230
ՍԿՈԻ
Այս մեկնութիւնս տե՛ս նախ ՀԱ 1908,
122,
*
ՍԿԻԻՏԱՂ
«
խարազան, ցուպ» Պտմ. ա–
ղէքս. 150 (ըստ նորայր, Բառ. ֆր. 1126 բ
«
ծածուկ
թուղթ կամ նամակ
մադաղաթեալ
գալարեալ ի վերայ
գլանի»),
––
Յն.
0՜/.՚
ձ~(ւ),քւ «արջառաջիլ, լախտ, ճր֊
պոտ»։ — Հիւբշ. 380։
Առաջին անգամ
ուղիղ
մեկնութիւնր
տուաւ Տաշեան,
Ուսումն.
ստոյն
Սա֊
լիսթ. էջ 207,
ՍԿԼՕՐ
«
լերկ ու ողորկ»,
ունի միայն Բռ.
երեմ, էջ 256, իբր բացատրութիւն
Ո1՝որկ
բառի, որ սլէտք է կարդալ
ո ղ ո ր կ ;
Արանից
հետևում է որ
ս կ լ օ Ր
այն ժամանակ գործա­
ծական մի բառ էր։ Գաւառականներից
ու֊
նինք
ս ս յ լ ո ր
Բլ, Մշ, «ճաղատ, մա զերր թտ֊
փած», որ սրա հետ
նոյն է։
ՍԿԴ.ԱՎ
«
անծանօթ
մի բոյս»
Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս. § 2770։
ՍԿՆԴԵԼ.
անստոյգ բառ, մէկ անգամ
ունի
Յայսմ. ապր. 20, «Գրեցին
երիս արս
ընտ֊
րեալս յինքեանց
և թուղթ մի զՔրիստոս
ա֊
նուն և եղին ի մէջ սկնդեալ
մոմոյ և ծած֊
կեցին»։
նՀԲ մեկնում է
ս կ ն դ ե ա լ
«
գնտեալ,
գնտացեալ կամ
կնքեալ»։
ՍԿՆԴԻԿ
կամ
ՍԿՆԴՈԻԿ
«
ամուլ՝
այրի կամ
ամուսնուց արձակուած
կին»
Ես, ծդ. 1,
Գաղ. դ, 27, Ոսկ, գղ, և ես, 365, Բուղ, Միս,
խչ. (հրտր, Բազմ, 1911, 263 բ)։
նՀԲ .
ս կ ո ւ ն դ
«
շուն»
բառից՝
իբրև
նախատական
ձև։ Տէրվ.
ՃԱՅՈ՜Ո. 62
սանս.
^ Յ Ո
«
դատարկանալ»,
դ\11\՝ք<1
«
պարապ, անտէր,
մինակուկ»։
ՍԿՈՍՏԻԿՈՍ
«
ատենադպիր
կամ
բժիշկ»,
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ 287։
*
ՍԿՈՐԴ0Ն
«
վայրի սխտոր»,
նորագիւտ
բառ... մէկ անգամ
ունի Վստկ, 169. «Եւ
վայրի սխտոր, որ է սկորդօն, շատ
ուժով է
քան
զտանուղ»։
նոյն բառն է որ Բառ. երեմ,
յաւել, էջ 572 գրում է
ս կ ո ր դ ն
«
սխտոր»։
֊
Յ ն .
ՍՅէ6օ8օ7, (37.6օօ8օ7
«
սխտոր»։
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, Վստկ. էջ 259։
+ ՍԿՈԻՆԴ ( ի - ա
հլ. ըստ նՀԲ, բայց առանց
վկայութեան)
«
շուն,
շնիկ» Մագ.
Շնորհ,
թղթ.,
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ. Կ՚\\Օոէ– ձևից, որին
համապատասխան
են գալիս գոթ,
հսոճտ,
հբգ.
հսոէ,
գերմ.
Ւէսոճ,
հոլլ. հօոձ, հհիւս.
հսոճր
«
շուն», անգլ.
հօԱՈճ
«
որսի
շուն»,
լեթթ.
ՏԱՈէՁՈՅ
«
գամփռ»։
Նախաձայն
1
<
Հ
Ա
պիտի տար
սգ,
որ բնականաբար
դառնալու
Էր
ս կ – :
Բառիս հետ
զուգորդ
Է
շ ո ւ ն ,
որի
ձայնական
յօրինուածքը
լալ չէ
բացատրու֊
ած (տե՛ս
Տ-ՈՕԱաշւԱշէ
138—9,
որ հյ.
բառի նախաձևը
դնում է
է^ՕՈ-էՅ,
իսկ այս
Էլ ածանցուած
Ճ՝^01Ղ «շուն» բառից,
նման
աճումներով
են կազմուած
գո թ.
հսոճտ
լեթթ.
ՏԱՈէՅՈՅ
«
մեծ շուն» ևն)։
ա\\&
ՏՊՀձԳյ
38, 573
սանս. գ^֊ՀՈ
և գոթ.
հսոճտ
ձևերի հետ։
Նոյն 78, 429
ղնղ.
տթՅ
պրս.
Տ 3 § < * տ ա 3 § <
Հիւբշ՛ ֊ \ ֊ –
23, 16
և 48
ս կ –
դնում Է <^– ձևից և կցում
Է փռիլգ.
1
աո
բառին։ Տէրվ.
ձ1է31՜Ո1.
62
ք ե ն թ
հոմանիշի հետ– գոթ.
հսոճտ։
նոյն, Նախալ. 75, Մասիս 1882
յուլիս
24,
Երկրագոլնտ
1884, 101
և Լեզու 160
ս ւ | ա ն
արմատից՝
դ
յաւելուածով,
ինչ­
պէս է և գերմ.
հաճ,
գոթ.
հսոճտ
ևն
խումբը։
ւհօաՁտշհշե Տ ^ ճ ^
96, 761
պամիր.
տեծՈ,
հսլ. ՏւէՇՈ֊Շ– «ձագ»։
—
8
ս § § 6
\
Լ2
32, 54
կցում է
շ ո ւ ն
բառին
և շեշտի
տարբերութեան
պատճառով
դնում է հնխ.
1
< ՚ Ա Օ Ո > շ ո ւ ն , 1<՚ԱՈՈձՏ^>
ս կ ո ւ ն դ ։
Հիւնք. պրս.
ք ո ւ ն ա ի լ դ
«
շնջրի»
բառից։
Վերի ձևով
մեկնեց
1
^6ւ11օէ
8, 160։
Հիւբշ. 480 անցողակի յի֊
շում է սանս. ^ձ, իսկ
ՏէՐՅՏՏես1՜§6ք
ք՝6Տէտշհոքէ 71
բոլորովին
բաժանելով
7.6
ա՝>=֊«շուն» ընտանիքից՝
կցում է յն,
Օ՚Հ
ՕՃԱԷ
«
անասունի ձագ, շան ձագ, շուն»
ե
օ՝ՀԱ|յ.՝/––
«
ձագ»
բառերին։
8
ա^Ո13ՈՈ,
0.1-
ճւ–
2
/ 140, 304, 564, 900, //. 296,
421
հնխ.
Ա ՚ Ա Օ Ո ֊ է օ
ձևից,
իբր գոթ.
հսոճտ
ևն։
83
ւ՜էհօ1օւ՜ՈՅօ
(
առ
Օտէհօէ՜ք,
Բ31"6ք§Ձ
1, 273)
պամիր.
տ1<ՕՈ
«
շնիկ»
և
յն. օէձճօՀ։
Բ6ճ6քՏ6Ո
նպաստ
Ե ս
V^^տ1.
(–.
V. աէ.
տբո
1, 120
և
185
հսլ.
տէՇՈՇ,
ռուս.
ա՚6"0«՚ե,
լեհ,
Տ2Շ26֊
Ո16
«
շնիկ», կիմր.
Ը6ՈՁա
«
շնիկ», սանս.
եՅՈւտէհՁ
«
փոքրագոյն»,
հսլ.
ձօճօ
«
տղայ», որ հաստատում
է նաև
0
քՅՈ1–
Fonds A.R.A.M