իբրև ածական գործածուած. «Երկու սև արք
երկայնք և սոթոթք և ահաւորք»
(
սատանայի
համար ասոէա՚ծ)
Վրք. և վկ. Ա. 648։
ՆՀԲ առաջին վկայութեան
մէջ
ձուքն
բառի
տեղ
ունենալով
ձութն,
խօսքր
մնում է անիմաստ, և այսպէս
անյայտ
նշանակութեամբ
սոթոթ
միացնում
է
սոթ
«
պինդ»
բառին։
Առանձին է դնում
սոթտել։
ԳԻՌ.— Գնձ.
ս օ ՚ թ օ թ ,
Խտջ.
սօթօթի գ
«
լալ
ու կոկիկ հագուած, շիք». բայական
ձևով
Պլ.
սօթդէլ,
Ասլ.
ս է օ * դ է ՚ լ ,
Սեբ.
սօդդէլ,
Զթ.
սթՎիլ,
Արբ.
սօփդէլ
«
թևերը
վեր
քա­
շել, հանգրիճել»
(
նաև Պլ. «հալը փետրա­
տել», Երզ. Չն. Պլ. «կողոպտել»),
որից
ս ոթ­
տուիլ, սոթվըտիլ, սոթտոաւփլ, սոթտրոտել։
ՓՈԽ. — Կապ
ունի" վրաց.
ե ո օ օ սոթի
«
գեղեցիկ
քիթ»
(
Չուբինով
2
,
1189)
եթէ
այո, ներկայացնում
է մեր բառի պարզ ար–
մ ատը։
*
Ս(1Խ, ո
հլ. (յետնաբար
ի
հլ.)
«
սոխ»
Թուոց ժա. 5, Ոսկ. մ. ա. 8, Կոչ. էջ 97. որից
մկնսոխ
կամ
մկնասոխ
Վստկ. էջ 120։
֊
Պհլ.
*
տա
ձևից, որ աւանդուած
չէ. սա­
կայն
նոյնն է հաստատում
պրս. է^յչ~
ՏՕՃ
«
սոխ», բառիս
ծա դումն ու ստուգաբանու­
թիւնը յայտնի
չէ։—Հիւբշ.
238։
ՆՀԲ յիշում է պրս.
սուխ,
թրք.
սօղան
և վրաց.
խախու
հոմ անիշներր։
Պրս.
ձևն ունի նաև
Լ Յ § . 8շԱւ՜.
Նճե. ՆՇ\.
2 1 ։
Մորթման
2 0
յ ^ Օ
24, 80
ևն թրք.
Տ Օ ^ՅՈ
«
սոխ»
բառի հետ,
ինչպէս
ունի
նաև
Գազանճեան, Արև. մամ. 1907, 934 — 5.
իսկ Յուշարձան
325
հայերէնից՝
հին
ժամանակ կատարուած
փոխառութիւն
է
համարում,
Բ Յ է ա ե Յ Ո ^
ՀԱ 1908, 213
հնխ.
Յե՚՝60
«
սուր
լինել»
կամ ն.՚տդօ
«
ուռչիլ» արմատից։
Ր^աաա/1,3'6, ՐթՅ>1 •
1«0
ՏՐթ.
1914,
էջ XX
ս ո խ = ս ո խի
յաբև֊
թականից
համարում
է անցած
պարս֊
կերէնին (Մառի կարծիքն է)։
ԳԻՌ.-Ալշ. Հճ. Մշ. Ջղ. Սլմ. Վն.
սոխ,
Ախց. Երև. Խրբ. Կր. Ննխ. Պլ. Ռ. Սչ.
սօխ,
Մկ. Տիգ. Տփ.
սուխ,
Ակն. Հմշ. Սեբ.
սէօխ.
Մրղ.
սուէխ, սէօխ,
Զթ՛ Սվեդ.
սիփւ,
Ասլ.
սէօ՛խ,
Ագլ.
սուն։
Նոր բառեր են
սոխւաւծ,
սոխաջուր, սոխեպլոսլ, սոխնոց,
սոխուկ,
ս ոխց ե ց կ ո ց։
(
Նկատելի
է որ այս շատ
հա­
սարակ բառը, որ մինչև անգամ Պ լ. և ննխ.
պահուած
է, անհետ կորած է Ղրբ՛ և Շմ.,
փոխանակուելով
Ղրբ՛ թրք՛
ս օ ՚ ղ ա ն
և Շմ.
կուծու՛
(
ՀԼկծու) բառերով։
Սրա
պատճառը
ըստ իս պէտք է վերագրել
6
Աբ1ւ61ՈւՏՈ16~/>.
—
արևելեան թրք.
ՏՕՃ
(֊
օսմ.
տծգ
«
կոխիր»)
առիթ է տուել անպարկեշտ
համարելու
բա­
ռիս
գործածութիւնը.
հմմ՛տ. տաճկական
հանրածանօթ առածը՝ բառիս
վերաբերմամբ.
&
ո ւ 6 ա ա ո
ՃԱտւ
Տ6V6>
^
^տ,
եւ
Տ Օ ^ & Ո Յ
Տ Օ Ճ
ճ61՜161՚, ՏՅւ՜ւՈՑՏՅ^Ձ
ՏՕճճնՄ—
հայի
լեզուն
սիրեմ, որ
Տ072Ո-/՛" սոխ
(
=\թրք.
«
կոխիր»)
է ասում, ՏձՈՈՅՏՅւգ֊ին
(«
սխտոր»)
ՏՕճճԼՄ
(
= թրք. «կոխել
տուր»)։
ՓՈԽ.-Թրք. զլռ. Եւղ.
^.յ^Լձյ.֊
Տ ( » Յ Ո յ
«
սոխռած»
(
Յուշարձան
329),
Բալուի թրք.
ղւռ. ՏՕՃ1՝֊\՝$ «սոխրած», տեղիս հայերը գործ
են ածում
ոչ թէ
սոխրած,
այլ
խշիկ
(
հա­
ղորդեց Յովհ.
Մանուելեան)։
ՍՈԽԱԿ (ի-ա
հլ. ոստ
ՆՀԲ,
բայց
կայ
միայն
սեռ֊^ւ)
«
ծիրանեակ
թռչունը, լտ.
բԱէ՜բԱՈՕ.»
Օր. ժդ. 17. Ղևտ. ժա. 18. «բըլ–
բուլ» Վեցօր. 172. Ոսկ. փիլիպ. (նոր գրա­
կանում վերջին նշանակութեամբ
միայն).—
գրուած է
սուլակ
(
Կ. Սարաֆեան,
Բանալի
գիտոլթ. Սանկպետ. 1788, էջ 111 )։
Լ&§.
861
էւ–.
նճե. ԼՇՃ. էջ 21 պրս.
*
Տ 0 Ճ Յ
ձևից՝ իբր պրս.
ՏնՄՃ,
զնղ.
ՏԱՃ–
քՅ
«
կարմիր»
բառից։
(
Հիւբշ. 238 յի­
շում է այս մեկնութիւնը
և մերժում. թէ և
ընդունում
է որ հայերէն բառը իրանա­
կան փոխառութիւն պէտք է լինի )։ Մ առ
3 8 0
5, 317
պարզապէս
ղնդ.
Տ31ւ"11
«
ասել» բառի հետ. իսկ
Րթ31«.
յԼբ.֊3.բԱ.
29
աւելի զարգացնելով
իր ասածը, հին
ձևը համարում է
*
սանխակ,
որ կցում է
զնղ.
ՏՅԼեհ
«
ասել»
բային։
ԲՅ է ք Ա եՅՈ ^
ՀԱ 1908, 153
խօսիմ
բայից՝ իբր
խօ–
սակյ —
Հիւնք. պրս.
«
յտԼ–. Տ լ ^ Յ Ո
«
խօսք»
բառից, իբր հյ.
խօսնա կ ։
Այսպէս
նաև
Կոլրտիկեան, Արևելք 1899 նոյ. 18։
ԳԻՌ.-Ախց.
սօխակ։
Fonds A.R.A.M