Պ Ա Տ
կան, որից կազմուած են
պայթիլ
Դան. ժդ.
26.
Ովս. ժդ. 1. Բուղ. ղ. 44. Եւիր. թդ.
պ այ­
թուցանել
Իմ. դ. 19, Մրկ. բ, 22. Ղկ. ե. 37,
Եւիր. աւետ. 266.
պայթումն
Մծր,
պայթիւն
Եփր. աւետ, և ել. էջ 186. Ոսկ. յհ. ա. 1.
պ այթե ցուց անել
Մեկն. ղկ.
պայթնուլ
Գիրք
մոլ.
պ այթո տիլ
Պիտառ,
անպ այթելի
Շիր.
պայթուցիկ, պայթական, կիսապայ թական
(
նոր
բառեր)։
Սրանից է նաև
պայթիք.
հմմտ.
այոիք պ այթիք
(
տե՛ս աչս բառը)
((
երդ հարրեցութեան»
Ոսկ. եփես. 733.
կ ա յ­
թիք և պ ա յթիք
«
խաղ ու պար» Ոսկ. հռովմ.
251,
ՆՀԲ
(
հայթել
բառի տակ) լծ. թրք.
փաթլամաք
«
պայթիլ»։
8
ս
§ § 6
1
Բ / ,
455
հնխ.
հՒւ61ճ–
«
ճեղքել»
արմատից,
հմմտ. սանս,
ե հ շ ճ Յ –
«
կոտրիլը,
ճայ­
թիւն»,
հհ՚ւձ–,
եհւոՅէէէ,
եհտճՁէւ
«
ճա–
քիլ, ճեղքել»,
հհշձճ^/ճ– «ճեղքել, կոտ­
րել», և կամ ազդական
պախումն
բառի
հե՞տ։ — Հիւնք., Գազանճեան, Արև. մամ.
1907,
934 —5
և Թիրեաքեան, Բազմ.
1913, 342
տճկ.
փաթլամաք
«
պայթիլ»՛
\\
^31ձ6
2 9 9
ևԸօճօ.Ոյ
2, 139
չեն ընդու­
նում
8
սցց6–/է
մեկնութիւնը՝
դնել
ե հշ –
1(1–
արմատից։
*
ՊԱՅԻԿ, ի-ա
հլ. «բերդի պահապան, պա­
հակ
զինւոր, հետիոտն
զինւոր» Խոր. Գ. 36.
Փարպ.Ղևոնդ. ժ, էջ 37. Ասող. 126. գրուած
նաև
պայեկ
Օրրել,
պահեկ
Մեսր. եր.
պայակ
Խոր. Գ. 36 (մի ձեռ.)–Նոր
ձևն է
փայիկ
«
ոտքով
վազող
սուրհանդակ» էծ. նար.
(«
Սուրհանդակ,
փայիկ և այնոքիկ՝ որ առա­
ջի պարոնաց վազեն ոտիւք, յորժամ
պարոնն
ի ձի
ելանէ»)։
֊
Պհլ.
բՁւ1<
«
սուրհանդակ»,
բՅւ1
<ՅՈ
«
հե­
տևակ
զօրք», պրս.
էձԼօ
Բ 3 1 §
«
սուրհան­
դակ և թղթաբեր»,
հին նշ. «հետիոտն, հե­
տևակ
զինւոր, ոստ իկան, դահիճ»,
բՁ1ց՜ՁՈ
–
ՏՑ^ՅՐ
«
ոստիկանապետ»,
սանս,
«
հետևակ
զինւոր». պրակր.
բՁւ1<Ս
|Ձ։
Այս բո­
լորը
ծագում են սանս.
թՅճ–,
փդ՛
Բ
Ձ
Տ–,
պրս.
"
Լ Բ
՜
Ձ
~7
«
ոտք» բառից, որի հայ.
ցեղակիցներն
են
հետ-ք
և
ոտն։
Իրանեանից
են փոխառեալ նաևասոր. \Հ–Հ֊Զ
բ Ձ 1 § 3
«
հե­
տևակ
զինւոր», արաբ.
ք
Ձ 1յք
«
թզթա–
2-2045
ՊԱՅ
տար, սուրհանդակ», վրաց.
Յտօյօ պաիկի,
օցծօյօ փաիկի
«
արագընթաց,
արագոտն,
ՇՀՕբՕՃՕյԼ՚Ն. 2. ճատրակի խաղի մէջ հետևա­
կը»
(
Ւ Խ ա §
359)։–
Հիւբշ.
220,
ՆՀԲ
նոյն ընդ
պահակ,
լծ. պրս.
բՁւ1է։
8
Ց.էէ10հ. Բսճւա.
50, 189
ասորին
դնում
է պարսկերէնից։
Նոյն,
2 0 1
^ 0.
1850,
360
հայ բառը կցում է սանս, ևպրս.
բառերի հետ.
Ուղիղ են նաև
86
էէւշհ.
ճ ո Շ Յ 80, 342, Լ Յ § . 0
.6
Տ.
ձնհձ. 74,
Պատկ. աՇՈՇյւ. 12,
^316բ.
II, 25,
*
ՊԱՅԼ
«
ֆրանկների
կողմից
Կիլիկիոյ
Հայոց մեծ իշխանին
տրուած
պատուոյ
տիտղոս»
Հեթմ. պտմ, Յիշատ. Վահր. ոտ.
210.
Սմբ. պտմ. Սամ. անեց. շար. 148.
«
պարոնի կամ ասպետի փոխանորդը» Ան­
սիզք 9, 39. որից
պայլութիւն
Անսիզք
11 —
17,
Միխ. աս. 514, Պտմ. կիլ. 207,
= Հֆրանս.
ԷՅԱ
«
կառավարիչ,
հսկող, դա­
տաւոր», ֆրանս.
ե3116
«
խնամակալ,
դես­
պան Վենետկեցոց ի Պօլիս»,
է)
3
II11
«
ոստի­
կան
դատաստանաց,
դատաւոր»,
Ե3111ւ–
3
§ 6
«
դատաւորութիւն,
սահման դատաւորի.
2.
ատեան, տուն դատաւորի», իտալ.
ԵՅւ1օ,
ե31ա
«
կառավարիչ, դատաւոր»,
Է)3113
«
իշ­
խանութիւն»,
ԷՅ
110
Տ0
«
զօրեղ,
հզօր»,
որից
նաև
թրք.
յ յ . յ կ եշ1^02
«
դեսպան Վենետկե­
ցոց ի Պօլիս», ռմկ.
պ ալեօզ
«
մեծահարուստ
անձնաւորութիւն»։—Հիլբշ.
390 — 1,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։ Նոյնը
յետոյ
Ր6է6ՈՈ.
2 0
^ 0
15(1861),
էջ 403,
ԳԻՌ.–Տե՛ս
քէլ։
ՊԱՅԾԱՌ (ի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց առանց
վկայութեան)
«
փայլուն,
լուսաւոր, վճիտ,
փխբ. շքեղ, փառաւոր»
Յակ. բ.2, 3. Սիր.
իթ. 29, լգ. 13, Յայտ, ժե. 6, իբ. 16. որից
պայծ առանալ
Իմ. գ. 7. Յուդթ. Ժ, 4, Եւս.
քր.
պ այծ առա գ եղ
Ոսկ. ես. Եփր. թգ.
պայծառա­
գոյն
Եզն.
պայծ առազգ ես տ
Եփր, թգ.
պ այ­
ծ առաթև
Վեցօր. 163.
պ այծ ա ռ անշան
Ագաթ.
պայծ առացուցանել
Եւագր.
համա պ այծ ա ռ
Ադաթ. Ոսկ. փիլիպ.
մե ծ ա պ այծ ա ռ
Ոսկ,
մտթ. Սերեր. Վեցօր. Եւս, քր. Եփր. թգ.
ծաղ­
կ ապայծ առ
Թէոփ. պհ. Մաշտ.
լուս ա պ այ­
ծառ
Նար. Շար.
պայծ առա կերպ
(
նորագիւտ
բառ)
Հայել. 295 ևն։
17
Fonds A.R.A.M