ՍԿԷ
=
Յն.
0
X0X1;,
0
X0X05,
3
x 6 x 0 7
«
կաշի, խա­
րազան», որից փոխառեալ է նաև լտ.
ՏՇԱ–
էւշՅ.–
Հիւբշ. 380,
Ուղիղ մեկնեց նՀԲ,
-
ՍԿԵԻՌԻՆ
«
խաչը պարունակող
արկղը»,
նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ
գործածուած
Կեղծ֊Շապհ. էշ 13։ նոյնից է
նաև
ՍկԼոայ
(
վանքը)։
=–3ն.
Օ7.Տ050՚107 (0X6^0107)
բառից, որ հնա֊
պէս նշանակում էր «փոքրիկ
կարասիք»,
բայց
յետոյ ստացաւ «արկղ»
նշանակութիւ­
նը։ (Յն.
0
X500$
«
կարասիք,
անօթ»
բառի
նուազականն
է)։ Սրանից են փոխառեալ
նաև
ասոր.
Հ-» ) Օ Օ
,
ՃԾ\
ՁՏգԱՈՈ
կամ <Հ չ Շ֊ս-֊-ՕԹ
ՏՅզԱՈՈ
«
աման, փոքրիկ աման, երկար
արկղ, կողովիկ»
(
Քանե^ա. Լ^. Տ^1՜. 20,
237, 490),
վրաց.
եյՕՅ*–"
֊ •
Կ ֊ ՚ Ւ Ի ՛ –օ"3<՛
0
սկիւլրի
«
սնդուկ, արկղ»։ — Աճ.
Բառս երևան էր հանել նախ Ալիշան,
Հայապատում,
էշ 222, որև դնում է յն*
Օ7Տ00՚.քՕՕ07
«
բեռնակիր»
բառից։
Մեր­
ժում է Մառ,
16
ՏԸ1հ1
IX, էշ 49 և կցում
է վրաց*
սկհվրի
«
արկղ»
բառին։ Երկ­
րորդ անգամ
խօսում է բառիս
վրայ
Աճառ. Հայ. նոր բառեր հին մատ, Բ.
65, 297
և տալիս է վերի
մեկնութիւնը։
Սկի
տե՛ս Սկահ։
Սկիզբն
տե՛ս Սկսանիր
*
ՍԿԻԹՌՈՆ
«
աստղաբաշխական
մի գոր­
ծիք» Խոր* աշխ, 587, հրտր, Պատկ. էջ 2. «Ի
ձեռն երևելոյ աստռողաբոն և սկիթռոն գոր­
ծարանաց»։
= 3ն. 0՝/.՝.ե$քԱ)0՝1 «արևի
ժամացոյց»։
ԱԲ դնում է յն.։ Վերի ձևով
մեկնեց
Պատկ.։
*
ՍԿրԼԱՑ
«
երեքգլխանի
առասպելական
շուն» Բրս. մրկ. 87 (Սկիլայն՝
զոր շուն ե–
րեքգլխի
ասեն)։
նոյնը Բառ. երեմ, էջ 286—
287 (
երկիցս)
սկիլայ
«
շուն».
հին տառա–
դարձութեամբ
սկիւդ
«
առասպելեալ
գազան,
ապուռ գազան» Ոսկ.
պօղ. Ա.602. որ և
սկիդ
Կանոն. 84, 162 (Գիրք
ասեն սկիղ և
հիդրա ծովայինք,
սկիղն շուն ասի երեքգըլ֊
խեայ). Ոսկ. մտթ. ղ. (սեռ.
սկղին
ձևով),
սկիւլլայ
Կալիսթ. 169 (իբր յտ. անուն
դըր֊
ՍԿԻ
ուած և սեռ. հոլով)։ Սրա ուրիշ
աղաւաղ
գրչութիւններն
են՝
սիւղ, սի&կողիս
Յովս իմ.
23 — 24։
Այս բառն է որ Բռ. երեմ, աղաւաղ
ձևերով գրում է
սկիււք՝
էջ 286,
սկտոլլ՝
էջ
287
«
սպանօղք»։
֊֊–
Յն.
370՝/./.7.
«
Սիկիլեան
,
նեղուցում մի
քարայրի
մէջ բնակող
ծովային
մի հրէշ»։
ԱԲ բառ յն.։ Ուղիղ մեկնեց
Գալէմքե֊
արեան, Մասիս 1900, 403։ Վերջին
անգամ Աճառ. Հայ. նոր բառեր հին
մատ. Բ. 168—9,
*
ՍԿԻՊՏՈՍ
«
գաւազանաձև
շանթ
արձա­
կեալ
յօդոյ
յերկիր» Արիստ. աշխ. 613։
֊
Յ ն .
0
X7)71x6;
նոյն նշ
Հիւբշ* էջ 380։
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ,
Սկիտիա
տե՛ս Սկետա։
*
ՍԿԻԻԹԻԿՈն
«
զմրո՞ւխտ».
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գործածում է Խոր.
աշխ, հրտր, Սոլքրեանի, էջ 46. «Սիւնիկիա,
որ է ճենք. և լինի անդ դարիճենիկ և կասի­
մոն, ի Կասիա լեռնէ, և սկիւթիկոն, որէ
ատրագոյն
ինքնեց»։
–
Յն.
0
X001X07
«
սկիւթական»,
որից լտ.
ՏՇ^էհւՕԱա,
որ է Պլինիոսի
ՏՇ^էհւՏ
«
զըմ­
րուխտ», ատրագոյն
բառն էլյիշեցնում է
լտ.
ՏՇ^էՒոՇւ 1§Ո6Տ
«
հրավառ
ինչպէս
զըմ֊
րուիւտ»։
Այսպէս
մեկնեց Սուքրեան, անդ, էջ
61,
Սկիւղ
տե՛ս
Ակիլայ։
*
ՍԿԻԻՌ
«
ազնիւ մորթով
մի անասուն է.
թրք.
սրնոապ,
ֆր.
6
<"Մ6ա1–.
հնից չէ ա֊
լանդոլած. գործածական է միայն արդի գր–
րականոլմ
։
= 3ն.
0
X10000;
«
սկիւռ»
բառից
փոխա֊
ռեալ, ծագում է
0
X1(1
«
շուք» և
ՕՕք/Օէ
«
պոչ»
բառերից,
բուն նշանակում է «պոչով իր վր֊
բայ շուաք անող» (այս անասունը
ընդհան֊
րապէս իր թալ ու գեղեցիկ
պոչը բարձրաց­
նում է գլխից վերև և տակին նստում), սրա
համար հայերէն յարմարցոլած է նաև
հոդա–
նազի
(
տե՛ս
նորայր, Բառ.ֆր. 439ա), որ
սակայն
րնդոլնելութիւն
չէ գտած։
Յոյնից
են ծագում նաև լտ.
ՏՇ1ԱՈ1Տ,
անգլ. ՏզԱՈա\,
ֆրանս,
6
Շ1Մ6ԱԱ
հոմանիշները։
Հայը կարող
է նաև լատինից
կազմ ուած
լինել։
—
Աճ.
229
Fonds A.R.A.M