231
ՍԿՍ
աօոէ ւ^ՏԼ
20, 217 (
յիշում են ^&\ձ&
645,
ԲօԽ ա ^ 1, 398, 8օւՏՅՇզ 391)։
Տշհ6ւէ61օաւէ2 8 8 28, 290
և
29, 18
շուն
և
սկունդ
բառերի մէջ գաւառական
տարբերութիւն է տեսնում։
Ւառիս վր–
բայ ընղարձակ
խօսում են
ՍԺշՈ,
Յու­
շարձան 381 — 384,
Օտէհօքք, Բ Յ ^ Ր ^ Ց
Լ
յատկապէս էջ 241 ևն, և
շուն,
սանս,
Հ\ճ, գոթ.
հսոճտ
բառերի հետ ցեղակ­
ցութիւնը
ձայնական
ան
յարմարութեան
պատճառով մէկ կողմ են դնում։
ԳԻՌ
Նո՞յն է
կոնդիկ
Եւղ. «փոքր
շուն,
շնիկ»։
ՍԿՈԻՌ.
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի
Շիր. «Մարդկան իշխանաց
զործիք են տան­
ջանաց, պէսպէս մեքենայք և մարղիկք, ըս–
պասալորք և սկուռք»։
նՀԲ մեկնում է «որ­
պէս սակուռ, սակր և կամ սակրաւոր»,
Լեհ.
«
սիկարեան», ՋԲ «դահիճ կամ սակրաւոր»,
ԱԲ «դահիճ կամ տապարաւոր»
(
իբր է
տ
՚
բառ
)։
ՍԿՈԻՏԴ.5 ղ
հլ. (սեռ.
սկսւեղ,
գըծ.
սկաեղբ,
յգ.
սկաեղք,
հյց.
սկտեղս.
եզ֊ուղ.
հյց.
հազուագիւտ
ձևը գործածուած է Ռսկ. պօղ.
Ա, էջ 852, Վահր. 194, ճշ. 634. բ. Տաթև.
ձմ, ժը՝ երիցս) «ափսէ, սկաւառակ»
Մաթ.
ժդ. 8, 11,Մրկ. զ. 25, 28, Ագաթ. Վեցօր.
181.
Ոսկ. ես. էջ 143, 264. յետնաբար
ուղ.
սկուտեղ, սկտեղ,
սեռ.
սկուտեղի
ևն Յայսմ,
մրտ. 13. Լմբ. մատ. 494 ևն։ Գրուած
սկտհլ
Եւագր. 162 (մի ձ.)։
-
էտ.
ՏՇՄէ6113
«
պնակ, ափսէ» բառից հին
փոխառութիւն,
լատին բառը
ՏՇԱէՐՅ
հոմա­
նիշի նուազականն
է
(՚\\
^31ճ6 692),
որից
ձևացած են նաև ֆրանս.
6
ՇԱ611&,
իտալ.
ՏՇ0(1611Յ,
յն.
Օ՝/.ՕԱՀԼՃ%,
0
X60X6/0* ւ,օ>,
հբգ.
ՏԸսշշԱՅ,
լեթթ.
տեսէ61ւտ,
հիսլ.
տէւսէշ11,
սերբ.
2
ճ|613
ևն,
Աւդերեան, Բցտր. չփ. և կշռ. էջ 165
յն. 3%Հ>Հ&ճ՚ղ ձևից։ նՀԲ լծ. յն. Յէ-ԱՀ&ճղ և
լտ.
ՏՇԱԼ611Յ։
Հիւնք. լտ-ից։
Հիւբշ. 380,
դնում է յունարէնի
միջոցով։
Յա կորեան,
Բիւղանդիոն 1$ 743 պրս.
իակիւդար
«
պայուսակ» և յն.
սքոաւէլա։
Լատինե–
րէնից հին փոխառութիւն
լինելը հաս­
տատ
ուս
Է
ա ա
ա տւ 18,
349,
հ
Տ
.
թրգմ. ՀԱ 1914, 230,
ԳԻՌ. — նոյն է
կտեղ
Հմշ. «կողով,
սէփէտ»։
ՍԿՌԵԼ
«
չուանով
խեղդել». մէկ անգամ
ունի Սարկ, հանգ։
ՍԿՍԱՆԻԼ
«
ձեռք
զարնել ,
սկսիլ, ռմկ.
պաշլայել»
ՍԳր. ասւում է նա՛և
սկսնուլ
Ա֊
ղաթ. Մծբ.
սկսանուլ
Պղատ. տիմ. "րից
սկսուած
Վեցօր,
սկսնակ
Վրք. հց. բուն ար­
մատն է
*
սկիս,
ինչպէս
ցոյց է տալիս
–
րս–
կիզբն, ն
հլ. (սեռ.
սկղբան,
գրծ.
ս կզբ ամբ ,
յգ.
սկզբունք, ֊ թ ա ն ց , – բ ա մբ ք )
ՍԳր. Ոսկ.
որից
սկզբնաւոր
Վեցօր. Ագաթ,
անս կ իզբն
Ագաթ,
անսկզբնական
Ագաթ. Ոսկ. ես.
անս կզբնա կից
Եզն.
զազրասկիզբն
Շիր.
նա­
խա ս կիզբն
Պիտ.
չարասկիզբն
Բրս. մախ.
սկզբնագիր, սկզբնատառ, սկզբնաւորութիւն,
սկզբունք,
սկզբունքային
(
նոր բառեր),
ասւում է նաև
սկիզմն, սկիսմն
Փիլ. ել. 445
(7
անգամ), որից նաև
սկսմնական
Փիլ.
սկսմնատիպ
Փիլ. ել.
ևն։ — Բառ. երեմ, էջ
287
արմատ ձևով դնում է
սկիս
«
սկսիր կամ
կապի՛ր»\
Տէրվ. նախալ. 54—55, 110 հնխ.
Տ^Յ1<
«
դուրս» մէջտեզ
ելլել, երևան գալ»
արմատից.
հմմտ. սանս.
ԱոՅ^,
յն.
7.
ւ/է՚օ),
հյ.
խոչ, խոչընդոտն, խոչրնդա–
կըն,
գերմ.
§6–ՏՇՈ6հ–6Ո
«
պատահիլ»,
աՈ\շէ
*1
ՏԼ9, 153
հնխ. տ™&&՚֊ ար­
մատից, հմմտ. յն.
»
էա,
ւաա,
՚
^տօււ&ս
«
երթալ, գալ. հասնիլ, մօտենալ»,
հիռլ.
1՜0
ՏւՅՇհէ
«
հասալ», սանս.
\
ԴՇՅէւ։
Հիւնք.
կէս
բառից,
հինը դնում է
սկիսմն,
իբր
կէս ի մ ն ։ Բ 6 ՚ © 6 ք Տ 6 Ո ,
Հայ. դր. լեզ. 148
հիռլ.
տէա-ՏՇՅՈՈ
«
սկիզբն»։
ԲՅէՈ1–
ե Յ Ո ^
ՀԱ 1908, 187 հիռլ.
Շ1Ո1ւՈ
«
ծնիլ»
ևն, Մառ
3 8 0
22, 79
ս կ իզբն
համա­
րում է բարդ բառ, որ կազմուած է
սկիգ
(՜
<սկսանիլ)-)—բն (՚<բուն
«
արմատ»)
բառերից,
նոյն 1\ա
1918,
էջ 346
ս\փս=–վրաց.
սկանա
«
կապել»
+ բ ն =
սվան.
1
ւէ)Ո6
«
սկսիլ», վրաց.
բմա
«
կա­
պել»։
ԳԻՌ
Ալշ. Մշ. Ջ զ.
սկսել,
Ագլ. Ախց. Կր.
Տփ.
ըսկրսիլ,
Գոր. Երև. Ղրբ՛
ր
Ա
կ ը
Ա
է լ
(֊
Ի ֊ չ
ծագում
ունի Տփ.
կ ց ի լ = ք/չ. գցել
«
սկսիլ»)։
Fonds A.R.A.M