ՍԵՊ
203
ՍԵՌ
գեպուրի
«
երկնային
հաց» ձևից
համարելով՝
այսպէս են
սրբագրել։
ՍԵՊՏ ԵՄԲԵՐ
«
հռովմէական
իններորդ
ա֊
միսը» Իգնատ. թղ. 95 (ոսկեղա րեան ). Տո~
մար. Յայսմ. (գրուած
նաև
ռմկ.
սեկաեմ–
բ ե ր ) ։
==3ն.
ՕՏ~էՏս.Յրւօ։,
որ փոխաււեալ
է
լտ,
Տ6րէ61Ոե,6ք
ձևից, նշանակում
է բուն
«
եօթ­
ներորդ ամիս» և ծագում է լտ,
Տ60է601
«
եօ­
թը» թուականից. (հին հռովմէական
տարին
սկսում էր մարտից
և սեպտեմբերը։
լինում
է եօթներորդ
ամիսը), մտած
է
բազմաթիւ
լեզուների
մէջ, ինչ. ֆթանս).՛
Տ6բէ՚6Ո1եւ՜6,
ո.
Շ6ա՝5ւ6բե
ևն։ Ամսանունները, որովհետև
ա֊
լանգուած
են Ե դարից, ս/էտք է փոխաււեալ
լինին յունարէնից
և ո չ թէ
լա տ
իներէնից։
Ըստ
ձևի
յունուար, փետրուար, մարտ,
ապ­
րիլ, մայիս, յունիս
և
օգոստոս
թե՛ յն. և թէ
լտ. նոյն են, այնպէս
որ չեն կարող նպաս­
տել ծագումը
որոշելու
յ ա լի ս
(
յն.
ւօս).ւ^)
և
նոյեմբեք (%ՕՏԱ.$>10<;, Ո Օ \ ՚ 6 ա ե 6 1 ՛ )
յունաձև
են, իսկ
սեպտեմբեր, հոկտեմբեր
և
դեկտեմ­
բեր
լատինաձև
(
յն. վերջաւորութիւնն
է
–
Տ թ ւ օ ^
լտ.-
Է)61")
.
նոյեմբեր
ամսանունը
ա֊
ռաջին կէսում յունաձև
է, երկրորդ
կէսում
լատինաձև։
Այս բոլորը ի նկատի
առնելով՝
պէտք է եզրակացնել
թէ ամսանունները
նա­
խապէս
ունէին յունական
ձև, աւելի
յետօյ
վերածուեցին
լատինականի.
հմմտ, յատ­
կապէս
փետրուար,
որ Ե գարում ունէր
փեբ­
րուարիոս
ձևը, շատ
յետոյ դարձաւ
փետ­
րուար։—
Հիւբշ, 367։
ԳԻՌ,-Գործածւում
է
սեկտեմբեր
(
Շմ.
սէկտէնբէր)
ձևով, որի մէջ
կ
յառաջացած
է
հոկտեմբեր
և
դ ե կ տ եմբեր
բառերի
ազդեցոլ֊
թեամբ, այսպէս են նաև վրաց,
սեկտեմբերի,
թուշ,
ս ե կ տ եմբեր։
Սեո
տե՛ս Աայր։
+ ՍԵՌ,
ի
հլ. «ազգ, ցեղ, տոհմ» Փիլ. Շար.
Մաս. Յայտ, իբ. 16. «ըստ
տրամաբանից
առաջինն ի հինգ ընղհանրից» Պորփ, Արիստ,
ստորոգ. «ըստ քերականաց՝
անունների
ա֊
րական, իգական
կամ չեզոք լինելը և բայերի
ներգործական, կրաւորական
կամ
չեզոք լի­
նելը»
Թր. քեր. որից
սեռական, սեռային,
սեռաբար, սեռակոտոր, սեռանալ, եռասեռե­
ան, կիսասեռ, յո գնա ս ե ռ
ևն, բոլորն
էլ յե­
տին։
==Բնիկ հայ բառ,
որ տե՛ս
սեր
արմատի
տակ։
նՀԲ լծ. հյ.
սեր,
արաբ.
գիւրրի,
ղիլրիէթ,
թրք.
սիւրիւ։ Լ Յ § . Սւ՜§6ՏՇՈ.
1009
զնդ.
ՏՁՐ36Յ
«
տեսակ, կերպ»–
ա\\Խ
Հ>՝Աա
42,
253
սրա
հետ
նաև
պրս. Տ&էճձ(Հ\\
յԱՏէւ, 26Ոձտբ. 2 9 2
զնդ.
Տ Յք 9 Տ Յ
ձևի տակ՝ սանս.
Ը Յ ք ճ հ ՅՏ,
հպր՚ւ.
՚031՜(1
Յ,
պրս.
Տ31՜ԺՅ
ևն ձևերի հետ։
Հիւ­
նք.
սեր
արմատից, իբր լտ.
Տ61՜0
«
սեր­
մանել»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բո.
330
պհլ.
շՅՐՃԱՈէ
«
սերունդ»
բառից։
ՓՈԽ.–Ըստ Փառնակ, Անահիտ
1906,
էջ
238
սեո
ձևից է փոխաււեալ
ալբան.
ՏՄ1
«
սեռ, տեսակ»։
*
ՍԵՌՆ
(
նՀԲ դնում է սեռ.
սեռին,
բայց
չունի վկայութիւն)
«
անիւի
առանցք» Աիր՛
լզ. 5. Փիլ. լիլս. 154. Պիսիդ. վեց. 341. Լծ.
փիլ. որից
սռնակ
«
առանցք»
Եսազր. Լծ.
փիլ. Արիստ. աշխ.
սռնի
«
առանցք»
(
չունի
ԱԲ) Տաթև. ձմ. խէ (երկիցս),
ճծթ. հարց.
182.-
յգ.
սեռ.
սռանց
Վրք. և վկ.
80.
հմմտ. ն ա և
լիսեռն։
= Ասոր. \>՚յ–00
Տ 3 1 Ո Յ ,
արամ.
ԷՕ"1Ը
ՏՅէ
-
–
ՈՏ,
եբր.
| * 1 Ը Տ6ք6Ո,
՝
^~1Ը
Տ31Ո6՜
«
ա֊
ռանցք», որոնց հետ կցում են նաև բաբել.
ՏԱՈՈՈԱ
«
նշանաբան»
ք (յ6 Տ 6 Ո ա Տ
553)։ —
Հիւբշ. 316։
ԼՅ§.
Խտ.
ՏէսԺ. § 1982
վարանելով
յիշում
է եբր. և ասոր, ձևերը։
Հիւնք.
լտ.
Տ6քՅ
«
նիգ,
սողնակ»։
ԳԻՌ.-Ղըբ.
ս է ՚ ո նը ,
Ալշ. Երև. Մշ. Ալմ.
Վն.
սռնի
(
սեռ.
ս ոնա )
նոյն նշ,։
ՓՈԽ
Քրղ՛
Տ91՜Ո1
«
առանցք,
սռնի»
(
Ա–
ճառ.
^ Տ Լ
16,
365)։
ՍԵՌՆ
«
զուտ, անխառն, պարզ,
մաքուր»
Ոսկ. գղ. և մտթ. Աեբեր. Փիլ. որից
սեռնու­
թիւն
«
յստակութիւն»
Աեբեր. Ոսկ. մտթ. ղ.
Ասող.— նշանակում է նաև «սերտ, հոծ,
խիտ,
պինդ», որից ոլնինք
սեոնիլ
«
լցոլիլ, խտա­
նալ» Սեբ. իգ. էջ 79 (Լցեալ սեռնեցան
վայր֊
քըն բուսով
դալարոյ),
սեոԼլ
«
պնդացնել,
ամրացնել»
Գամասկ.։
նՀԲ դնում է
սեռ
(
սերունդ) արմա–
Fonds A.R.A.M