ՍՆԻ
238
ՍՈԹ
վերի ձևով տուաւ Աճառ, Հայ նոր բա­
ռեր
հին մատ, Բ. 66։
ՍՆԻՔ
«
պտուղ եփեալ կամ շաքարեալ».
գիտէ միայն Քաշունի, հտ, Գ. 220։
Սնղա ո
տե՛ս Անգուր,
Սնգնգոլր։
Սննիկոն
տե՛ս
Սիբնկոն։
*
ՍՆՈՊԱՐ
«
գինձ,
ՇՕՈՁՈճւ-Ատ.».
մէկ ան­
գամ
ունի Ոսկիփ. առնելով Եշոխ \ա\սորուց.
«
Եղաւ ի սիրտն բնական
ջերմութիւն ըստ
կերպի սնոպարի
գոյնն
թուիւ և կարմիր և
խիտ և պինդ
անյաղթելի»։
=.Արաբ,
սնոոար,
ս ն է ո ւ ռ ա ր
«
գինձ»։
ՀԲուս. § 2786 նոյն է կարծում
սո­
նոպրի
«
փիճի» բառի հետ։ նորայր ՀԱ
1923, 160
մեկնում է վերի ձևով, բայց
դժբախտաբար արաբ, բառը
բնիկ այ­
բուբենով կամ գիտական
տառաղարձա–
թեամբ չէ նշանակած, որպէս զի կարե­
լի լինէր
ստուզել։
*
ՍՆՊԱՏԻՃ
տե՛ս Ամպատակ,
֊
Արաբ.
–֊
ձԱյԼ^, ՏԱՈՕՅճՅյ։ —
Աճ.
Պատկ, յկՏւճ՝.
831111»,
էշ 73 դրաւ
պրս.
–.
տԼ-Լ^,
Տ Ա Ո Է Յ Ճ Յ
(
աւելի
ընդարձակ
տե՛ս անդ)։
նոյն է նաև՝
*
ՍՆՓԱքԱ
«
փորձաքար,
լոսիչ և
արծնիչ
քար» Բժշ, Տաթև, ձմ, կթ, (գբծ.
սնփ արո վ )։
֊
Թրք՛
օյ\.յ–Լ–
ՏՑՈբՅքՅ,՛
ռմկ.
ս ը մ փ ա Ր ա
«
աւազաթուղթ».
աւելի
րնդարձակ
տե՛ս
ս մ պ ա տ ա կ ։
Ուղիղ մեկնեց
նՀԲ։
ՍՆՔՆՈՏ
«
երքիլնոտ».
յիշում է Տաթև,
հարց, 371, իբր բացատրութիւն
ե ր ք ո ւ ն ո տ
բառի, նոյնպէս և
ս ն ք ո ն ո տ
«
որքիւնոտ»,
յիշում է Բառ, երեմ, էշ 256
ո ր ք ի ւ ն ո տ
բառի
բացատրութեան
մ էշ,
նոյնը վրիպակով
էշ
252
գրւում է
ո ն ք ի ւ ն ո տ
«
ոնքոռնոտ»,
եր­
կուսն էլ ցոյց են տալիս որ բառը գործա­
ծական էր ժամանակակից
լեզուի
մ էշ։
*
ՍՈԹ
«
պինդ, կարծր, Հաստատուն»
Ան,,
հց. իմ, Յայսմ, որից
ս ո թ ե ա լ
«
հաստատու­
ա՛՛ծ» Վեցօր. 195 (Ոչ եթէ միայն ի լերինս
մեծամեծս
պարտիմք
զարմանալ,
որք բո­
լոր եւս լն և սութեալն ի բարձրաբերձ
բարձ­
րութիւն ամպոցն հասանեն),
ս ո թ ա հ ե ր
«
խիտ
կամ կարծր մազերով»
Մագ. թզ.
127.֊֊-
գրուած է նաև
ս ո ւ թ , ս ո թ
և
ս ա թ ։
Երկուսը
միասին\ գործածուած է Յայսմ. սեպ, 23.
«
Այնքան սաթ և սոթ է կճղակն՝ որ աննման
է» (ընձուղտի
համար է
ասում)։
֊
Պհլ.
*
ՏՅքէ
ձևից, որ թէև աւանդուած
չէ, բայց
նոյնն է հաստատում
պրս.
ՀԼ^ՏԼ^,
ՏՅքէ
«
հաստատուն,
ամուր, հոծ, խիտ»,
վերջին
նշանակութեան
բոլորովին
համա­
պատասխան է գալիս
հյ.
սոթահեր։
Իրւսնե֊
ան ձևի դէմ հայերէն սպասելի էր
*
ս ա լ թ >
*
ս օթ
և ըստ իս այս էրնաև բառիս
հնագոյն
ձևը, որ յետին
գրիչների մօտ
աղաւաղուե֊
լով դարձաւ
սոթ։
Բնիկ ձևի հետքերը պա­
հում են դեռ
սութ
և
սաթ
գրչութիւնները։
—
֊
Աճ.
նՀԲ
լծ. իտալ. ՏՕձՕ, լտ.
Տ01ւճսՏ
«
հաստատուն»։
ՍՈԹ, ի
հլ^ «ուժեղ
մրրկաշունչ
քամի»,
նորագիւտ և անկախ չգործածուած բառ, որ
անուղղակի կերպով
ակնարկում
է միայն
Օրբել. հրտր. էմինի, էջ 6,
Սոթք
գաւառի
անուան
ստուգաբանութիւնը
տալ ուզելով.
«
Սոթից գաւառ, որ սակս
հանապազորղեան
բքոց և դառնաշունչ
օղոցն կոչեցալ
Աոթք»։
ՆՀԲ առանց մտադիր
լինելու ակնար­
կին՝
սոթ
կցում է նախորդ
«
պինդ,
կարծր»
բառին, որ սրա հետ կապ
չունի, Հմմտ՝,
ԳՒՌ.
—
նԲ.
սոթ
«
դառնաշունչ
արևելեան
քամի Սևանի վրայ, որի ժամանակ նաւա­
գնացութիւնը
անկարելի է դառնում և գրեթէ
ժայռերն
են տեղահան
լինում» (Հովիւ 1906,
116,
նաև Ազգ. հանգ, ժէ 54),
ՍՈԹՈԹ
«
ամփոփ». մէկ անդամ
ունի
Վստկ. 199՝ որ նկարագրելով
լաւ ձիու ար­
տաքինը, ասում է. «Ձուքն (ամորձեաց պար­
կը) սոթոթ և հաւկիթն մեծ և պինդ, և հաւ֊
կըթին բնաջեղքն հաստ և ուժով». Սրա բա­
յական
ձևն է
*
ս ոթոթել
«
ամփոփել», որ
հնից աւանդուած
չէ, բայց
միջին
ձայնաւո­
րի անկումով տուած է մհյ.
սոթթել
«
ամփո­
փել, վերև քաշել, հանգրիճել» Վստկ. 20
(
Զներքին
շուրթն կալ և ձիգ ի դուրս քարշեա
և պահ մի ի պինտ կալ և փրթո՛. եթէ շոյտ
քարշէ ի Վեր զշուրթն \և սոթթէ յիւր տեղն...)։
Շատ
սովորական
է նոր գաւառակ աննե­
րում ։ Ունինք նաև
սոթոթ՝
անձի
համ ար
Fonds A.R.A.M