ՍԵՈ.
Ասլ.
սրիւմէլ,
Ագլ. Սվեդ.
սխմիլ,
Հմշ.
սըխ–
մուշ,
Ակն. Ատ.
զիւմէլ,
Խրբ.
գրխմիլ,
և
շրջուած ձևով՝ Արբ.
ղսմէլ.
նշանակում
են
«
սեղմել,
ճնշել», այս ձևերը
ազդուած
են
թՐՔ՛ ւ*+*յ.*3
Տ Ց գ - աՁգ
«
սեղմել»
հոմանիշից
և անկանոն կերպով վերածած
են
ե > ր
և
ղ>խ.
տե՛ս Աճառ, ի\ՏԼ 10, 324 և Բազմ,
1897, 260։
նոր բառեր են
սխմուիլ, սխմուն,
սխմոաել, սխմա ո կնլ։
*
ՍԵՂՄ
«
մի տեսակ ծանր
հիւանդութիւն,
հալևմաշ կամ բարակցաւ». նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ
ունի Միս, բժշ. էջ 4. «Իսկ
այն ազգ ջերմն, որ պատճառն
չոր և պինտ
անդամ ունքն
լինին, հոռոմն
լխթկօն ասէ, և
տաճիկն
դեկ,
որ թարգմանի
հալևմաշ, և
այլ ոմանք
սեղմ
ասեն, և Հայք բարակ ա֊
սեն»։
= Արաբ. րձ^յ
ՏՁզւՈ
«
հիւանդութիւն» (Կա֊
մուս, թրք. թրգմ.
՚
հ. 480),
«
նիհարացում,
հալումաշ
լինելը»
(
Եօ՚ձ)/,
ՏսբթւՇէՈԹՈէ ւ1շՏ
մ1Շէ. Ձէ-ՁեշՏ,
1881),
Շփոթելով
հյ.
սեղմ
բառի հետ՝
սոյն
բա\ռի վրայ ոչ ոք ուշադրութիւն չէր
դարձրած։
Տճ\ձ&\, Միս. հեր. § 29տւ մեկ֊
նոլմ է վերի ձևով, բայց
միևնոյն ժա֊
մանակ
յիշում է արաբ,
ր=֊~,
ՏՅհ1Ո
«
նիհար»։
Անշուշտ
ուղիղ է միայն ա–
ռաջինը՝
ղ
ձայնի պատճառով, որ է
արաբ,
(
և ո՛չ օ )> առանց որի
հյ.
սեղմ
բառի հետ շփոթութիւն
չպիտի
յա ռաջան ա ր ։
*
ՍԵՄԱԳԻՐ
«
սղագիր,
սղազրող
արագա֊
գիր քարտուղար»
Եւս. պտմ. զ, 23, էջ 468։
= 3ն.
07)
Ա.Տ10քՕ0է<քՕ;
հոմանիշից, որ կազ֊
մ ուած է
07)11.8107
«
նշան» և"ՀԳ&՚քԱ> «գրել» բա֊
ռերից։
Յոյն բառի առաջին
մասր տառա–
դարձուած, երկրորդ մատը թարգմանուած է
հյ.
ղիւ՝>
ճիշտ ինչպէս վրաց.
1)
օ9օյՀՈծ–9^շ–
(
^ յ յ ո օ սիմիաթա -մծ երա փ
«
արմանա
յիշա֊
տակ բաների
գրող,
1
աՇ31՝6յ1հ ,3,Օ07ՕՈբ«֊
1«6
է1376յ1հ0Օ€76Ց1յյ
(
Չուբինով
2
1174)։–
Հիւբշ. 378։
նՀԲ
սեմիարի
հետ յն.
սիմա, ս ի մ ի ՚ օ ն
նշան բառից։
Ուղիղ մեկնեց
8
ւ՝0շ1<61–
1113
ՈՈ,
Ուս. փոխ. բառից, էջ 106։
ՍԵՆ
ՓՈԽ.֊֊Մառ
3 6 0
17, 303
վրացի ձևը ո՛չ
թէ անկախա՛բար
յունարէնից
առնւած, այլ
հայերէնից կաղապարուած է համարում։ Այղ
ճիշտ կլինէր անշուշտ, եթէ վրացի ձևր լի­
նէր
եցՅօձօօտ-Յ^ցծտշոօ
սեմիաթա-մծերալի,
ինչպէս
ունի Մառ, բայց Չուբինով
դրում է
0
^ւ-ով, որհամապատասխանում է յունա­
րէն ւղ տառի յետին
ի
հնչման։
*
ՍԵՄԵ–Ր
«
նմանութիւն».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 284, անշուշտ
խաթարուած
ձև է, իբր՝
= լ,տ.
ՏԱաԽ
«
նմանութիւն»։
—
Աճ,
*
ՍԵՄԻԱՐ
«
սղագրող արագագիր քարտու­
ղար», մէկ ա՛նգամ ունի Բուղ, էջ 89։
= 3ն.
*37);
յ.Տ17.(յէօ;
հոմանիշ ձևից, որ թէև
չէ աւանդուած
ո՛չ հին և ոչ
բիլղանդական
յունարէնում,
բայց
ենթադրելի է հայերէն
բառի
վրայից,
հմմտ,
սեմագիր*—
Հիւբշ,
378։
նՀԲ
սեմագիր
բառի հետ յն.
սիմա,
ս ի մ ի ՚ օ ն
«
նշան»։
՛
Հերի ձևով
մեկնեց
Օօ1շ61՚, ճ ո ք ՝ ՁՈ § 6 V^ ^ Յաւ. ա ւ ՚ շ հ շ 111
ծան.։
նոյնը նաև
8
ւ՜Օ0եշ1էՈՅՈՈ,
Ուս,
փոխ. բառից, էջ 106։
*
ՍԵՄՓ(1Ր
(
սեռ.֊Հ)
«
մի տեսակ
հիւանդու­
թիւն», մէկ անգամ
ունի Պտմ.
վր. 108.
«
Եղև ի նոսա ախտ սեմփորի (տպ,
սեմբորի,
նՀԲ
սեմփորի)
և զիտացին թէ ի խաչէն է
պատուհասն»։
= Յն. 0՝ղԼ՚ռՆֆՀ\ կամ
ՕԱլւքՕթՕէ
«
զանազան
հիւանղոլթիւնների
հաւաքում,
յ՜ՕԱաՕՈ, Ր6Ո
1
ՇՕՈէՐՑ ճ շ Ո1Յ1Յ(116Տ.»
(
յն. օպւ-գտօա
«
հալա֊
քել»
բայից)։ Ըստ այսմ հայ ձևը պէտք է
ուղղել
սիմփորի
կամ
ս իմփ ո ր ։—
Աճ.
ՆՀԲ դնում է իբր անստոյգ
բառ։ ՋԲ
և ԱԲ չունին։
8
ւ՜0ՏՏ6է
համարում է «ձ)ք–
Տ6Ոէ6Ո2յ։>,
որով
անշուշտ
կապում է
փոր
թառի հետ, ինչպէս որ Վենետ֊
կեան հրատարակիչն
էլ սրբագրում է
«
ախտս իմն փորի» փխ.
աիւա սեմփո­
րի։
Վերի ձևով մեկնեց Աճառ. Հյ, նոր
բառերի
հին մատ, Բ, 15 —16։
ՍԵՆ
«
մի տեսակ մետաղ, զինկԳ» իբր մի­
ջին հյ, բառ ունի նորայր,
Բառ. ֆր. 1292
ա
իսկ Քաջունի, Գ. 217 և Տիրոյեան,
Հան–
րագր. 588 դնում են «կապար»։
200
Fonds A.R.A.M