ՍԵԲ
=5ք/.
օտՑօւօ-օ;
(
ար,),
0580:0113
(
իգ՛)
նոյն
նշ. ծագում են
ՕտՅ(0,
Յ&խԼէՕ «վախենալ»,
աւելի
ուշ՝ «պատկառիլ,
յարգել»
բայից
(
ԸօւՏ&Շզ
8 5 7 )
և թարգմանաբար
յարմա–
րեցրած
են լտ.
ՁԱ~ԱտէսՏ, ՁԱ^ԱՏէց
«
օգոս­
տափառ» բառերին։ Իսկ
սաբհսաոս
ձևը ասոր,
յՁՕ
Օ-֊^Հ-ՃՕՀՃյՕՕ
Տ ե Տ է 0 Տ
ընթերցուածի
տառադարձութիւնն
Է՝ ըստ Վարդանեան,
Եւթաղ. 101,
—
Հիւբշ. 377,
Ուղիղ մեկնեցին
ՀՀԲ ևնՀԲ,
*
ՍԵԲԵՆԻ,
որև
սեբինէ, սեբինեայ, սե­
րին, սն-նի
«
արմաւենուց
հիւսուած բան (ըզ~
դեստ կամ խսիր))) Վրք. հց. ա, 709, բ. 22,
390, 615։
=
քէն.
Յտ3տ\՚.0>
կսւմ Դ1՚ձէ՝է՝1Հ0՝է «արմաւի
ծաղկի վրայի բարակ պատիճը կամ մաշկը»,
ՕտՅտ^ւ
՚
ւօ՜ «աքս մաշկով
հիւսուած
(
բան)))
(
ՏօբհօօԽտ
9 8 2 ) ։ ֊ ֊
Լ Ձ § .
Խտա. Տէսձ. §
1974
յիշեալ
յն, բառը
համարում
Է բուն
եգիպտական, որ եգիպտական
ճգնաւորներն
ու անապատականները
նիւթի հետ տարածել
են. հմմտ, խպտ, հՇոԼ
ե6ՈՈ6
«
արմաւ»,
որից
Տ6 ՚ ա եշա
«
սեբենի»
(
յիշուած
206
§Ձ
(
^ՁէՁ1օՏ 11,
%7
ԻԲՐ Պօղոս անապատակա­
նի
Տ 8 6 Ո ֊ / ւ
ւնիլթը), ա
ՅՈէ6 Տ6Ոե6Ո1
իբրև
ճգնաւորների
ձեռարուեստի
նիւթ
յիշուած
անգ, 72, 34,—Հիւբշ.
377,
Ուղիղ
մեկնեցին
նՀԲ, յետոյ
Լ Ձ § .
անդ։
ՍԵԴՈԻԿԷ
«
միայնութիւն».
ունի
միայն
Բառ. երեմ. Էջ 283։
քՍԵԹԱՔՈՅԻՄՆ.
մէկ անգամ
գործածուած
է Ոսկ. ես. 436. Ի բաց աւրարէք
Հ ՚ ՚ չ խ
1 1
^
ի
ճանապարհէ
ժողովրդեան
իմոյ.
Ակիւղաս՝
գայթակղութիւն ասէ, Սիմաքոս՝
սեթաքո–
յ ի մ ն
ասէ։ — Պէտք է ուղղել՝
սայթաքումն,
իբր հոմանիշ
խոշ
և
գայթակղութիւն
բառե­
րի, ըստ Վարդանեան, Բառաքնն. ղիտ, Ա.
9
տղ
ՍԵԹեԻԵԹ (ո
հլ. յետնաբար)
«
աւելորդ
զարդ» Տօնակ. «պաճուճուած»
Յայսմ. որից
սեթևեթել
«
պճնել, արոլեսաակել»
11
սկ. յհ.
ա. 1. Յհ. կթ.
սեթևեթաբար
Պրպմ.։
֊
Կրկնուած
է պարզական
*
ս եթ
արմա­
տից, որ առանձին չէ գործածուած,
հմմտ.
ծեթևեթ։
11
ԵԽ
նՀԲ
թուի
հանել
հեթեթանք
բառից։
ՍԵԼ
«
կազմել կամ գիր»՛ ունի միայն Բառ
երեմ, էշ 283։
*
ՍԵԼ, ՍԵԼԱՍ, ՍԵԼԱՅ
(
սեռ.
սելայից,)
«
երկնային
մի օդերևոյթ. ասուպ» Արիսա,
աշխ. 613, 614։
= 3ն. ՕՏ՚֊ՕՀ
«
լռյս,
ցոլք,
հրային
օդե­
րևոյթ»։—
Հիւբշ. 378։
Ուղիղ մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ,
ՍԵԼԵՍ՚ՈԻԿ
«
բոյս
ինչ որ լինի առ աղ­
բեր», ունի միայն
Ք աջոլնի, Գ. 217։
*
ՍԵԼԷՍ, ՍԵԼԻՆ, ՍԻԼԻՆ
«
պատրիարքական
ոսկի ա՛թոռ» Գնձ. Ոլռհ. 105. Վրք. դիոն. ՀԱ
1914, 211,
Յայսմ., Տե՛ս և
սեղէն։
= 3ն.
08
ձձւ09,
Օ
Շ
).
Ճ
Ծ
. «
աթոռ, գահ», որ
փոխառեալ է լտ.
ՏՇ11Յ
հոմանիշից,
յո՛֊
նարէնից
են նաև
ասոր, ^^ճ^-օօ
տւ1ա
և
արաբ. • –^
յԼ^տ11ա>
(
Վրք. դի՛՛ն. ՀԱ 1913,
654),–
Հ՝իւբշ.
378,
Ուղիղ
մեկնեց
նՀԲ։
Ակինեան
ՀԱ
1913, 654
սիլին
ձևր արաբականից է
գնում
։
ՍԵԽ, ո
հլ. «սեխ»
Բ՛ուոց մա. 5, Վեցօր.
89, (
սեռ.
սեխոյ).
Եփր. երաշտ. 205. Մխ,
առակ.Գաղիան. "րից
սեխասասւն
կամ
սե­
խաստանի
Կոչ. 351.
սեխենի
Ես. ա, 8. Թիլք
ի. 5, Պիտ. գրուած նաև
սեղխ
Մծբ. 240 և
սեխղ.
ըստ այսմ Կոչ. 351 երկու անգամ
տպ.
ի սեղխեստսւնի,
Իրեն, 16
իսեղխենիս։
= նման է հնչում յն.
0
Տ7.0՛, 01X1);, Յէ՚/ԱՕՇ,
01
X0»
«
վարունգ, սեխ կամ դդում»
բառին,
որ կցւում է հաւանաբար
հսլ.
է^1^ -
ռուս*
ւեաՏՁ
«
դդում» բառին և համարլոլմ է թրա֊
կօ֊փռիլգական
փոխառութիւն
(՜1\1
Յ1(1~ 206,
ՏօւՏՅՕզ 532, 864)։
Այս պարագային
հայե­
րէնն էլ դառնում է փ ոխ ա ռեա
լ փռիւգակա–
նից։
նՀԲ
յն.
օ ՚ ։ – / ՚ յ օ –
Բւօէ6է
1, 311
յն.
01
X0։։, Օ^X»)^,
որ դնում է սանս.
Տ1է՛
արմատից։
Հիւնք.
սոխ
բառից։
Բտէւ՚Ա֊
Նձպ ՀԱ 1908, 153 հմմտ.
սոխ,
իսկ էջ
246
հնխ. \1՚ՇԼՁ– «պառկիլ»
արմատից։
Պատահական
նմանութիւն
ունին ասոր.
Լ*^–«օօ տքւճՅ՛ "ՅէէՑաւտւՅ։»
եբր. Ո՝>1$–
Տ1ճ3
«
անապատային
մի թուփշ, ասուր.
Տ Յ ՚ յ Ա
«
աճիլ»։
197
Fonds A.R.A.M