ՍԻՍ
218
ՍԻՐ
մ ա ն ի )
Մխ. հեր. 83. Բժշ. որից կրճատուած
կամ
ուրիշ բառի հետ շփոթելով՝
ս օ ս ա մ բ
Կոստ, երզն. 113։
= Պրս.
քյձ^^.
ՏէՏՁՈեՅք
կամ
ՏԱՏՁՈնՅՐ
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. 893) բառն է, որ
յայտնի էր նաև հին դասական
հեղինակնե­
րին, հմմտ. յն.
<Աօ6ս.ՅքԱ<^
(
Դիոսկ. Թէոփ–
րաստ, Պլինիոս), լտ,
Տ1ՏԱՈ1եոաՈ,
որոնցից
փոխառեալ են իտալ,
Տ6Տ61Ո՚եւ՜ւՕ>
վր
ա
9՝
ե՚ցե;>3&ձ(>50 ս ո ւ ս ա մ բ ա ր ի ։
Ուղիղ մեկնեց նախ Նորայր, Բանաս,
1901, 126,
որից յետոյ Աճառ, ՀԱ 1908,
121։
Ընդարձակ
քննութիւն
ունի Արթին–
եան
Բա\.
1, 117—120
և Ամէն, տա­
րեց. 1921, էշ 183—5։֊–
Ըստ
ՏճձշԼ
Մխ. հեր. §§ 53 և 61 յն.
օւօձ^րւօ՝/
թէև
ձևով
նոյն, բայց
նշանակութեամբ
տարբեր է և չի ներկայացնում
ճիշտ
նոյն
բոյսը։
ԳԻՌ.֊֊Երև.
Մշ. Ջղ. Տփ.
ս ո ւ ս ա մբ ա ր ,
Ախց. Շմ. Սլմ.
ս ի ա է ոմբ է ա ՝ ,
Ղրբ–
ս ա մ բ ա ր ,
որոնք բացի
բոյսը նշանակելուց, նաևիգա­
կան յատուկ անուն են։
+ ՍԻՍԵՌՆ, ն
հլ. (սեռ.
ս ի ս ե ո ա ն
կամ
ս ի ս ո ա ն )
«
սիսեռ, տճկ,
նոհոլտ» Ագաթ.
Գաղիան. Վրք. հց.բ. 367. դրուած
ս ի ս ա ո ն
Վրդ. առ, 193, որից
ս ի ս ե ո ն ա խ ո ր ո վ
(
նոր
բառ
)։
= Բնիկ հայ բառ.՝ հնխ.
և ՚ 7
0
ւ 1 < ՚ Օ 1 – –
ձևից,
որի դէմ միւս
լեզուներն
ունին
Կ ՚ ւ Ա ՚ 6 1 ՜ – .
հմմտ. լտ. ՃՇՇՀ, մակեղ.
/«
Տքյթօւ,
յն.
»0
է0^
(
ծագած
*•
Հ^/թ^6^
կամ *՝/.պյՕՀ, ձևից), սանս.
քւ^ՈՅ
«
ոլոռ» (եթէ միայն ճիշտ է այս նշա­
նակութիւնը), և լատինականից
փոխառոլ–
թեամբ
հբգ.
1
սօհ1ՄքՅ, շ հ ւ հ ո Մ Յ ,
մ. և նբգ.
1
սշհ6յ",
հպրուս.
1
<6Շ1<6քՏ
«
ոլոռ»,
սլ.
1
ս1սՅ
«
սիսեռ» և աւելի ուշ փոխառոլթեամբ
հբգ.
նբգ.
շւՏՇւ՜Ո,
Սէ
Շ123քՅ,
չեխ. ճ2.էՈՂ,
լեհ. ճշճօ^տւ,
օ ւ շ շ ւ շ ւ ՜ շ շ շ ե Յ
(
Բ օ հ օ ա ^ 1,
451,
Տ օւ տ ՅՇ գ 519, Ցշւ-ՈՇԽՄ 503,
^3\ձշ
158,
Տ ա օ ս ա
6
ա
6
է ) : -
Հիւբշ– 490,
ՆՀԲ լտ.
բառի հետ, նոյնր նաև
Լ Յ § . ճաւ. Տէ. § 1996,
Հիւնք. Հիւբշ.
Խա. Տէսձ.
13
(
կասկածով)։
ԳԻՌ.֊Գոր.
Ղրբ–
ս ի ՚ ս է ո ն ը ,
Ալշ. Զթ– Մշ.
Վն.
ս ի ս ե ո ,
Սլմ.
ս ի ս ե ո , սսեո,
Ախց– Երև.
Խրբ. Կր. Տիգ.
սիս է ո ,
Սեբ.
ս ի ս է ՝ ո ,
Հճ.
ս ի –
սէր,
Մկ.ննխ.
ս ը ս է ո ,
Տփ.
ս ի ՚ ս ի ր ,
Ագլ.
ս ա ՚ յ ս է Ո ո ն ։
նոր բառեր են
ս ի ս ե ո ա կ նր , ս ի –
ս ե ո ն ո ց ։ —
Սվեղ.
ս ի ս ի ո ։
ՓՈԽ. — Վրաց.
ե օ ե օ ծ օ
ս ի ս ի ր ի
«
սիսեռ»
(
Չուբինով^
1180),
փոխառեալ
Տփղիսի հա­
յերէն
բարբառից։
ՍԻՍՂԱՆԻ
«
մի տեսակ
բոյս, ճանկիկ, տճ.
հանըմ էլի ծաղիկը, լտ.
ՇՅբ ո ք օ 1 ա Տ ,
ֆրանս.
Շհշ^1՜շ1շա\\&»
Ամիրտ. ունի
միայն ՀԲուս.
§ 2758,
*
ՍԻՍՊԱՐ
«
մի տեսակ սիսեռ կամ զկուղ,
0
օ 1 ւ 0հօ Տ Տ61տեՅՈ^>
Ամիրտ. ուղիղը
ս ի ս պ ա ն
Պէյթար,
ունի միայն ՀայԲուս. § 2759։
= Արաբ. պրս.
Օ Լ « ^ – « < Տ1ՏեՅՈ,
որ սխալ
գրչութիւն է, փոխանակ
լինելու
0 1
^ * * – յ ֊ ^ . Տ Յ՜
եՅտէՅՈ՝
ըստ
ՏէշատշհոշւճԸՐ,
Պյ21ԼԻ\
12, 93,
որ ըստ իս պրս.
0 1
յ ^ յ . – ՏՅբւտէՅՈ
բառի ա֊
րաբացեալ
ձևը, և «է դեղ իմն անուշահոտ,
գոլով սորա միրգ ինչ որ լինի ի չափ շլորոյ. և
ունի ի միջի իւրում հիւթ ինչ անհամ, զոր ի
գործ ածեն
յոմանս
բաղադրութիւնս, նա­
խագոյն
էր
ՕԱ-֊–^^ՏՅե-բւտէՅՈ,
այսինքն
«
ստին շան», զոր ապա թեթևացուցեալ
ա–
սացին
ՏՅբւտէՅՈ^»»
ՀԲուս. պրս.
Տ1տեՅՈ
բառից։
ՍԻՍՐ
կամ
ՍԻՍՌ
«
խոտ
որոյ արմատն ո֊
րոմ ան ալերբ զանգեալ
բժշկէ
զարգանդն
ուռուցեալ»։
Ունի
միայն
Քաջունի, հտ. Գ,
էջ 218. այլուստ
անյայտ։
*
ՍԻՏՂ
«
ջրի աման, դոյլ» Բրս. մրկ. 323–
–
Լտ.
Տ1էս13
«
դոյլ» բառն է, որ կարող է
ուղղակի անցած
լինել
հայերէնի,
ինչպէս
կարծում է
18,
էշ 34Ց և կամ
ն. 3 111.0.
«
դոյլ» ձևի միջոցով, ինչպէս
ունի
Հիւբշ. բառի
յետին գործածութիւնը
վերջինի
կողմն է, բայց չի թոյլ տալիս վճռապէս
ճըշ֊
տել հարցը։
Յոյնից են Փոխառեալ նաև ա֊
սոր. ֆ^իտ^ճՕ
Տէ՚էւՅ,
պրս. արաբ,
«
կէս ֆնտանոց մի աման», արաբ.
^.Լ^ՏՅքԱ,
,
յ..Լ>.–~,ՏՅ^||.Յ1
«
ունկերով
մի աման»
(
Կամուս
թրք՝. թբդմ. Գ. 246). թրք. Հ-Նա
ՏԱՍ,
թուշ.
և ձ օ շ ո ստիլ,
ուտ.
1
տԱ1
«
մի ֆունտ»
ևն։ —
Հիւբշ. 379,
նՀԲ լտ.
տ1էս1Ձ։
ՍԻՐ.
անստոյգ բառ, մէկ անգամ
ունի
Fonds A.R.A.M