ՍԻԿ
զերքից հանոլած
մանր
աւազահող, որով
ոսկերիչները
զանազան բաներ են ձուլում»,
որից Ալշ. Կր. Նբ.
ս կ ի ի
Երև.
ս կ վ ի ի
Մրղ.
սըկկէլ,
Սլմ.
սկել,
ս
ղ ՚ ° լ
«
խորասուզուիլ,
ընկղմիլ», իսկ Մշկ. Ք. «չուրը
պարզուիլ,
պղտորութիւնը
անցնիլ»,
ս կ ո ի լ
Վն, «ծանր
ծանր ջրի տակ
իջնել»։
*
ՍԻԿԱՐԵԱՆ
«
աւազակ, մարդասպան, սը–
րիկայ»
Գծ. իա. 38 (ուրիշ վկայութիւն
չու–
նինք),
= 3ն.
01*&1005
բառից տա ւ։ տ դարձուած
Ս. Գրքի թարզմ անութեան
ժամանակ, այս
էլ փոխառեալ է լտ.
ՏւՇՁւ՜ւԱՏ
«
աւազակ» բա­
ռից (արմատը
ՏւՇՁ
«
դաշոյն»),
որից նաև
ֆրանս.
տւՕՁՄՇ,
դեըմ.
Տւ1<ՅՈ61՝–—
ձիւբշ.
378,
ՀՀԲ և ՆՀԲ դնում են լատինից։
*
ՍԻ ԿԻՐԻԷ
«
քե՛զ, Տէր» Պտրգ. 370. ուրիշ
տեղ գործածուած
չէ։
=
;
Տն.
օօ՚ւ, xՍք)^տ՚
Ունի և ուղիղ է մեկնում
Տաշեան,
Պարդ. 370,
*
ՍԻԿՂ, ղ
հլ. (սեռ.
ս կ ե ղ )
«
մի տեսակ
հին
չափ և դրամ» (որըստ Մանանդեանի, Տե֊
ղեկ. ինստիտ, 2, 30, կշռում էր
՚/
Հ
ունկի, որ
է 6,8 դրամ) ՍԳր. Շիր. էջ 28, Բրս. մրկ. էջ
381,
= Ցն.
ծՕ&ՕՀ
կամ
Օ
՚1
Հ
Ճ
ՕՀ
«
պարսկական,
հրէական կամ եփեսական
մի դրամ», որ
ծագում է եբը,
Էյյ^^շյ § 6 գ 6 ւ
Հոմանիշից, աըմա–
տը§1զ՚ձ\
«
կշոելէ֊-աըաբ.
1
^
«
կշռել
ծանրութիւն», ասուր.
»–\
ք ՚ I * ՜ | |
§3՝ԼՀԶ–1 Ա
«
կշռել»
(
յետոյ
«
հաշուել»),
§ւ1յ1ս
«
սիկղ»
(
ՏէքՅՏՏՈ13ւ61՜, Ճ1 թ հ Յ ե շ է 1ՏՇե6Տ ՝՝/6Ր2.
ճ. ճտտ^. Ս.
ձճ\սձ. աւն&է. էջ,
994,
ՕշՈէ–
2
ՏՇհ, ճտՏյ՚Ր. Ւ13Ոճ\\ք6ւ՜է.
685— 6)։
Յոյնից
են նաև լտ.
Տ101սՏ,
ֆրանս.
Տւ֊16,
զերմ.
Տ
Շ
Ճ
Շ
Լ վրաց.
ՏւեւԱ,
ռուս.
08
Ճ.Ո՚ե
ևն։
նոյն
բառից է կազմուած
յն.
I
«
ականջի
գինդ», որ արևելեան
սովորութեամբ
ոսկի
կամ արծաթ դրամ է լինում
(
Ք Օ ւ Տ ՅՇզ
863)։
—
Հիւբշ. 378։
նախ ՀՀԲ դրաւ իբր եբր. բառ։
Աւգե֊
րեան, Բցտր. չփ. և կշռ. 163 յն.
օ՝//.օ;՛
նՀԲ եբր.
շէդլ։
ՍԻՂ
ՓՈԽ.-Ըստ Մառ. \\ո1\0Ո. 66
հայերէնի՞ց
է վրաց.
եօյշոտ ս ի կ լ ա
հոմանիշը։
ՍԻՂԵՂԱԻՈ Ր
«
չար,
մեղանչական», ան֊
ստոյդ ընթերցուած, որ մէկ անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Յճխ. էջ 202. «Ոխութիւն և
նախանձ և ատելութիւն, որթէ ոչ ազատես–
ցի յայսոցիկ չարեաց, մահ անձին և այլոց
ստանայ, զի քինայ և զչարի ի խորհուրդս
սի ղեղաւորս և զթոյնս դառնութեան
հեղու»
(
երկու
հնագոյն
ձձ. ունին
մ ե ղ ա ւ ո ր ս ,
երկու
ձձ.
շ ե ղ ա լ ո ր ս
և երկու
ո՛չ֊հն\ադո
յնները
միայն
ս ի ղ ե ղ ա ւ ո ր ս ) ։
*
ՍԻ՚ԼԻՏ՝ւ>
«
բարակ
ալիւրով շինուած հաց»
Վրք. հց. ա. 272։
= 3ն. ՅՕձ՜Հ՝Բ.օ՝/ «գերմակ
ալիւրէ հաց», որ
ծագում է լտ.
տԱ1§0
«
առաջին
կարգի ըն­
տիր ալիւր»,
Տ1ւ1§1Ո6ԱՏ
«
գերմակ
ալիւրով
շինուած»
բառերից։—
Հիւբշ. 379։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
*
ՍԻ՚ ԼԻԴ Ո Ն ,
որ և
ս ի ղ ի կ ո ն , ս ի լ ի կ ո ն , ս ղ ի –
կոն
«
մի տեսակ
ներկ,
սուսր,
աւաԱՈԱ)
Գաղիան. բժշ.։
–
Արաբ.0շ.ձԼ^~
ՏւԱզ՚ՄՈ՝
նոյն նշ. (Կա–
մոլս, թրք. թրգմ. Ա.412), որից նաև թրք.
, – , . 5
^ ^ ^ ^ Տ ս 1 ս § 6 Ո
(
տե՛ս և
ա ս ր ո ւնս , ս ր ի –
կ ո ն ; –
Աճ.
նՀԲ և ՋԲ արդէն
ս ի ղ ի ղ ո ն
հասկանում
են իբր տճկ.
սիւլիւկէն.
ուստի չարա­
չար
սխալւում է ՀԲուս. § 183, որ
բառս մեկնում է յն. Յւճ՚ւ–Հ^10՝>, լտ.
Տւ1ւ§0
«
հասարակ
ցորեան կամցորենի տե­
սակ
մի», (աւելի ընդարձակ տե ս
աս–
ր ո ւ ն ո ) :
•
ՍԻՂՂ Ո Բ Ա Յ , ի
հլ. «վանկ, հեգ, տառ»,
քոր և ա սլում է
ս ի ղ ո բ ա յ , ս իղ ո բ է ,
ս ի ւ ղ ղ ո –
ր ա յ ,
ս ի ւ ղ ո բ ա յ , ս ի ղ ա բ ա յ , ս ա լ ո վ բ ա յ ,
ս ո ւ ֊
ղ ո բ ա յ
Պտմ. սահ. 8. 38,
ս ո ւ ղ ո յ բ ա յ
Արծր.
193,
ս ո ղ ո ր ա յ
Ոսկ. մ. ա. 248. Պրպմ. 447,
ս ո ղ ա բ ա յ
Մ աղ. թղ. 77,
ս ո ղ ո ր է
նար. առաք.
433,
ս ի լ լ ա բ ա յ , ս ո ղ ո վ բ ա յ
Մայրագ. (Շողա­
կաթ 116)յ Կորիւն. Եւս. քր. ա. 37. Խոր.
Փարսի Արշ. Ղիոն. ածայ.։
=–3ն.
օս).).0է^–ք)
«
վանկ, տառ», ծագում է
ՕԴ՝) «միասին»
+
)
օ.ս.ֆ&՝/ՀՕ «առնել»
բառերից
և նշանակում է բուն «փաղառութիւն»,
յոյ­
նից են փոխառեալ նաև լտ.
Տ^11 ՅԷ)3,
ֆրանս.
213
Fonds A.R.A.M