«
է/իւղ», հհիւս.
հօւՈՄ
«
հայրենիք,
աշխարհ,
երկիր», լիթ, ՏՇ՚ԱՈձ, ՏՇԱպՈՃ
«
ընտանիք,
ծառաները»,
լեթթ.
Տ311Ո6,
հարուս.
Տ61Ո՜ՈՈՏ՝
նոյն
նշ., հսլ.
Տ6Ո՜ւ1
«
անձ»,
տՏո՜Ոյ՚Յ
«
ծառա­
ները», ռուս,
06\
Ա,Ո
«
ընտանիք»,
հին կիմր.
ՕԱՈ1,
ն. կիմր.
ՕԱ
«
ընտանի,
քաղցրաբարոյ,
սիրելի»,
հիոլ.
0
Օ11Ո, Շ06Մ1
«
սիրելի, սի­
րուն»։
նոյն արմատից
1
^
մասնիկով ածան­
ցուած
ձևեր են՝ սանս,
ց 6 \ ՚ 3 , <յ1՝\քՅ
«
սիրելի,
լալ, բարի, օղտակար», լտ,
Շ1\ՂՏ
«
քաղաքա­
ցի»,
օսկ.
Շ6ԱՏ՝
նոյն
նշ., անգսք. հաՏւՈ
«
ընտանիք»,
Ւո^-ԸԱՈժ
«
ընտանի», դոթ.
ԽաՏւ-հեսխ
«
տանտեր»,
հհիւս.
հյ՚ՕՈ
«
տը֊
նեցիք, այրու կին», հբգ. հաՕ,
հէօ
«
Փե­
սայ՝, ամուսին»,
հհ^Յ
«
հարս, կինը», լեթթ.
Տ1673
«
կինը», անգսք. \\1֊քշձ,
հբգ.
հ1–1"3՚է,
դերմ.
Ւ1օՄՅւհ
«
ամուսնութիւն»,
որոնց վրայ
աւելանալով
դարձեալ -ՀՕ- մասնիկր՝ հհիւս.
հ՚^քք
«
բարեկամական,
բարի», անգսք.
հտՕՐՇ,
ՒսՑւ՚Շ
«
հանդարտ,
քաղցրաբարոյ,
հեզ»,
գերմ.
§Ը116Ա6Ր
«
քաղցրաբարոյ,
անվտանգ,
ապահով», որոնք թէ՛ իմաստով և թէ մաս­
նիկով արդէն
նոյն են հայերէնի հետ (Բօ–
Խէպ
1, 358—9,
ՑօւտՅՇգ 426, ^ Յ 1 Ճ 6 164,
Տւ՜ՈՕԱէ–^6Ա16ւ
185 (
որ լտ.
Շ ա Տ
բառի կա­
պը սանս, գշ\ճ «սիրելի» ձևի հետ՝
մերժում
է. ընդունում է սակայն այլ համեմատու­
թիւներ,
առանց
յիշելու
հյ.
ձևը)։
X^3սէ-
ւ՜ՈՅՈՈ 3 0 1 ) . ֊
Հ ի ւ բ շ . 4201
Հներից
Առաքել
Սիւնեցին ստուգա­
բանում է «սա էր», այսպէս
Ադամգըր–
քոլմ, էջ 131 կարդում ենք՝ Սէրն Աստու­
ծոյ է նմանած, ի սկզբանէ
կայր ընդ
Աստուած. Վասն այն զանունն սէր ա֊
սաց, Որ է, սա էր միշտ ընդ Աստուած։
է Աստուծոյ
անունն Որ էն, Այսպէս և
սէրն
յայն
անուանէն,
Զի միևնոյն է
էրն և էն, Որ ցուցանէ
զի
սկզբանէն։
րԱՅթւ՜Օէհ, ՃՏ13 բօ1. 103
սամոյէդ.
ՏՕ–
էձՈ։
Բ6ւ61՜ա.
22, 37
յն.
տօ5.7
«
ուժգին
սիրել»
աա61՝, 1<ս1ատ ս. ՏշհԽւօհ.
8
էւ՝§. 2, 485
տեսնում է թաթարական
ազղեցութիւն
(
հմմտ.
թրք.
Տ6\՚1Ո61<
«
սիրել»1),
իսկ անդ. 4, 255 սանս.
^ՒՄՈՅ
«
գութ,
կարեկցութիւն»
։
նոյն
44, 578
սանս.
6
հ յ – ։ յ
Ա
տէւ, 2շո–
14—2045
(1
տբ.
307
զնղ.
Տէ՜ւ
«
գեղեցկանալ»
ձևի
տակ։
նոյն,
ՕւՕէ. 1Հ1ՄՃ6 246
զազա
Տ1Ո6ՈՅ
«
սիրել»։
Մառ
3 8 0
5, 286,
թրգմ. ՀԱ 1892, 164 զնդ.
2 3 0
Տ Յ
«
կամք,
փափագ»։
Հիւնք. յն,
02
էքւ7)1*
«
յուշկա­
պարիկ», պրս,
ՏՅք
«
իղձ, փափագ»,
թրք.
Տ6\՚–Մ16ւ<
«
սիրել»։
8
ս § § 6
1
Հ2 32,
25
մերժում է յն. ռկյ«սիրտ», վեգ.
հՅ>ճւ,
հպրուս. ՏՇ)/լ–
ձևերին
կցել
(
ձ.
ՏշհւաԺէ, Բ1ւՄ31ե. 224)
և սանս.
Ր.118-
«
ս ովորութիւն,
ազնւութիւն»
բառի հետ
դնում է հնխ.
1
Հ/6ՄՕ-, 1 < ՚ 6 Մ Յ ՜ –
նախաձե–
ւից։
Հիւբշ. 490 անապահով է համա­
րում
8
ս§§6–/ւ
մեկնութիւնը,
որովհետև
ստոյգ չէ դնել սանս, բառը
*
Ա ՚ Մ Օ –
ձևից,
կարելի էր, ասում է,
սէր
դնել հնիւ.
ե ՚ Օ Մ Օ –
ձևից, արմատը
\(՚
Շ\֊,
իբր սանս.
Ր,^3–,
դ՚ւ^ձ–
«
սիրելի»։ Ըստ այսմ վերի
մեկնութեան
առաջին հեղինակն է
Հիւ–
բըշման։
Յ
Հ
ՈՏՇՈ,
Ւ1Աէ. Ա. ձւ՝Ո՜1. 124
հաթ,
–
Տ9քՅ,
որ երևում է յատուկ
անուն–
ների մէջ։
ԲՅէւ–ԱհՅՈ7 Տ ճ 1, 190
կցում է
լտ.
ՇՅ՜ւ՚ԱՏ
«
սիրելի»,
լեթթ.
1
ՀոՐՏ
«
ցան­
կալ», հիռլ.
ՇՅք311՜Ո
«
սիրել»
ևն բառե­
րին՝ իբր հնխ. \(՚Լ֊ «սիրել»
արմատից։
(
Այս
մեկնութիւնը
ուղիղ չէ, որովհետև
յիշեալ բառերը ըստ
^ Յ 1 Ճ Շ
136
գալիս
են հնխ. գ&– արմատից, որ չի կարող
տալ
հյ.
ս է ր ) ։
Անդրի կեան, Բազմ.
1903, 367
սուղ
բառի հետ՝ լտ.
ՇՅքԱՏ,
որ նշանակում է «սէր» և «թանկ, որ է ՚
սուղ»։ Վերի ձևով մեկնեց
Տշհշք ւ61օ՝»ւէշ
8 8 28, 284։
Սադըզեան ՀԱ 1909, 335
սումեր.
Տ31
«
բունոց»։
Ւ^ՅքՏէ,
Յուշար­
ձան 425 թրք.
Տ6\^
«
սիրել»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ բռ. էջ 331
սեռ, սերիլ
բառե–
րից՛
ԳԻՌ
Ախց. Խրբ.
Մշ. Վն. Տփ.
ս է ր.-
Ալշ.
Մշ. Ջղ. Սլմ. Սչ.
սիրել,
Ախց. Ակն.
Երև. Կր. ննխ. Պլ.Ռ. Սեբ.
ս ի ր է ի
Գոր. Խրբ.
Շմ. Սվեդ. Տփ.
սիրիլ,
Մրղ.
սիրէլ, սիրալ,
Հմշ.
սիրուշ,
Զթ.
«
իյիլ. սիրիլ»
Հճ.
սիյյէլ,
Ղրբ.
սէ՚րիլ, ս ի ՚ ՚ ՚ ի լ »
Ասլ՛
սիւ՝է՝լ.
Ագլ–
ս ա ՚ յ –
րիլ—
Հմշ. Տիղ.
սիրուն,
Ագլ.
սարիւն
(
րո–
տացել է նաև ընգհանրապէս
«
լաւ»
իմաս­
տը), Ղրբ.
սէօ րիւն
(
որի մէջ
էօ
ձևացած է
Fonds A.R.A.M