ՍԻՆ
215
ՍԻՆ
ալ
Լծ. կոչ. կա չ նաև
սնին
ձևը՝ Լմբ. առակ,
և
ցնոտի
«
անարգ»
Բառ. երեմ, էջ 318։
–
=Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
Ա ՚ 6 Ո 0 –
ձևից,
հմմտ. յն. հոմեր. ՝ՀՏ.՝էշեզ, աատ. էւՏէՕՀ «պա­
րապ, սին, փուճ, ոչինչ»,
7.
Տ7ՏԱ>1*
«
խոռոչ»,
•
ձ&՝,00՝Տ «պարպել, դատարկել»
( 5 0 1
Տ Յ Շ գ 434,
ԸօձՕէպ
1, 365, 390)։
Հայերէնից և
յունա֊
րէնից դուրս այս արմատը
ուրիշ որևէ
լեզուի
"՛
էշ 2-է պահուած։—Հիւբշ.
490։
ՆՀԲ լծ. հյ.
ոսին
և յն. %ՏԳՕՀ>
XVIII–
ՇԱՏԸՈ. 19
յն.
7
^6–<
Չուբինուէ՝ վրաց.
1)
շ6օ
սենի
«
ախտ, հիւանդութիւն»
բառի
հետ։
ՏՑէէւշհ.
1850, 361
և
ճ ո ~
ՇՅ
81, 366
սանս. ՀԾպձ,
յն.
)
^6հ
Լշ§ք. Սէ/ցՇՏՇՈ. 533 ոսին
ձևի դէմ դնում
է սանս. *^՝ճ<;ա&Ր),
գոթ.
քՁ^ տ օո
«
ուրախանալ»,
ք շ ր ք Տ
«
պատշաճ, յար­
մարաւոր», ա\\֊Հ
38, 576
յն.
«՚*&
Հիւբշ. 1Լ2,
23, 17
և
34
սանս.
<^ՅՈ^Յ, քԱՈ^Ձ,
յն.
*
Տ՝/տ6<–»
Սրանց հա­
մեմատ նաև Տէրվ. Նախալ. 73։ Հիւնք.
սան
բառից,
Տշհշքէ61<աւէշ Տ 8 28, 283
սանս. դՍՈՃ, զնդ.
ՏԱՈՅ
«
թերութիւն,
պակասութիւն»։
ԲՅէւ՜սեՅՈ^ II՝ 14, 59
ոսին
միացնում է լիթ.
թ6Տ2է1
«
մազերը
քաշել»,
յն.
7
էՏՀՕ>
«
սանտրել», լտ.
բ6ՇէշՈ
«
սանտր»
բառերի հետ\
ԳԻՌ. — Մշ.
հօսնիլ
«
թառամ իլ,
դե զն ի լ,
թարշամիլ»,
Բլ. Մշ.
ոօսին
«
արօտի
մէջ
չհընձուած
ու չորացած խոտ»։ Տե՛ս և
սին–
լըք
Ո Ր ։
ՍԻՆ
«
հազորան
պտուղը, տճկ.
իւ Վէգ,
ննխ.
օվաւլ,
ֆր. տօէնշ» Բժշ.։
Լ Ձ § ; (յ6Տ.
ճ ե հ ճ. 29
կցում է պրս.
Տ1Ոյ՚Յժ
(
աւելի
Տ\ո)\ձ)
«
փշատ»
բառին։
ՀԲուս.
§
2751
սին
«
դատարկ»
բառից
(
իբր
չնչին պտուղ) կամ
գրելի
սինձ,
որ է «փշատ»։
Հիւբշ. 276 կասկածով
դնում է պրս.
Տ\Հ\)՚ւձ–ից։
+ ՍԻՆ
տե՛ս Սուն, սնանիլ։
*
ՍԻՆԱԳՈՎԴԱՅ. ի
հլ. «հրէական
ժողովա­
րան», ունի միայն ՀՀԲ. հներից
աւանդուա՞ծ
է՛
=֊=3ն. ՕՕ^ՀՀ֊օՀ՚դ «Ժողովարան
(
յատկապէս
հրէիցը)»,
որից նաև լտ.
Տ ^ Ո Ձ § 0 § Ձ ,
ֆրանս.
Տ^ՈՁ§0§;Ա6.
ծագում է յն.
ՕՍ^֊ՕէքՕ)
«
հաւաքել»
Բ
ա
ւից>
Ուղիղ մեկնեց ՀՀԲ,
ՍԻՆԳ
կամ
ՍԻԳ
«
կշիռ չորս կերատի»
(
որ
է ըստ Մանանղեան, Կշիռները՝ էջ 20, գրամ
0,75
5
1
9
)
Շիր. 27։
Ալգերեան, Բցտր. չփ. և կշռ. էջ 162
պրս. էձԼԼա ՏՃՈ§ «քար, կշիռ»։ ՆՀԲ սրա­
նից առնելով՝ պրս.
սինկ։ Լ Յ § . 06ՏՁՈ1.
ճ ե հ ճ . 71
և
Տ ^ տ աշէՁ
48, 39
ասոր.
^Զ֊-^֊ՕՕ
Տտգ,
որ թերևս նշանակում է
«
կէս դրախմ ի» և փոխառեալ պիտի լի­
նի պրս. (ձԼյ^,
Տ1–^Ձ1<
«
մէկ երրորդ» բա­
ռից։ Պատկ. Շիր.27 պրս.
ՏՅՈ ե
«
կշիռ–,
Տ\~՝գձ\ճ «մի երրորդ մաս»։
Հիւբշ. 237
ասորի
ձևի հետ միասին՝
կասկածով
իբր իրանեան
փոխառութիւն։
Սինգեղոս
տե՛ս
Սենգելոս։
*
ՍԻՆԴԻԿՈՍ
«
հոգաբարձու
հասարակաց
ի վարել զդատ իւր և պահանջել
զիրաւունս»,
ունին միայն ՀՀԲ և ՋԲ։
֊
Յ ն .
օ^8ւ՝Հ0<;
«
փաստաբան»,
որից նաև
վրաց.
եօՇէՕօյաեօ սինւլիկոսի
«
փաստաբան»։
Ուղիղ մեկնեց ՀՀԲ,
*
ՍԻՆԴՈՆ, ի
հլ. «բարակ կտաւ,
բեհեզ,
պաստառակալ»
(
գրուած նաև
սիդոն, սնդոն,
սնդուն, սնդու, սնդոյ, սնտու)
Վրք՛ հց* բ՛
224.
Մաշտ. կիլիկ. Լմբ. \մտ. էջ 130
( ՚
ս ր ն –
դոնի, ի սնդոնի).
Պտրգ. աթան.,
֊
Յ ն .
Օէ^օս)՝*
«
հնդկական
բարակ
կտաւ
վուշէ կամ բամբակէ», համարլում է ծագած
՚
Լ՚ՕՕ;
բառից՝ իբր հնդկական
( 6 0 1
Տ Յ Շ զ
866) .
որից փոխառեալ են նաև լտ.
Տ1Ոճ0Ո
«
բա­
րակ կտաւ, մուսլին», վրաց.
էօյօո6օ սիդոնի,
եօ6յյ>է»ւ6օ սինդոնի
«
բարակ կտաւ», ասոր,
ձ՚Օ յ֊-Հ-Օ
ՏւճօՈՅ,
քրդ.
Տ1Ո(1ՅՈ
«
քօղ»։—.
էջ 380,
Ուղիղ
մեկնեց նախ ՆՀԲ։
*
ՍԻՆԵԴՐԻՈՆ
«
ժողով, ատեան».
ունի
միայն ՀՀԲ, առանց
վկայութեան։
=–3ն.
31)760910՝.»
«
ժողով,
խորհրդարան»։
Ուղիղ մեկնեց ՀՀԲ,
"
ՍԻՆԷՀԻՍ
«
մի տեսակ ջերմ» Մխ. հեր. 64,
֊
Ցն.
7
է՚յք)Տ10Հ
001&
Հ+~Հ
«
քտեոտ ՕՕ Ո է ւ ո սՅ » ՛
Ուղիղ մեկնեց Տճձ&Լ
Մխ. հեր. § Տ,
*
ՍԻՆԻ
«
ափսէ, սկուտեղ»
(
չունի ԱԲ) Սմբ.
Fonds A.R.A.M