ՍԵեւ
198
ՍԵՂ
ԳԻՌ.-Սչ.
սնիւ,
Ախց. Կր. Ննխ. Սեբ.
սէխ։
ՍԵԽԻ
«
լուացքի աղտոտ ջուր», մէկ ան֊
գամ
ունի Յայսմ. «Արկին իխաւարաչին և ի
ժահահոտ բանտ, չորում անցանէին
սեխիք
ձեռա լուա յի»
։
ՆՀԲ մեկնում է «ցեխ կամ սիկ», ԱՐ
ջնջած է։
ՍԵԿ
«
կաշի, կոկած
մորթ
(
որբի
կողի,
կօշիկի, վահանի ևն), մ էշին» Մաշա, Մար­
թին. Վստկ. 189. Միխ. աո. 164. Մխ. դտ.
245,
որից
սեկափերթ
Մարթին։
Աճառ.ՀԱ 1908, 121 համարում է
թաթարական
ծա ղումով բառ. հմմտ.
ման չու թթր.
ՏԱ1<0
«
կաշի»
(
ուրիշ է
պրս.
Տ^տ»
«
սեկ»)։
ԲՅէահՅՈ>՛
ՀԱ
1908,
էջ 213 հնխ. Ա.՚& «պառկիլ»
ար.
մատից։
Յիշատակելի
են նաև սանս.
Ր,ւ1<֊
«
կապ, ցանց»,
լիթ.
Տւ1<ՏՈՅ
«
բա­
րակ կաշի», յն.
7.՚.3
Յքյրւ;
«
արջառաջիլ»,
որոնք միասին
հանւում են հնխ.
«
փոկ, կաշի» բառից (Ըօճօէպ 1, 451)։
ԳԻՌ.-Ախց. Երև.
սէկ
«
այծի կաշի», Ալշ.
Հճ. Մ շ.
սեգ.
Ռ.
սէգ
«
կօշիկի երեսի կաշին»,
Սեբ.
ս էղ
«
կաշի, սախտիլան»,
Եւղ.
սէ գ
«
մո֊
մապատ
շոր, որի վրայ
շոհողն են ղնոլմ»,
Խրբ.
սէք՛
«
ամանի
բերանը ծածկելու
կա֊
շեայ
կափարիչ, սերեկ», — նոր
բառեր են
սեկել
«
այծի կաշիով պատել»,
սեկեմուկ
(
հմմտ.
կաշաթև., մաշկաթև.)
«
չղջիկ»է
*
ՍԵԿԷ#
«
շիգղ> օղ-կոճակ,
նառ֊մատայ»,
ունի միայն Բառ. երեմ, յաւել. Գէորդ դպրէ,
էջ 558 (պէտք է հասկանա՛լ
կեււմայր
Ղ ր բ ՚ ֊
օղակկոսակ նե/ս.=շէնկէլ–կոհակ
Պլ.)։
= Պրս. (ձԱԼ. Տձ%Ձ.Կ. (նոր հնչումով
ՏՅ–
ջ Ձ ճ յ
օսմ. արտասանութեամբ
Տ6§շ1<)
բառն
է, որ բուն նշանակում է «շնիկ» (պրս.
<ձԼ^֊
Տ Յ §
«
շուն» բառից նուազական),
բայց նաև
«
է խոտ իմն՝ որ կռուի ի հանղերձս
մարդոյ,
որոյ և ղատանիլն
դժուար է» և անշուշտ
պէտք է ունեցած
լինի նաև վերի
նշանա֊
կութիւնը
։ —
Աճ.
*
ՍԵԿՈԻՆԴԻԿՈԻՈ֊
«
երկրորդ
կարգի
պաշ֊
տօնեայ»
(
առաջինը
կոչուած
պռիմիկուռ).
մէկ անգամ ունի Յայսմ. հոկտ. 7. «էր
սուր֊
բըն Սարդիս պատոլեալ
պռիմիկուռ
դասուց
կենդիլիոնայ և սուրբն Բագոս էր պատուեալ
սեկոլնդիկուՐ
նոյն
գնդի»։
–
=3ն.
ՕՏ^օս՝/8ւ–Հ՜/|քււօ<;
«
երկրորդ
պաշտօ­
նեայ», որ փոխառեալ է լտ.
Տ6ԸԱՈճւՇ6ՈԱՏ
հոմանիշից։—Հիւբշ.
378։
Ուղիղ մեկնեց նախ Ալգերեան, Լիակ.
վարք, սրբոց,
Գ. էջ 162։
—
նՀԲ և ՋԲ
դնում են լատինից։
*
ՍԵԿՈ1>Տ
«
ուռի»
նոր բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 2735,
թ
Հ գՀ^,
ՏՕ^ԱՕ, տՏյ՚սԺ
«
ոէոին։
րք.
3
յ .
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս.։
*
Ս Ե՛ԼԱԿ
«
աճառապատ մեծ ձուկ՝ որ թեվւի
փոխարէն
պարզ մաշկ
ունի»
Վեցօր. 138,
141 (
երկրորդ վկայութեան
ձեււաղիրն
ունի
սիկ աղք) :
–3
ն.
Յտնօւ՚/՚Հ
նոյն նշ, որ
սովորաբար
գործած։ ա մ է յոգնակի
՜
Ա
Ճ
Հ
Տ
Հ
Ճ
Ղ
՝/՚՜
ղ ձևով, ըստ
այսմ մեր բա որ պէտք է ուղղել
սհղաք։ —
Հիւբշ. 378։
Ուղիղ մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ։
*
ՍԵՂԱՅ
«
թամբ».
ունի
միայն Բառ,
երեմ, էջ 283։
= Լտ,
Տ6ււՅ
«
նստարան», որ և «թամբ»,
որից ֆրանս,
Տ6ււ6
«
թամբ»։
—
Աճ,
ՍԵՂԱՆ, ո
հլ, (իսկ Յուդթ. ղ. 10, Եզեկ. զ.
5
գրծ.
սեղանօք)
«
սեղան, մանաւանդ ճա­
շի. 2. կերակուր,
հացկերոյթ,
կոչունք. 3.
Լումայափոխի ևն սեղան. 4. զոհի սեղան,
զոհարան, բագին. 5. տաճարի
սեղանր, 6.
Քրիստոսի
խաչը» ՍԳր. Ագաթ, 11սկ, Եփես,
«
ծամող ատամ» Տաթև, ձմ, խզ* որից
սե­
ղանաւոր
ՍԳր.
սեղանակից
Վեցօր,
սեղանա­
յարդար
Ոսկ. եփես,
սեղանայօրէն
Ոսկ. մ.
գ. 17.
սեղանազերծ
Բ. մկ. դ. 42,
համասե­
ղան
Փիլ. կամ
հոմասեղան
Բրս, պհ,նոր
բառեր են
հաշասեղան, սեղանատամ, սե­
ղանապետ, սեղանատուն, սեղանաւորութիւն
ևն։
ՆՀԲ պրս.
շիլան
(
իմա" 0%».ձ.
Տ)Շ1ՅՈ
«
թագաւորական
սեղան», որից են ար­
ևե լ, թրք,
Օ^Լ-ձ, Տ ԱՅՈ
«
սուլթանների և
էմիրների
սեղան, հասարակաց
ճաշ»,
քրդ,
Տ|ԱՅ11
((
1"
նջոյք,
11/
ա սւրա ււա ա ա ծ
սեղան, սեղանի
վրայ դրուած
բաժին֊
ները»), եբր,
շօլխան։ Լ Յ Օ Օ 2 6
(
առ
Fonds A.R.A.M