ՍեՂ
Լ Ձ § .
Սւ–§6Տշհ. 827,
0 6
Տ Ձ Ո 1 .
հհհձ.
18)
եբր.
7
Ո՚5Հ25 ՏէԱ^ՅՈ
«
սեղան», որ մեր­
ժում է Հիլբշ. 316։ Հիւնք. պրս.
շիյլան։
Ալիշան, Հին հաւ. 434 լա.
ՏՇ11Յ
«
թամբ,
աթոռակ»։
ԲՅէաեՅՈ;/ Տ ճ 1, 188
իռլ.
Ը1ՁՐ
«
սեղան»։
Մառ. 1՝ՇԱ.Շ1հ1 XIII, էջ
23
եբր.
|Ո՚2Ա7
ՏԱ 1x1111
ձևի հետ. հայը
ծագում է ՏՇ\զճՈ
ձևից։
ԳԻՌ
Ջղ. Սլմ. Ալ. Վն.
սեղան,
Ալշ. Ախց.
Գոր. Երև. Կր. Ղրբ. Մկ. Մշ. Մրղ. Շմ. Պլ.
Սեբ.
սէղան,
Ագլ.
սէ՚ղէոն,
ս է ՚ղա ն ,
Ասլ.
սէղւս,
Հճ. Հմշ.
սէղօն,
Զթ.
սէղօն, սէղոս,
որոնք նշանակում
են «սեղան», իսկ Սվեդ.
սիղուն
«
կերակրի սալա», ննխ.
սէղանք
«
սե֊
4
ղ)անաաամ»1, Տփ.
ս ա ոի - սիղա ն
«
մեռելի
քառասունք և աչդ աոթիլ տրուած ճաշ»։ Նոր
բառեր են
սեղանատախտակ, սեղանահաց,
սեղնակ։
ՓՈԽ
Գնչ.
ՏՅ1ՁՈ
կա՛մ
ՏՇ1ՅՈ
«
սեղան»։
Տ ա ռադարձութեամ բ մտած է Ս. ՚հրքի քրդ.
թարգմանութեան
մէջ. Սեղան քի ժի մը տի
(
Գտի բագին
մի). Գծ. ժէ. 23.-Սէղան ան
թալան տըքի" (Զսեղա՞ն կողոպտես). Հռովմ,
բ. 22։–
—
Պատահական
նմանութիւն
ունին
աբազ.
86
X311,
կար.
Տ6ՃՅՈ,
սվան.
Տ Յ ^ ՚ Ո ,
շապս.
ՏՅՃՅՈՇ
«
պնակ»,
որոնք ծագում են
արաբ.Հ^ւ^տ
Տ Յ ՚ ^ Ո
«
սան»
բառի
թրքացած
Տ Յ ե ՅՈ
«
սկաւառակ»
ձևից։
ՍԵ՚ԼԵԽ, ի–ա
հլ. «շնացող մարգ, կնոջ ա֊
պօրինի սիրականը»
Եզեկ. ժզ. 33, 34. Կոչ.
98.
Խոր. Փիլ. որից
սեղեխ՛աբար
Խոր. Կղ֊
նկտ.
սեղեխասպանութիւն
Պիտ.
բ ազմա ­
սեղեխ
Եփր. չես. էջ 302. գրուած
է նաև
սեղեղ, սիղեխ, սիղեղ
Վրք. հց. ա. 82, 83,
սիղիխ, սիղիղ,
որոնցից նոր գրականը ըն֊
դունել է միայն
սեղեխ
ձևը։
Հիւնք.
սէր
բառի՞ց։
*
ՍԵ՚ԼԵՆԴ1՝ԱՐ
«
արքունի
պալատի
առաջ֊
նակարգ մի պաշտօնեայ», բառս
ունի նախ
Մխ. գտ. «Առաջին
գաս
պտղատանն
եղեն–
ղիարք
(
էլէնդիարք,
են դիարքն),
որք են
պահապանք
ոսկի
վաղարին,..»։
Սրանից
առնելով
Սմբ. դատ.
86. «
Յառաջ
եղենսւի–
արքն
են, որ են թագադիրք»,
նոյնը Մխ,
այրիվ. 4
եղենդհարք։
Գրչագրական
սխալ
ՍհՂ
է, փոխանակ
գրելու
սեղենղիարք
կամ սն–
լենդիար,
որ է՝
= յն. բիւզ.
ՅՏ>.տ>է՚.օէՕւօ՜,
ՅւճՀ՚աձբւօՀ,, այս
էլ <Լլտ.
տԱշոէւՅՈԱՏ
«
կայսերական
պա­
լատի բարապան,
որ հսկում
էր
լռութիւն
պահելու վրայ»
ՏօթհօօԽտ 989
(
լտ.
տԱ6Ո~
է ա ա
«
լռութիւն»
բառից)։
ՆՀԲ ունենալով
դիարէ՛
ընթերցուածր՝
մեկնում
է յն. ՜ՀԱՀԱ «խոյր»
կամ լտ,
տիա՛ր
«
իշխան պաշտօնաւոր»։
8
քՕշ1<61–
1
ՈՅՈՈ,
Ուս. փոխ. բառից
114
յն.՜\.ԱՀԱ
«
խոյր»։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
\\
^Տէ, Դաաաստն. I. 86 և II. 75,
—
Ըստ
այսմ պատահական
նմանութիւն
ունի
լա.
ԱոէւՅՈԱՏ, ւ ա է օՅՈ Ա Տ
«
կտալավա–
ճառ»։
*
Ս Ե՛ԼԷՆ
«
առաջնորդական
գահ
կամ
ա–
թոռ», նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գոր­
ծածում է Օրբել. հրա. է՚մ. 330. «Թարմա­
տար
և եղկելի անձին
Ստեփաննոսի՝
Սիլ֊
նեաց այցելուի
և նախա՛գահ
սեղենի՝ որ ի
տանն
տէրունի»։
= 3ն.
ՅՏ/,).էՕ՝^
«
աթոռ, գահ» բառից,
աւելի
ընդարձակ տե՛ս
սելէս։
Ուղիղ մեկնեց Շահնադ, հրա. Օրբել.
Բ, 359. «Ելեալ
ի լատին
կամ
յոյն
ՏՇ113
բառէն, նշանակէ աթոռ կամ գահ.
և
փոխաբերաբար՝
առաջնորդութիւն
կամ
թ\մ»։
ՍԵ՚ԼԷՕՐԷ
«
եղեամն».
ունի
միայն Բռ.
երեմ, էջ 283։
ՍԵՂՍ՛ (ի
հլ, ըստ ՆՀԲ, բայց առանց վկա֊
յութեան)
«
հոծ, խիտ, կուռ, սեղմած» Վեցօր,
Շիր, որից
սեղմել
«
պնդել, ամրացնել»
Ա.
մկ. ե. 47. Ագաթ,
սեղմանալ
Եզն,
սեղմու­
թիւն
Վեցօր,
սեղմում, սեղմիրան
(
նոր բա­
ռեր )։
Տէրվ,
ՃԱՅՈՈ.
100
սեոն
և
սերտ
բա­
ռերի հետ՝ սանս.
Տ Յ ք Յ
«
ամրութիւն»։
Նոյն, Նախալ. 128 վերջաձայն
մ
հա­
մարում է մասնիկ։
Հիւնք,
սաղմն
բա­
ռից։ Գազանճեան,
Արև. մամ. 1907,
934—5
թրք. Տ^֊ՈՃ&զ
«
պարփակուիլ,
ամփոփուիլ,
տեղալորուիլ»։
ԳԻՌ
Մշ.
սէղմհլ,
Զթ.
սէղմիլ,
Տփ.
սիղ–
միլ,
Ախց. Կր. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
սըխմէլ,
199
Fonds A.R.A.M