208
ՍԷՐ
ՆՀԲ լծ.
սոնք, շուք,
շքեղ» րԱւ՜տէ,
Յուշարձան 407 սումեր.
Տ Յ §
«
գլուխ,
գլխաւոր», 415 մոնգոլ.
էՏ1ե,
բուրեաթ.
«
ուղիղ», թրք.
6
ԱՈ, ԱՈ
«
ուղիղ» ևն։
Պ11Ո11 ՛ս՛՛է ու կան
նմանութիւն
ունին արաբ.
Հյ-է-֊է»
֊
Յ յ ֊ ՛
«
քաշ», ասոր. իՀք–~՝
ՏՅ§Ո
«
մեծ, շատ», եբր. ԷՀ2Հը
Տ § 3
«
աճիլ»։
ՍԷ^, ո
հլ. «գալար կանաչ հասարակ խոտ»
ՍԳր. Վեցօր. 83, 87. «վնասակար
խոտ»
Եղիշ. մատն. Կանոն. Էշ 58, (ըստ
Տիրացու֊
եան,
Շօոէոեսէօ § 23 Ձ^րօտէւտ Յ1ԵՅ
Լ, § 27
շյ՚ոօճօո ժՁշէ>՚1օո Բ61-Տ.,
§
283
բւաբա6113
Տ3ճւքւ՜3§3 Լ.)
որից
սիզուտ
Վստկ,
սիզական
Գնձ.
սիզա բ ոյս
Ագաթ,
սիզաբերիլ
Խոր.
աշխ.։
ՆՀԲ լծ. թրք.
յ Ա
կամ
յ Ա ,
ՏՁ2
(
և
քրղ.
յ 1 ~ ւ Տ32)
«
կնիւն, պրտու»։ Աճառ.
ՀԱ 1905, Էջ 346 կրկնակ ձև
սինձ
բա֊
ոի, որի նախաւոր ձևն Էր
*
սէնձ.
հմմտ.
կորիզ
և
կողինձ։
Ըձէանձպ
ՀԱ 1908,
343
հնխ.
1
< ՚ 6 1 –
«
պառկիլ»
արմատից։
ԳԻՌ.֊֊-Երև. Խրբ. Կր. Մկ. Մշ. Ռ. Վն.
սէզ,
Զթ.
սեզ,
Սվեդ.
սիզ՝
որոնք զանազան
բ ո յ ֊
սեր են. ունինք նաև
սազուն
Մշկ.։
ՍԷԻՆ
«28"
օր ամ սոր. ունի միայն Քա֊
ջունի, Գ. 218։
*
ՍԷՀԷ
«
ծովեզր, ծովափ». յետին
ռամիկ
բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ գործած֊
ուած Սամ. անեց. շար. 142. «ի սոյն ամի
էառ
Սալահատինն
զԵրուսաղէմ և զամէն
սէհլն, բաց ի Սրոյ և ի Տրապօլսէ».
(
չունի
ԱԲ),
= Արաբ,
Տ&հԱ
«
ծովեզր»։ — Աճ.
*
ՍԷՅԼԱՆ
«
կարկեհան կամ յակինթ»,
ունի
միայն Պաակ.
,
ԱբՁ1՝0Ա..
Ա.2ԼԱ1ա, էջ 16։
=֊Պրս.
Ս ^ Լ –
Տ 6 \ ՚ 1 Յ Ո
նոյն նշ. (ըստ Պտկ.
անգ. չունի ԳԳ). որից փոխաոեալ
են վրաց.
1
>ցՕէքոյ6օ ս ե ի լ ա ն ի «ԼԱ1թ1(011՚ե
քարը»
(
Զուրի֊
նով
2
, 1163),
Կազանի թթր.
Ս
֊ ՚ 1
Ձ Ո
«
ուլունք»
(
Շ)/
^ՁՐՕՈ՚ե / ,
657)։
Ուղիղ մեկնեց Պատկ. անդ։
ԳԻՌ,֊–Նոյն
են
սիլան
( ՚
Բ Խ Օ 1 Յ ) –31116֊
էհւտէսՏ,
իտալ. ^&Ոձէ&», Բի «մանր
ուլունք­
ների շարան ոտքի կապելու», Վն.
«
փայլուն
իր»,
+ ՍԷՐ, ո
հլ. «սէր, բարեկամութիւն,
մտեր­
մութիւն,
սիրահարութիւն»
ՍԳր. «ագապ»
(
թարգմանաբար
յոլնարէնից)
Վրք* հց, ա,
284
ևն, որից
սիրել
ՍԳր,
սիրիշ
Ագաթ,
սի­
րուն /..
տիմ, զ.2, 18. Եւս. պտմ,
սիրե|ի
ՍԳր.
սիրելութիւն
Ագաթ,
բարեսէր
ՍԳր.
գի­
նեսէր
Ա. տիմ. գ. 8.
դիցասէր
Եւս. պտմ.
կե­
նասէր
Կոչ.
լռասէր
Եւագր.
եղբայրասէր
ՍԳր.
զարդասէր
Վեցօր. Ոսկ. մտթ,
զբաղասէր
Ոսկ. յհ. ա. 1.
թշնամանասէր
Առակ. գ. 30.
լեռնասէր
Վեցօր.
խաշնասիրութիւն
Մծբ.
զարդասիրիկ
Ոսկ. ես.
սիրապէս
«
սիրով»
Լաբուբ. 48 (տոլ.
սրբապէս,
ըստ Վարդան1ւ–
ան ՀԱ 1921, 605 ուղղելի այսպէս՝ համա­
ձայն ասորւոյն և մէկ հայ
ընթերցուածի).
սիրահարիլ
Հայել, էջ 333,
սիրառն
«
հոմա­
նի» Փոնց. էջ 34, 46, 127, 194, 168 (երեքն
էլ նորագիւտ
բառ)։
Այստեղ է պատկանում
նաև
սիրեցէք
«
Աոզոմոնի
իմաստութեան
ԳԻՐՔԸ*՛՛ ինչպէս կոչում է Տաթև. ամ. 641 բ.
642
ա, 629ա, ոսկիփ. էջ 130, առնելով
նոյն
գրքի առաջին տողից. Սիրեցէք
զարդարու­
թիւն ոյք դատիք
զերկիր։ — Նոր բառեր են
սիրաբանել, սիրաբանութիւն, սիրաբանա­
կան, սիրակարօա, սիրակէզ, սիրակցորդ,
սիրահար, սիրահարուիլ,
սիրահարութիւն,
սիրահարական,
սիրայօժար,
սիրաշահիլ,
սիրաշահութիւն, սիրասուն, սիրավէպ, սի­
րատոչոր
ևն։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
1
է՚61–1՚0–
ձևից, որ
կա զմ ուած է
-
Ր Օ -
մասնիկով՝
պարզական
1
Հ
հ
61֊
արմատից։ Այս արմատը նշանակում է
նախ «պառկիլ, հանգստանալ»,
յետոյ անց­
նելով «տուն, ընտանիք» իմաստից,
հասնում
է «սէր, սիրելի, սիրական»
նշանակութեան։
Պարզ արմատից ենօր. սանս,
՜616
«
պառ–
ԿԻԲ>
դ&ձ՚ձէշ
«
պառկիլ,
հանգստանալ»,
Հ՚ձ\ձ «պառկելու տեղ», զնդ.
Տ36է6
«
պառ­
կիլ», յն,
/
Տ1;յ.1է
«
պառկիլ»,
հոմեր.
7.
ՏէՏ(ւՏ^
7.
Տ10)
«
քնել
ցանկանալ»,
՝«
<է1/
(
,
*0
էէօ;
«
պառկելու տեղ»,
1
X01X1;
«
կողակից,
կինը»,
ևն։ եոյն արմատից
111
մասնիկով
ածանցու­
ած ձևեր են՝ յն.
701
յաս)
«
անկողին
մտնել, քը–
նել», անգսք.
հ06Ո13Ո
«
մէկի հետ պառկիլ,
կին առնել»,
ՈՅՈ1 =
անգլ.
հ01Ո6,
հբգ,
Ո6ԱՈ
«
տուն, բնակարան, հայրենիք»,
գոթ.
Ւ13101Տ
Fonds A.R.A.M