսկ. մ. բ. 27, աւելի
գործածական՝
սողիլ
«
փորի
վրայ երթալ, կամացուկ
ներս
մտնել, սպրդիլ, սողոսկիլ»
ՍԳր. Սերեր.
Ոսկ. մ. գ. 27. «երեսի
վրայ ընկած աղա­
չել» Գ. մկ. ա. 10.
սողհցուցանել
Կոչ.
սո­
ղուն
«
զեռուն»
ՍԳր. Կոչ.
սողնական
«
սողա­
ցող» Անան. պետր.
սողնական ախտ
«
քաղց­
կեղ» Փիլ. ժ. բան.
սողնակ
«
սողուն» Վա­
նակ, յոբ. «նիգ, պարզունակ»
Վրք. հց. բ.
189.
Ոսկիփ. Յայսմ. փետ. 14.
դետնասողու–
թիւն
Ոսկ. բ. կոր.
դիւրասողութիւն
Երզն.
քեր.
—
սողալ
նշանակում է նաև «կաղալ»
Ոսկ. մտթ. 743, որից
սողուն
«
կաղ»
Կոչ.
388.
Վրք. հց. ա. 218 (հմմտ. ՀԱ 1910, 369
բ), «ոտքերը
բռնոլած
անդամալոյծ»
Շիր.
քրոն. 72։ Այս արմատից
աճած
ձևեր են՝
ՍՈՂ.Կ)
որ գտնւում է միայն
սողկագնաց
«
հո­
ղի երեսից իբր սողալով գնացող,
երեսկունկ
մեծացող
(
բոյս)»
Վեցօր. 96,
սողկական
«
սողալով եղած»
Ոսկիփ. բառերի
մէջ.—
ՍՈՂՍ՝, որ գտնւում է միայն
սողմիլ
«
սողիլ,
սողոսկիլ, սպրդիլ, կամացուկ
ներս
մտնել»
Ոսկ. մ. բ. 12, էջ 557 բառի մէջ, «Եւ տես
զիարդ
զամենայն
զարիս թողեալ և զայն
ևեթ դնէ՝ գեռ առժամայն
սողմեալ
մտեալ
արծարծէր», (Վարդանեան
ՀԱ 1921,
604
ուղղում է պարզապէս
սողեալ մտեալ,
քանի
որ
սողմիլ
ձևը բնաւ ուրիշ տեղ գործածուած
չէ մեր գրականութեան մէջ).՝-
ՍՈՂՈՍԿ,
որից
ծագում
են
սողոսկիլ
«
սահիլ,
ընկնել,
ներս
սպրդիլ»
նիւս. կազմ. Շիր. քրոն. իգն. Երզն.
մտթ.
սողոսկուտ
«
լպիրծ»
Մագ.
թղ. 145.
Երզն. քեր.
սողոսկումն
Փիլ.
սողոսկանք
Անան. եկեղ.
սողոսկիշ
Լմբ. առակ,
դիւրա­
սողոսկելի
Մաքս. եկեղ. նոյն
են նաև
սո­
ղուսկ
«
լպրծուն»
Փիլ. լին. ա. 41, կրճատ
սղոսկել
Երզն. մտթ.։
Հներից Տաթև. հարց. 216
սողուն
•.
մեկնում է «կա՛մ զի
ս ո ղ ա լ ո վ
գնան
կամ
Աղացեալ
են ոտիւք կամ զի
ս ո ւ ղ
են
ձայնիւ»։
Տքհաճշք, 1՝հ6ՏՅԱք.
45
սողալ
դնում է սեմ.
2
x1
(
>եբր.
Ն
)
Ր,1
2
X1,
արաբ.
յ . ^ յ
ասոր,
/
՚
լճ՚ձ)
«
սողալ,
սահիլ, հոսիլ» արմատից փո֊
խառեալ։
Ինճիճեան, Հնախ. Գ,22
սո­
ղ ո ւ ն
համարում է
Ա
բնաձայնից։
ՆՀԲ
սողուն
լծ. թրք՛
սողուլնան
«
բոտոս։»։
Տէրվ.
Ճ1է21–ա. 98—99
և նախ ալ. 110
հնխ.
Տ31", ՏՁւ՚ր
արմատից է հանում
հյ.
սողալ, սողոսկել, սողոպել, սաոիլ,
սուրոալ
ևն, սանս.
ՏՅէ՛, Տ31՜բ
«
սողալ»,
Տ Յ ք թ Յ
«
օձ»,
յն.
Տ(/1էԱ>
I
սողալ»,
007
Լ–Հ0՝/
«
սողուն», լտ.
Տ61՜թ6ք6
«
սողալ»,
Տ61՜բ6ՈՏ
«
օձ»։
Հիւնք.
սողալ
և
սողուն
հանում է
ձ ո ղ
բառից։
Բ Յ է ա ե Յ Ո ^ Տ ճ 1, 196
յն.
•/.
Օ
Ճ
Ղ՚Գ
«
շողոքորթ»,
7.
Օ՝/,0«Տւ)Ա)
«
շողո­
քորթել»
բառերին
ցեղակից։
Գազան–
ճեան, Տարեց. Պապիկեան
1905, 125
և
Արև. մամ. 1907, 934 — 5
սողալ=աճ^.
սիւրմէք
«
քշել»,
սիլրիւնմէք
«
սողալ»։
ՒՀՅքՏէ,
Յուշարձան 426
սողուն=/7րյ».
>՚913Ո
«
օձ»։
Բ6է6քՏՏ0Ո 1<.2 47, 256
սանս.
էՏՅքՅէւ
լիթ.Տ&\շէ1, զնդ.
Տ^ՅVՅՈէ.
«
սահիլ, սպրդիլ»
բառերի
հետ, հնխ.
է–Տ01–
արմատից։
Կրկնում
Է
նոյնը
Բօեօւ՜Ո^ 2, 505
հնխ.
ՏՇ1֊
«
սահիլ,
սո­
ղալ» արմատի տակ, որ
Յ Ճ –
«
դէպի»
նախդիրով
տուել է ձտշ\–, յետոյ
է֊Տ61–
և
էտ
ձայնախմբի
միացմամբ
հյ.
ս ո ­
ղալ։
Իր մեկնութիւնը
մերժում է
Բշ–
է6ՐՏՏ0Ո,
Ճ.1՜.
Ա.
Խա.
Տէսճ–
84
և այժմ
էլ համեմատում է լիթ.
Տ2ս1^Տ
«
քառա­
տրոփ ընթացք»,
լեթթ.
Տս1ւՏ
«
քայլ»,
մբգ. ՏՇհշ\ «ցատկռտող»
բառերի
հետ։
ԳԻՌ.— Ջղ՛
սողալ,
Մշ.
սողալ,
սօղալ,
Ախց. Երև. Ալշ. Խրբ. Կր. Մկ. ննխ. Պլ. Սեր.
Սլմ. Վն. Տփ.
սօղալ,
Տիգ.
ս օ ղ ո ղ ,
Ասլ.
սէօ–
Fonds A.R.A.M