Ս Կ Ա ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
տ1ա
«
նկատել, զգուշանալ»
արմատից։
Հիւնք. յն. ՕէձՕ, «ստուեր, շուք»։ \Լճէտ\,
Յուշարձան
404
սումեր.
§1Տ§31
«
կայմ»,
§1Տ\ձհ,
ճ՚ւՏձճ «բարձրութիւն»,
407
Տ Ա§
«
աճիլ», 409
2 1 ՜ ;
«
բարձրանալ»։
Սկանջնել
տե՛ս Ականշ։
*
ՍԿԱՐՈՍ
«
մի տեսակ ձուկ՝ որ որոճում է»
Վեցօր. 142 (ձեռ.
ս ա կ ր ՜ ս
տպ.
ս կ ա ր օ ս ) .
նոյնը Վրղն. ծն. և Յայսմ. մրտ. 21 գրուած
սակրոս
ձևով։
=–3ն.
Յ՜/ՕէՕՕտ
«
ծովային
մի ձուկ»,
բուն
նշանակում է «ցատկտող»,
որ և լտ.
ՏՇՁՐԱՏ,
իտալ.
ՏՇ31՜0,
ֆրանս.
ՏՇՅՐ6,
վրաց.
ե յ օ ^ է ո ե օ
ս կ ա Ր Ո ս ի ՝
նոյն
նշանակութեամբ։
—
Հիւբշ.
518։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀՀԲ
(
սա կ աս),
յետոյ
նՀԲ։
ՍԿԱԻ.
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ունի
Վրք. հց. «Եդ զնա ի վերայ քաղադրի և սկաւ
մի ի սնարսն»։
նՀԲ մեկնում է «բարձ,
թիկ֊
նայեց կամ փսիաթ», ԱԲ «խսրի
կտոր»։
*
ՍԿԱԻԱՌԱԿ, ի - ա
հլ. «կերակրի
ամ ան»
ԱԳր. որից
ս կ ա ւ ա ռ ա կ գ լ խ ո յ
«
ուղեղի ամա­
նը» Պղատ. տիմ. Խոր.։
––
Պհլ,
*
Տս1<3^1՜ՅէՀ։՛
հոմանիշ ձևից, որ
աւանդուած
լէ, հմմտ, պրս, ՕյՀ՚ՀԼ–,
ՏԱեՕքՅ,
~յ.Հ֊֊>
տս1աո"3յ
օյ.Հ~, տսԽճ, օյՀԼ^,
Ա Տ Ա Յ ^
«
կաւէ փոքր պնակ», և սրանից
փոխառու–
թեամբ
վրաց.
՝
ցեյ«>)<»>;> ոակուրա,
ասոր.
1
օ յ
տ պ ս պՅ, ա ֊ ա – , ^ 5 ^ տ ս 1 ս Մ յ Յ
կամ
տս1<1ՄՐՅյՅ
«
պնակ», կպդվկ. յն,
9
X0ս՜^
«
բաժակ»,
թրք.
ԱՏեւՄՏ
«
կաւէ պնակ», քրդ.
ԱՏ1<1Մ6
«
թաս, բաժակ,
շրամ ան», ալբան.
տևյՕՄՏ
«
պնակ»։
—
Հիւբշ* 237։
ՏՇ1Մ6<16|", 1Ո6ՏՅԱ1՜.
46
արաբ.
ՏԱ1ՀԱ֊
քՅ
ձևից։ Աւգերեան, Բցտր, չփ. և կշո.
165
պրս.
ի ւ ս կ է ր է ,
ս ի կ ի ո լ ր է ։
նՀԲ
«
որ֊
պէս թէ
ս կ ա հ ա կ
կամ
ս կ ա հ ՝
որ
ա ռ ն ո ւ
ինչ ի մէջ իւր, ռմկ.
ս կ ո լ ռ ա » ։
Տօէէւօե.
ԲօւճՄՈ.
49, 179
և
Լ Յ § . 0 6 Տ .
ճեհճ.
73
ասոր. տզւ՚Ազ՛
Լ Յ § . Սւ՜շշտ՚օհ.
2 9
ս կ ի
բառից։ Հստճ,
ՕւՇէ 1ՀսՐճ6 10
քրդ.
ԱՏ–
ն.աՇ և պրս.
ԱտեՅՐՅ։ 1<.31՜օԱԺշՏ
տե՛ս
ս կ ա հ ։
Հիւնք. յն.
օ<;աք>7յ,
թրք.
ո ւ ս կ ո ւ ֆ ա
«
գլխանոց»,
Թիրեաքեան, Պատկ. աշխ.
գբ. 207 պրս.
Տ1§1
«
բաժակ»։
Փառնակ,
Անահիտ 1906, 233 ի զուր
ալբաներէնը
հայերէնից փոխառեալ է դնում։
ԳԻՌ. — Պարսկերէնից կամ քրդերէնից
նոր
փոխառեալ
ձևեր են
ուսկուր
Բն. «կոթալոր
պղնձեայ գաւաթ»,
ո ւ ս կ ո ւ ր ա յ
Բլ. Մշ. «հողէ
փարչ»։
ՍԿԵԼ
«
տքնիլ, արթուն
մնալ և
ուշադիր
լինել»
ԱԳր. Եզն. Ոսկ. մ. ա. 6, 19. բ. 7.
նոյնը
հ
սաստկականով^
հ ս կ ե լ
Ա. Կոր. ժզ.
13.
Ա. պետր. ե. 8. Վեցօր. 172.
հ ս կ ե ց ո ղ
Վեցօր.
հ ս կ ո ւ մ ն
Բ. կոր. զ. 5. Եւս.
պտմ.
հ ս կ ա բ ա ր
«
հսկելով» ճառընտ.
հ ս կ ո ւ ն
Մծբ.
էջ 340. նոր բառեր
են
հ ս կ ի չ ,
վ ե ր ա հ ս կ ի չ ,
վ ե ր ա հ ս կ ո ղ ո ւ թ ի ւ ն
ևն։
նՀԲ լծ,
դ գ ա լ ։
ՓԲ յռջ, էջ բ հանում
է
հ ս կ ա յ
բառից, «զի քաջն արթուն է»,
Տէրվ.
Ճ1ՄՄ1.
տե՛ս
ս կ ա յ ։
Հիւնք, յն.
0*
ՏՍԱ)նՏ10
«
հետախոլզել»։
Ւ^ՅՐՏէ,
Յու­
շարձան
407
սումեր.
Տ 1 § Յ 1
«
ուշադրու­
թիւն»։
•
ՍԿԵՊՏՈՐ
«
ատենադպիր»
Յայսմ. (ՆՀԲ
ասում է թէ սխալմամբ
գրուած է
ս կ ե ն դ ա –
ՐՈԱ.
ուրեմն ուսկի՞ց է հանում այս
ս կ ե պ –
սար
ձևը)։
=–3ն.
տշ՝ՀՏ7^Ա)0
«
ընդօրինակող»
ծագում է
լտ.
6
ՃՇ6բէՕք
«
դատաւորի մօտ նստող և վը–
ճըռադրերը
ԳՐ
ռ
ղ
քարտուղար»
բառից։
—
Հիւբշ. 380։
ՆՀԲ դնում է լատինից։
•
ՍԿԵՊՏՌՈՆ
«
իշխանական
գաւազան,
մական», մէկ անգամ
ունի ճառընտ, սխա­
լագիր
մ կ պ ո ռ ի ո ն
ձևով. «Ունէր
աշտիճան
փառաւոր և մկպոռիոն, որթարգմանի գա­
ւազան
իշխանական»։
= Յն.
0՝/.՜(.
ւ;՜՜ն7
«
մական, իշխանական գա­
ւազան», ծագում է օ՝/.՝ւր.՜ա «նետել, արձա­
կել»
բայից։
ՆՀԲ գնում է «յն.
ս գ ի ՚ ր դ ռ ո ն
կամ
վ ա գ դ ի ՚ ռ ի ո ն » ։
*
ՍԿԵՌԼԱՏ
«
րնտիր կերպաս».
ն որա գիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ գործած­
ուած Տաթև, ձմ, հա, «Զպատուական
ս կ ե ռ –
լ ա տ ն
յորժամ
հանդերձ կարեն,
օրըստօրէ
եր կա յնանա
յ»։
Fonds A.R.A.M