ՍԽԱ
քՁ11Օ
«
սխալիլ»
բառին։
Հիւբշ.
20
^10
1882, 119
յն.
Օք&ձօ)ԱԱ
ձևի հետ և Խ–
տշո.
Տէսճ. §
252
վերի ձևով,
1
ՀՁ1–ՕՈ–
ճշՏյ 1 00^X0. 94
աւելացնոլմ է սրանց
կապաղովկ.
1
<Տ*1յՁ0
«
ս-աՀիլ
ընկնիլ»։
յստէւ,
Օւշէ.
1
<ԱՐՃՇ
148
քրդ.
X Յ ^ Ի / Ձ Ո
«
մոլորիլ,
կորչիլ», գերմ.
ՏՇհ&քՇՈ,
անգլ.
ՏՇՁք6
«
վախեցնել»։
Հիւնք. յն.
36
X01x0;,
ՅՕ^Օ՚-Հւօ^օ; /ւ
ՕգձճգւԱ, արաբ. գՏւ\ձւ «սը–
խաբ։
Մառ.
3 8 0
13, 122
փոխառեալ
ասոր,
0
ճէՏ\ճ
«
մեղանչել,
սխալիլ»
արմ\ա\տից։
ԳԻՌ,-Ագլ. Ախց. Գոր. Կր. Ղրբ. Մշ. Շմ.
Պլ. Ռ. Աեբ. Սլմ. Աչ.
սխալ,
Տիգ.
սրխտլ,
ըսխալ,
Ննխ.
սխալ, դղալ,
Երև. Մրղ. Ջղ.
Տփ.
սղսւլ,
Ակն.
զղալ,
բայական
ձևով՝ Մշ.
ղաղլել
«
սխալիլ»։—
ժողովրդական
լեզւում
հնարուած է նաև
սխալութիւն,
իրարից զա֊
նագանելու
համար
սխալ
ածականը
սխալ
գոյականից (որ է
սխալութիւն)։
+ ՍԽԱԼԱԿ
«
հարբած»
Ես. իղ. 20, որից
սխալակհլ
«
հարբիլ»
Բուղ. դ. 14. Փիլ.
սխա–
լակութիւն
«
արբեցութիւն»
Տօն ակ.
սխալա–
կումն
Բրս. յուղիտ. գրուած է նաև
սխաղա–
կութիւն
Իրեն. հերձ. 125,
ղխաղականալ
11
սկ. հռովմ. 162 (որ հրատարակիչը
զուր
տեղը սրբագրում է
զեղխ ա ն ա լ ) ։
֊–
Բնիկ
հայ բառ, նոյն է նախորդ
սրւալ
բառի հետ, հմմտ. յն.
քւտւԽօ
գ
Ձ./.ՏԱ)
«
հարբա֊
ծութիւնից կանգնած տեղը երերալ», որ կազ­
մուած է
Ա.2&0
Հդինի» և էէգ&ձՀճւՕ <Տ.երերալ»
բառերից։—Հիւբշ.
490։
Մէնէվիշեան
տ ա
3 (1889), 62
համարում է թէ շինուած է յն. \>.–^Աօգ ոճԽ
ձևի
վրայից։ Այս կարծիքին
հակառակ
է՝
ԳԻՌ, — Ննխ.
գղալէլ
«
հարբիլ», որ ո՛չ
միայն
ցոյց է տալիս թէ
սխալակիլ
յունարէ­
նի վրայից թարգմանաբար
կազմուած մի ձև
չէ, այլ և թէ բառիս պարզ արմատն է
սխալ։
*
ՍԽՈԻՐ
«
վարձք, իբր փ ոխարէն վճարուած
դրամ», արմատ
առանձին
անգործածական,
որից կազմուած են
շանսխուր
«
շնութեան
վարձք, բոզութեան
գին» Օր. իգ. 18.
անսը–
խոլր
«
անվարձ, անկաշառ» Հին բռ.
անսր–
15-2045
ՍԿԱ
խարան
«
անվարձ, անփոխարէն»
Փիլ. շն.
277,
֊֊–
Ասոր. գւռ. մի ձևից, որչէ աւանդուած,
բայց կան նրա միւս սեմական
ցեղակիցնե­
րը, ինչ. երր.
–
| շ Փ Տ6եհ6Ր,
կամ
•
Հ
V
X
՜
է"
ՏՅ՚եհ՜Ձէ–, ~13ՀԼ՛ ՏՁւՀՈՁք
«
վարձ,
քահանային՝
գործաւորին ևն վճարուած դրամբ»,
"1՚՚
^Ա7
ՏՁ^Ւա՜
«
օրավարձով
բանող մշակ, սարակ»,
արաբ,
օ ճ ^ ,
Տ–\\.Յ.Ուէ «սարակ»,
ՏՁ1<3–
ւ՜Ձ
«
վարձով
մշակեալ
հող», խպտ.
Տ§0՛՜,
Տւճ&է «վարձումն», եթով. )*-՝
՝
ք՝ի
(
Հ
Տ9ււՕՄ
«
վարձոլած»
(06
Տ6Ո1ԱՏ
17
,
Էջ 786)։
—
Աճ.
Հիւնք. պրս.
խիւսէր
«
աներ»
բառիցն
Սխտոր
տե՛ս Խստոր։
ՍԽՐԱՆԱԼ
«
հիանալ,
զարմանալ,
սքան­
չանալ» Սիր. խ. 7. Եփր. թգ. Ռսկ. Ա՛րգ­
ոբից
սխրագործ
«
հրաշագործ» Ագաթ,
սըխ–
րափ
Արծր. 322.Մագ. Նար.
սխրացուցանել
Ոսկ. կուս.
սխրաղործութիւն
(
նոր բառ)։
Հիւնք.
սխուր
«
վարձք»
բառից։ Կապ
ունի՞ վրաց.
(
յ ^ ե ^ Յ ֊ սախրվա
«
հմայք,
դիւթութիւն»,
ՅեօհծՅ– 01
օ
մսախրվալի
«
դիւթիչ,
հմայիչ»։
ՍԽՐԻԼ
«
նիհարիլ, տկարանալ», մէկ ան­
գամ ունի Ոսկ. լս.։
ՀՀԲ
սխրանալ
բայից։
ՆՀԲ
սղարել
«
պաշարել»
բայից\
ՍԿԱԼԻԼ
«
չսրանալուց
կալի պէս ճաքճքիլտ
Փիլ. լիլս. 141։
ՆՀԲ
սիկ
«
ցեխ»
բառից։
•
ՍԿԱԼԻՆԵԱՆ
«
անհաւա սարա կողմ եան (ե֊
ռանկիւն)»
Նեմես. 65։
֊–3
ն.
ՅՀՏ/.ք
|
1*0(;
«
խոտորնակ, շեղ, անհա­
ւասար»,
.
աճ՚ղ՚&Հ,
էթդա՚»ն1
«
անհաւասա–
րակողմեան
եռանկիւն»։
ՆՀԲ մեկնում է «սանդղաձև, խոտոր–
նական», իբր յն. Օաճ՚ւբՕՀւ Ուղիղ մեկ­
նեց
ՋԲ։
*
ՍԿԱՀ
«
մեծ բաժակ, թաս» Ել. իե. որ
և
սկին
«
բաժակ, գաւաթ» ԱԳր. «Հաղորդու­
թեան բաժակը»
Կանոնք սահ. 93. Մաշտ.
Լմբ. մատ. 84. Ոսկիփ. գրուած նաև
սկի
Եւագր. 337. Մագ. Աոկր, Օրբել. հրտր. էմ.
էջ 80,
սկեն
Աթան. էջ 495, որից
սկահակ
225
Fonds A.R.A.M