ՍԻՐ
=
3
ն.
ՕՏէթՕէ
«
շղթայ, չուան, գիծ, շարք,
արմաւի տերևներից
հիւսուած չուան», որից
փոխառեալ
են նաև ասոր.
ք յ-^֊օՕ
ՏՄՁ,
արաբ,
Տ ՅՄ
«
առասան, չուան», վրաց.
ե օ ծ ծ
ս ի ր ս ւ
«
պօսւա
7
«
օբՅոտտո
Կ
ո
ղ
ո
ՎԻ
եզրը»։—Հիւբշ.
379։
նՀԲ
յն.
ՕՏէթ–,
լծ. և լտ.
Տ6Ո6Տ,
հյ.
շ ա ր
և թրք.
ս ո ր ա ։
Սագըզեան ՀԱ
1909,
335
ս ա ր ի ք
բառի հետ՝
սումեր.
ՏՅք
«
կապել»։
ՍԻՐԱՅ,
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի
Տաղ. հետևեալ
ձևով. «Զի՞նչ
արղիւնատիպ
վայելչատիպ
կային
(
զարդք կամ
հիւսք
դստեր Հերովդիաղայ). սէրի սիրայէ
քաղ֊
ցրրաշնչեալ
օդոյն», (հրտր. Չօպանեան, Հայ
էջեր, էջ
71
)։
նՀԲ մեկնում է «շար ի շարէ»,
որպէս բառ յն. և թրք.
ՍՈՐսւ Ա ՈՐա
կամ երգ
յերդոյ, որպէս բառ եբր.։
ՍԻՐԴ
«
եղեմնաբեր
բարակ
քամի», ան֊
ստոյդ բառ, որ մէկ անգամ
ունի Շիր. էջ
44. «
Իսկ
նոյն ցրուութեանն
(
որից
յառաջա֊
նում է ձիւնը) ի պարզ ժամանակին
յորժամ
ջինջ երկինն
լինիցի՝ ի խոնաւութենէ
վեր֊
նո(և
ձիւնակերսլ
իջեալ սվւռմամբ
անօսրու­
թեան
հողմոյն,
զոր
ս ի ւ ՚ դ
կռչեմք,
դ՛ևի ի
վերայ երկրի, զոր եղեամն
ան ուտն եմք»
։
(
Այսպէս
ս ի ր դ
ունի Պատկ.,
ս է ր ո ն ս ի ր տ
ու­
նին նՀԲ, ՋԲ և ԱԲ բառերի շարքում,
բայց
վկայութեան
մէջ նՀԲ դնում է
ս է ր ո ն ս ի տ ) ։
նՀԲ
լծ.
ջ ե ր ի ն ,
որսլէս թէ
զովացուցիչ
սրտի։ Պատկ. անդ՝ կասկածով
յիշոլմ է
արս-ձյ.^–
ՏՁ1՜(1
«
ցուրտ», որբնական է
չի յարմարւում
այստեղ
նշանակութեան
և ձևի տարբերութեան
պատճառաւ։
ՍԻՐԵԴՈՆ
«
սրբոց
նշխարները
պահ ելու
պահարան»
Զենոբ. էջ
24։
նՀԲ
յն.
ԾէՕ0<;, –էբտօտ
•
V.։ (Առաջինն է
«
ցորեն
պահելու
աման»,
երկրորդը
չգիտեն ոչ \ \ ՚ ձ \ \ կ և ո՛չ
ՏօթՈՕՇԽտ):
*
ՍԻՐԻԽԻՇՏ
«
բուսական
օգտակար մի
գեղ», նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ դրա­
նում եմ գործածուած Տաթև. ձմ. ճիա. «Մե­
ղուն առնու
զցօղն և քաղցր
մեղր շինէ, և
ծառն և քարն գազպէն
առնեն և խոտ մի
կայ՝ որ սիրիխիշտ առնէ, որ է յոյժ դեղ
օգտակար»։
ՍԻՐ
=
Պրս.
Հլ^ձ^յ^.
տՄճՏտէ
«
է սա իրինչ
որ տեղայ ի վերայ ուռի ծառոց ի Հերաթ
գաւառի, զոր երբեմն ընդ ալեր գարւոյ զան–
դեալ, տան ուտել տենդակալ
մարդոյ, որում
լինի և դեղ և սնունդ կերակրական և է յոյժ
օգտակար, որ և ասի
ՏՄՃԱՏւե;»
(
չ"Ը կաթ)։
—
Տե՛ս նաև
շ է ր խ ի շ տ ։ —
Աճ.
ՍԻՐՈՆ
«
նռան ծաղիկ, ճուլինար» Գաղիաճ.
ունին
միայն Բառ.
երեմ.
յաւել.
571
և
ՀԲռւս. §
2765։
ՍԻՐՈԻՐԴ.
ինչ որ տեղ ցոյց տուող
անըս֊
տոյգ նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ
գըտ֊
նում եմ գործածուած
անթուական
մի ար­
ձանագրութեան
մէջ՝ Վիմ. տար.
249,
հ ը ն –
ձ ա ն ,
ա յ գ ի , գ ի ւ ղ , ն ր կ ի ր
բառերի հետ. «Վա֊
շուվաշաց
սիրոլրղն իր ձորովն»։
+ ՍԻՐՏ, ի
հլ. «սիրտ» ՍԳր. Ոսկ. Եզն.
ևն.
որից
ս ր տ ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
Երգ. դ.
9.
ս ր տ ա բ ա խ
Ոսկ. Կող. և Եփես. Վեցօր.
ս ր տ ա բ ե կ
Բ. մկ.
է.
39.
Սեբեր. Ագաթ. Ոսկ. ես.
ս ր տ ա գ է տ
Գծ.
ա.
24,
ժե.
8.
Ագաթ,
ս ր տ ա լ ի ր
Կորիւն. Ա֊
գաթ.
Ս Ր տ ա ւ ա ւ չ
Ոսկ. Բուղ. Եզն. Կորիւն. Սե­
բեր.
ս ր տ կ ե ղ
Բուզ.
ս ր տ մ տ ի լ
ՍԳր.
ս ր տ ն ո ւ լ
Ոսկ. մ. բ.
7.
ս ր տ ն ո ւ թ ի ւ ն
Եւագր.
28
(
և յա­
ճախ),
ս ր տ ա ց
(
իբր
ս ր տ ա ն ց )
Աթան.
463.
ա յ ր ա ս ի ր տ
Խոր. Արծր.
ք ա ջ ա ս ի ր տ
Բ. մկ.
ե.
10.
հ ա յ կ ա ս ի ր տ
Արծր.
թ ա ն ձ ր ա ս ի ր տ
Ոսկ.
ես.
ա ն ս ր տ ն ո ւ թ ի ւ ն
Լմբ. սղ.
գ ա զ ա ն ա ս ի ր տ
Եփր. թգ.
430.
խ ս տ ա ս ի ր տ
ՍԳր.
խ օ թ ա ս ի ր տ
ՍԳր.
ն ե ղ ա ս ր տ ի լ
Ոսկ. մ. բ.
28.
մ ի ա ս ի ր տ
Ագաթ,
ս ր տ ա կ ր ա ն ք
«
սիրտը պատող մաշկը՝
նեըսի կողմից» Տաթև. հարց.
619.
ս ր տ ա ­
պ ա ն ա կ
(
չունի ԱԲ) «ձիու կրծքի
ծածկոցը»
Զքր՛ սարկ. Ա.
22, 86.
նոր բառեր են
ս ը ր –
տ ա ՜ ր ա ւ , ս ր տ ա կ է զ ,
ս ր տ ա մ ո ր մ ո ք , ս ր տ ո տ
ևն,
=Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ. Ճ^ձ1–
ձևից,
ցեղակիցներն
են յն.
«
Օթ01*,
լոն.
«
թօձւ-դ,
*
Պթ,
կիպը.
/.00՝
Ա5,
լեսբ.
՝/.6
Հ
Լ
Ա
,
լտ.
*
Շ Օ ո Յ >
* 0
Օ ք Տ > ։ * Շ Օ ք Ր > Շ Օ ք ,
սեռ.
ՇՕքՅւՏ,
դոթ.
ՈՅ–
ւ՜էօ,
անգսք.
1
ւ601՜է6,
անգլ.
հ63ւՎ,
հհիս՛.
հւՅւ՝էՁ,
հսաքս.
հՏւ՜էՅ,
հոլլ.
ոՅւ՜է,
հբգ. հ&ռճ,
գերմ.
11
Ը1Ճ,
լիթ.
§Մ(11Տ,
լեթթ. տոձտ, Հպը֊
բուս.
Տ€)Դ
(
հյց.
Տ ՄՁՈ ) ,
հսլ.
ՏՐԱս106,
ռուս.
ՕՇԲ^ԱՇ,
չեխ. Տ
Հ
Ճ
Հ
Շ, սերբ.
Տ՝ք06,
հիոլ.
ՇՈ(1շ,
ն. իռլ.
0
ՐՕւԺՈ6,
բրըտ.
Աք612
(«
միջավայր»
220
Fonds A.R.A.M