պատահական
նմանութիւն
ունի պրս.
ճյյԼձ.
.1
ւտէՁւ՚Ձե
«
անուշահոտ
մի արմատ,
թրք. գա րա կիւն լիք»։
—
ՍԹԱՓ
ահ՛ս
Թափ։
֊
Կազմուած
է
ս
սաստկականով՝
թափ
արմ ատից։
Ուղիղ
մեկնեց նախ ՆՀԲ,
85
էէ10.հ.
2 0 1
^ ( 3 1850, 361, ձ ո Շ Յ 88, 432, Լ Ձ § .
Սւ-շտտշհ. 155
սնս.
տէհտթՁ^Յէւ
ձևի
հետ՝ իբրև
տէհ2
արմատի
անցողականը։
Մերժում է Հիւբշ. ԽոՂ. Տէսձ. Էջ 13։
Տէրվ. Նախալ. 53 գնում է հնխ.
տէտթ
արմատից, որից նաև
թափ.
ուստի և
ս
արմատական և յետոյ ընկած։
Այս
մեր֊
ժելով
ուղիղ մեկնութիւնը
տալիս է Լե­
զու 1887, էջ 16, ինչպէս նաև Հիւնք.։
ՍԹԵՐ
«
վայրի նարդոս,
ՁՏՅՈ1Ծ1»
Գաղիան.
(
ըստ
Նորայր, Բառ.ֆր. 93 բ
ՅՏՁՐՇէ
կամ
Ո31՜Ժ Տ Յն^ՅցՔ ՛
1
ըստ Կոյլալ, Բառ. գերմ.
ե31(ՅՈՅՈ, V316^^^ՈՅ),
չունի
ՀԲուս.։
Նո՞յն է արդեօք պրս. ՋյԼ~–\
1
ՏէԶՐՁ1<
«
անուշահոտ
մի արմատ»։
*8
ԻԱՂՈՍ
«
կշիռ»
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 285։ Պէտք է ուղղել
սիկղոս։
֊
Յ ն .
<31*/՝>օ;
«
կշիռ, որ առնում է մե~
ղիմնոս—51,
84
լիտր»։ — Աճ.
*
ՍԻԱՍԱԹ
«
պատրաստութիւն»
Մաղաք,
աբ. 18. «Յուղարկեցին
զնոսա մեծ սիասա–
թով ի Կեասրիա»։
֊
Արաբ,
ւշ^-ձ^ա Տկ&Տճէ
«
կառավարու­
թիւն, վարչութիւն,
քաղաքականութիւն»։
Այսպէս
մեկնեց Պատկ. հրտր. Մտ­
ղաք, աբ. 64, բայց արաբերէնում $1\քՅ–
ՏՅէ
չի նշանակում
«
պատրաստութիւն»։
ՍԻՐԱՆ
«
Փ այտաստան». ունի միայն
Բառ.
երեմ, էջ 285։
•
ՍԻՐԻԴ/ԼԱ
«
գուշակ կամ
մարգարէուհի,
խորհրդազգած
քերթողուհի»
Եւս. քր. որ և
սխալ գրչութեամբ
սիբհղղա,
հին
հնչումով
սիրիւղղայ,
բցռ.
ի սիոեղղեայ
Խոր. ա. 7.
յիշուած են իբրև յատուկ
անուն (և ո՛չ իբր
հասարակ
անուն)։
-
Յն.
ՕւՅն^>,7.,
որից և լտ.
Տւհ^113
«
մար­
գարէուհի»։
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ,
ՍԻՐՆԿՈ.Ն
«
մի տեսակ կախարդական պահ­
պանակ», մէկ անդամ
ունի Մանդ. թ. էջ 83.
«
Ել եթէ պահարանք և սիբնկոնք ի կռա­
պաշտութիւն
տանին,
որչա՞փ ևս առաւել
յուռութք և հմայք
դիւականք»։
Արա հետ
նոյն են՝
սնիկոն
Ոսկ. ա. տ իմ. էջ 85 (Հը֊
մայքն, կիւսքն,
խտիրքն,
ծնունդքն, պա­
տահարքն,
սնիկոնքն,
դիւթութիւնք) և էջ
105 (
Ի սնիկոնս հատանել), Եւագր. էջ 139
(
սնիկոնս չարկանել),
սննիկոն
Մանդ. իզ. էջ
194,
որ Հին բռ. մեկնում է
«
հմայողական
դիւթութիւնք», իսկ Լծ. եւագր.
«
գարընկեցու֊
թիւն»։
Բոլորի մէջ լաւագոյն
ձևը
համարելի
է
սնիկոն։
ՆՀԲ
նոյն է համարում
սիբնկոն
և
սննիկոն։
ՋԲ և ԱԲ երկուսը իբր տար­
բեր են նշանակում և
սիքնկոն
մեկնում
«
յն. խոզի մորթէ պարկ կամքսակ» Հի­
մա՛
ՕսՅք^7), 01)3^7)
«
պատեան», որ հա­
նում են
ՕսՀ
«
խոզ»
բառից)։
Այսպէս
նաև Ալիշան, Հին հաւ. 403։
*
ՍԻԳԷԼ
(
սեռ.–\) «հրաման, կնիք» Յիշատ.
«
կալուածագիր»
Օրբել. հրտր. էմ. էջ 167,
որ և
սիգղ (
Ա
Ի<յեղ> –
ա
ց > – օ ք )
«
կնիք» Մար­
թին,
սիգեղ
Կեղծ-Շապհ. 55. Անսիզք 21, 23,
գրծ.
սիղեղիւ
Պտմ. կիլիկ. 207.
սիկել
Տա–
թև. ձմ. ժա.։
–
Լտ.
Տ1§Ա1ԱՄ1
«
կնիք» կամ սրանից փո­
խառեալ
յն. օպ՚ւճճւօ՝1 «կնիք»,
օւքւճճօէ
«
կայսերական
հրամանագիր»
(
Տօթհօշ16Տ
187)
թառից։
Լատին
բառը
կազմուած է
Տ1§ՈԱա
«
նշան» բառի նուազականից
(՝
$1
չւ1ճՇ
710)։
Նրանից ենփոխառեալ նաև գերմ.
Տ՚1Շքշ\ «կնիք», իտալ.
Տ1§ւ11օ,
արաբ. ձ»*–,
Տ1 յ 111
«
մատեան, դատաստանագիրք»
ևն։ —
Հիւբշ. 378։
Ուղիղ մեկնեց
ՆՀԲ։
*
ՍԻԳՆԱՅ, ի-ա
հլ. «դրօշակ»
Թղթ. դաշ.
17.
Ամբ. դատ. 88. «դրօշակակիր»
Մխ. դտ.
266,
֊
Լտ.
Տ1§ՈՅ,
որ յոգնակին է լտ.
Տ1§ՈԱՈ1
«
նշան,
ԴՐ
°Հ> դրօշակ»
բառի. հմմտ. յա­
ջորդը։
ՆՀԲ կցում է յաջորդին։
*
ՍԻԳՆՈՆ
կամ
ՍԻԻԳՆՈՆ
(
սեռ.֊\.)
«
դրօ֊
շակ» Խոր. բ. 83. Նար. խչ. 400։
Fonds A.R.A.M